INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2010 r. (data wpływu 11 maja 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2010 r. (data wpływu 21 lipca 2010 r.) oraz pismem z dnia 24 lipca 2010 r. (data wpływu 27 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 lipca 2010 r. (data wpływu 21 lipca 2010 r.) oraz pismem z dnia 24 lipca 2010 r. (data wpływu 27 lipca 2010 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego oraz o anulowanie pytań zadanych w uzupełnieniu wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z Planem Zagospodarowania Przestrzennego miasta M., który zezwala na budowę obiektów handlowych z wbudowaną częścią mieszkalną, w czerwcu 2008 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła budowę obiektu handlowo-mieszkalnego. Dolną część obiektu stanowi sklep wraz z magazynem, natomiast górna część nazwana w projekcie mieszkalną przeznaczona będzie na biuro Zainteresowanej oraz pomieszczenia na cele krótkoterminowego zakwaterowania. Część sklepowa obiektu jest już wykończona i oddana do użytkowania, natomiast część przeznaczona na biuro i pokoje jest w trakcie wykańczania. Wokół budowanego obiektu jest również parking dla klientów sklepu, jak i droga dojazdowa do magazynów. Podczas prowadzonej inwestycji Wnioskodawczyni sukcesywnie odliczała podatek VAT od wbudowanych materiałów oraz świadczonych usług, stosując się do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT z 2004 r.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że jest czynnym podatnikiem VAT. W 2008 r. wybudowała w swojej firmie obiekt pod nazwą Budynek handlowo-mieszkalny. Nazwa ta wynikała z konieczności dostosowania się do planu zagospodarowania przestrzennego miasta M. Obecnie część dolna budynku jest już wykończona i zagospodarowana jako sklep. Na piętrze tego budynku w tzw. części mieszkalnej o powierzchni około 80 m² Wnioskodawczyni urządzi biuro swojej firmy oraz pokoje pod wynajem krótkoterminowy. Zarówno biuro jak i pokoje w rozumieniu ustawy o VAT są pomieszczeniami służącymi działalności opodatkowanej, jeżeli wcześniej nie były użytkowane jako mieszkalne. W chwili obecnej pomieszczenia są w trakcie wykańczania, a po ich wykończeniu nie będą służyły celom mieszkalnym. Zdaniem Zainteresowanej postąpiła ona słusznie dokonując odliczenia podatku VAT zarówno od części handlowej jak i mieszkalnej, która wykorzystywana będzie na cele opodatkowane, tak jak pozostała część budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odliczenie podatku VAT od materiałów wbudowanych i świadczonych usług, od całości obiektu oraz parkingu wokół budynku jest zasadne i zgodne z przepisami podatkowymi...

Zdaniem Wnioskodawczyni, decyzja o odliczeniu podatku VAT od całości budynku i zagospodarowania terenu wokół budynku wynikała z zastosowania się do Załącznika Nr 3 do ustawy o VAT, z którego wynika, że usługa krótkoterminowego zakwaterowania jest usługą opodatkowaną stawką 7% i sklasyfikowana w PKWiU pod symbolem 55.23.15. Zlokalizowanie w części mieszkalnej biura Zainteresowanej służyć będzie również działalności opodatkowanej. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT z 2004 r. podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT, jeżeli wykorzystywane towary i usługi służą działalności opodatkowanej. Taka sytuacja ma miejsce w przypadku Wnioskodawczyni. Zarówno pomieszczenie sklepowe, pomieszczenia krótkoterminowego zakwaterowania i biuro jej firmy oraz parking wokół budynku służą działalności opodatkowanej, stąd też Zainteresowana dokonała odliczenia podatku VAT od całości budowanego obiektu handlowo-mieszkalnego oraz zagospodarowania terenu wokół budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (art. 88 ust. 4 ustawy).

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT lub niepodlegających temu podatkowi.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że zgodnie z Planem Zagospodarowania Przestrzennego miasta M., który zezwala na budowę obiektów handlowych z wbudowaną częścią mieszkalną, w czerwcu 2008 r. Wnioskodawczyni – będąca czynnym podatnikiem VAT – rozpoczęła budowę obiektu handlowo-mieszkalnego. Dolną część obiektu stanowi sklep wraz z magazynem, natomiast górna część o powierzchni około 80 m² nazwana w projekcie mieszkalną przeznaczona będzie na biuro Zainteresowanej oraz pomieszczenia na cele krótkoterminowego zakwaterowania (pokoje pod wynajem krótkoterminowy – opodatkowane stawką 7%). Część sklepowa obiektu jest już wykończona i oddana do użytkowania, natomiast część przeznaczona na biuro i pokoje jest w trakcie wykańczania. Pomieszczenia te po ich wykończeniu nie będą służyły celom mieszkalnym. Wokół budowanego obiektu jest również parking dla klientów sklepu, jak i droga dojazdowa do magazynów.

Zatem, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Biorąc pod uwagę powyższe, Zainteresowana ma prawo do odliczenia podatku VAT od materiałów wbudowanych i usług świadczonych w stosunku do całego obiektu oraz parkingu wokół budynku, gdyż będą one w całości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.