INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2010 r. (data wpływu 16 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą prowadzącą działalność jednoosobowo w zakresie handlu maszynami rolniczymi. W celu świadczenia tych usług we własnym imieniu, Wnioskodawczyni zatrudnia - na różnych podstawach prawnych - kilkunastu pracowników.

Jednym z rodzajów kosztów prowadzonej działalności są koszty usług gastronomicznych ponoszone w ramach spotkań pracowników z obecnymi lub potencjalnymi klientami firmy.

Na koszty te składają się koszty posiłków oraz napojów zamówionych w restauracjach, do których zaproszono klientów. Odbywanie tego typu spotkań z klientami (aktualnymi i potencjalnymi) ma ogromny wpływ na wolumen sprzedaży. Podczas tych spotkań omawiane są kwestie merytoryczne związane z prezentowanym towarem, następuje prezentacja możliwości i wyposażenia sprzedawanych maszyn i urządzeń. Z uwagi na fakt, iż ceny jednostkowe maszyn są znaczne, ponoszone koszty spotkań stanowią znikomy procent w całokształcie działalności firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty usług gastronomicznych ponoszone w ramach spotkań z (aktualnymi i potencjalnymi) klientami, których celem jest omówienie bieżących i przyszłych kwestii zakupu maszyn i urządzeń o znacznej wartości stanowią koszty reprezentacji w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy z kosztów uzyskania przychodów ustawodawca wyłączył wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia reprezentacji. Nie czyni tego również żadna inna ustawa podatkowa. W związku z tym należy sięgnąć do definicji słownikowej pojęcia reprezentacji, aby ustalić, jakie znaczenie ma ono w języku powszechnym. Przez reprezentację rozumie się okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną: - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenie oczekiwanego wizerunku podatnika, w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponoszone przez nią wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproszenie na obiad lub kolację w restauracji nie jest bowiem działaniem o charakterze nadzwyczajnym lecz praktyką powszechnie spotykaną. Organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami nie wiąże się z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością, czy wystawnością. Podczas spotkań omawiane są bieżące sprawy dotyczące przede wszystkim współpracy z danym (obecnym czy potencjalnym) kontrahentem. Firma organizując spotkanie nie działa więc w celu wykreowania, czy utrwalenia pozytywnego wizerunku, ale w celu omówienia konkretnych spraw związanych ze sprzedażą konkretnej maszyny lub urządzenia kontrahentowi.

Spotkania te nie mają charakteru wystawnej imprezy. Nie są to okazałe posiłki, które miałyby na celu: uwypuklenie zasobności firmy. Pracownik zapraszając danego kontrahenta do restauracji płaci za takie spotkanie (za kawę, herbatę, obiad, czy kolację), gdyż tego wymagają zasady dobrego wychowania.

Powszechnie przyjętą zasadą jest bowiem to, że osoba zapraszająca do restauracji ponosi koszt takiego spotkania. Ponieważ w trakcie spotkań omawiane są sprawy biznesowe, związane z działalnością handlową, wydatki na organizację takich spotkań stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji ma charakter wyjątku od ogólnej zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodów. Dlatego też przepis art. 23 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych musi być interpretowany ściśle (W. Nykiel, A. Mariański, D. Strzelec, E. Walińska, W. Bojanowicz, A. Wencel, Leksykon kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem regulacji prawa bilansowego, Gdańsk 2007, s. 25 i nast.).

Ponadto Wnioskodawczyni, na poparcie słuszności zaprezentowanego stanowiska powołuje interpretacje wydawane przez Izby Skarbowe w kwestii kosztów reprezentacji (wskazując jednocześnie, iż interpretacje te dotyczyły podatku dochodowego od osób prawnych lecz regulacje ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są w tym zakresie identyczne):

• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1220/08-2/MW): wydatki z tytułu zakupu kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, słodyczy oraz usługi z firmy cateringowej, jeśli nie noszą znamion reprezentacji, są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości mogą stanowić zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 w/w ustawy koszty uzyskania przychodów,
• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r. (sygn. ILPB3/423-666/08-2/KS): (...) wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych typu kawa, herbata, napoje, cukier w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów, stanowią zwyczajowy poczęstunek klientów i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Przedmiotowe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że wydatki te nie posiadają charakteru okazałości,
• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszaw/e z dnia 27 sierpnia 2009 r. (sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM): Zaproszenie kontrahenta na kawę zwykły lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest okazały ani wykwintny, bo powodem organizacji spotkania w (restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością).

W związku z powyższym, koszty usług gastronomicznych ponoszone przez Wnioskodawczynię w zakresie opisanym w stanie faktycznym nie stanowią kosztów reprezentacji i powinny stanowić koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie podaje enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:

• musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;

• nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy);

• musi być udokumentowany prawidłowo oraz w sposób nie budzący wątpliwości.
  
  

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „reprezentacji” należy – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie to zostało zdefiniowane następująco: „reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność jednoosobowo w zakresie handlu maszynami rolniczymi organizuje spotkania z aktualnymi i potencjalnymi klientami, w trakcie których omawiane są kwestie merytoryczne związane z prezentowanym towarem. Spotkania te mają miejsce w restauracjach, podczas których Wnioskodawczyni ponosi koszty posiłków oraz napojów zamówionych przez klientów.

Odnosząc powyższe do przedstawionych we wniosku informacji należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcie czy wydatki, o których mowa mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zależy od tego, czy dotyczą one reprezentacji, tj. czy wydatki na usługi gastronomiczne ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (wizerunku).

W ocenie tutejszego organu wydatki na usługi gastronomiczne w lokalach zewnętrznych, wiążą się z tworzeniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Pomimo tego, że w czasie spotkań, omawiane są sprawy związane z prowadzoną działalnością handlową Wnioskodawczyni, to wątpliwości budzi miejsce takiego spotkania, tj. poza siedzibą firmy. Z analizy przytoczonego art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawczynię wydatki na zorganizowanie spotkań w restauracjach są wydatkami na reprezentację i nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, koszty usług gastronomicznych ponoszone w ramach spotkań z (aktualnymi i potencjalnymi) klientami w restauracjach, których celem jest omówienie bieżących i przyszłych kwestii zakupu maszyn i urządzeń o znacznej wartości są wydatkami na reprezentację i wobec tego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.