INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2010r. (data wpływu 13 maja 2010r.) uzupełnionym pismem dnia 7 lipca 2010r. (data wpływu 12 lipca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia towarów od kontrahenta z Tajwanu, w sytuacji gdy import miał miejsce na terytorium Niemiec a następnie towar ten został przemieszczony przez dostawcę do kraju – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2010r. został wniesiony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 7 lipca 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia towarów od kontrahenta z Tajwanu, w sytuacji gdy import miał miejsce na terytorium Niemiec a następnie towar ten został przemieszczony przez dostawcę do kraju.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, w maju br. roku kupił od firmy H. z siedzibą w Tajwanie maszynę do produkcji pomadek. Tajwańska firma wystawiła fakturę Wnioskodawcy za zakup ww. maszyny na warunkach DDP Szczecin. Zgodnie z uzyskaną informacją od firmy H. maszyna została dostarczona do Hamburga. W Hamburgu na zlecenie firmy H. maszyna została odprawiona przez firmę niemiecką z siedzibą w Niemczech. W wyniku odprawy firma niemiecka opłaciła cło oraz podatek od towarów i usług (VAT). Maszyna następnie została dostarczona do siedziby Wnioskodawcy w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że dostawca odprawił maszynę oraz opłacił cło i podatek VAT, czynność zakupu maszyny przez Wnioskodawcę będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez import należy rozumieć przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Jak wynika ze stanu faktycznego, towar znajduje w wolnym obrocie w jednym z państw członkowskich, posiada więc status wspólnotowego. Spółka jednak nie dokonuje wprowadzenia towaru na obszar Wspólnoty, nie dochodzi w tym przypadku zatem do importu przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Stosownie do ust. 2 pkt 2 tego artykułu jednym z warunków, od którego uzależnione zostało stosowanie ww. przepisu jest dokonanie dostawy przez podatnika, o którym mowa w art. 15 lub podatnika od wartości dodanej.

Z uwagi na wskazanie w fakturze dane tajwańskiego dostawcy przyjąć należy, iż nie jest on podatnikiem podatku od wartości dodanej, co z kolei oznacza, że nie dochodzi w tym przypadku do wewnątrzwspólnotowego nabycia przez Wnioskodawcę na terytorium Polski.

W związku z powyższym Wnioskodawca opiewa przy stanowisku, że w tym wypadku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dalej zwaną ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie zaś z art. 2 pkt 7 ww. ustawy przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. W przypadku więc gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty, nie dochodzi do importu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle natomiast art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L Nr 302, str. 1 ze zm.), zastosowanie procedury dopuszczenia do obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu status towaru wspólnotowego. Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a zwłaszcza po dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celno – podatkowych, można swobodnie dysponować towarem na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej.

Stosownie do art. 32 Dyrektywy 112/2006/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.) w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub nabywcę lub też osobę trzecią, za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym znajdują się towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy.

Jednak w przypadku, gdy miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów znajduje się na terytorium trzecim lub w państwie trzecim, uznaje się, że zarówno miejsce dostawy dokonywanej przez importera wskazanego lub uznanego zgodnie z art. 201 za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT, jak i miejsce każdej kolejnej dostawy znajduje się w państwie członkowskim importu towarów.

Stosownie zaś do art. 60 ww. dyrektywy miejscem importu towarów jest państwo członkowskie, na którego terytorium znajdują się towary w momencie ich wprowadzenia do Wspólnoty.

Zatem zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 60 Dyrektywy miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym znajdują się towary w momencie wprowadzenia ich na terytorium Wspólnoty. Obowiązek podatkowy z tytułu importu powstaje więc, co do zasady, w pierwszym państwie członkowskim, którego granice przekracza towar pochodzący z państw trzecich.

W odniesieniu do dostaw towarów importowanych, o których mowa w art. 32 akapit drugi Dyrektywy, wprowadzenie specjalnych uregulowań dla importu towarów okazało się koniecznie w świetle występujących transakcji rozpoczynających się poza terytorium Wspólnoty w przypadku gdy towary wysyłane są bezpośrednio do ostatecznego nabywcy na terytorium Wspólnoty. Zastosowanie do tego rodzaju transakcji zasad ogólnych, tj. opodatkowania dostaw w kraju rozpoczęcia transportu, prowadziłoby do sytuacji, w której dostawy te podlegałyby jurysdykcji podatkowej kraju trzeciego i unikałyby opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej. Akapit drugi w artykule 32 ma zapewnić, by w takich sytuacjach import towarów oraz wszystkie kolejne dostawy podlegały opodatkowaniu w kraju importu. Ma on zastosowanie, w przypadku gdy importerem jest zarówno jeden z podmiotów uczestniczących bezpośrednio w transakcji, jak i podmiot zewnętrzny, np. agent celny. W tym drugim przypadku import towarów przyporządkowywany jest temu podatnikowi, na którego zlecenie dokonana została odprawa celna.

Zwrócić należy uwagę, że analizowany przepis każe opodatkować każdą kolejną dostawę towarów w kraju importu. Wymóg ten dotyczy m.in. pierwszej transakcji dokonywanej pomiędzy podmiotem dokonującym importu a następnym podmiotem tj. odbiorcą tego towaru.

Analogiczne postanowienia zawiera przepis art. 22 ust. 4 cyt. wyżej ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Jak wynika z wniosku, towar zaimportowany z Tajlandii, został odprawiony w Niemczech, na zlecenie firmy tajlandzkiej. Towar został dopuszczony do obrotu na terytorium Wspólnoty i zapłacono cło oraz podatek VAT, co oznacza, że importu dokonano na terytorium Niemiec. Następnie po dokonanej odprawie celnej towar został przesłany do Polski. Nabycie towaru przez Wnioskodawcę od firmy tajlandzkiej zostało udokumentowane fakturą.

Mając na uwadze cytowany wyżej stan prawny i stan faktyczny sprawy stwierdzić należy, iż import towaru – maszyny do produkcji pomadek przez firmę z Tajlandii miał miejsce na terytorium Niemiec. W świetle art. 32 akapit drugi ww. Dyrektywy, na terytorium Niemiec miała również miejsce dostawa tej maszyny przez importera na rzecz Wnioskodawcy.

Tym samym odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy stwierdzającego, iż w przedmiotowej sprawie firma tajlandzka nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112/2006/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.) podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty tej działalności, przy czym działalność gospodarcza obejmuje w tym przypadku wszelką działalność producentów, handlowców lub usługobiorców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie, a także wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych, w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Niewątpliwie tajwańska firma spełnia ten warunek, bowiem jak wskazano wyżej miejscem dostawy maszyny do produkcji pomadek przez firmę z Tajlandii jest terytorium Niemiec, a zatem z tyt. tej dostawy jest ona podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Jednocześnie należy zauważyć, że o tym czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej czy też nie, nie decyduje fakt jego zarejestrowania dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet, jeżeli podmiot (firma tajlandzka) nie jest zarejestrowana w Niemczech jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto występuje jako podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem tj. dostawy na rzecz Wnioskodawcy maszyny do produkcji pomadek, dla której miejscem opodatkowania jest terytorium Niemiec.

Należy także zwrócić uwagę, iż przemieszczenie maszyny z Niemiec do Polski czyli pomiędzy dwoma państwami członkowskimi, stanowi odrębną czynność od importu i dostawy tej maszyny na terytorium Niemiec, gdyż najpierw miał miejsce import na terytorium Niemiec, następnie na terytorium Niemiec dokonano dostawy przedmiotowej maszyny na rzecz Wnioskodawcy, która została przemieszczona (przetransportowana) na warunkach DDP na terytorium Polski.

Odnośnie zatem czynności przemieszczenia nabytej maszyny do produkcji pomadek z terytorium Niemiec do Polski należy zauważyć, iż stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 9 ust. 2 przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   -z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wskazano wyżej dokonujący dostawy przedmiotowej maszyny, dla której miejscem dostawy jest terytorium Niemiec – tj. firma z Tajlandii jest z tytułu tej dostawy podatnikiem podatku od wartości dodanej, zaś Wnioskodawca będący nabywcą tej maszyny jest podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15, a przedmiotowa maszyna ma służyć jego działalności gospodarczej. Spełnione zatem zostały wszystkie przesłanki wymienione w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nakazujące potraktować przemieszczenie ww. maszyny na terytorium Polski jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, a zatem podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wg stawek właściwych dla nabytych towarów.

Nie mają przy tym znaczenia podane we wniosku warunki dostawy DDP (Delivery Duty Paid), które nie decydują o rozporządzaniu towarem jak właściciel, tylko odnoszą się do warunków na jakich następuje przekazanie do fizycznej dyspozycji towaru kupującemu oraz kosztów (w tym cła, podatków i innych opłat związanych z eksportem tranzytem i importem) jakie ponosi sprzedający.

Mając powyższe na uwadze, opisane przez Wnioskodawcę przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski, zaimportowanych z Tajlandii stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 21 akapit pierwszy Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L Nr 288 str. 1) Państwo Członkowskie zakończenia wysyłki lub transportu towarów, w którym dokonano wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 28a dyrektywy 77/388/EWG wykonuje swoje kompetencje w zakresie opodatkowania, bez względu na to, jak dana transakcja została potraktowana do celów podatku VAT w Państwie Członkowskim rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich ( art. 23 rozporządzenia).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż przedmiotowa transakcja nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała