Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1112/12/IK
z 29 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2012 r. (data wpływu 29 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla opłaty za usługi polegającej na udostępnieniu klientom możliwości korzystania z siłowni i zajęć fitness - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie stawki podatku dla opłaty za usługi polegającej na udostępnieniu klientom możliwości korzystania z siłowni i zajęć fitness.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą m.in. świadcząc usługi związane z prowadzeniem obiektu sportowego w zakresie n/w PKD: 93.11.Z, 93.13.Z, 93.19.Z, 93.29.Z.

Wnioskodawca świadczy usługi polegające na sprzedaży karnetów oraz jednorazowych wejściówek na zajęcia fitness, jogę, taniec. Oprócz tego prowadzi siłownię jako zajęcia z trenerem oraz ćwiczenia samodzielne. W obiekcie sportowym znajdują się również korty do gry w squasha, które są udostępniane klientom za opłatą jednorazową lub miesięczną bez trenera.

Na ww. usługi Wnioskodawca stosuje stawkę VAT 23% (siłownia z trenerem, siłownia bez trenera, zajęcia fitness, udostępnienie kortów do gry w squasha). Obecnie Wnioskodawca podpisał umowę o współpracy z firmą ... z siedzibą w ... na świadczenie usług sportowo–rekreacyjnych klientom tej korporacji. Strony umowy ustaliły, że ... kupuje od firmy Wnioskodawcy usługi w postaci wejść Pakietu usług uprawniających do skorzystania z n/w grup usług:

Pakiet I – siłownia, sauna,

Pakiet II – joga, taniec, sauna, zajęcia fitness,

Pakiet III – udostępnienie kortów w squasha.

Na sprzedaż ww. pakietów Wnioskodawca zastosował stawkę 23%

Jeżeli chodzi o pakiet I i II ... zgodził się z zastosowaną stawką 23%, a przypadku Pakietu nr III (wstęp na korty Squasha) zawarta została stawka w umowie 8% przez ...

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy zastosowanie stawki VAT na;

• siłownię z trenerem – 23%,
• siłownię bez trenera – 23%,
• zajęcia fitness – 23%,
• udostępnienie kortów squasha – 23% są prawidłowe?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie stawki VAT w wysokości 23% na korzystanie z zajęć fitness oraz siłowni Wnioskodawca uważa za prawidłowe, gdyż nie jest to opłata za wstęp a czynny udział w zajęciach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego dotyczące opodatkowania usługi polegającej na udostępnieniu klientom możliwości korzystania z siłowni i zajęć fitness, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)

Jak stanowi art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy figurują „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” – bez względu na symbol PKWiU.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż stawką podatku obniżoną do wysokości 8% objęte zostały pozostałe usługi związane z rekreacją, jednakże wyłącznie w zakresie wstępu.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2011 r. Nr 77/1) obowiązującego od dnia 1 lipca 2011 r., usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Natomiast zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

1. prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
2. prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
3. prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.
   
   

Ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę (art. 32 ust. 3 ww. rozporządzenia wykonawczego).

Zatem z ww. przepisów rozporządzenia Rady wynika, że świadczenie usług wstępu, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę obejmuje prawo wstępu na spektakle, występy cyrkowe, koncerty, wystawy, mecze, zawody, konferencje, seminaria.

Zatem z ww. przepisów rozporządzenia Rady wynika, że świadczenie usług wstępu, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę obejmuje prawo wstępu na spektakle, występy cyrkowe, koncerty, wystawy, mecze, zawody, konferencje, seminaria. Wskazać także należy, odnosząc się do polemiki Wnioskodawcy zawartej w uzasadnieniu, iż art. 32 ww. przepisu jest co prawda w Rozdziale V "Miejsce transakcji podlegających opodatkowaniu" w podsekcji 7 czyli "Świadczenie usług w ramach działalności kulturalnej, artystycznej, sportowej, naukowej, edukacyjnej, rozrywkowej lub podobnej". Nie można jednakże utożsamiać go tylko i wyłącznie co do kwestii miejsca świadczenia usług, gdyż Rada Unii Europejskiej we wstępie do niniejszego rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), w szczególności jej art. 397 oraz uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, w pkt 27 wskazała, iż "Aby zapewnić jednolite opodatkowanie świadczenia usług kulturalnych, artystycznych, sportowych, naukowych, edukacyjnych, rozrywkowych i podobnych, należy zdefiniować pojęcie wstępu na tego rodzaju wydarzenia i usługi pomocnicze związane z takim wstępem".

Zatem z powyższego wynika, że przepisem tym należy się kierować nie tylko w zakresie ustalenia miejsca świadczenia tychże usług, ale również należy się nim posiłkować w kwestii opodatkowania tych usług w celu zapewnienia jednolitego opodatkowania tych usług.

Ponadto należy zauważyć, iż w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług nie definiuje się pojęcia „wstępu”. W konsekwencji należy sięgnąć do wykładni językowej, aby poznać jego znaczenie. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa www.sjp.pwn.pl) pod pojęciem tym należy rozumieć „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zgodnie z definicją słownikową „wstęp” należy rozumieć jako możliwość wejścia „gdzieś” co nie jest równoznaczne z możliwością korzystania z dostępnych tam urządzeń. Opłata (bilet, karnet) za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. kibica co do zasady za uczestniczenie w imprezie poprzez np. oglądanie (bierne uczestnictwo). Natomiast bilet wstępu, np. do siłowni, sauny czy solarium daje możliwość nie tylko wejścia do obiektu, ale przede wszystkim możliwość czynnego korzystania z dostępnych w tych pomieszczeniach urządzeń.

Z przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, sprzedaje karnety oraz jednodniowe wejściówki na zajęcia fitness, jogę i taniec. Oprócz tego prowadzi siłownię jako zajęcia z trenerem oraz ćwiczenia samodzielne.

Wątpliwości Wnioskodawcy, na co wskazał w pytaniu, budzi, stawka dla usługi korzystania z siłowni z trenerem, siłowni bez trenera oraz zajęcia fitness.

Odnosząc opisany we wniosku stan faktyczny do przytoczonych przepisów prawa stwierdzić należy, że opłaty, na podstawie, których klient ma prawo do korzystania z pomieszczeń siłowni z trenerem czy też bez, czy zajęć fitness nie jest tożsama z „opłatą w zakresie wstępu”. Poniesienie opłaty za skorzystanie z siłowni czy zajęć fitness, nie spowoduje, iż usługobiorca nabędzie jakiekolwiek „prawo wstępu”. W zamian za wskazaną opłatę klient będzie miał prawo do skorzystania z jakiegoś obiektu, pomieszczenia, urządzeń. Zatem opłata określona jako wstęp siłowni czy zajęcia fitness nie uprawnia korzystającego do wstępu jedynie w sensie gdzieś, jak to ma miejsce m.in. w przypadku kupienia biletu do kina, lecz obejmuje również czynne korzystanie z pomieszczeń i znajdujących się tam urządzeń. Na tak ścisłą wykładnię pojęcia „wstępu” wskazuje użycie, w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, słowa „wyłącznie”, którego znaczenie odnosi się do tych obiektów i stanów rzeczy, które są w nim wymienione (w przedmiotowej sprawie do „wstępu”). Uiszczona opłata będzie upoważniała klienta do czynnego korzystania z pomieszczeń do zajęć fitness i pomieszczeń i urządzeń siłowni, nie może być uznana za opłatę za wstęp lecz przede wszystkim za możliwość czynnego korzystania np. siłowni. Bez wpływu na zastosowanie stawki 8% pozostaje fakt, że opłata wnoszona przez klienta może być opłatą za korzystanie np. z siłowni bez udziału trenera czy też z trenerem. Dodatkowo należy wskazać, że powyższa opłata obejmuje również wynagrodzenie instruktora (opiekuna), do którego zadań zapewne należy instruktaż jak należy właściwie korzystać z poszczególnych urządzeń, wykonywać ćwiczenia oraz nadzór nad zapewnieniem użytkownikom bezpieczeństwa.

W związku z powyższym, przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, pobierana opłata za wstęp na siłownię, i zajęcia fitness, nie uprawnia korzystającego do wstępu jedynie w sensie wejścia gdzieś, jako to miejsce w przypadku np. kupienia biletu do kina, lecz obejmuje możliwość korzystania z dostępnych w pomieszczeniach urządzeń.

Zatem usługa, za którą pobierana jest opłata za udostępnienie i korzystanie z pomieszczeń siłowni czy korzystania z zajęć fitness opodatkowana jest stawką VAT w wysokości 23%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo wskazać należy, że ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej stawki dla usługi udostępniania kortów do gry w squasha oraz dla usługi sprzedaży pakietów I, II i III została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.