Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-670/12-2/MR
z 25 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2012 r. (data wpływu 29 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia podmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą od dnia 27 czerwca 2001 r., która obejmuje swym zakresem następujące rodzaje działalności:

• pośrednictwo ubezpieczeniowe,
• najem pomieszczeń na cele działalności gospodarczej,
• organizacja wyżywienia na spotkania biznesowe.
  
  

W roku 2010 Zainteresowana była podatnikiem VAT czynnym. Obrót z tytułu sprzedaży z wyłączeniem sprzedaży z tytułu pośrednictwa ubezpieczeniowego za 2010 rok wynosił 90.000 zł. W 2011 roku, w dniu 26 maja 2011 Wnioskodawczyni złożyła VAT-R (zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług-aktualizacja danych) z określeniem wyboru korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Z tego faktu wynikało, że przestała być podatnikiem VAT czynnym od dnia 1 czerwca 2011 r.

W związku z tym dokumentując przychód ze swojej działalności Wnioskodawczyni wystawiała rachunki. Od dnia 1 czerwca 2011 r. do końca roku 2011 obrót z tytułu najmu i organizacji wyżywienia wynikający z rachunków wystawianych na podmioty gospodarcze wyniósł 132.600,52 zł. Zainteresowana nadmieniła, że obrót z tytułu najmu pomieszczeń na cele działalności gospodarczej oraz z tytułu organizacji wyżywienia na spotkania biznesowe za cały okres roku 2011 wyniósł 193.759,80 zł z tytułu ww. działalności, tj. najmu pomieszczeń na cele działalności gospodarczej oraz organizacji wyżywienia na spotkania biznesowe wynikający z faktur VAT wystawianych do dnia 31 maja 2011 r. netto wyniósł 61.159,28 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy właściwym postępowaniem było korzystanie ze zwolnienia podmiotowego w roku 2012 z uwagi na nie przekroczenie kwoty 150.000 zł obrotu z tytułu najmu pomieszczeń na cele działalności gospodarczej oraz organizacji wyżywienia na spotkania biznesowe w roku 2011 (obrót wynikający z rachunków)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z uzyskaniem obrotu z tytułu najmu pomieszczeń na cele działalności gospodarczej oraz organizacji wyżywienia na spotkania biznesowe (w okresie od 01.06.2011 do końca roku 2011 kiedy Zainteresowana rozpoczęła wystawiać rachunki, gdyż nie była VAT-owcem, w kwocie 132.600,52 zł - nie przekroczyła kwoty obrotu 150.000 zł i mogła z tego tytułu w 2012 roku korzystać z podmiotowego zwolnienia z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy (…).

W świetle art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Art. 113 ust. 4 ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Z art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

1. sporządzenia spisu z natury zapasów tych towarów posiadanych w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w ust. 1, oraz
2. przedłożenia w urzędzie skarbowym spisu, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni, licząc od dnia utraty zwolnienia.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 113 ust. 11 podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Tak więc zwolnienie podmiotowe jest określane na cały rok. Oznacza to, iż powrót do zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT jest możliwy wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia, tym samym nie jest możliwy wybór zwolnienia, od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą od dnia 27 czerwca 2001 r., która obejmuje swym zakresem następujące rodzaje działalności: pośrednictwo ubezpieczeniowe, najem pomieszczeń na cele działalności gospodarczej, organizacja wyżywienia na spotkania biznesowe. W roku 2010 Zainteresowana była podatnikiem VAT czynnym. Obrót z tytułu sprzedaży z wyłączeniem sprzedaży z tytułu pośrednictwa ubezpieczeniowego za 2010 rok wynosił 90.000 zł. W 2011 roku, w dniu 26 maja 2011 Wnioskodawczyni złożyła VAT-R (zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług-aktualizacja danych) z określeniem wyboru korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zatem przestała być, jak wskazała Wnioskodawczyni, podatnikiem VAT czynnym od dnia 1 czerwca 2011 r. W związku z tym dokumentując przychód ze swojej działalności Wnioskodawczyni wystawiała rachunki. Od dnia 1 czerwca 2011 r. do końca roku 2011 obrót z tytułu najmu i organizacji wyżywienia wynikający z rachunków wystawianych na podmioty gospodarcze wyniósł 132.600,52 zł. Obrót z tytułu najmu pomieszczeń na cele działalności gospodarczej oraz z tytułu organizacji wyżywienia na spotkania biznesowe za cały okres roku 2011 wyniósł 193.759,80 zł. Natomiast z tytułu ww. działalności, tj. najmu pomieszczeń na cele działalności gospodarczej oraz organizacji wyżywienia na spotkania biznesowe wynikający z faktur VAT wystawianych do dnia 31 maja 2011 r. netto wyniósł 61.159,28 zł.

Wskazać należy, że zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT ma charakter podmiotowy, a więc są nim objęci bezpośrednio podatnicy VAT, a dopiero pośrednio (w następstwie zwolnienia przysługującego podatnikom) wykonywane przez nich czynności. Jest to sytuacja odmienna niż w przypadku podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione z podatku. W przypadku tych ostatnich bowiem zwolnienie obejmuje konkretne czynności podatników, zaś niekoniecznie ich samych.

Oznacza to także, że przy ustaleniu prawa do zwolnienia decydujące znaczenia ma wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym. Jest to szczególnie istotne, gdyż do wartości sprzedaży decydującej o prawie do zwolnienia podmiotowego nie wlicza się wartości sprzedaży zwolnionej (przedmiotowo) z podatku. W związku z tym pierwsza czynność inna niż zwolniona będzie otwarciem limitu sprzedaży, uprawniającego do zwolnienia podmiotowego.

Dlatego też cała wartość świadczonych usług wykazana w ewidencji sprzedaży (o ile jest to jednocześnie obrót w rozumieniu ustawy o VAT) stanowi podstawę do wyliczenia kwoty obrotu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego.

Jednakże należy zauważyć, że podatnicy mogą przez swoje działania doprowadzić do utraty zwolnienia. Utrata zwolnienia wraz z przekroczeniem kwoty uprawniającej do zwolnienia oznacza, że opodatkowana jest część transakcji, na skutek której nastąpiło przekroczenie limitu uprawniającego do zwolnienia. Zgodnie z ww. przepisami art. 113 ust. 5 i 10 ustawy o VAT, opodatkowaniu w takiej sytuacji podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość sprzedaży, w stosunku do której przysługiwało zwolnienie (kwoty dla całego roku lub kwoty w proporcji ustalonej zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy), a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Każda kolejna sprzedaż - będąca już powyżej limitu - dokonywana przez tego podatnika stanowić będzie taką sprzedaż opodatkowaną, od której należy naliczyć i odprowadzić podatek należny.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które faktury powinny zawierać określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z kolei w myśl § 17 pkt 4 ww. rozporządzenia, za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 powołanej powyżej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5, 7-14, 16-20 i 23.

Zgodnie z dyspozycją art. 87 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, iż Wnioskodawczyni do dnia 31 maja 2011 r. była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i wystawiała faktury VAT dokumentujące wykonywane przez nią czynności. Natomiast od dnia 1 czerwca 2011 r. nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, korzysta ze zwolnienia podmiotowego od tego podatku i wystawia rachunki w celu dokumentowania wykonywanych przez siebie czynności. Uzyskany w 2011 r. obrót z tytułu wykonywanej działalności, tj. najmu pomieszczeń na cele działalności gospodarczej oraz organizacji wyżywienia na spotkania biznesowe wyniósł 193.759,80 zł (61.159,28 zł netto z faktur wystawionych do dnia 31 maja 2011 r., 132.600,52 zł z wystawionych rachunków).

Z tych też względów, Wnioskodawczyni przysługiwałoby uprawnienie do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług o ile nie przekroczyłaby w 2011 r. określonego przez ustawodawcę limitu obrotów. Zwolnienie to miałoby zastosowanie do czasu przekroczenia w 2012 r. kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym w tym okresie, tj. 150.000 zł. Jednakże stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni prowadząc działalność gospodarczą zobowiązana była do zsumowania całej wartości sprzedaży uzyskanej z wykonywanych przez siebie czynności, z uwzględnieniem obrotów wykazanych zarówno w fakturach VAT, jak i rachunkach, która za 2011 r. przekroczyła łącznie wskazaną kwotę.

Dla ustalenia kiedy nastąpi utrata prawa do zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy należy powołać się na treść art. 109 ust. 1 ustawy zgodnie z którym, podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

Z przytoczonych wyżej regulacji prawnych wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy, dotyczy podatników zwolnionych od podatku na mocy art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż podatnicy ci uprawnieni są do korzystania ze zwolnienia podmiotowego pod warunkiem, iż do końca roku podatkowego nie przekroczą określonego limitu obrotów. Stąd też ustawodawca przepisem art. 109 ust. 1 ustawy, nałożył na podatników obowiązek ewidencjonowania wartości sprzedaży zwolnionej. Bieżąca kontrola nad wielkością obrotów umożliwia bowiem ustalenie, czy nadal spełniają oni warunki uprawniające do podmiotowego zwolnienia od podatku. Ewidencja sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy, służy precyzyjnemu ustaleniu momentu, w którym podatnik zwolniony podmiotowo przekracza próg kwoty sprzedaży i traci zwolnienie. Dlatego ustawodawca w przedmiotowym przepisie postawił jedyny wymóg ewidencjonowania sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

Reasumując, Wnioskodawczyni prowadząc działalność gospodarczą zobowiązana była do zsumowania całej wartości sprzedaży uzyskanej z wykonywanych przez siebie czynności. Zatem do limitu obrotu ze sprzedaży za 2011 r. Wnioskodawczyni powinna zsumować wartość sprzedaży uzyskanej z wystawionych faktur (61.159,28 zł netto) i rachunków (132.660, 52 zł). Wobec powyższego Zainteresowana nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego w roku 2012 z uwagi na przekroczenie kwoty 150.000 zł obrotu (łącznej kwoty) z tytułu najmu pomieszczeń na cele działalności gospodarczej oraz organizacji wyżywienia na spotkania biznesowe w 2011 r., tj. czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności, czy prawidłowe było złożenie przez Wnioskodawczynię zgłoszenia VAT-R i ponowny wybór zwolnienia od dnia 1 czerwca 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.