INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2010 r. (data wpływu 15 marca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 maja 2010 r. (data wpływu 18 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 maja 2010 r. (data wpływu 18 maja 2010 r.) w którym doprecyzowano opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest pośrednictwo pracy – Leasing pracy (Agencja zatrudnienia). Przedsiębiorstwo jego występuje jako pracodawca użyczający, a jego kontrahent jako użytkownik pracowników. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego pracodawca użytkownik przedstawia rozliczenie przepracowanego czasu przez pracowników.

Na tej podstawie wystawiana jest faktura VAT dla pracodawcy użytkownika, która obejmuje:

• wypłacone pracownikom wynagrodzenie za przepracowany okres, diety, ekwiwalenty itp.;

• prowizję agencji zatrudnienia (firmy Zainteresowanego) ustalaną indywidualnie z pracodawcą użytkownikiem.
  
  

Od pełnej wysokości tak wystawionej faktury naliczany jest podatek VAT wg stawki 22%.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z ustawą o zatrudnieniu pracowników tymczasowych z dnia 9 lipca 2003 r. (Dz. U. z dnia 22 września 2003 r.) przystępuje on do umowy trójstronnej, tj.:

1. z pracodawcą użytkownikiem, celem ustalenia warunków pracy i płacy, na które to stanowisko pracownik tymczasowy jest delegowany,
2. następuje proces rekrutacji pracowników i spisanie z nimi umów o pracę na czas zatrudnienia u danego pracodawcy użytkownika. W przypadku pracowników młodocianych, studentów i innych osób świadczących pracę np. 10 godzin w tygodniu stosuje się umowę cywilnoprawną, zgodnie z Kodeksem pracy,
3. we wszystkich wymienionych wyżej przypadkach staje się on pracodawcą użyczającym i tym samym płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne i zaliczek podatku dochodowego (PIT-4).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od wypłacanych pracownikom świadczeń (wynagrodzenie za pracę, diety, ekwiwalenty nieopodatkowane) Wnioskodawca powinien naliczać podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT winien on naliczyć i odprowadzić jedynie od prowizji a więc swojego zysku na danej operacji. Pozostała kwota na fakturze jest, w jego ocenie, zwrotem środków na wynagrodzenia pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez sprzedaż - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest pośrednictwo pracy – Leasing pracy (Agencja zatrudnienia). Występuje on jako pracodawca użyczający, a jego kontrahent jako użytkownik pracowników. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego pracodawca użytkownik przedstawia rozliczenie przepracowanego czasu przez pracowników.

Na tej podstawie wystawiana jest faktura VAT dla pracodawcy użytkownika, która obejmuje:

• wypłacone pracownikom wynagrodzenie za przepracowany okres, diety, ekwiwalenty itp.;

• prowizję agencji zatrudnienia (firmy Zainteresowanego) ustalanej indywidualnie z pracodawcą użytkownikiem.
  
  

Od pełnej wysokości tak wystawionej faktury naliczany jest podatek VAT wg stawki 22%.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z ustawą o zatrudnieniu pracowników tymczasowych z dnia 9 lipca 2003 r. (Dz. U. z dnia 22 września 2003 r.) przystępuje on do umowy trójstronnej, tj.:

1. z pracodawcą użytkownikiem, celem ustalenia warunków pracy i płacy, na które to stanowisko pracownik tymczasowy jest delegowany,
2. następuje proces rekrutacji pracowników i spisanie z nimi umów o pracę na czas zatrudnienia u danego pracodawcy użytkownika. W przypadku pracowników młodocianych, studentów i innych osób świadczących pracę np. 10 godzin w tygodniu stosuje się umowę cywilnoprawną, zgodnie z Kodeksem pracy,
3. we wszystkich wymienionych wyżej przypadkach staje się on pracodawcą użyczającym i tym samym płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne i zaliczek podatku dochodowego (PIT-4).

Ze wskazanych regulacji oraz opisu sprawy wynika, iż Zainteresowany świadczy usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jak wynika z art. 1 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. Nr 166, poz. 1608 ze zm.) reguluje ona zasady zatrudniania pracowników tymczasowych przez pracodawcę będącego agencją pracy tymczasowej oraz zasady kierowania tych pracowników i osób niebędących pracownikami agencji pracy tymczasowej do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz pracodawcy użytkownika.

Przepis art. 2 pkt 2 ww. ustawy wskazuje, iż pracownik tymczasowy jest to pracownik zatrudniony przez agencję pracy tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika.

Leasing pracowniczy, czyli wynajem przez pracodawcę użyczającego pracowników, z którymi zawarty został stosunek pracy na rzecz innych podmiotów gospodarczych, polega na oddelegowaniu pracownika do innego pracodawcy, zwanego pracodawcą użytkownikiem, na rzecz którego i pod którego kierownictwem świadczona jest praca. Firma, która wynajmuje swoich pracowników, świadczy usługę wykonania danej pracy, która podlega w pełni podatkowi VAT. Nie ma znaczenia fakt, że praca ludzka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Umowa dotycząca świadczonej przez Wnioskodawcę usługi, zawierana jest pomiędzy nim (usługodawcą) a pracodawcą użytkownikiem (zleceniobiorcą). Zatem w sprawie będącej przedmiotem wniosku, Zainteresowany świadczy usługę wykonania danej pracy, którą wykonują zatrudnieni przez niego, na podstawie zawartej umowy, pracownicy tymczasowi.

Z opisu sprawy wynika, że wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę obejmuje: wypłacone pracownikom wynagrodzenie za przepracowany okres, diety, ekwiwalenty itp. oraz prowizję Zainteresowanego ustaloną indywidualnie z pracodawcą użytkownikiem.

Biorąc pod uwagę powyższe, podstawą opodatkowania w przedmiotowej sprawie jest otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie za wykonaną usługę (na które składają się: wypłacone pracownikom wynagrodzenie za przepracowany okres, diety, ekwiwalenty itp. oraz prowizja) pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Reasumując, wypłacane pracownikom świadczenia (wynagrodzenie za pracę, diety, ekwiwalenty nieopodatkowane) zwiększają podstawę opodatkowania świadczonej usługi zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, dlatego też Zainteresowany do nich również powinien doliczać podatek VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.