INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2009r. (data wpływu 18 września 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2009r. (data wpływu 7 grudnia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług organizowania sekcji narciarskiej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług organizowania sekcji narciarskiej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 grudnia 2009r. (data wpływu 7 grudnia 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 listopada 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi „sekcję narciarską” dla dzieci i młodzieży, która trwa od września do marca następnego roku. Wnioskodawca pobiera jedną opłatę za cały okres.

Zajęcia „Sekcji narciarskiej” obejmują:

• przygotowanie do sezonu (zajęcia na lodowisku, ścianie wspinaczkowej itp.),
• w sezonie naukę jazdy na nartach,
• organizację zawodów narciarskich dla jej uczestników.
  
  

W ramach „Sekcji narciarskiej” Wnioskodawca zapewnia nocleg i wyżywienie we własnym pensjonacie, zatrudnia instruktorów narciarstwa, wynajmuje transport. Wnioskodawca sam organizuje nabór (Internet, ulotki) uczestników Sekcji.

Usługi te Wnioskodawca opodatkowuje stawką VAT 7%. Urząd Statystyczny sklasyfikował ww. usługi świadczone przez Wnioskodawcę jako „usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci” PKWiU 55.23.11-00.

Wnioskodawca nie posiada koncesji organizatora turystyki i jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym.

Przy organizacji sekcji narciarskiej działa na rzecz nabywcy we własnym interesie i na własny rachunek.

Organizacja sekcji narciarskiej obejmuje:

• naukę techniki jazdy na nartach „na wyższym poziomie", przez doświadczonych trenerów i instruktorów PZN, około 30 osób w okresie od września do marca następnego roku,
• Wnioskodawca organizuje udział w zajęciach ogólnorozwojowych (np. akrobatyka) 6 dni,
• wyjazdy narciarskie treningowe jednodniowe (1 raz), dwudniowe (5 razy), trzydniowe (2 razy),
• Wnioskodawca nie opłaca karnetów narciarskich,
• transport na wyjazdy narciarskie wynajętym autokarem,
• wyżywienie i zakwaterowanie w pensjonacie Wnioskodawcy przy wyjazdach 1-2-3 dniowych - korzystanie ze sprzętu firmy, tyczki, kamizelki,
• ubezpieczenie nw.
  
  

Jeśli chodzi o dokumentację usług, to 90% wpłat odbywa się przelewem na konto firmy Wnioskodawcy. Przychód do podatku dochodowego Wnioskodawca deklaruje w k.u.p zgodnie z listą uczestników w dniu zakończenia obozu. Jeśli chodzi o podatek VAT, deklaruje w dacie otrzymania pieniędzy, jednak nie później niż w dacie zakończenia obozu. Fakturę VAT Wnioskodawca wystawia na prośbę zainteresowanego. Opłaty Wnioskodawca dzieli na opłatę za sekcję ogólnorozwojową (VAT 22%) i opłatę za naukę jazdy na nartach (VAT 7%).

Ewidencja sprzedaży jak i ewidencja zakupów dla celów sporządzenia deklaracji VAT oraz ustalenia podatku należnego są prowadzone. Nie są jednak w niej wyodrębnione kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników obozów. Wszystkie koszty obce Wnioskodawca ma udokumentowane fakturami lub rachunkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 2 grudnia 2009r. - data wpływu 7 grudnia 2009r.):

Czy świadczone usługi są opodatkowane wg stawki VAT 7%, zgodnie z załącznikiem nr 3 ustawy poz. 140 ustawy o podatku od towarów i usług - ustawa z dnia 11 marca 2004r....

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 2 grudnia 2009r. - data wpływu 7 grudnia 2009r.): ponieważ sekcja narciarska obejmuje dwa stany:

1. Przygotowanie ogólnorozwojowe - kondycyjne, to opłata za to powinna być opodatkowana stawką podstawową 22% - zgodnie z otrzymaną klasyfikacją z urzędu statystycznego,
2. Opłata za pobyty i naukę jazdy na nartach - opodatkowane wg stawki 7%, jako usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci – PKWiU 55.23.11 - poz. 140 zał. Nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Firma Wnioskodawcy nie świadczy usług turystyki, gdyż sama wszystko organizuje. Nie korzysta z pomocy żadnych biur podróży. Podobne wnioski Wnioskodawca wysuwa z uwagi na fakt posiadania klasyfikacji statystycznej, która tak samo określiła przedmiot jego działalności w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Z przepisu tego wynika jednoznacznie, iż klasyfikacja statystyczna nie dotyczy usług elektronicznych i turystycznych. W związku z tym usługi te są opodatkowane według stawki podatku wskazanej przez ustawodawcę bez względu na przyporządkowany tym usługom symbol PKWiU.

Należy przy tym zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia usług turystki, jednak przez usługę turystyki należy rozumieć kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Takie rozumienie tego pojęcia potwierdza również treść niżej wymienionego przepisu art. 119 ustawy o VAT. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Zgodne jest to także z potocznym rozumieniem słowa turystyka – w słowniku języka polskiego „turystyka” to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe, połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PWN Biblioteka Gazety Wyborczej).

Przepis art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług określa szczególną procedurę opodatkowania usług turystyki. W myśl ust. 1 tego artykułu podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z art. 119 ust. 2 ustawy o VAT przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Natomiast w myśl ust. 3 ww. artykułu rozliczenie metodą marży stosuje się bez względu na to kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
   
   

Zgodnie z art. 119 ust. 3a ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Powyższa regulacja zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. W efekcie, łączne spełnienie wszystkich przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Z brzmienia ww. art. 119 ust. 1 i ust. 3 wynika, że podatnik stosuje procedurę szczególną przy rozliczeniu usługi turystyki, gdy spełni łącznie ww. warunki.

Według art. 119 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku, gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej „usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Z kolei ust. 6 ww. artykułu wskazuje, iż w przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Podstawowym kryterium zasadności zastosowania specjalnych zasad opodatkowania marży, jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę turystyki.

Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą realizowaną przez podatnika, obejmującą swym zakresem różne usługi składowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć, przy czym muszą być nabywane od innych podatników.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi „sekcję narciarską” dla dzieci i młodzieży, która trwa od września do marca następnego roku. Wnioskodawca pobiera jedną opłatę za cały okres.

Zajęcia „Sekcji narciarskiej” obejmują:

• przygotowanie do sezonu (zajęcia na lodowisku, ścianie wspinaczkowej itp.),
• w sezonie naukę jazdy na nartach,
• organizację zawodów narciarskich dla jej uczestników.
  
  

W ramach „Sekcji narciarskiej” Wnioskodawca zapewnia nocleg i wyżywienie we własnym pensjonacie, zatrudnia instruktorów narciarstwa, wynajmuje transport. Wnioskodawca sam organizuje nabór (Internet, ulotki) uczestników na obozy i Sekcję.

Usługi te Wnioskodawca opodatkowuje stawką VAT 7%. Urząd Statystyczny sklasyfikował ww. usługi świadczone przez Wnioskodawcę jako „usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci” PKWiU 55.23.11-00.

Wnioskodawca nie posiada koncesji organizatora turystyki i jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym.

Przy organizacji sekcji narciarskiej działa na rzecz nabywcy we własnym interesie i na własny rachunek.

Organizacja sekcji narciarskiej obejmuje:

• naukę techniki jazdy na nartach „na wyższym poziomie", przez doświadczonych trenerów i instruktorów PZN, około 30 osób w okresie od września do marca następnego roku,
• Wnioskodawca organizuje udział w zajęciach ogólnorozwojowych (np. akrobatyka) 6 dni,
• wyjazdy narciarskie treningowe jednodniowe (1 raz), dwudniowe (5 razy), trzydniowe (2 razy),
• Wnioskodawca nie opłaca karnetów narciarskich,
• transport na wyjazdy narciarskie wynajętym autokarem,
• wyżywienie i zakwaterowanie w pensjonacie Wnioskodawcy przy wyjazdach 1-2-3 dniowych - korzystanie ze sprzętu firmy, tyczki, kamizelki,
• ubezpieczenie nw.
  
  

Jeśli chodzi o dokumentację usług, to 90% wpłat odbywa się przelewem na konto firmy Wnioskodawcy. Przychód do podatku dochodowego Wnioskodawca deklaruje w k.u.p zgodnie z listą uczestników w dniu zakończenia obozu. Jeśli chodzi o podatek VAT, deklaruje w dacie otrzymania pieniędzy, jednak nie później niż w dacie zakończenia obozu. Fakturę VAT Wnioskodawca wystawia na prośbę zainteresowanego. Opłaty Wnioskodawca dzieli na opłatę za sekcję ogólnorozwojową (VAT 22%) i opłatę za naukę jazdy na nartach (VAT 7%).

Ewidencja sprzedaży jak i ewidencja zakupów dla celów sporządzenia deklaracji VAT oraz ustalenia podatku należnego są prowadzone. Nie są jednak w niej wyodrębnione kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników obozów. Wszystkie koszty obce Wnioskodawca ma udokumentowane fakturami lub rachunkami.

Z wniosku wynika również, iż skoro sekcja narciarska obejmuje dwa stany:

1. Przygotowanie ogólnorozwojowe - kondycyjne, to opłata za to powinna być opodatkowana stawką podstawową 22% - zgodnie z otrzymaną klasyfikacją z urzędu statystycznego,
2. Opłata za pobyty i naukę jazdy na nartach - opodatkowane wg stawki 7%, jako usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci – PKWiU 55.23.11 - poz. 140 zał. Nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności wynika, iż świadczona przez niego usługa zalicza się do usług złożonych, składających się z kombinacji różnych czynności. Możemy mówić więc o jednym świadczeniu (złożonym z kilku innych świadczeń składowych). Pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być dzielona dla celów podatkowych. Wynika to z samego charakteru usługi, która składa się z różnych świadczeń, prowadzących jednak do jednego celu, jakim w sytuacji Wnioskodawcy jest usługa organizacji sekcji narciarskiej która obejmuje przygotowanie do sezonu (zajęcia na lodowisku, ścianie wspinaczkowej itp.), naukę jazdy na nartach, organizację zawodów narciarskich dla jej uczestników. Sekcja narciarska dla dzieci i młodzieży trwa od września do marca następnego roku. Wnioskodawca pobiera jedną opłatę za cały okres. Zatem z treści wniosku nie wynika, że Wnioskodawca świadczy niezależnie od sekcji narciarskiej usługę przygotowania ogólnorozwojowego – kondycyjnego (przygotowania do sezonu).

W związku z powyższym wszystkie świadczenia (w tym towary, materiały wykorzystane do wykonania usługi) powinny być zaklasyfikowane i opodatkowane tak, jak usługa podstawowa (organizacja sekcji narciarskiej), która nadaje całości zasadniczy charakter.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi turystyczne we własnym imieniu i na własny rachunek. W wykonaniu tych usług nabywa towary i usługi od innych podatników (np. transport, ubezpieczenie itp.). Usługi, które świadczy polegają na organizowaniu „sekcji narciarskiej” dla dzieci i młodzieży, która trwa od września do marca następnego roku. Wnioskodawca pobiera jedną opłatę za cały okres.

Przedstawiony stan faktyczny potwierdza spełnienie przesłanek zawartych w art. 119 ust. 3 ustawy. Zatem, Wnioskodawca spełniając wszystkie przesłanki łącznie, wyszczególnione w art. 119 ust. 3 cyt. ustawy, konsekwentnie zobowiązany będzie prowadzić specyficzną ewidencję oraz stosować szczególną procedurę opodatkowania marży przewidzianą w przytoczonym artykule.

Podstawowa stawka, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%. Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienia od podatku. W przypadku opodatkowania marżą stosuje się stawkę podatku 22% do całej usługi turystycznej, bowiem w ustawie o podatku od towarów i usług nie wymieniono usług turystycznych jako usług, dla których obniża się stawkę podatku lub też usług, które zwalnia się od podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Pod pozycją 140 załącznika nr 3 ustawodawca wymienił grupę usług świadczonych przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU ex 55.2), z wyłączeniem usług zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich (PKWiU ex 55.23.15).

Należy zauważyć, iż odwołanie się przez Wnioskodawcę do klasyfikacji statystycznej na potrzeby ustalenia stawki właściwej dla usług będących przedmiotem zapytania, nie jest zasadne, gdyż w świetle art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi turystyki nie są identyfikowane dla potrzeb podatkowych za pomocą klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Reasumując stwierdzić należy, iż organizowana przez Wnioskodawcę sekcja narciarska (na którą składają się usługi własne i usługi albo towary nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty), stanowi usługi turystyki, a zatem podlega opodatkowaniu według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy o VAT. Podstawą opodatkowania jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku (w przypadku towarów i usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty) natomiast dla usług własnych (świadczeń w ramach usługi wykonywanych we własnym zakresie) ustala się odrębnie podstawę opodatkowania stosując przepisy art. 29 ustawy o VAT. Usługi te jako usługi turystyki obligatoryjnie podlegają szczególnej procedurze opodatkowania marży, gdzie zastosowanie znajduje stawka podstawowa 22%. Zgodnie z art. 119 ust. 10 w wystawionych przez siebie fakturach podatnik nie wykazuje kwot podatku.

Nadmienia się, że wg ogólnej zasady zawartej w art. 27 ust. 1 ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. W stosunku do usług wskazanych w wyżej wymienionym art. 27 ust. 2-6 i art. 28 ustawy ustawodawca w sposób odmienny określił miejsce świadczenia usług.

Jednakże w związku z tym, że usługi turystyki nie zostały wskazane w wyżej wymienionych przepisach, w przypadku świadczenia tych usług obowiązuje ogólna zasada określona w wyżej cytowanym art. 27 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto w myśl art. 119 ust. 7 ustawy, usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Wspólnoty.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Na marginesie należy wskazać, że podany przez Wnioskodawcę symbol PKWiU 55.23.11 został ujęty przez ustawodawcę w poz. 7a załącznika nr 4 do ustawy o VAT, zawierającego wykaz usług zwolnionych od podatku, jednakże zwolnieniem tym objęte są usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci w zakresie, w jakim są one wykonywane w ramach odpłatnej i nieodpłatnej działalności pożytku publicznego przez organizacje posiadające status organizacji pożytku publicznego.

Ze złożonego wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca posiadał status organizacji pożytku publicznego, a zatem powyższe zwolnienie nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Wnioskodawca nie może również skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), gdyż zwolnienie to obejmuje usługi obozów, kolonii lub usługi o podobnym charakterze, organizowane przez szkoły i inne jednostki objęte ustawą z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.), świadczone wyłącznie na rzecz dzieci i młodzieży z tych szkół i jednostek, bowiem ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie jest szkołą ani jednostką wskazaną w tym przepisie oraz nie wynika, aby świadczył usługi w zakresie wskazanym w tym przepisie.

Nadmienia się ponadto, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14 c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany, któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.