Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1198/12-2/PR
z 14 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 04.12.2012 r. (data wpływu 05.12.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwej stawki podatku dla usług montażowych wykonywanych w budynku mieszkaniowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.12.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwej stawki podatku dla usług montażowych wykonywanych w budynku mieszkaniowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. („Podatnik”) jest wykonawcą robót budowlanych w ramach realizacji różnych projektów budowlanych. Dla uzyskania przychodów Podatnik zawiera umowy o roboty budowlano-montażowe z inwestorami oraz generalnymi wykonawcami zwanymi w dalszej części „Zamawiającym”.

Podatnik ma podpisaną umowę na wykonanie prac budowlano-montażowych w budynku. Zgodnie z projektem architektoniczno- budowlanym powierzchnia netto budynku wynosi 68.433,6 m² w tym część mieszkalna stanowi 35.826,60 m², część handlowa 973 m², część usług wewnętrznych 1.228,40 m², część parkingowa 15.306,3 m² oraz część magazynowo-techniczna 4.673,50 m². Według projektu znaczna część lokali mieszkalnych posiada powierzchnię ponad 150 m².

W cenę przedmiotowej usługi wkalkulowane są następujące koszty: odpowiednie urządzenia (centrale, wentylatory itp., pozostałe materiały, przewody, kratki, izolacje, kable itp.), usługa montażu urządzeń oraz instalacji. Podatnik nie jest producentem wykorzystywanych urządzeń do wykonania instalacji oraz nie wykonuje odrębnej wyceny dla urządzeń i usług. Fakturowanie odbywa się na podstawie zaawansowania wykonania poszczególnych elementów robót. Z uwagi na fakt, iż prace wykonywane są jednocześnie w różnych częściach budynku tj. w części przewidzianej na mieszkania oraz pozostałej części Podatnik zastosował 23% stawkę VAT.

Z uwagi na fakt, iż Podatnik nie mógł uzyskać od generalnego wykonawcy informacji o PKOB, sam wystąpił w trakcie trwania umowy do Urzędu Statystycznego z wnioskiem o nadanie symbolu klasyfikacyjnego. Na który otrzymał odpowiedź o zakwalifikowaniu w/w budynku do symbolu PKOB grupa 112 klasa 1122.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy podatnik prawidłowo zastosował stawkę podatku VAT w wysokości 23% do całości wykonywanych usług ?
2. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna, to czy Podatnik powinien zastosować stawkę 8% do całości usług ?
3. W przypadku, jeśli Podatnik nie miałby prawa zastosować stawkę 8 % do całości usług to w świetle przedstawionego stanu faktycznego, w jaki sposób powinien ustalić podstawę opodatkowania dla stawki 23 %, a w jaki stawki 8 % ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 Nr 177 poz. 1054) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust . 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7. Stawka podatku od towarów i usług wynosi 22% na podstawie art. 41 ust . 1 ustawy, z zastrzeżeniem ust . 2-12c , art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust . 2 i 3 , art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 13 ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 , niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22% z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Natomiast stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7 %, z tym że stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 w ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust . 1 i 13 , art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%
  
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  
  

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - w myśl art. 12 w/w ustawy do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12 a ww. ustawy - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKBO) w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieka lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Stosownie do art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust.12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 12c ww. ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawką podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zameldowania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w tej klasyfikacji, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane do potrzeb stałych. Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkaniowych.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy warunkiem zastosowania stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy jest spełnianie następujących przesłanek:

• zakres opodatkowania czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w przypadku gdy usługa budowlano- montażowa dotyczy również lokali mieszkalnych o powierzchni ponad 150 m² oraz lokali użytkowych Podatnik musi udowodnić, które powierzchnie są związane z budownictwem społecznym.
  
  
  

Niespełnienie chociażby jednego z w/w przesłanek powoduje, że usługa nie może korzystać z preferencyjnej stawki podatku 8%. Dla usług związanych z budową decydujące znaczenie ma ustalenie, czy świadczone usługi mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. czy dotyczą usług budownictwa społecznego, a jeśli tak to w jakim zakresie.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotem wykonywanej usługi jest budynek, który według projektu budowlanego jest budynkiem mieszkaniowym, a znaczna część lokali mieszkaniowych będzie posiadała powierzchnię 150 m², jak również mając na względzie, że Podatnik nie posiada obiektywnych dowodów jednoznacznie potwierdzających jaki udział w powierzchni ogółem budynku zajmuje powierzchnia budownictwa społecznego, Podatnik stoi na stanowisku, że powinien zastosować do całości wykonywanych usług stawkę podstawową w wysokości 23 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…):

Jak stanowi art. 5a ww. ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
  
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  
  

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się – w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Stosownie do art. 41 ust. 12a ww. ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
  
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
  
  
  

Jak stanowi art. 41 ust. 12c ustawy w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Dla celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Obiektów Budowlanych wprowadzoną w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.).

Zgodnie z tą klasyfikacją, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Natomiast zgodnie z objaśnieniami Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Przepisy ww. ustawy o VAT nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, ze zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest wykonawcą robót budowlanych w ramach realizacji różnych projektów budowlanych. Spółka ma podpisaną umowę na wykonanie prac budowlano-montażowych w budynku zaklasyfikowanym wg PKOB w grupowaniu 112 – „Budynki o trzech i więcej mieszkaniach”. W ramach świadczonych usług montażowych Wnioskodawca ponosi wydatki na urządzenia takie jak centrale, wentylatory, przewody, kratki, izolacje, kable itp., które następnie instaluje w w/w budynku. Spółka zaznacza, iż nie jest producentem wykorzystywanych urządzeń do wykonania instalacji oraz nie wykonuje odrębnej wyceny dla urządzeń i usług. Fakturowanie odbywa się na podstawie zaawansowania wykonania poszczególnych elementów robót. Z uwagi na fakt, iż prace wykonywane są jednocześnie w różnych częściach budynku tj. w części przewidzianej na mieszkania oraz pozostałej części Podatnik zastosował 23% stawkę VAT. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania właściwej stawki podatku do usług wykonanych w ramach ww. umowy.

W tym miejscu należy zauważyć, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Z przywołanych wyżej przepisów, a w szczególności art. 41 ust. 12 ustawy o VAT wynika, iż ustawodawca przewidział opodatkowanie stawką podatku w wysokości 8% jedynie czynności wymienionych w tym przepisie i to tylko takich, które dotyczą obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, iż skoro usługi budowlano-montażowe, których dotyczy zapytanie Wnioskodawcy, mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT bowiem wykorzystywane są w ramach budowy budynku mieszkalnego jako całości klasyfikowanego według PKOB w grupowaniu 112, to w tych okolicznościach, do ww. usług ma zastosowanie stawka podatku w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 146 pkt 2 ustawy o VAT.

Należy bowiem wyjaśnić, że jeśli wykonanie przez Wnioskodawcę kompletnej instalacji i montażu urządzeń, o których mowa we wniosku ma miejsce w budynku mieszkalnym, w którym oprócz lokali mieszkalnych o powierzchni poniżej 150 m² znajdują się także lokale użytkowe i lokale mieszkalne o powierzchni powyżej 150 m², ale powyższe czynności są realizowane w ramach jednego zadania inwestycyjnego to do wykonanych robót należy zastosować stawkę preferencyjną 8%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż w przedstawionym stanie faktycznym, w sytuacji gdy prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują cały budynek objęty społecznym programem mieszkaniowym, i nie dotyczą konkretnego lokalu mieszkaniowego, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania dla całości wykonywanych prac budowlano - montażowych preferencyjną stawkę podatku VAT. W związku z powyższym odpowiedź na pytanie nr 3 staje się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.