INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 26 marca 2010 r.) uzupełnionym w dniu 31 maja 2010 r. i 7 czerwca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie księgowania wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie księgowania wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 19 maja 2010 r. znak ILPB1/415-372/10-2/KŁ, ILPP1/443-357/10-2/AI na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 maja 2010 r., a w dniu 31 maja 2010 r. wniosek został uzupełniony.

Wniosek uzupełniono ponadto w dniu 7 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W listopadzie 2008 roku Wnioskodawca otrzymał jako osoba niepełnosprawna poszukująca pracy z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazową pomoc finansową na podjęcie działalności gospodarczej, ze środków PFRON. W dniu x 2008 roku Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą. W grudniu 2008 r. Zainteresowany dokonał zakupu środków trwałych i wyposażenia sklepu (lada sprzedażowa, regały, szafa chłodnicza, biurko, krzesła, komputer, programy komputerowe, drukarka, drukarka fiskalna, kaseta metalowa, metkownica itp.). W styczniu 2009 r. Wnioskodawca zakupił towary handlowe. Powyższe zakupy zapłacono z otrzymanej pomocy finansowej. Sklep otworzono w styczniu 2009 r. i w tym miesiącu uzyskano pierwszy przychód ze sprzedaży. Zainteresowany prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, jest podatnikiem VAT. Podatkową księgę przychodów i rozchodów Wnioskodawca prowadzi na podstawie art. 22 ust. 6b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r Nr 51, poz. 307 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w części dotyczącej księgowania wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Jeżeli wyżej wymienione zakupy są kosztem uzyskania przychodów to kiedy powinny być ujęte w PKPiR, w dacie zakupu czy w miesiącu uzyskania pierwszych przychodów z działalności...

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zakupy powinny być ujęte w PKPiR w roku 2009, gdyż dopiero wtedy nastąpiło faktyczne rozpoczęcie działalności (otwarcie sklepu), uzyskanie pierwszych przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Wydatek taki nie może ponadto znajdować się w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 cytowanej ustawy.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1, jak i art. 23 ww. ustawy, wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup towarów handlowych oraz wyposażenia sfinansowanego ze środków przyznanych osobie niepełnosprawnej z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podjęcie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 cytowanej ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 ze zm.).

Wzór podatkowej księgi przychodów i rozchodów został określony w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia. W księdze tej, kolumny od 10 do 14 służą do ewidencjonowania operacji gospodarczych związanych z ponoszonymi kosztami.

W załączniku powyższym zawarto również „Objaśnienie do podatkowej księgi przychodów i rozchodów”. Zgodnie z pkt 10 tych „Objaśnień” - kolumna 10 przeznaczona jest do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Stosownie natomiast do pkt 13 „Objaśnień” – kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące remontów, amortyzację środków trwałych, składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników w części finansowanej przez pracodawcę, składki na ubezpieczenie wypadkowe pracowników, wartość zakupionego wyposażenia.

Natomiast kolumna 14 jest wyznaczona do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych w kolumnach 12 i 13.

Z przepisów zawartych w § 17 ust. 1 cyt. rozporządzenia wynika, iż zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży. Natomiast w ust. 2 określono, iż zapisów dotyczących pozostałych wydatków dokonuje się, z zastrzeżeniem § 20 i 30, jeden raz dziennie, po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 22 ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 tj. podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Podstawowym dokumentem potwierdzającym dokonanie transakcji jest faktura zakupu.

Reasumując, w świetle wyżej przytoczonych przepisów, zakup towarów handlowych oraz wyposażenia należy wprowadzić do podatkowej księgi przychodów i rozchodów na podstawie faktury. Dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dniem poniesienia kosztu jest dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów rozstrzygnięto w dniu 21 czerwca 2010 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-372/10-5/KŁ.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem z dnia 11 czerwca 2010 r. nr ILPP1/443-357/10-5/AI.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.