INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 11 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 11 czerwca 2010 r.) o pełnomocnictwo dla osoby występującej w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca upoważnił rodziców do kupna trzech wydzielonych geodezyjnie działek o łącznej powierzchni 0,3116 ha (trzy tysiące sto szesnaście metrów kwadratowych). Kupione w dniu XX września 2003 r. działki nabyte zostały z zamiarem przeznaczenia na budowę własnego domu jednorodzinnego. Zainteresowany kupił 3 działki geodezyjnie wydzielone w terenie o przyporządkowanych numerach, nieuzbrojone, przeznaczone w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny istniejącego i projektowanego budownictwa jednorodzinnego. Zainteresowany nie wykorzystywał zakupionych nieruchomości w działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowany jako płatnik podatku od towarów i usług, zakupione działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, nie były użytkowane rolniczo. Wcześniej Wnioskodawca nie dokonywał transakcji zakupu i sprzedaży działek. Zmienił się status materialny Zainteresowanego, wystąpiły problemy zdrowotne, zdecydował więc o sprzedaży zakupionych działek. Udzielił ponownego pełnomocnictwa swojej matce do sprzedaży działek, które wcześniej nabył z zamiarem przeznaczenia na własne potrzeby. Dnia XX czerwca 2009 r. pełnomocnik w imieniu Zainteresowanego sprzedała jedną z działek o numerze XXX i powierzchni 0,1048 ha za kwotę 15.000,00 zł (piętnaście tysięcy złotych). Dnia XX września 2009 r. pełnomocnik sprzedała kolejne dwie działki (razem) o numerze XXX i XXX o łącznej powierzchni 0,2068 ha za kwotę 31.000,00 zł (trzydzieści jeden tysięcy złotych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca stał się podatnikiem podatku VAT z chwilą sprzedaży działek z prywatnego majątku, które w momencie zakupu miały być przeznaczone na potrzeby własne (budowa własnego domu mieszkalnego)...
2. Jeżeli Zainteresowany dla tych transakcji staje się podatnikiem podatku VAT, to w jakiej stawce winien transakcje opodatkować...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, podmiot jest dla danej czynności podatnikiem jeżeli są spełnione przesłanki, o których mowa w art. 15 ust 1-2. Podatnikami są między innymi osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Przy czym zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W momencie zakupu działek celem było zaspokojenie własnych potrzeb osobistych (z przeznaczeniem w przyszłości na budowę własnego domu). Z czasem sytuacja zdrowotna, a co za tym idzie również materialna, zmieniła się – właściciel podjął decyzję o sprzedaży działek. Czynność sprzedaży działek jest poza zakresem działań producenta, handlowca lub usługodawcy pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, tak też Wnioskodawca nie może być uznany za podatnika. W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony musi być już w momencie jego zakupu, a nie sprzedaży. Skoro transakcja nie ma znamion działalności gospodarczej uważa się, że Sprzedający nie jest podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca upoważnił rodziców do kupna trzech wydzielonych geodezyjnie działek o łącznej powierzchni 0,3116 ha. Kupione w dniu XX września 2003 r. działki nabyte zostały z zamiarem przeznaczenia na budowę własnego domu jednorodzinnego. Zainteresowany kupił 3 działki geodezyjnie wydzielone w terenie o przyporządkowanych numerach, nieuzbrojone, przeznaczone w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny istniejącego i projektowanego budownictwa jednorodzinnego. Zainteresowany nie wykorzystywał zakupionych nieruchomości w działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowany jako płatnik podatku od towarów i usług, zakupione działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, nie były użytkowane rolniczo. Wcześniej Wnioskodawca nie dokonywał transakcji zakupu i sprzedaży działek. Zmienił się status materialny Zainteresowanego, wystąpiły problemy zdrowotne, zdecydował więc o sprzedaży zakupionych działek. Udzielił ponownego pełnomocnictwa swojej matce do sprzedaży działek, które wcześniej nabył z zamiarem przeznaczenia na własne potrzeby. Do chwili obecnej zostały sprzedane wszystkie działki.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem na to, aby dokonując sprzedaży działek działał w charakterze handlowca. Nie były one w żaden sposób wykorzystywane do działalności gospodarczej i stanowią jego majątek osobisty. Z powyższego wynika, że działki nie zostały nabyte w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach działalności gospodarczej, ale z przeznaczeniem na cele prywatne.

Wnioskodawca sprzedając działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, w sytuacji gdy przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), nabyte zostały do celów prywatnych i dokonywane transakcje mają charakter incydentalny, stwierdzić należy, że sprzedaż tych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Zainteresowany nie zostanie uznany w tej sytuacji za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży działek.

W związku z odpowiedzią na pytanie pierwsze, drugie pytanie dotyczące stawki podatku przy sprzedaży działek – staje się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.