INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2010 r. (data wpływu 4 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu samochodów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2010 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu samochodów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą, której przedmiotem jest odsprzedaż samochodów (PKD 45.11.Z). Faktycznie wykonuje Pan taką sprzedaż, sprzedając co najmniej kilka samochodów rocznie (np. w 2009 roku 13 sztuk). Przede wszystkim są to samochody używane.Wykonuje Pan tylko czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, nie wykonuje czynności zwolnionych z podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ma Pan prawo obniżać kwoty lub zwroty różnicy podatku należnego od towarów i usług od nabywanych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie pozwala na obniżanie kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego od nabywanych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3. W ust. 3 ustawodawca wymienia wszystkie samochody osobowe i inne pojazdy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony. Jednak art. 86 ust. 4 postanawia, że nie chodzi o wszystkie samochody osobowe i inne pojazdy, o których mowa wyżej oraz, że nie chodzi o wszystkich podatników. Ustęp 7 wskazuje, że wyżej wymienione przepisy nie dotyczą między innymi przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż tych samochodów. Skoro tak, to zakaz sformułowany w art. 88 ust. 1 pkt 3 nie dotyczy Pana.

Zatem ma Pan prawo obniżać kwoty lub zwroty różnicy podatku należnego od nabywanych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów związanych z Jego działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego przepisu wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem, aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane w sposób bezpośredni i bezsporny z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, w świetle uregulowań ust. 4 powołanego artykułu, przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:



1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Pan działalność gospodarczą (wyłącznie opodatkowaną), w zakresie odsprzedaży samochodów (PKD 45.11.Z) - głównie używanych. Sprzedaje Pan co najmniej kilka samochodów rocznie, np. w 2009 r. 13 sztuk.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, iż samochody zakupione przez podatnika, zajmującego się ich odsprzedażą, przez sam fakt stosowania do nich przepisu art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) ustawy, nie należą do zakresu przedmiotowego art. 86 ust. 3 ustawy. Ponadto jako przedmiot obrotu handlowego w pełni uprawniają do odliczenia podatku od towarów i usług od ich zakupu bez konieczności stosowania ograniczeń wynikających z treści art. 86 ust. 3 ustawy. W konsekwencji zakaz odliczania podatku od paliw, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, nie odnosi się do paliw stosowanych do napędu pojazdów, których ten przepis nie dotyczy (wyłączenie z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) ustawy).

Zatem koszt zakupu paliwa do samochodów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży jest ściśle związany z towarem handlowym, poniesiony jest wyłącznie w celu sprzedaży samochodu a takiego przypadku nie dotyczy zakaz odliczania podatku od paliwa zawarty w art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Tym samym spełniona zostanie obligatoryjna przesłanka określona w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. występuje związek nabywanych towarów z czynnościami opodatkowanymi.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, w oparciu o wskazane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach VAT dokumentujących zakup paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych nabywanych w celu ich odsprzedaży, o ile nie zachodzą inne przesłanki wykluczające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy podkreślić, że stanowisko, w którym wskazano, iż ma Pan prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych paliw, oleju oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą należało uznać za nieprawidłowe, gdyż uprawnienie to – jak wskazano wyżej – dotyczy wyłącznie paliw wykorzystywanych do napędu samochodów stanowiących towary handlowe, a nie wszystkich związanych z tą działalnością.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.