INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2010 r. (data wpływu 08 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczeń podatkowych oddziału zagranicznego Spółki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczeń podatkowych oddziału zagranicznego Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie prac wiertniczych, związanych z poszukiwaniem złóż ropy naftowej i gazu, zasadniczo w Polsce. w roku podatkowym 2009, Spółka prowadziła także tę działalność w Egipcie w formie oddziału. Oddział ten, w rozumieniu art. 5 umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Arabską Republiką Egiptu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej 24 czerwca 1996 r. w Warszawie, stanowił zakład podatkowy, czyli stałą placówkę, przez którą Spółka prowadziła działalność swojego przedsiębiorstwa na terenie Egiptu.

O istnieniu zakładu świadczą między innymi posiadanie przez oddział majątku trwałego, zatrudnianie miejscowych pracowników, posiadanie wynajmowanej siedziby, fakturowanie sprzedaży przez oddział. Działalność egipskiego oddziału została zgłoszona do opodatkowania w zakresie podatku dochodowego w miejscowości X.

Zgodnie z art. 7 niniejszej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, gdy przedsiębiorstwo Umawiającego się państwa prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się państwie poprzez położony tam zakład, to zyski takiego przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie, w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

W myśl art. 24 ust. 1 umowy polsko – egipskiej, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami umów może być opodatkowany w Egipcie, to Polska zezwoli na odliczenie podatku zapłaconego w Egipcie, przy czym takie odliczenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku dochodowego, obliczonego przed dokonaniem odliczenia i który odnosi się do dochodu, który może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnicy podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W tym wypadku, od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Przepis art. 20 ust. 1 ustawy potwierdza uregulowania zawarte w umowach międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania, w których stosuje się tzw. metodę zaliczenia podatkowego. Do umów tych, co zostało wyżej opisane, zalicza się umowa polsko - egipska.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (....). Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2).

W roku podatkowym 2009, Spółka poniosła stratę podatkową z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Egiptu w formie oddziału (zakładu) oraz uzyskała dochód podatkowy z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w Polsce. w związku z tym, że polsko - egipska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje tzw. metodę zaliczenia jako metodę unikania podwójnego opodatkowania, to Spółka ma zamiar, w świetle powołanych wyżej przepisów, uwzględnić stratę egipskiego oddziału dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych w rocznym zeznaniu podatkowym CIT-8 za rok 2009, poprzez zamieszczenie w poz. 29 zeznania przychodów oddziału egipskiego Spółki oraz w poz. 33 kosztów uzyskania przychodów oddziału egipskiego Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy strata egipskiego oddziału Spółki pomniejsza dochód podlegający opodatkowaniu w Polsce, wykazany w rocznym zeznaniu podatkowym CIT-8 za rok 2009...

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał On prawo uwzględnić stratę egipskiego oddziału Spółki przy wyliczeniu dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce w złożonym zeznaniu podatkowym CIT-8 za rok 2009, w myśl przepisów polsko - egipskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Jednakże, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Z powyższego wynika, że aby podatnicy objęci nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, mogli skorzystać z omawianego zwolnienia muszą jednocześnie zostać spełnione następujące warunki:

1. osiągnąć dochód za granicą,
2. umowa międzynarodowa, której Polska jest stroną, zwalnia ten dochód od opodatkowania w Polsce.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, oparte na modelu OECD, zwalniają z opodatkowania w kraju siedziby podatnika niektóre dochody na rzecz ich opodatkowania za granicą, w kraju źródła. Umowy jednocześnie wskazują zastosowanie odpowiedniej metody unikania podwójnego opodatkowania wobec uzyskanych dochodów.

Wnioskodawca wskazał, że prowadził działalność gospodarczą w zakresie prac wiertniczych, związanych z poszukiwaniem złóż ropy naftowej i gazu w formie zakładu (oddziału) na terenie Egiptu.

Zgodnie z art. 7 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 24 czerwca 1996 r. (Dz. u. z 2003 r. Nr 78, poz. 690), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa mogą być opodatkowane w tym Państwie tylko wówczas, gdy przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez zakład tam położony. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi taką działalność, to zyski tego przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ww. umowy, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 tego artykułu, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

W myśl art. 24 ust. 1 umowy polsko – egipskiej, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to pierwsze Państwo zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w tym drugim Państwie. Takie odliczenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku dochodowego, obliczonego przed dokonaniem odliczenia i który odnosi się do dochodu, który może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Natomiast art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. w tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (…). Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2).

Z treści wyżej przytoczonych przepisów wynika jednoznacznie, iż z dochodem mamy do czynienia w sytuacji, w której suma przychodów jest większa od sumy kosztów ich uzyskania.

Zatem, zgodnie z ww. art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może z dochodami uzyskanymi na terytorium Polski połączyć jedynie ewentualną nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania, wygenerowaną przez oddział w Egipcie. Poniesiona przez ten oddział strata nie będzie więc miała wpływu na wysokość dochodu Spółki podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Z przedmiotowego wniosku wynika, iż egipski oddział Spółki w 2009 r. poniósł stratę z tytułu prowadzonej działalności na terenie Egiptu, natomiast Spółka z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w Polsce uzyskała dochód podatkowy. Wnioskodawca zaznaczył, iż działalność egipskiego oddziału została zgłoszona do opodatkowania w zakresie podatku dochodowego w miejscowości X.

Analizując treść przytoczonych powyżej przepisów należy stwierdzić, iż nie przewidują one możliwości odliczenia w Polsce strat, które powstały na skutek działalności zakładu położonego i opodatkowanego w Egipcie.

Reasumując powyższe, z obowiązujących przepisów polsko – egipskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż straty zakładu (oddziału) zlokalizowanego na terenie Egiptu, nie łączy się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu w Polsce.

W konsekwencji, strata zagranicznego zakładu nie może pomniejszyć dochodu do opodatkowania wykazanego przez Spółkę w zeznaniu składanym w Polsce. Strata zagranicznego oddziału (zakładu) Spółki podlega bowiem odliczeniu (rozliczeniu) wyłącznie w kraju, w którym znajduje się ten oddział (zakład), tj. w Egipcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.