INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2010 r. (data wpływu 15 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2010 r. (data wpływu 24 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Dnia 24 maja 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej natomiast żona nie prowadzi działalności gospodarczej.

W dniu 31 maja 2000 r. na podstawie aktu notarialnego Zainteresowany nabył wraz z żoną, z którą pozostaje we wspólności ustawowej, działkę rolną nr 574/35 (powierzchni 3,0502 ha). Zakupione grunty miały służyć celom Wnioskodawcy oraz małżonce (cele osobiste) i nie były związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (nigdy nie stanowiły majątku spółki). w chwili zakupu zamiarem Wnioskodawcy (oraz małżonki) było przeznaczenie zakupionych gruntów na prowadzenie gospodarstwa rolniczego oraz wybudowanie całorocznego domu mieszkalnego wraz z budynkami gospodarczymi. w okresie pierwszych czterech lat od daty zakupu grunty były dzierżawione rolnikowi, który prowadził na nich produkcję roślinną. w tym czasie czyniono starania pozwalające na utworzenie gospodarstwa (uzyskano zgodę na wykonania przyłącza energetycznego).

Ze względu na długotrwałą chorobę żony utrudniającą poruszanie się podjęto decyzję o zaniechaniu tworzenia gospodarstwa oraz budowy domu i zakupiono mieszkanie położone na parterze bloku (dotychczas Wnioskodawca posiadał mieszkanie zlokalizowane na IV piętrze – ostatnim).

Na wniosek Zainteresowanego (oraz małżonki) w roku 2007 rozpoczęto procedurę przekształcania gruntów rolnych na budowlane. Po zakończeniu procedury przekształcania Wnioskodawca wraz z małżonką planują dokonać sprzedaży nieruchomości jako gruntu budowlanego w całości lub po dokonaniu podziału jako działki. w wyniku złożonej Gminie deklaracji Zainteresowany wraz z małżonką zamierza partycypować w kosztach uzbrojenia terenu. Wnioskodawca (wraz z małżonką) nie posiada innych nieruchomości gruntowych.

W dniu 24 maja 2010 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego wskazując, iż nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Osobiście nie prowadził działalności rolniczej na gruntach przeznaczonych do sprzedaży. Grunty wydzierżawione były w zamian za utrzymanie ich w prawidłowej kulturze rolnej -czynsz nie miał więc charakteru pieniężnego. Ponadto planowana jest sprzedaż 13 działek, lecz możliwa jest też sprzedaż całości gruntów jednemu nabywcy – jeżeli taki wystąpi. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego grunty będące przedmiotem sprzedaży mają określone przeznaczenie jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami. Wnioskodawca nie posiada decyzji o warunkach zabudowy. Nie dokonywał także wcześniej dostaw nieruchomości gruntowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie sprawy planowana sprzedaż gruntów (w całości lub w formie działek) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, iż nabycie nieruchomości będącej obecnie przedmiotem planowanej sprzedaż nie nastąpiło z zamiarem przeznaczenia jej do celów działalności gospodarczej oraz ze względu na to, że przedmiotowe grunty są składnikiem majątku osobistego, sprzedaż gruntów nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż planowanej sprzedaży nie można przypisać znamion działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy w celu uzyskiwania stałego dochodu, lecz jest to czynność jednorazowa polegająca na zbyciu majątku osobistego. Na poparcie powyższego Wnioskodawca powołuje treść art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1, art. 7 oraz art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku VAT.

Wnioskodawca wskazuje również, iż określenie przeznaczenia składników majątku w chwili ich nabycia, a nie sprzedaży uznaje za właściwe także NSA (wyrok z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt i FPS 3/07) oraz ETS (C-291/92). Wnioskodawca uważa, iż zgodnie z przedstawioną argumentacją nie można uznać Zainteresowanego oraz małżonki za podatników VAT prowadzących działalność gospodarczą w zakresie dotyczącym sprzedaży przedmiotowych gruntów.

Ponadto z brzmienia art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/EC oraz art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku VAT, wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest wskazanie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. a – w opinii Wnioskodawcy – taka sytuacja nie występuje, gdy następuje sprzedaż majątku osobistego mającego służyć zaspokajaniu potrzeb osobistych.

Zainteresowany wskazuje, iż potwierdzenie ww. stanowiska znajduje się także w wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt i FPS 3/2007, gdzie siedmioosobowy skład sędziowski uznał, iż osoba fizyczna, która sprzedaje kilka działek budowlanych, należących do jej majątku osobistego, nie staje się z tego powodu podatnikiem VAT, gdyż nie prowadzi działalności gospodarczej.

Osoba fizyczna, dokonująca jednorazowo lub okazjonalnie transakcji sprzedaży swojego majątku osobistego nie staje się z tego powodu podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, stosując wykładnię językową przepisu stwierdzić można, iż działalnością gospodarczą jest działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, także wówczas gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Przez częstotliwość należy rozumieć zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju (np. sprzedaż działek). Natomiast przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Jak stanowi art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Jak wynika z powyższego, umowa dzierżawy jest umową cywilnoprawną o charakterze zobowiązaniowym przysparzającym obydwie strony zawartej umowy.

Dzierżawa gruntu nierolniczego, rolniczego i leśnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Wydzierżawiający staje się podatnikiem począwszy od zawarcia pierwszej umowy dzierżawy, ale może korzystać ze zwolnienia podmiotowego ze względu na wysokość obrotów (art. 113 ww. ustawy) lub ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 224, poz. 1799), zgodnie z którym zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Z opisanego we wniosku stanu sprawy wynika, iż w dniu 31 maja 2000 r. na podstawie aktu notarialnego Zainteresowany nabył wraz z żoną, z którą pozostaje we wspólności ustawowej, działkę rolną nr 574/35 (powierzchni 3,0502 ha). w chwili zakupu zamiarem Wnioskodawcy (oraz małżonki) było przeznaczenie zakupionych gruntów na prowadzenie gospodarstwa rolniczego oraz wybudowanie całorocznego domu mieszkalnego wraz z budynkami gospodarczymi. w okresie pierwszych czterech lat od daty zakupu grunty były dzierżawione rolnikowi, który prowadził na nich produkcję roślinną. Wnioskodawca osobiście nie prowadził działalności rolniczej na gruntach przeznaczonych do sprzedaży. Grunty wydzierżawione były w zamian za utrzymanie ich w prawidłowej kulturze rolnej-czynsz nie miał więc charakteru pieniężnego. Na wniosek Zainteresowanego (oraz małżonki) w roku 2007 rozpoczęto procedurę przekształcania gruntów rolnych na budowlane. Po zakończeniu procedury przekształcania Wnioskodawca wraz z małżonką planują dokonać sprzedaży nieruchomości – 13 działek – jako grunty budowlane. w wyniku złożonej Gminie deklaracji Zainteresowany wraz z małżonką zamierza partycypować w kosztach uzbrojenia terenu. Wnioskodawca (wraz z małżonką) nie posiada innych nieruchomości gruntowych. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego grunty będące przedmiotem sprzedaży mają określone przeznaczenie jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami. Wnioskodawca nie posiada decyzji o warunkach zabudowy. Nie dokonywał także wcześniej dostaw nieruchomości gruntowych.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika zatem, iż Wnioskodawca będzie realizował dostawy działek budowlanych w sposób częstotliwy, a dokonując podziału nieruchomości Zainteresowany wykazał zamiar dokonania transakcji wielokrotnie (powtarzalnie). Nie bez znaczenia jest tu również fakt, iż Wnioskodawca dokona prac w zakresie uzbrojenia działek (co niewątpliwie wpływa na rynkową atrakcyjność i wartość nieruchomości).

Wskazać również należy, iż przedmiotem planowanej sprzedaży będzie grunt udostępniany w przeszłości osobie trzeciej na podstawie umowy dzierżawy, a więc grunt wykorzystywany uprzednio w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Uwzględniając treść powołanych przepisów oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie dokonując sprzedaży gruntu, Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Zainteresowany nabył nieruchomość na podstawie umowy kupna-sprzedaży. w związku z utratą znaczenia gruntu (planowanej budowy domu całorocznego), Zainteresowany dokona podziału nieruchomości na działki budowlane. Skutkiem takiej aktywności Wnioskodawcy utworzonych zostanie 13 działek przeznaczonych pod zabudowę, względem których Wnioskodawca podejmie prace w zakresie uzbrojenia. Aktywność Zainteresowanego przekłada się zatem także na zwiększenie atrakcyjności rynkowej działek. w konsekwencji Wnioskodawca zbędzie 13 działek w pełni przygotowanych pod zabudowę. Podjęte w tym celu czynności cechowały się będą powtarzalnym i częstotliwym charakterem. Ponadto, Zainteresowany wykorzystywał przedmiotowy grunt – uznany przez ustawę o podatku od towarów i usług za towar – w sposób ciągły dla celów zarobkowych (na podstawie umowy dzierżawy). Zatem Zainteresowany wypełni definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, i wystąpi – w związku z dostawą działek budowlanych – w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto wskazać należy, iż nabycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło wskutek darowizny czy też spadku lecz umowy kupna-sprzedaży. Nie bez znaczenia jest fakt, iż nieruchomość ta nigdy nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w charakterze z jakim ją nabywał. Działalność rolnicza – jaka była głównym celem nabycia nieruchomości – nigdy nie była realizowana, co nie oznacza, iż Zainteresowany nie uzyskiwał korzyści z posiadania nieruchomości (czynsz dzierżawny w postaci niepieniężnej). Po zakończeniu czerpania profitów z umowy dzierżawy Wnioskodawca zaplanował podział nieruchomości oraz uzbrojenie powstałych z niej działek.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując dostawy działek wydzielonych z posiadanej nieruchomości wyczerpie przesłanki działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 powołanej ustawy. w rezultacie dostawa przedmiotowych działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w przypadku gruntów niezabudowanych zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów – ewidencja gruntów.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych – art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. u. Nr 80, poz. 717 ze zm.).

Odnosząc się ponownie do opisu zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie zakupiony grunt został objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i jest przeznaczony na cele budowlane.

Mając na względzie powyższe tut. Organ wyjaśnia, iż dostawa działek gruntowych, które miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przeznaczył na cele budowlane, nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. To z kolei skutkować będzie obowiązkiem opodatkowania takich dostaw podstawową, tj. 22% stawką podatku od towarów i usług.

Reasumując, Zainteresowany winien planowaną dostawę działek opodatkować podatkiem od towarów i usług – według podstawowej 22% stawki – ze względu na spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy oraz nie wystąpienie zwolnienia od podatku z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W przedmiocie powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego tut. Organ wyjaśnia, iż dotyczy on określonego stanu faktycznego i ma zastosowanie w konkretnej sprawie.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla małżonki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.