INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 1 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniach 26 lipca i 5 sierpnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej, pochodzącej ze środków Funduszu Pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej, pochodzącej ze środków Funduszu Pracy.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z dnia 14 i 28 lipca 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-526/10/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 26 lipca i 5 sierpnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 20 kwietnia 2010 r. Wnioskodawczyni zawarła z prezydentem miasta umowę w sprawie przyznania bezrobotnemu jednorazowych środków z Funduszu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej w zakresie usług tłumaczenia i nauczania języka angielskiego.

Pomoc publiczna została udzielona w dniu 20 kwietnia 2010 r. na podstawie art. 46 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach runku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69 poz. 415 ze zm.). Jest pomocą de minimis (rozporządzenie komisji (WE) nr 1998/2006 z 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28 grudnia 2006 r.)

Przyznane środki z Funduszu Pracy w kwocie 18.500 zł Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na zakup sprzętu komputerowego, programów, słowników i mebli biurowych w celu osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej w zakresie usług tłumaczenia i nauczania języka angielskiego.

W dniu 11 maja 2010 r. Wnioskodawczyni dokonała wpisu do ewidencji działalności gospodarczej z datą rozpoczęcia działalności gospodarczej z dniem 7 czerwca 2010 r.

Wnioskodawczyni zamierza prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz rozliczać się wg skali podatkowej. Nie będzie płatnikiem podatku do towarów i usług.

Złożyła wniosek o nadanie nr REGON i NIP.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Wnioskodawczyni z otrzymanych środków zakupiła następujące składniki majątku:

1. Laptop w cenie 3.199,00 zł,
2. Urządzenie wielofunkcyjne w cenie 1.149,00 zł
3. Oprogramowanie komputerowe w cenie 1.049,00 zł
4. Program tłumaczeniowy w cenie 2.975,58 zł
5. Biurko biurowe w cenie 1.382,00 zł
6. Regał aktowy w cenie 489,00 zł
7. Półkę regałową w cenie 229,00 zł
8. Fotel biurowy w cenie 529,00 zł
9. Dwa krzesła w cenie 324,00 zł
10. Niszczarkę w cenie 100,00 zł
11. Mysz komputerową w cenie 59,90 zł
12. Dwie kamerki komputerowe w cenie 117,80 zł
13. Programy multimedialne do nauki języka angielskiego w cenie od 4,99 zł do 309,00 zł, na łączną kwotę 1.275,27 zł.
14. Słowniki, literaturę fachową w cenie od 10,20 zł do 229,00 zł, na łączną kwotę 4.825,02 zł.
15. Materiały biurowe (papier, segregatory, zszywki itp.) na kwotę 240,93 zł.
    
    

Wyżej podane ceny są cenami brutto.

Składniki majątku opisane w punktach 1-14 zakupione zostały na podstawie faktur i nie stanowią środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Przewidywany okresu użytkowania tych przedmiotów jest dłuższy niż rok, a wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł.

Składniki majątku wymienione w punkcie 15 (materiały biurowe) przeznaczone są do zużycia w ciągu 12 miesięcy. Wydatki poniesione na ich nabycie stanowią koszt uzyskania przychodu w miesiącu nabycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki opisane powyżej sfinansowane ze środków przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy będzie można uznać za koszty uzyskania przychodu i wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów na podstawie faktury...

Zdaniem Wnioskodawczyni, środki które otrzymała, jako bezrobotna na podjęcie działalności, są wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121.

Natomiast wydatki sfinansowane z jednorazowych środków przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, stanowią koszty uzyskania przychodów. Wydatki, które zamierza ponieść w celu osiągnięcia przychodu nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli nie zostały wyłączone z katalogu kosztów uzyskania przychodów.

W art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, wymieniono wydatki i koszty sfinansowane z dochodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 z pominięciem art. 21 ust. 1 pkt 121. Z tego Wnioskodawczyni wnioskuje, że koszty finansowane z dochodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku opisanych w punktach 1-14. Wydatki poniesione na ich nabycie będą stanowić koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności (…).

Szczegółowe warunki przyznania powyższych środków oraz refundacji zostały określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 lutego 2010 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 30, poz. 156).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu winien w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jaki i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia sfinansowanego ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy. Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Przy czym, dokonując kwalifikacji podatkowej w ww. zakresie pod uwagę bierze się wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej "podatnikami", prowadzą ewidencję wyposażenia. Zgodnie z § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł. Ewidencja wyposażenia powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, datę nabycia, numer faktury lub rachunku, nazwę wyposażenia, cenę zakupu wyposażenia lub koszt wytworzenia, numer pozycji, pod którą wpisano w księdze koszt związany z nabyciem wyposażenia, datę likwidacji (w tym również datę sprzedaży lub darowizny) oraz przyczynę likwidacji wyposażenia (§ 4 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Za cenę zakupu uważa się zgodnie z § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Pamiętać jednakże należy, iż warunkiem zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (lub szerzej źródłem przychodu jakim jest działalność gospodarcza) oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Powiatowego Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w tzw. negatywnym katalogu kosztów), zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22d ust. 1 ww. ustawy podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż w dniu 20 kwietnia 2010 r. Wnioskodawczyni otrzymała z Urzędu Pracy jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej. Z ww. środków zakupiła składniki majątku, które zaliczyła do wyposażenia prowadzonej działalności gospodarczej, z uwagi na fakt iż wartość tych składników nie przekraczała 3.500 zł.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy jednostkowa wartość składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej powyżej 1 roku, jest wyższa niż 3.500zł, podatnik ma obowiązek wprowadzić go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej.

Natomiast w przypadku, gdy wartość jednostkowa składnika majątku nie przekracza kwoty 3.500 zł, Wnioskodawczyni może wybrać jedną z następujących możliwości:

• zaliczyć ww. składnik do środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych albo zamortyzować jednorazowo w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 ww. ustawy),
• nie zaliczyć ww. składnika do środków trwałych (lecz potraktować je jako wyposażenie), a wydatki poniesione na jego nabycie zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do używania (art. 22d ust. 1 ww. ustawy).
  
  

Obowiązek i sposób dokonywania zapisów w podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa ww. rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z § 1 tego rozporządzenia, określa ono sposób prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, zwanej dalej „księgą”, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi.

Reasumując stwierdzić należy, iż otrzymane z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem stanowią one przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wydatki sfinansowane z tych środków przeznaczone na zakup składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a więc na gruncie przedmiotowej sprawy poniesione na nabycie wyposażenia mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w miesiącu oddania ich do użytkowania. Tym samym winny zostać ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.