INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 01 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 05 lipca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie warunków zastosowania 2% oraz 20% stawki podatku od umowy pożyczki zawartej w 2007r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 lipca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie warunków zastosowania 2% oraz 20% stawki podatku od umowy pożyczki zawartej w 2007r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 27 maja 2010r. otrzymał pocztą postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego dotyczące wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie ustalenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w związku z nabyciem mieszkania i garażu. Po otrzymaniu powyższego pisma wnioskodawca stwierdził, że z powodu niewiedzy nie zgłosił w ciągu 14 dni umowy pożyczki zawartej między nim a jego rodzicami w dniu 10 grudnia 2007r. Wnioskodawca postanowił naprawić swój błąd i w dniu 16 czerwca 2010r. zapłacił w Urzędzie Skarbowym podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu ww. umowy pożyczki, według stawki 2% wraz z odsetkami naliczonymi od dnia 24 grudnia 2007r. Następnie wraz z kserokopią dowodu wpłaty tego podatku wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym wyjaśnienie, że na zakup mieszkania otrzymał pożyczkę od rodziców oraz przedstawił umowę tej pożyczki.

Po upływie dwóch dni, tj. w dniu 18 czerwca 2010r. wnioskodawca został powiadomiony telefonicznie przez Urząd Skarbowy, w którym zapłacił przedmiotowy podatek, iż musi teraz z tytułu ww. umowy pożyczki zapłacić jak najszybciej 20% podatek od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca zaczął mieć wątpliwości co do zasadności zapłaty tego podatku bez żadnego pisemnego polecenia zapłaty. Zadzwonił na infolinię podatkową, gdzie otrzymał informację, że 2% podatek, który zapłacił wraz z odsetkami z własnej woli, bez wezwania jest prawidłowy i że nie powinien płacić z tytułu ww. umowy pożyczki jeszcze dodatkowo 20% podatku zwłaszcza, że w niniejszej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych, nie jest prowadzone żadne postępowanie, nie zostało wydane postanowienie o wszczęciu postępowania oraz wnioskodawca nie otrzymał żadnej decyzji zapłaty 20% podatku. Wnioskodawca powtórzył, że w związku z nabyciem przez niego mieszkania i garażu Urząd Skarbowy wszczął tylko postępowanie w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zapłacony z własnej inicjatywy przez wnioskodawcę podatek według stawki 2% od kwoty pożyczki wraz z odsetkami jest obowiązujący...
2. Czy wnioskodawca z tytułu ww. umowy pożyczki powinien jeszcze zapłacić podatek według stawki 20%, skoro zapłacił podatek według stawki 2%...
   
   

Wnioskodawca uważa, zgodnie z interpretacją otrzymaną na infolinii podatkowej, iż skoro zapłacił on już 2% podatek wraz z należnymi odsetkami od umowy pożyczki z dnia 10 grudnia 2007r., udzielonej mu przez rodziców, to nie powinien płacić jeszcze 20% podatku od tej umowy pożyczki.

Według wnioskodawcy mówią o tym następujące przepisy prawne:

• Dz. U. Nr 222, poz. 1629, art. 4;
• art. 3 ust. 1.1;
• art. 3 pkt 4;
• art. 7 ust. 5;
• art. 9, 10 lit. b;
• art. 4 ust. 1

oraz przepisy przejściowe ustawy z dnia 16 listopada 2006r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż w przedmiotowej sprawie – jako, że czynność cywilnoprawna została dokonana w 2007r. - będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. Nr 68 z 2007r., poz. 450 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2007r.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki. Ponieważ w ustawie brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie Kodeks cywilny.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki w myśl powołanej wyżej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi kwota lub wartość pożyczki (art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2%.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 4 tej ustawy obowiązek podatkowy może powstać również z chwilą powołania się przez podatnika na fakt dokonania czynności cywilnoprawnej - jeżeli podatnik nie złożył deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych w terminie 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku, a następnie powołuje się przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt jej dokonania.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Stosownie natomiast do treści art. 7 ust. 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 222, poz. 1629), stawka podatku wynosi 20%, jeżeli przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego:

1. podatnik powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, depozytu nieprawidłowego lub ustanowienia użytkowania nieprawidłowego albo ich zmiany, a należny podatek od tych czynności nie został zapłacony;
2. biorący pożyczkę, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. b), powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, a nie spełnił warunku udokumentowania otrzymania pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

Z treści art. 7 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika zatem, iż podatek według stawki 20% jest naliczany dla umowy pożyczki w sytuacji, gdy łącznie spełnione są następujące przesłanki:

• organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej prowadzi wobec podatnika czynności sprawdzające, postępowanie podatkowe, kontrolę podatkową lub postępowanie kontrolne,
• podatnik w toku którejkolwiek z tych czynności powołuje się przed prowadzącym ją organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt zawarcia umowy pożyczki,
• należny podatek od umowy pożyczki nie został zapłacony.
  
  

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wnioskodawca w dniu 27 maja 2010r. otrzymał postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie ustalenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu w związku z nabyciem mieszkania i garażu. Ze stanu faktycznego wynika również, iż w dniu 10 grudnia 2007r. wnioskodawca zawarł ze swoimi rodzicami umowę pożyczki pieniędzy. Z powodu niewiedzy wnioskodawca nie złożył deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu, w terminie 14 dni od daty zawarcia umowy pożyczki. Podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu ww. umowy pożyczki wnioskodawca uiścił wraz z odsetkami w Urzędzie Skarbowym w dniu 16 czerwca 2010r. Następnie wnioskodawca wraz z kserokopią dowodu wpłaty podatku złożył przed organem podatkowym wyjaśnienie, w którym wskazał na zawarcie umowy pożyczki z rodzicami, otrzymanie pożyczki i jej przeznaczenie (zakup mieszkania) oraz przedstawił umowę tej pożyczki.

Mając zatem na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy wnioskodawca z tytułu umowy pożyczki uiścił należny podatek wraz z odsetkami przed momentem powołania się przed organem podatkowym na fakt zawarcia tej umowy - w przedmiotowej sprawie nie są spełnione wszystkie przesłanki warunkujące zastosowanie art. 7 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym nie ma podstaw prawnych do opodatkowania przedmiotowej umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych według 20% stawki sankcyjnej.

Podkreślić przy tym należy, iż zastosowanie sankcyjnej stawki w wysokości 20% nie będzie miało zastosowania tylko wówczas, gdy istotnie wnioskodawca przed datą uiszczenia należnego podatku od czynności cywilnoprawnych nie powołał się przed organem podatkowym (lub organem kontroli skarbowej) na fakt zawarcia przedmiotowej umowy pożyczki zarówno na etapie prowadzenia przez organ podatkowy czynności sprawdzających, jak również w żadnym postępowaniu prowadzonym przez tenże organ (a nie tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych).

Powyższe oznacza, iż zawarta przez wnioskodawcę umowa pożyczki podlegała opodatkowaniu wyłącznie według stawki 2%, a stawka sankcyjna, o której mowa w art. 7 ust. 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie znajduje zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym. Zatem wnioskodawca, z tytułu umowy pożyczki nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych według stawki 20%, o ile istotnie nie zaszły okoliczności wymienione w cyt. powyżej art. 7 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec tego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku i ocenił stanowisko wnioskodawcy jedynie na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może bowiem prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację.

Wobec tego ocena postępowania innego organu nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej wydawanej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.