INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 9 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 11 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej kosztów zaniechanej inwestycji w obcym środku trwałym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej kosztów zaniechanej inwestycji w obcym środku trwałym.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 31 maja 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-356/10/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 11 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nabył w drodze przetargu prawo najmu lokalu użytkowego (umowa z dni 13 lutego 2009 r.). W trakcie remontu lokalu została wykryta poważna usterka konstrukcyjna budynku i zgodnie z wydaną opinią techniczną (sierpień 2009) nakazano wstrzymanie wszelkich prac remontowych umożliwiających uruchomienie – prowadzenie w tym lokalu działalności gospodarczej (pismo z dnia 15 października 2009 r.). W następstwie decyzji Wnioskodawca otrzymał informację o przystąpieniu do wykwaterowania z budynku. W związku z powyższym poniesione dotychczas nakłady na remont lokalu chciały zaliczyć w koszty prowadzonej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

1. Wnioskodawca nabył prawo najmu do lokalu użytkowego, aby lokal ten wykorzystywać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej,
2. poniesione nakłady na ww. lokal stanowiły inwestycję w obcym środki trwałym (ulepszenie),
3. zgodnie z zawartą umową najmu, najemca we własnym zakresie i na własny koszt przeprowadza wszelkie prace adaptacyjno-remontowe bez prawa zwrotu poniesionych nakładów,
4. poniesione nakłady nie miały żadnego wpływu na formę odpłatności za korzystanie z lokalu.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na remont lokalu do dnia wydania decyzji tj. 15 października 2009 r. można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli koszty zaniechanych inwestycji są potrącane w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji (art. 22 pkt 5e – winno być art. 22 ust. 5e - ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), to można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

W świetle art. 5a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod pojęciem inwestycji rozumie się środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). Z kolei środki trwałe w budowie, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o rachunkowości, to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy podejmują zadania inwestycyjne związane w szczególności z wytworzeniem lub ulepszeniem środków trwałych.

W toku prowadzonej inwestycji może również dojść do jej zaniechania, z którym mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik nie podejmuje kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym, pomimo że nie został on zakończony. Innymi słowy jest to brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji. Przy czym zaniechanie inwestycji dotyczy także rezygnacji z inwestycji na etapie wstępnych czynności związanych z planowaną budową, a także na etapie już rozpoczętej budowy i poczynionych konkretnych nakładów materialnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 13 lutego 2009 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu lokalu użytkowego, który zamierzał wykorzystywać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Jednakże w trakcie prowadzonych prac w tym lokalu została wykryta poważna usterka konstrukcyjna budynku i zgodnie z wydaną w sierpniu 2009 r. opinią techniczną nakazano wstrzymanie wszelkich prac remontowych umożliwiających uruchomienie i prowadzenie w tym lokalu działalności gospodarczej. Poniesione nakłady na ww. lokal stanowiły inwestycję w obcym środku trwałym (ulepszenie). Zgodnie z zawartą umową najmu, Wnioskodawca zobowiązany był we własnym zakresie i na własny koszt przeprowadzać wszelkie prace adaptacyjno-remontowe bez prawa zwrotu poniesionych nakładów.

Ponoszone wydatki o charakterze inwestycyjnym w okresie realizacji inwestycji powiększają wartość tej inwestycji, wpływając na przyszłą wartość początkową środka trwałego, który powstanie po zakończeniu inwestycji. Nie podlegają więc one bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast po zakończeniu realizacji inwestycji, ww. wydatki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środka trwałego. Ustawodawca pozwala także zaliczyć do kosztów podatkowych, wydatki dot. inwestycji, która nie została przez podatnika dokończona, nie żądając przy tym spełnienia dodatkowych warunków np. zaniechania z określonych powodów. Niewątpliwie jednak podatnik zaliczający do kosztów podatkowych wydatki poniesione na taką inwestycję obowiązany jest wykazać, że podejmując ją zakładał jej związek z uzyskiwaniem przychodów z działalnością gospodarczą lub zachowaniem albo zabezpieczeniem tego źródła przychodów. Warunek ten jest bowiem podstawowy, dla zaliczenia określonego wydatku do kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 5e ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.

Zatem wydatki poniesione na niedokończoną (zaniechaną) inwestycję, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w przypadku i w dacie:

• sprzedaży niedokończonej inwestycji, najlepiej wraz z całą dokumentacją, analizami itp., aby nie było wątpliwości co do rezygnacji z niej. W takim bowiem przypadku poniesione koszty posłużą osiągnięciu przychodu ze sprzedaży inwestycji, a zatem wystąpi bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy,
• zlikwidowania zaniechanej inwestycji, przy czym co do zasady zlikwidowanie inwestycji należy traktować dosłownie, tzn. tylko fizyczna likwidacja inwestycji umożliwi uznanie poniesionych na nią wydatków za koszty uzyskania przychodów.

Zatem w odniesieniu do wskazanych we wniosku nakładów inwestycyjnych poniesionych przez Wnioskodawcę na lokal użytkowy, stanowiących inwestycję w obcym środku trwałym, stwierdzić należy, iż aby można było uznać je za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 5e w związku z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi dojść do zbycia inwestycji lub jej likwidacji. Warunkiem uznania ww. nakładów za koszty podatkowe jest, aby efekt nakładów poniesionych na zaniechaną inwestycję nie był wykorzystywany w przyszłości. Przy czym zlikwidowanie inwestycji należy traktować dosłownie, tzn. tylko fizyczna likwidacja inwestycji (np. jej rozbiórka, złomowanie, zniszczenie) umożliwi uznanie poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków za koszty uzyskania przychodów. Z czynności tej sporządza się protokół fizycznej likwidacji, która oznacza zakończenie procesu likwidacji środka trwałego.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie nakłady poniesione na przedmiotowy lokal, stanowiły inwestycję w obcym środku trwałym, która to następnie została zaniechana z uwagi na zaistniałe okoliczności (wada konstrukcyjna budynku, w którym znajdował się wynajmowany lokal użytkowy), to nakłady te Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej dopiero w momencie dokonania zbycia tej inwestycji lub jej fizycznej likwidacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.