Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2012 r. (data wpływu 18 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów,
• przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej: W. S.A.) jest spółką, której istotą działania jest tworzenie i obsługa miejsca do dystrybucji produktów i towarów żywnościowych, florystycznych oraz kwiatów. Na terenie Spółki sprzedają swoje produkty i towary producenci, ogrodnicy i handlowcy, głównie z (…). Nabywcami tych produktów i towarów żywnościowych, florystycznych i kwiatów są przede wszystkim sklepy i kwiaciarnie (dalej: kupujący, placówki handlowe), działające w różnych formach organizacyjnych i prawnych, które sprzedają, nabyte w ilościach hurtowych - na terenie Spółki - produkty i towary, klientom detalicznym (dalej: konsumenci). Wnioskodawca jest i będzie zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca pobiera opłaty:

• za możliwość sprzedaży na terenie Spółki,
• za możliwość dokonywania zakupów na terenie Spółki.
  
  

Opłaty te stanowią przychody Wnioskodawcy, o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz obrót, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie korzystający ze zwolnienia z VAT.

Z działalnością Spółki związane są następujące zależności:

• im większy popyt ze strony konsumentów, na produkty i towary sprzedawane przez kupujących, zaopatrujących się na terenie Spółki, tym więcej wjazdów kupujących na Jej teren,
• im więcej wjazdów kupujących na teren Spółki, tym większy przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym większy obrót w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, osiągnie Wnioskodawca,
• im większy popyt ze strony konsumentów, na produkty i towary sprzedawane przez kupujących, zaopatrujących się na terenie Spółki, tym większy popyt na produkty i towary oferowane przez sprzedających na Jej terenie,
• im większy popyt na produkty i towary, oferowane przez sprzedających na terenie Spółki, tym większe zapotrzebowanie na powierzchnie handlowe, oferowane przez Wnioskodawcę,
• im większe zapotrzebowanie na powierzchnie handlowe, oferowane przez Spółkę, tym większe przychody Wnioskodawcy i tym większy Jego potencjał rozwojowy.
  
  

W interesie Wnioskodawcy jest aby:

• jak najwięcej sprzedających oferowało jak największe ilości swoich produktów i towarów na terenie Spółki,
• jak najwięcej kupujących, możliwie najbardziej częstotliwie, dokonywało jak największych zakupów od sprzedających na terenie Spółki.
  
  

W interesie kupujących jest aby:

• jak najwięcej konsumentów nabywało oferowane w ich punktach sprzedażowych produkty i towary, zakupione na terenie Spółki.
  
  

Wspólnie - Wnioskodawca i kupujący mają więc interes w tym, aby popyt wśród konsumentów, na produkty i towary, oferowane przez sprzedających na terenie Spółki, był jak największy.

Ponieważ znak towarowy - „X” utrwalił się wśród konsumentów żywności jako synonim zdrowych, świeżych i (…) produktów i towarów żywnościowych, a znak towarowy „Y” jako synonim wysokiej jakości towarów florystycznych oraz kwiatów, Wnioskodawca i kupujący zdecydowali się na realizację wspólnych programów promocyjno - reklamowych (dalej również: programy), zmierzających do umocnienia pozytywnego wizerunku produktów i towarów sprzedawanych na terenie Spółki oraz zwiększenia popytu konsumenckiego na przedmiotowe produkty i towary. Przedmiotowe programy promocyjno - reklamowe będą polegały na wykonaniu przez Wnioskodawcę aranżacji graficznej witryn placówek handlowych, biorących udział w akcji (dalej: aranżacje, aranżacje graficzne).

Na aranżację graficzną składać się będą w szczególności: projekt graficzny witryny, wykonanie drukowanych materiałów reklamowych w postaci wielkoformatowych naklejek, zgodnie z przedmiotowym projektem graficznym oraz naniesienie przedmiotowych naklejek na witryny placówek handlowych. Wykonanie przedmiotowych aranżacji ma na celu informowanie potencjalnych klientów detalicznych, że w danej placówce handlowej (sklep) można kupić zdrowe, świeże i (…) produkty i towary, a w przypadku punktów florystycznych (kwiaciarnia) można nabyć w najlepszej jakości towary florystyczne i kwiaty. Potwierdzeniem ich jakości jest znak towarowy, promujący Spółkę.

Aranżacje witryn wykona (częściowo lub w całości przy pomocy podwykonawców) Spółka, która poniesie również koszty realizacji aranżacji witryn. Natomiast placówki handlowe udostępnią nieodpłatnie swoje witryny, w celu umieszczenia na nich przedmiotowych aranżacji.

Aranżacje graficzne witryn nie będę stanowić ich renowacji czy naprawy, zarówno przed oklejeniem, jak i po oklejeniu witryny te będą stanowiły pełnowartościowe witryny sklepowe. Przedmiotowe aranżacje nie będą przysparzały żadnego efektu ekonomicznego placówkom handlowym, poza względami marketingowymi, których celem jest zwiększenie sprzedaży oferowanych produktów i towarów, co stanowi również bezpośrednią korzyść dla Spółki, poprzez wzrost zakupów dokonywanych przez kupujących od sprzedających na W. S.A.

Wnioskodawca i placówki handlowe oczekują następujących potencjalnych korzyści z podjętych wspólnie programów promocyjno - reklamowych.

Potencjalne korzyści dla placówek handlowych (sklepy i kwiaciarnie):

• wzrost popytu na sprzedawane produkty i towary,
• wzrost przychodów i zysków,
• umocnienie pozycji na lokalnym rynku detalicznym.
  
  

Potencjalne korzyści dla Wnioskodawcy:

Krótkookresowe:

• zwiększenie ilości wjazdów na teren Spółki, a tym samym zwiększenie przychodów Spółki.

Średniookresowe:

• zwiększenie świadomości znaku towarowego Spółki wśród konsumentów oraz umocnienie Jej pozytywnego wizerunku,
• umocnienie wizerunku Spółki, jako miejsca, w którym oferowane produkty i towary żywnościowe są zdrowe, świeże i (…), a w przypadku kwiatów i artykułów florystycznych najwyższej jakości.

Długookresowe:

• umocnienie pozycji Spółki, jako miejsca spotkania się podaży i popytu w zakresie oferowanych produktów i towarów,
• zwiększenie zainteresowania miejscami handlowymi oferowanymi na W. S.A., które może przyczynić się do zwiększenia ilości oferowanych produktów i towarów na W. S.A., a więc i zwiększenie potencjału gospodarczego Wnioskodawcy.
  
  

Przedmiotowe programy promocyjno - reklamowe można porównać do umieszczania przez podmioty dysponujące prawem do innych renomowanych znaków handlowych materiałów reklamowych w punktach sprzedażowych, w tym również grafik na witrynach sklepowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy zakup przedmiotowych towarów i usług w celu wykonania przedmiotowych aranżacji graficznych witryn sklepowych (w szczególności: projektów graficznych, drukowanych materiałów reklamowych oraz usług oklejenia witryn), stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy udostępnienie przez placówki handlowe witryn sklepowych w celu wykonania na nich aranżacji graficznych w ramach wspólnych programów promocyjno - reklamowych stanowi dla Spółki przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 5).

Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 (oznaczonego we wniosku jako pytanie nr 2) został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 11 października 2012 r. nr ILPB3/423-269/12-2/JG.

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie przez placówki handlowe witryn sklepowych w celu wykonania na nich aranżacji graficznych w ramach wspólnych programów promocyjno – reklamowych, nie stanowi dla Spółki przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody stanowi m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ponieważ w przepisach prawa podatkowego nie zdefiniowano pojęcia „nieodpłatne świadczenie”, dla stwierdzenia, czy udostępnienie przez sklepy witryn w celu wykonania ich aranżacji graficznej w ramach podejmowanych wspólnie ze sklepami działań promocyjno - reklamowych stanowi dla Wnioskodawcy przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, konieczne jest zdefiniowanie przedmiotowego pojęcia „nieodpłatne świadczenie”.

Jak uznał Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 18 listopada 2002 r. nr FPS 9/02 pojęcie „nieodpłatnego świadczenia”, użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony - por. art. 353 Kodeksu cywilnego), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2002 r. sygn. akt III RN 106/01, niepubl., a także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 06 sierpnia 1999 r. sygn. akt III RN 31/99, OSNAPiUS z 2000 r. Nr 13, poz. 496).

Pogląd ten, wielokrotnie powtarzany w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyrok NSA z dnia 10 maja 2006 r. sygn. akt II FSK 313/06, wyrok NSA z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06, wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2008 r. sygn. akt II FSK 1361/07, czy wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2010 r. sygn. akt II FSK 1417/08) i organów podatkowych (przykłady) wskazuje, że o przychodzie z nieodpłatnego świadczenia można mówić tylko wtedy, gdy podatnik otrzymuje przysporzenie majątku, które nie wiąże się koniecznością jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Uzyskanie przez Spółkę możliwości wykorzystania danej witryny sklepowej jest ściśle skorelowane z koniecznością poniesienia nakładów na aranżację graficzną udostępnionej witryny, nie stanowi więc świadczenia bezekwiwalentnego.

Placówki handlowe, udostępniając nieodpłatnie witryny, działają przede wszystkim w swoim własnym interesie, w celu zwiększenia własnych przychodów. Z ich punktu widzenia udostępnienie powierzchni witryny daje przede wszystkim korzyść placówkom handlowym. Nie można więc traktować udostępnienia przez placówki handlowe witryny sklepowej w ramach wspólnej akcji promocyjnej, jako przysporzenia dla Spółki, gdyż - z punktu widzenia placówek handlowych - to przede wszystkim placówka handlowa, udostępniając witrynę, jest beneficjentem tego udostępnienia, choćby w postaci zwiększenia przychodów ze sprzedaży oraz umocnienia pozycji na lokalnym rynku detalicznym.

Rozpatrując przedmiotowe programy promocyjno - reklamowe jako całość, udostępnienie przez daną placówkę handlową witryny jest czynnością o charakterze technicznym, pomocniczym i nie ma samodzielnej racji bytu bez realizacji na niej przez Wnioskodawcę aranżacji graficznej, bez dokonywania przez daną placówkę zakupów towarów na terenie Spółki, a także bez ich późniejszej sprzedaży w danej placówce handlowej.

Z tego względu, nieodpłatne udostępnienie witryn przez placówki handlowe nie może stanowić dla Wnioskodawcy przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Sądu Najwyższego nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto dodaje się, iż w zakresie podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót