INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2010 r. (data wpływu 18 marca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2010 r. (data wpływu 31 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania usług związanych z utrzymaniem nieruchomości przez firmę zarządzającą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania usług związanych z utrzymaniem nieruchomości przez firmę zarządzającą. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 maja 2010 r. (data wpływu 31 maja 2010 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również Gmina) mając na uwadze zaspokajanie potrzeb mieszkańców miasta, poprzez zagwarantowanie efektywnego i profesjonalnego zarządzania zasobem komunalnym, uchwałą Rady Miejskiej z dnia 29 listopada 1994 r. utworzył spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością Miejski Zakład Gospodarki Mieszkaniowej. z powyższym podmiotem Zainteresowany ma podpisaną umowę, na bazie której Spółka z o.o. zarządza lokalami mieszkalnymi będącymi własnością Wnioskodawcy. Spółka z o.o. zarządza nie tylko budynkami całkowicie gminnymi, ale również budynkami wspólnot mieszkaniowych. Na podstawie odrębnego pełnomocnictwa Spółka z o.o. reprezentuje Zainteresowanego w powyższych podmiotach. Zgodnie z zapisami umowy dochody w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, a także przychody w rozumieniu ustawy o rachunkowości z tytułu gospodarki nieruchomościami są dochodami Wnioskodawcy. Tak więc wszystkie środki finansowe uzyskane w postaci czynszów z lokali gminy w budynkach całkowicie gminnych i budynkach wspólnot mieszkaniowych przekazywane są każdego miesiąca za miesiąc poprzedni na rachunek Zainteresowanego. Tym samym wydatki w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, a także koszty w rozumieniu ustawy o rachunkowości dotyczące gospodarki nieruchomościami, które obejmuje niniejsza umowa są wydatkami/kosztami Wnioskodawcy. Zgodnie z zawartą umową Zleceniobiorca (Spółka z o.o.) we własnym imieniu zawiera umowy z dostawcami usług związanych z zarządzaniem mieniem komunalnym. w szczególności dotyczy to umów w zakresie dostawy mediów w przypadku budynków wspólnotowych umowy podpisywane są bezpośrednio ze Wspólnotą Mieszkaniową jako odrębnym podmiotem. Utrzymanie budynków komunalnych przez Spółkę z o.o. wiąże się więc z refakturowaniem usług przede wszystkim mediów, ale również innych wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości. Wszystkie poniesione przez Spółkę z o.o. koszty ostatecznie obciążają więc Zainteresowanego. w myśl ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Podatnicy są zobowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności m.in. dokonanie sprzedaży, czyli odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Obecnie przyjęto zasadę, że podatek naliczony zawarty w fakturach wystawianych przez Zleceniobiorcę dla Wnioskodawcy za utrzymanie budynków komunalnych nie jest odliczany. Nie pomniejsza tym samym podatku należnego w deklaracji VAT-7.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Spółka z o.o. zawiera umowy z dostawcami usług na podstawie pełnomocnictwa do dokonywania czynności zwykłego zarządu jakie wynika z podpisanej umowy między nią a Zainteresowanym. Umowa zawierana jest między Spółką z o.o. a dostawcą konkretnej usługi. Są to usługi w zakresie dostawy mediów (wody, wywozu śmieci, centralnego ogrzewania, ciepłej wody). Spółka z o.o. zawiera również umowy w zakresie zarządzania mieniem komunalnym czyli w zakresie remontów, bieżącej konserwacji, utrzymania porządku i czystości, utrzymania terenów zielonych, ubezpieczeń oraz innych występujących sporadycznie i zaakceptowanych przez Zleceniodawcę. Wszystkie wydatki związane z mediami i utrzymaniem nieruchomości komunalnych wymienione wyżej refakturowane są przez Spółkę z o.o. na Zainteresowanego. Zakup usług, o których mowa powyżej dotyczy w części sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT i w części sprzedaży zwolnionej. w zamian za zarządzanie lokalami mieszkalnymi Wnioskodawca wypłaca miesięczne wynagrodzenie Spółce z o.o. Powyższe wynika z podpisanej umowy, na bazie której Spółka zarządza zasobem lokalowym. Wnioskodawca poinformował również, że oczekuje także odpowiedzi w zakresie pytania zadanego w pozycji 54 wniosku (uiszczona zostanie stosowna opłata). Przedmiotem zaś powyższego zapytania są usługi dostawy mediów (woda, doprowadzenie ścieków, centralne ogrzewanie, wywóz śmieci itp.) oraz usługi w zakresie remontów, bieżącej konserwacji, utrzymania porządku i czystości, utrzymania terenów zielonych oraz innych związanych z zarządzaniem mieniem komunalnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma do czynienia z odsprzedażą usług czy jedynie ze zwrotem wyłożonych środków pieniężnych, która to czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie daje możliwości jego odliczania...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku budynków komunalnych występuje odsprzedaż usług między Spółką z o.o. a Wnioskodawcą i nie można tego traktować jako zwrotu wyłożonych środków, z czym mamy do czynienia w przypadku wspólnot mieszkaniowych. Przepisy VI Dyrektywy w art. 6 (4) stanowią, iż „w przypadku, w którym podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, bierze udział w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi”. Oznacza to, że podmiot refakturujący daną usługę nabytą we własnym imieniu i na własny rachunek traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucanie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane jak świadczenie usługi w tym samym zakresie. Przepis ten pozwala na traktowanie „refakturowania” usług jako odsprzedaży usług, przy czym odsprzedawana usługa powinna mieć niezmieniony charakter. Regulacji tego rodzaju nie wprowadzono do ustawy, lecz wydaje się, że do rozwiązania problematyki refakturowania należy podchodzić właśnie w oparciu o taki mechanizm. Biorąc pod uwagę wymagania wspólnego zharmonizowanego systemu podatku od wartości dodanej, obowiązującego w ramach UE, polskie przepisy VAT należy interpretować w taki sposób, jak gdyby powyższa regulacja znajdowała się w ustawie. Należy więc traktować refakturowanie jako odsprzedaż usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku – art. 29 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…) – art. 106 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca mając na uwadze zaspokajanie potrzeb mieszkańców miasta, poprzez zagwarantowanie efektywnego i profesjonalnego zarządzania zasobem komunalnym, uchwałą Rady Miejskiej z dnia 29 listopada 1994 r. utworzył spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. z powyższym podmiotem Zainteresowany ma podpisaną umowę, na bazie której zarządza lokalami mieszkalnymi będącymi własnością Wnioskodawcy. Na tej podstawie Spółka z o.o. zawiera umowy z dostawcami usług. Zgodnie z zawartą umową Zleceniobiorca (Spółka z o.o.) we własnym imieniu zawiera umowy z dostawcami usług związanych z zarządzaniem mieniem komunalnym. Utrzymanie budynków komunalnych przez Spółkę z o.o. wiąże się więc z refakturowaniem usług przede wszystkim mediów (woda, doprowadzenie ścieków, centralne ogrzewanie, wywóz śmieci itd.), ale również innych wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości (usługi w zakresie remontów, bieżącej konserwacji, utrzymania porządku i czystości, utrzymania terenów zielonych oraz innych związanych z zarządzaniem mieniem komunalnym). Wszystkie poniesione przez Spółkę z o.o. koszty ostatecznie obciążają więc Zainteresowanego.

Polskie prawo podatkowe nie definiuje pojęcia „refakturowania” kosztów ani „refakturowania” usług. Regulacje w tym zakresie zostały natomiast zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE l Nr 347, poz. 1 ze zm.).

„Refakturowanie” usług przewiduje art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot „refakturujący” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. art. 30 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Celem refakturowania jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. „Refaktura” jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

W oparciu o powyższą analizę, rozróżnić należy instytucję „refakturowania” usług oraz zwrotu kosztów. Zasadniczą różnicą tych regulacji jest to w czyim imieniu „nabywane” i „świadczone” są usługi przez podmiot pośredniczący w ich rozliczaniu. Konsekwencją uznania danej czynności za „refakturowanie” usług jest konieczność zaliczenia kwot otrzymanych do własnego obrotu.

Jeśli Spółka dokonuje zakupu przedmiotowych usług w imieniu i na rzecz Gminy, wówczas rozliczenie tych kosztów z ostatecznym nabywcą nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, o ile w przedmiotowej sprawie Spółka z o.o. świadczy usługi we własnym imieniu, ale na rzecz Wnioskodawcy mamy do czynienia z odsprzedażą usług, tj. z ich „refakturowaniem”.

Wniosek w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego został rozstrzygnięty pismem z dnia 9 czerwca 2010 r. nr ILPP2/443-411/10-5/AD.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.