INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2010 r. (data wpływu 14 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 24 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług odpłatnego żywienia osób uprawnionych (żołnierzy i pracowników wojska) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług odpłatnego żywienia osób uprawnionych (żołnierzy i pracowników wojska).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (posiadający status jednostki budżetowej), świadczy usługi stołówkowe w punkcie żywienia kadry. W Jednostce planuje się utworzenie stołówki wojskowej na podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 grudnia 2007 r., nr 561/MON w sprawie organizacji żywienia. Zgodnie z pkt 13 ww. Decyzji, opłaty za wydawane posiłki dla żołnierzy zawodowych i pracowników cywilnych (osób uprawnionych) skalkulowane będą wg norm wyżywienia. Oprócz wydawanych posiłków w stołówce podawane będą napoje bezalkoholowe (kawa, herbata, soki i woda mineralna). Niezbędne artykuły żywnościowe będą dostarczane nieodpłatnie z bazy materiałowej. Ze stołówki korzystać będą wszystkie osoby uprawnione - żołnierze Wojska Polskiego, osoby zajmujące kierownicze stanowiska w Ministerstwie Obrony Narodowej, pracownicy wojska, członkowie korpusu służby cywilnej oraz inne osoby zatrudnione w Ministerstwie Obrony Narodowej, a także żołnierze i przedstawiciele państw obcych korzystający z wyżywienia na podstawie odrębnych przepisów i porozumień (pkt 2 ppkt 17 Decyzji).

Przedmiotowe usługi, polegające na prowadzeniu stołówki w Jednostce przez personel Jednostki, dla żołnierzy zawodowych oraz pracowników cywilnych zatrudnionych w danej jednostce mieszczą się w grupowaniu PKWiU 75.22.1, jako usługi w dziedzinie obrony narodowej - zwolnienie od podatku od towarów i usług. Natomiast posiłki przygotowywane i odsprzedawane byłym pracownikom Jednostki lub żołnierzom i pracownikom cywilnym innych jednostek tj. posiłki dla osób prywatnych – spoza jednostki – kwalifikowane będą w grupowaniu PKWiU – 55.51 jako „usługi stołówkowe” - stawka podatku 7%. Opłaty za posiłki uiszczane będą przez osoby uprawnione, korzystające z usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku od towarów i usług należy opodatkować usługi stołówkowe świadczone przez Wnioskodawcę...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z „ art. 12 ust. 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 224 poz. 1799 z późn. zm.) - zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, czyli osoby uprawnione korzystające z usług gastronomicznych będą zwolnione od podatku ”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Jednocześnie w ust. 3 tego artykułu ustawodawca wskazuje, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Należy wskazać, iż w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207 poz. 1293 ze zm.) – dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42 poz. 264 ze. zm).

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia, ustawodawca przewidział opodatkowanie ściśle określonych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie ich od podatku.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Przepis art. 15 ust. 6 ustawy stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799),zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminów: „jednostka budżetowa”, „zakład budżetowy” oraz „gospodarstwo pomocnicze jednostki budżetowej”, w związku z tym, należy posiłkować się definicjami zawartymi w ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104) oraz ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 24 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r., zakładami budżetowymi są takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które:

1. odpłatnie wykonują wyodrębnione zadania;
2. pokrywają koszty swojej działalności z przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Gospodarstwem pomocniczym jednostki budżetowej, według art. 26 ust. 1 cyt. ustawy, jest wyodrębniona z jednostki budżetowej, pod względem organizacyjnym i finansowym, część jej podstawowej działalności lub działalność uboczna.

Natomiast w myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Zatem ze zwolnienia określonego w § 12 ust. 1 pkt 13 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, korzystają usługi świadczone pomiędzy zdefiniowanymi wyżej grupami podmiotów.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest wojskową jednostką budżetową. W ramach swojej działalności Jednostka planuje utworzenie stołówki wojskowej na podstawie Decyzji Nr 561/MON i świadczyć usługi odpłatnego żywienia osób uprawnionych (tj. dla żołnierzy Wojska Polskiego, osób zajmujących kierownicze stanowiska w Ministerstwie Obrony Narodowej, pracowników wojska, członków korpusu służby cywilnej oraz innych osób zatrudnionych w Ministerstwie Obrony Narodowej, a także żołnierzy i przedstawicieli państw obcych korzystający z wyżywienia na podstawie odrębnych przepisów i porozumień). Osoby uprawnione będą wnosiły opłaty za wydawane posiłki. W związku z faktem, że osoby uprawnione należą do różnych jednostek, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy usługi stołówkowe świadczone na ich rzecz mogą korzystać ze zwolnienia określonego w § 12 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r.

Mając na uwadze powołane przepisy i przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż zwolnienie określone w § 12 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie wyłącznie do usług świadczonych przez Jednostkę jedynie w przypadku, gdy nabywcą tych usług, będzie jeden z podmiotów, zdefiniowanych powyżej i wymieniony w tym paragrafie (jednostka budżetowa, zakład budżetowy ani gospodarstwo pomocnicze jednostki budżetowej). Jednakże w przypadku korzystania z odpłatnego żywienia indywidualnie osób uprawnionych (tj. żołnierzy Wojska Polskiego, osoby zajmujące kierownicze stanowiska w Ministerstwie Obrony Narodowej, pracownicy wojska, członkowie korpusu służby cywilnej oraz inne osoby zatrudnione Obrony Narodowej i jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi obrony Narodowej, a także żołnierze i przedstawiciele państw obcych korzystających z wyżywienia na podstawie odrębnych przepisów i porozumień), które to osoby są z różnych jednostek, ale indywidualnie dokonują płatności, jako osoby fizyczne - zwolnienie określone w § 12 ust. 1 pkt 13 powołanego rozporządzenia nie może mieć zastosowania.

Wobec powyższego, dla prawidłowego zastosowania stawki podatku od towarów i usług lub zwolnienia od tego podatku, należy stosować odrębne przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych w tym zakresie na zasadach ogólnych, mając jednocześnie na uwadze klasyfikacje, o których mowa w powołanym art. 8 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Pod poz. 6 tego załącznika wymieniono usługi w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych - wyłącznie usługi w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU ex 75. Ustawodawca wskazał jednak, iż zwolnienie dotyczy jedynie usług w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych (75.3), nie zaś całej grupy o symbolu 75. W tym miejscu tut. organ zauważa, iż symbol ex oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Odnośnie natomiast usług stołówkowych, sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 55.51.10 „Usługi stołówkowe”, należy wskazać, iż zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W pozycji 21 przywołanego załącznika wskazano, iż obniżona 7% stawka podatku ma zastosowanie do usług związanych z podawaniem napojów (PKWiU ex 55.4) oraz usług stołówkowych i usług dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych (PKWiU ex 55.5), z wyłączeniem:

• sprzedaży napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
• sprzedaży kawy i herbaty (wraz z dodatkami), napojów bezalkoholowych gazowanych, wód mineralnych, a także sprzedaży w stanie nieprzetworzonym innych towarów opodatkowanych stawką 22%.

A zatem analizując przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż w przypadku zaklasyfikowania świadczonych przez Jednostkę (na podstawie Decyzji nr 561/MON) - usług odpłatnego żywienia osób uprawnionych do grupowania PKWiU 55.51.10, o ile faktycznie mieszczą się w tym grupowaniu, zastosowanie ma preferencyjna 7% stawka podatku od towarów i usług, na mocy § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w związku z poz. 21 załącznika nr 1 do tego rozporządzenia.

Jednocześnie wskazać należy, iż stawka ta nie dotyczy czynności świadczonych w ramach usług stołówkowych, które zostały wyłączone w poz. 21, tj. sprzedaży napojów alkoholowych, piwa, sprzedaży kawy i herbaty, napojów bezalkoholowych gazowanych, wód mineralnych, a także sprzedaży w stanie nieprzetworzonym innych towarów opodatkowanych stawką 22%.

Wskazać również należy, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych świadczonych usług, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego klasyfikacji statystycznej świadczonych usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.