INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2010r. (data wpływu do tut. Biura 11 czerwca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie określenia czy zaliczki na podatek dochodowy od zasiłków z ubezpieczenia społecznego, wypłaconego pracownikom przez zakład pracy, pozostawione w zakładzie i przekazane w wysokości 90 % na ZFRON, stanowią przychód z działalności gospodarczej (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie określenia czy zaliczki na podatek dochodowy od zasiłków z ubezpieczenia społecznego, wypłaconego pracownikom przez zakład pracy, pozostawione w zakładzie i przekazane w wysokości 90 % na ZFRON, stanowią przychód z działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi zakład produkcyjny, posiadający status zakładu pracy chronionej w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.), dalej: "ustawa o rehabilitacji" i zatrudnia pracowników. Wnioskodawca utworzył zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON), zgodnie z art. 33 ust. 2 ustawy o rehabilitacji i odprowadza 90% środków pochodzących ze zwolnień podatkowych, jak stanowi art. 31 ust. 3 ustawy o rehabilitacji i art. 38 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.- winno być Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 ze zm.), dalej: "ustawa pdof".

Przychodami ZFRON, zgodnie z art. 33 ustawy o rehabilitacji są m.in.:

• zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzeń i zasiłków z ubezpieczenia społecznego, wypłacanych przez zakład pracy zatrudnionym pracownikom,
• środki ze zwolnienia z podatku od nieruchomości.
  
  

Na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4 i 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810 ze zm.), dalej: "rozporządzenie", uzyskane środki przeznacza na zakup i remont maszyn, urządzeń, dostosowanie obiektu i pomieszczeń do potrzeb osób niepełnosprawnych, finansuje wynagrodzenia pielęgniarki, szkolenia zawodowe dla pracowników. Wydatki te stanowią dla Wnioskodawcy pomoc de minimis, zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia.

Ponadto, dla niepełnosprawnych pracowników Wnioskodawca organizuje i finansuje z ZFRON imprezy turystyczne i rekreacyjne (pikniki, wycieczki, imprezy plenerowe itp.), pkt 10 rozporządzenia, finansowanie których nie jest przysporzeniem dla pracodawcy i Wnioskodawca nie traktuję ich jako pomoc de minimis. Dokumuntuje je fakturami wystawionymi na firmę.

W ramach pomocy indywidualnej, wymienionej w pkt 11 rozporządzenia, Wnioskodawca finansuje zakup lekarstw i środków medycznych, turnusy rehabilitacyjne, częściowe opłaty za pobyt w sanatorium, zakup sprzętu rehabilitacyjnego i części zamiennych, sprzętu ortopedycznego, wyrobów medycznych, dojazdy do pracy i z pracy, przejazdy w celach pozasłużbowych, ubezpieczenie indywidualne. Podstawą wypłaty świadczeń w ramach pomocy indywidualnej są faktury imienne wystawione na pracowników niepełnosprawnych, za wyjątkiem wydatków za przejazdy (ryczałt). Ewidencję przychodów i wydatków Wnioskodawca prowadzi analitycznie według źródeł przychodów. Do kosztów podatkowych nie zalicza podatku od nieruchomości, natomiast koszt podatkowy stanowią wydatki z ZFRON, określone jako wydatki de minimis, finansowane środkami pochodzącymi ze zwolnienia z podatku od nieruchomości.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy stanowią przychód z działalności gospodarczej, zaliczki na podatek dochodowy od zasiłków z ubezpieczenia społecznego, wypłaconego pracownikom przez zakład pracy, pozostawione w zakładzie i przekazane w wysokości 90 % na ZFRON, zgodnie z art. 38 ust. 2 pkt 1 ustawy pdof i w związku z art. 33 ustawy rehabilitacyjnej...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, naliczone i potrącone zaliczki na podatek dochodowy od zasiłków z ubezpieczenia społecznego, nie są przychodem pracodawcy podlegającym opodatkowaniu. Kwota pobranych zaliczek od wypłaconych zasiłków przekazywana jest zgodnie z art. 38 ust. 2 pkt 1 ustawy pdof, w wys. 90% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych i wykorzystywana na cele określone w rozporządzeniu. Środki zgromadzone na ZFRON nie powiększają majątku podatnika, nie stanowią jego własności i nie może nimi swobodnie dysponować. Mają charakter publiczny, a za niezgodne dysponowanie tymi środkami, na podstawie art. 33 ust. 4a ustawy o rehabilitacji, podatnik obciążany jest dotkliwymi sankcjami. Środki publiczne, będące w dyspozycji podatnika, przeznaczone na ściśle określone cele w ustawie, rozporządzeniu i regulaminie nie powinny skutkować powstaniem przychodu, po stronie podatnika, w rozumieniu art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51 poz. 307 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębną interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.