INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2010 r. (data wpływu 25 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Huta (Wnioskodawca) dokonała wewnątrzwspólnotowej dostawy do klienta belgijskiego. Klient belgijski po dłuższym okresie czasu zrezygnował z zakupionego towaru i postawił go do dyspozycji Wnioskodawcy. Wnioskodawca jako sprzedający w celu uniknięcia wysokich kosztów zwrotu towarów na teren kraju złożył ofertę sprzedaży kontrahentowi z Brazylii. Kontrahent brazylijski wyraził chęć zakupu, Wnioskodawca dokonał więc sprzedaży eksportowej na terenie Belgii. Wnioskodawca znalazł agencję, która dokonała zgłoszenia i odprawy w imieniu Wnioskodawcy całości towaru, co zostało potwierdzone unijnym dokumentem celnym odprawy w Antwerpii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do sprzedaży eksportowej odprawionej w innym kraju Unii Europejskiej podatnik polski może zastosować 0% stawkę podatku od towarowi usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami unijnymi i prawem celnym powyższa sprzedaż jest sprzedażą eksportową. Potwierdzenie wywozu poza terytorium Unii zostało potwierdzone przez urząd celny wyjścia towaru z innego kraju Unii. Podatnik ma prawo do stawki 0% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1777/2005”;
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z powyższego wynika, że jednym z warunków koniecznych do wypełnienia definicji eksportu towarów, zawartej w ww. art. 2 pkt 8 ustawy o podatku VAT jest dokonanie wywozu towarów z terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy za terytorium kraju uznaje się natomiast terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do Belgii – początkowo na rzecz klienta belgijskiego.

W tej sytuacji miał zastosowanie art. 13 ust. 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy o podatku VAT. W myśl tych przepisów przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, a którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Kontrahent belgijski po dłuższym okresie czasu zrezygnował z zakupionego towaru i pozostawił go do dyspozycji Wnioskodawcy. Wnioskodawca w celu uniknięcia wysokich kosztów zwrotu towarów na teren Polski dokonał na terytorium Belgii sprzedaży towaru kontrahentowi z Brazylii. Towar ten zgłoszony do wywozu przez agencje działającą w imieniu Wnioskodawcy i został wywieziony poza terytorium Unii Europejskiej co zostało potwierdzone unijnym dokumentem celnym odprawy w Antwerpii.

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Stosownie do tego przepisu, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Wskazany przepis art. 13 ust. 3 ustawy, rozszerza zatem pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy z Polski do innego kraju członkowskiego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowanym.

Należy przy tym zaznaczyć, iż przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

Zatem zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, przemieszczenie towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, jeżeli wywóz z terytorium Wspólnoty jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli podatnik dokonuje przemieszczenia towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju i towary te mają być przedmiotem eksportu, a podatnik nie posiada dokumentu celnego potwierdzającego rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, to czynność taka stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że nie został spełniony drugi z warunków określonych w art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT, tj. dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy brak było dokumentu celnego potwierdzającego rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, który jest konieczny w sytuacji gdy wywóz z terytorium Wspólnoty jest potwierdzany przez urząd celny określonych w przepisach celnych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Sytuacja taka ma miejsce w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, co oznacza z kolei, ze dokonał on wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a nie eksportu towarów.

Zauważyć jednakże należy, że ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż wprawdzie Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jednakże nie w tym celu aby dokonać wywozu tych towarów poza terytorium Wspólnoty.

Należy podkreślić, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty z Belgii nastąpił jedynie dlatego, że pierwotny nabywca towarów kontrahent z Belgii odstąpił od umowy – zrezygnował z zakupionego towaru i postawił go do dyspozycji Wnioskodawcy, zatem w przedstawionej sytuacji będziemy mieli do czynienia z dwiema różnymi dostawami towarów powiązanymi z transportem tych towarów, dla których miejsce (kraj) opodatkowania wyznaczają przepisy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W myśl tych przepisów miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zatem pierwsza z dostaw – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów z Polski do Belgii – dla której miejscem dostawy czyli miejscem rozpoczęcia transportu jest terytorium Polski podlega opodatkowaniu w Polsce 0% stawką podatku VAT na zasadach określonych w art. 41 ust. 3 i art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast druga z tych dostaw – wywóz towarów z terytorium Belgii poza obszar Wspólnoty, potwierdzony unijnym dokumentem celnym odprawy w Antwerpii (eksport towarów) – podlega opodatkowaniu w miejscu gdzie transport związany z wywozem tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej się rozpoczyna – czyli w Belgii. W konsekwencji do ww. transakcji wywozu towarów z terytorium Belgii poza terytorium Wspólnoty nie może mieć zastosowania ustawa o podatku od towarów i usług i 0% stawka podatku VAT. Ww. ustawa bowiem dotyczy wyłącznie tych transakcji, dla których miejscem opodatkowania (określonym zgodnie z przepisami tej ustawy) jest terytorium Polski.

Ponieważ powyższa transakcja nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski, Wnioskodawca wykazuje ją w deklaracji składanej dla podatku od towarów i usług jako dostawę dokonaną poza terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.