INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2010 r. (data wpływu 8 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sytuacji, gdy towary są transportowane do miejsca przeładunku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sytuacji, gdy towary są transportowane do miejsca przeładunku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej Spółka) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma być stroną transakcji dostaw towarów (odzieży), w których poza nim uczestniczyć będą także inne podmioty, tj.:

• nabywca z Niemiec (podmiot posiadający siedzibę w Niemczech i zarejestrowany w tym kraju dla celów podatku od wartości dodanej);

• ostateczny nabywca (Partner) z innego niż Polska i Niemcy państwa członkowskiego (podmiot posiadający siedzibę w innym niż Polska i Niemcy państwie członkowskim, zarejestrowany w tym kraju dla celów podatku od wartości dodanej). Partner na terytorium tego państwa członkowskiego prowadzi sprzedaż detaliczną nabywanych towarów, poprzez posiadane sklepy.
  
  

Struktura powyższych transakcji przedstawia się następująco:

• Spółka dokonuje dostawy towarów na rzecz nabywcy z Niemiec, który następnie dokonuje dostawy tych towarów na rzecz ostatecznego nabywcy z innego państwa członkowskiego;

• w ramach tych dostaw, towary transportowane są przez przewoźnika działającego na zlecenie Spółki do jednego z państw członkowskich (innego niż Polska), gdzie znajduje się punkt przeładunkowy (magazyn należący do podmiotu niemieckiego). Przeładowane towary transportowane są do miejsca przeznaczenia, tj. terytorium państwa członkowskiego siedziby Partnera (do jego sklepów). Od miejsca przeładunku do miejsca przeznaczenia transport wykonywany jest na zlecenie ostatecznego nabywcy;

• władztwo ekonomiczne (prawo do dysponowania) nad transportowanymi towarami pozostaje w trakcie transportu do miejsca przeładunku, znajdującego się na terytorium jednego z państw członkowskich (innego niż Polska), w gestii Spółki;

• Spółka organizuje i zleca transport do punktu przeładunkowego, przy czym ponoszone koszty transportu refakturuje na podmiot niemiecki, który następnie obciąża ostatecznego nabywcę (Partnera).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dostawa towarów, dokonywana przez Spółkę na rzecz niemieckiego nabywcy, w wyniku której dojdzie do wywozu towarów z Polski na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego, gdzie nastąpi przeładunek towarów, przy czym transport z terytorium Polski do miejsca przeładunku będzie organizowany i zlecany przez nią oraz posiadała ona będzie w trakcie tego transportu władztwo ekonomiczne (prawo do dysponowania) nad transportowanymi towarami, niezależnie od sposobu rozliczania kosztów transportu stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z Polski, nawet jeżeli dalszy transport na terytorium państwa członkowskiego siedziby Partnera (do jego sklepów) będzie organizowany i zlecany przez Partnera...

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa towarów dokonywana przez niego na rzecz niemieckiego nabywcy, w wyniku której dojdzie do wywozu towarów z Polski na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego, gdzie nastąpi przeładunek towarów, przy czym transport z terytorium Polski do miejsca przeładunku będzie organizowany i zlecany przez niego oraz w trakcie tego transportu posiadał on będzie władztwo ekonomiczne (prawo do dysponowania) nad transportowanymi towarami, niezależnie od sposobu rozliczania kosztów transportu stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z Polski, nawet jeżeli dalszy transport na terytorium państwa członkowskiego siedziby Partnera (do jego sklepów) będzie organizowany, zlecany przez Partnera.

W sytuacji, gdy Spółka zleca transport towarów jedynie z terytorium Polski do miejsca przeładunku na terytorium jednego z państw członkowskich, a dalszy transport organizowany jest przez ostatecznego nabywcę, brak jest możliwości przyporządkowania transportu tylko jednej dostawie. Przedmiotowej transakcji nie można uznać za transakcję łańcuchową, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT. W takim przypadku, dostawy pomiędzy Spółką a niemieckim nabywcą oraz niemieckim nabywcą a ostatecznym nabywcą z innego państwa członkowskiego powinny być traktowane jako odrębne dostawy, a co za tym idzie powinny być opodatkowane na zasadach ogólnych.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 listopada 2008 r. (sygn. IBPP3/443-499/08/DG), w którym organ podatkowy stwierdził, iż: „tym samym w ramach trójstronnej transakcji nie będzie występował jeden podmiot odpowiedzialny za transport, lecz dwa podmioty tj. Wnioskodawca (do momentu wprowadzenia towaru na statek w porcie innym niż Polska kraju UE) oraz finalny odbiorca (od momentu wprowadzenia towaru na statek w porcie kraju UE innego niż Polska). Z powyższego wynika, że w przedmiotowej sytuacji nie jest możliwe przyporządkowanie transportu tylko jednej dostawie. Zatem, przedmiotowej transakcji nie można uznać za transakcję łańcuchową w rozumieniu art. 22 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle powyższego w sprawie będącej przedmiotem interpretacji będziemy mieli do czynienia z wieloma odrębnymi dostawami tego samego towaru opodatkowanymi na zasadach ogólnych”.

Aby uznać dostawę pomiędzy Spółką a podmiotem niemieckim za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów należy stwierdzić, czy dostawa ta spełni definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów o której mowa w art. 13 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnatrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Ponadto, ustawa o VAT określa pewne warunki, jakie muszą być spełnione aby dostawa towarów została uznana za wewnatrzwspólnotową dostawę towarów. Przede wszystkim dostawy powinien dokonać podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Natomiast nabywca towarów powinien być m.in. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zdaniem Spółki, w opisanej sprawie będzie miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Dojdzie bowiem do wywozu towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Czynności te będą wykonywane w celu przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, gdyż wywóz towarów dokonywany będzie w celu sprzedaży towarów na rzecz podmiotu z innego państwa członkowskiego.

Ponadto, spełnione zostaną warunki, o których mowa w art. 13 ust. 2 i 6 ustawy o VAT. Dokonującym dostawy będzie bowiem podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zaś nabywca (podmiot niemiecki) jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Spółka stoi na stanowisku, że w opisanej sprawie zajdzie wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Przepis art. 22 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zatem przyporządkowanie transportu bądź wysyłki towaru konkretnej dostawie w łańcuchu dostaw decyduje o miejscu opodatkowania tych dostaw.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w transakcjach łańcuchowych tylko jedna dostawa ma charakter ruchomy (tj. dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych). Pozostałe dostawy w takich transakcjach traktowane są jako dostawy towarów nietransportowanych. Jeżeli zatem poprzez łańcuch dostaw towary są przemieszczane z jednego państwa członkowskiego do innego, może mieć miejsce tylko jedna dostawa wewnątrzwspólnotowa oraz tylko jedno nabycie wewnątrzwspólnotowe. Z powyższego wynika, że możliwe jest przyporządkowanie transportu tylko jednej dostawie.

Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy. Ponadto zauważyć należy, że w danej transakcji łańcuchowej następuje tylko jedno przemieszczenie towarów, zatem tylko jedna z dostaw może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma być stroną transakcji dostaw towarów, w których poza nim uczestniczyć będzie także nabywca z Niemiec posiadający siedzibę w Niemczech i zarejestrowany w tym kraju dla celów podatku od wartości dodanej oraz ostateczny nabywca (Partner) z innego niż Polska i Niemcy państwa członkowskiego, posiadający siedzibę w innym niż Polska i Niemcy państwie członkowskim, zarejestrowany w tym kraju dla celów podatku od wartości dodanej.

Struktura powyższych transakcji przedstawia się następująco:

• Spółka dokona dostawy towarów na rzecz nabywcy z Niemiec, który następnie dokona dostawy tych towarów na rzecz ostatecznego nabywcy z innego państwa członkowskiego;

• w ramach tych dostaw, towary transportowane będą przez przewoźnika działającego na zlecenie Spółki do jednego z państw członkowskich (innego niż Polska), gdzie znajdować się będzie punkt przeładunkowy (magazyn należący do podmiotu niemieckiego). Przeładowane towary transportowane będą do miejsca przeznaczenia, tj. terytorium państwa członkowskiego siedziby Partnera (do jego sklepów). Od miejsca przeładunku do miejsca przeznaczenia transport wykonywany będzie na zlecenie ostatecznego nabywcy;

• władztwo ekonomiczne (prawo do dysponowania) nad transportowanymi towarami pozostanie w trakcie transportu do miejsca przeładunku, znajdującego się na terytorium jednego z państw członkowskich (innego niż Polska), w gestii Spółki;

• Spółka zorganizuje i zleci transport do punktu przeładunkowego, przy czym ponoszone koszty transportu zrefakturuje na podmiot niemiecki, który następnie obciąży ostatecznego nabywcę (Partnera).
  
  

Z powyższego wynika, że w przedmiotowej sytuacji nie będzie możliwe przyporządkowanie transportu tylko jednej dostawie. Zatem przedmiotowej transakcji nie będzie można uznać za transakcję łańcuchową w rozumieniu art. 22 ust. 2 ustawy.

W świetle powyższego, w sprawie będącej przedmiotem interpretacji będziemy mieli do czynienia z wieloma odrębnymi dostawami tego samego towaru opodatkowanymi na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie zaś do art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Zgodnie z powyższym, w przedmiotowej sytuacji pierwsza z dostaw dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz nabywcy z Niemiec, posiadającego siedzibę w Niemczech i zarejestrowanego w tym kraju dla celów podatku od wartości dodanej, stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, opodatkowaną na terytorium Polski, dla której przy spełnieniu warunków przewidzianych w art. 42 ustawy zastosowanie będzie miała 0% stawka podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo, tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego w części dotyczącej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sytuacji, gdy towary są transportowane do miejsca przeładunku. Wniosek w pozostałych zakresach został rozstrzygnięty w odrębnych interpretacjach indywidualnych z dnia 26 maja 2010 r. nr ILPP2/443-352/10-2/ISN, ILPP2/443-352/10-3/ISN, ILPP2/443-352/10-4/ISN, ILPP2/443-352 /10-5/ISN, ILPP2/443-352/10-6/ISN, ILPP2/443-352/10-7/ISN, ILPP2/443-352/10-9/ISN.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisanym stanowisku własnym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.