INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 1176/09 – stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu: 29 maja 2009 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 15 lipca 2009 r. (data wpływu: 23 lipca 2009 r.) oraz z dnia 7 września 2010 r. (data wpływu 10 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego dla wykonywanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym czynności polegających na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym przed przejściem ich własności na rzecz Skarbu Państwa (przed upływem 6 miesięcy) – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej pytań nr 3 i 4,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej pytań nr 1 i 2.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego dla wykonywanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym czynności polegających na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym przed przejściem ich własności na rzecz Skarbu Państwa (przed upływem 6 miesięcy). Pismem z dnia 15 lipca 2009 r. uzupełniono wniosek poprzez przyporządkowanie stanowisk Wnioskodawcy do zadanych pytań, przy jednoczesnym wskazaniu brakujących stanowisk. Ponadto, pismem z dnia 7 września 2010 r. również uzupełniono wniosek poprzez przyporządkowanie pytań do określonych we wniosku stanów faktycznych oraz przedstawionych przez Wnioskodawcę stanowisk.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi – jako jednostka wyznaczona przez Starostę Powiatu do usuwania pojazdów na zlecenie Policji lub innych uprawnionych służb – parking strzeżony, na którym umieszczane są pojazdy usunięte z drogi publicznej do czasu uiszczenia opłaty za ich usunięcie i parkowanie w trybie art. 130a i 50a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.).

Pojazdy usunięte w przedmiotowym trybie i nieodebrane przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia z mocy prawa przechodzą na własność Skarbu Państwa. Prowadzony przez Wnioskodawcę parking strzeżony wyznaczony przez Starostę cechuje się swoją specyfiką, chociażby z tego względu że umieszczane są na nim na zlecenie Policji pojazdy uszkodzone, zniszczone w wypadkach drogowych, niesprawne technicznie, spalone, niezdolne do zwyczajnego (samodzielnego) poruszania bez użycia i zastosowania specjalistycznego sprzętu przez jednostkę prowadzącą ten parking. Wnioskodawca nie zna właścicieli pojazdów usuniętych z drogi publicznej na zlecenie uprawnionych służb ani nie dysponuje możliwościami ustalenia właścicieli pojazdów, co dodatkowo nie leży ani w gestii, ani w kompetencjach Wnioskodawcy jako jednostki prowadzącej przedmiotowy parking.

Wnioskodawca powiadamia o upływie okresu 6 miesięcy, w czasie którego pojazdy umieszczone były na parkingu strzeżonym wyznaczonym przez Starostę, co jest równoznaczne z przejściem własności usuniętego pojazdu z mocy samego prawa na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego i tym samym wzywa Urząd Skarbowy do niezwłocznego odbioru pojazdów.

Właściwy naczelnik urzędu skarbowego wszczyna postępowanie egzekucyjne w administracji celem ustalenia kosztów należnych Wnioskodawcy z tytułu dozoru mienia Skarbu Państwa po okresie 6 miesięcy w trybie art. 102 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.).

Skarbowy organ likwidacyjny w toku długotrwałego prowadzenia postępowania likwidacyjnego przyznaje Wnioskodawcy jako dozorcy wynagrodzenie za dozór mienia Skarbu Państwa co następuje w zależności od konkretnego przypadku przed albo po odebraniu pojazdu z parkingu Wnioskodawcy. Zainteresowany odwołuje się w toku postępowania administracyjnego i sądowo-administracyjnego od rozstrzygnięć organów skarbowy co do wysokości przyznanego wynagrodzenia za dozór mienia Skarbu Państwa. Za okres 6 miesięcy od usunięcia pojazdu i umieszczenia go na parkingu strzeżonym Wnioskodawcy właściciel obowiązany jest na mocy przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym do pokrycia opłat za jego usunięcie i parkowanie określone co do wysokości w uchwale Rady Powiatu. Wnioskodawcę nie łączy z właścicielem żadna umowa, czynności w zakresie usunięcia z drogi publicznej i umieszczenia na parkingu strzeżonym Wnioskodawca wykonuje na podstawie zlecenia Policji (lub innych służb) w zakresie obowiązków wynikających z ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Podstawą do wydania pojazdu z parkingu Wnioskodawcy jest uiszczenie opłat i okazanie zezwolenia stosownie do art. 130a ust 6 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 października 2007 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 191, poz. 1377).

Po przejściu własności pojazdów na rzecz Skarbu Państwa z mocy samego prawa (art. 130a ust. 10 cyt. ustawy) i po uzyskaniu przez Wnioskodawcę od uprawnionych służb informacji na temat właścicieli pojazdów (jako osób zobowiązanych do pokrycia opłat w zakresie objętym przedmiotem ustawy Prawo o ruchu drogowym), występuje przeciwko wskazanym osobom z roszczeniem o zapłatę na drodze cywilnej.

Sąd powszechny zasądza na rzecz Wnioskodawcy od osób fizycznych należności tytułem zwrotu opłat za usunięcie i umieszczenie pojazdu przez okres 6 miesięcy według stawek ustalonych przez Radę Powiatu za każdy dzień parkowania.

W toku prowadzonego postępowania przed sądem powszechnym okazuje się, że wskazane przez uprawnione do tego służby osoby jako właściciele przedmiotowych pojazdów skutecznie wykazują, że przed wytoczeniem powództwa zbyły własność na rzecz innych osób. Występują również sytuacje, że właściciel pojazdu zmarł lub w ogóle jest nieznany i nie można go ustalić. Prawomocne zasądzenie przez sąd przedmiotowych kwot od wskazanej w wyroku osoby dopiero przesądza o tym, że określona osoba powinna zapłacić Wnioskodawcy określoną kwotę z tytułu umieszczenia jej pojazdu na parkingu Wnioskodawcy przez okres 6 miesięcy.

W niektórych przypadkach (poza sytuacjami, gdy sąd powszechny wydaje przeciwko osobom fizycznym tytuły egzekucyjne zaopatrzone w klauzule wykonalności) Wnioskodawca zawiera z właścicielami pojazdów ugody, zarówno sądowe, jak i pozasądowe co do terminu zapłaty należnych opłat według stawek ustalonych przez Radę Powiatu od właścicieli spornych pojazdów za okres 6 miesięcy od ich usunięcia z drogi publicznej.

Tytuły wykonawcze kierowane są na drogę postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika sądowego. Egzekucja okazuje się częściowo skuteczna (wpłaty częściowe zasądzonych kwot w miarę postępu egzekucji) albo bezskuteczna i jest umarzana.

Z uwagi na podjęcie i długo trwające prowadzenie postępowań egzekucyjnych celem ustalenia właściciela spornego pojazdu oraz wysokości wynagrodzenia za dozór mienia Skarbu Państwa Wnioskodawca dopiero w toku trwających postępowań uzyskuje informacje o osobach odpowiedzialnych za pokrycie opłat za pierwsze 6 miesięcy od usunięcia pojazdu z drogi publicznej (dane te niejednokrotnie są weryfikowane w toku prowadzonych spraw przed sądem z uwagi na czynności przeniesienia własności pojazdu), które pozwalają kierować sprawy przeciwko wskazanym osobom na drogę postępowania cywilnego, przy czym pojazdy usuwane były na zlecenie Policji w latach od roku 2000 do chwili obecnej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 15 lipca 2009 r. Wnioskodawca skonkretyzował pytania i przyporządkował do nich właściwe stanowiska.

W związku z powyższym zadano w zakresie podatku od towarów i usług następujące pytania (ostateczne sprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 7 września 2010 r.):

1. Kiedy i czy w ogóle powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług co do zasądzonych od osób fizycznych w orzeczeniach sądowych opłat z tytułu umieszczenia na zlecenie Policji i parkowania przez okres 6 miesięcy (przed przejściem własności na rzecz Skarbu Państwa) usuniętych pojazdów na parkingu strzeżonym Wnioskodawcy... Czy też w tym zakresie opłaty są zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług lub w ogóle nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem... Jeżeli zaś przedmiotowe opłaty miałyby podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to czy przy zastosowaniu stawki: 0%, 3%, 7%, 22% zarówno na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 50, poz. 11 ze zm.), jak i ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)...
2. Czy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, w przypadku upływu okresu 6 miesięcy od usunięcia pojazdu z drogi publicznej i przejścia jego własności na rzecz Skarbu Państwa z mocy prawa, a zatem chodzi o nałożone na Wnioskodawcę czynności usuwania pojazdów i ich umieszczanie na parkingu strzeżonym wykonywane na zlecenie Policji w oparciu o obowiązki wynikające z przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) – powstaje z chwilą odbioru pojazdu z parkingu Wnioskodawcy, czy z innym momentem, jeżeli tak, to z jakim, mając na uwadze okoliczności, że Wnioskodawca nie ma ani wpływu, ani informacji w zakresie ewentualnych zmian podmiotowych właścicieli spornych pojazdów umieszczonych na terenie parkingu strzeżonego Wnioskodawcy...
3. Czy przejście własności pojazdów z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa po upływie 6 miesięcy, w sytuacji braku odbioru pojazdu przez podmiot uprawniony oraz pomimo braku możliwości dochodzenia przez Wnioskodawcę na drodze cywilnej zapłaty należności za parkowanie za okres pierwszych 6 miesięcy (z uwagi na brak danych właścicieli) oraz brak przewidzianego w ustawie trybu i organu administracyjnego, od którego możliwe byłoby uzyskanie przez Wnioskodawcę należnych jej opłat za parkowanie usuniętych i umieszczonych na zlecenie Policji pojazdów przez okres pierwszych 6 miesięcy, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług za opłaty za okres 6 miesięcy (po jego zakończeniu, czy z każdym kolejnym dniem jego trwania), czy też opłaty te stają się należne z chwilą ich zapłaty na rzecz Wnioskodawcy do wysokości wpłaconych kwot...
4. Czy od niezapłaconych opłat za parkowanie pojazdów usuniętych z drogi publicznej i umieszczonych na parkingu strzeżonym Wnioskodawcy przez okres 6 miesięcy według stawek określonych w uchwale Rady Powiatu w ogóle powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu do wniosku w części dotyczącej podatku od towarów i usług):

Ad 1.

Opłaty należne od właścicieli pojazdów usuniętych i umieszczonych na zlecenie uprawnionych służb w trybie ustawy Prawo o ruchu drogowym (art. 130a i 50a) obliczone według stawek określonych przez Radę Powiatu za okres pierwszych 6 miesięcy w ogóle nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i tym samym nie ma obowiązku wystawienia faktury dla takich czynności.

Ad 2.

Gdyby obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług miał powstawać, w przypadku upływu 6 miesięcy od usunięcia pojazdu z drogi publicznej i przejścia jego własności na rzecz Skarbu Państwa z mocy prawa (a zatem chodzi o nałożone na Wnioskodawcę czynności usuwania pojazdów i ich umieszczanie na parkingu strzeżonym wykonywane na zlecenie Policji w oparciu o obowiązki wynikające z mocy ustawy prawo o ruchu drogowym), to powstawałby z chwilą odbioru pojazdu z parkingu Wnioskodawcy.

Ad 3.

Przejście własności pojazdów z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa po upływie 6 miesięcy w sytuacji braku odbioru pojazdu przez podmiot uprawniony oraz pomimo braku możliwości dochodzenia przez Wnioskodawcę na drodze cywilnej zapłaty należności za parkowanie za okres pierwszych 6 miesięcy (z uwagi na brak danych właścicieli) oraz braku przewidzianego w ustawie trybu i organu administracyjnego, od którego możliwie byłoby uzyskanie przez Wnioskodawcę należnych jej opłat za parkowanie usuniętych i umieszczonych na zlecenie Policji pojazdów przez okres pierwszych 6 miesięcy, może skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług za przedmiotowe opłaty za okres 6 miesięcy dopiero z chwilą zapłaty opłat na rzecz Wnioskodawcy do wysokości wpłaconych kwot i dopiero z tą chwilą te opłaty stają się należne.

Ad 4.

W przypadku nieotrzymania przez Wnioskodawcę opłaty za usunięcie i umieszczenie pojazdu usuniętego na zlecenie Policji z drogi publicznej według stawek określonych przez Radę Powiatu za okres pierwszych 6 miesięcy nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

W dniu 28 sierpnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-632/09-4/BP w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 29 maja 2009 r.) jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia wniesiono w dniu 17 września 2009 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 14 października 2009 r. nr ILPP1/443/W-103/09-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 20 października 2009 r.).

W dniu 19 listopada 2009 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację.

Wyrokiem z dnia 29 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 1176/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżoną interpretację i zasądził od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 27 sierpnia 2010 r. tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku z dnia 25 maja 2009 r. poprzez wyjaśnienie i przyporządkowanie poszczególnych pytań (w szczególności pytania nr 2-4) do określonych we wniosku ORD-IN stanów faktycznych oraz wyrażonych przez Wnioskodawcę stanowisk w sprawie oceny prawnej każdego stanu faktycznego.

Ponadto, wezwano Zainteresowanego, do uzupełnienia wniesionej w dniu 20 maja 2009 r. opłaty w wysokości 40 zł o jej wielokrotność, w przypadku wystąpienia w przedmiotowej sprawie więcej niż jednego stanu faktycznego.

W złożonym w dniu 10 września 2010 r. uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany sformułował przedmiotowe pytania w sposób ewentualny, odnosząc poszczególne stanowiska do zadanych pytań. Jednocześnie oświadczył, że wniosek zawiera jeden stan faktyczny do wszystkich zadanych pytań.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie w podatku od towarów i usług zawarte w wyroku z dnia 29 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 1176/09 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie powstania obowiązku podatkowego dla wykonywanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym czynności polegających na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym przed przejściem ich własności na rzecz Skarbu Państwa (przed upływem 6 miesięcy) – za:

• prawidłowe – w części dotyczącej pytań nr 3 i 4,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej pytań nr 1 i 2.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 , poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z treści powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 i ust. 3 oraz w art. 8 ust. 2). W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wielokrotnie wyrażano pogląd, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego dochodzi do spełnienia świadczeń wzajemnych.

W przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, iż Zainteresowany prowadząc parking strzeżony dokonuje określonego świadczenia na rzecz właścicieli pojazdów. Świadczenie to polega na przechowaniu samochodu, jego zabezpieczeniu przed kradzieżą i zniszczeniem. Niewątpliwie zatem czynności wykonywane przez Wnioskodawcę są usługami w rozumieniu zarówno aktualnie obowiązującej ustawy z dnia 11 marca 2004 r., jak i poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. Konsekwencją świadczenia tych usług jest ich opodatkowanie podatkiem od towarów i usług, a tym samym powstanie obowiązku podatkowego.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają zatem – zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania – wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 16 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może obniżać stawki podatku do wysokości 0%, 3% lub 7% dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz określać warunki stosowania obniżonych stawek, uwzględniając:

• specyfikę obrotu niektórymi towarami i świadczenia niektórych usług;
• przebieg realizacji budżetu państwa;
• przepisy Wspólnoty Europejskiej.
  
  

Na podstawie upoważnienia zawartego w przytoczonym przepisie Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), w którym podstawowa stawka podatku od towarów i usług została obniżona do wysokości 0%, 3% lub 7% dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz określił warunki stosowania tych stawek.

W żadnym z powyższych przepisów ustawodawca nie przewidział obniżonej stawki podatku od towarów i usług dla usługi usuwania pojazdów z drogi, a następnie ich przechowywania na prowadzonym parkingu strzeżonym.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jednocześnie w ust. 4 powyższego przepisu zastrzeżono, że jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. W myśl ust. 11 cyt. przepisu, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Jednakże należy wskazać, iż ustawodawca w art. 19 ust. 13 ustawy, w sposób szczególny uregulował powstanie obowiązku podatkowego dla określonych czynności, do których należy m. in. zaliczyć czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, polegające na świadczeniu usług dozoru i przechowywania mienia na rzecz właścicieli pojazdów, w postaci prowadzenia parkingu strzeżonego.

I tak, w myśl art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze – z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), opodatkowaniu podlegała m. in. sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 2 ust. 1).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami były osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wykonywały we własnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w art. 2, w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas, gdy czynności te polegały na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej.

Stosownie do art. 32 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, obowiązani byli wystawiać fakturę stwierdzającą w szczególności sprzedaż towarów, jej datę, cenę jednostkową bez podatku, wartość sprzedaży, kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

W myśl art. 18 ust. 1 cyt. ustawy, podstawowa stawka podatku, podobnie jak w obecnym stanie prawnym, wynosiła 22%, z zastrzeżeniem ust. 1a, ust. 2 i ust. 3.

Obowiązek podatkowy – zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym – powstawał z chwilą wydania (dostarczenia), przekazania, zamiany, darowizny towaru lub wykonania usługi, o których mowa w art. 2, z zastrzeżeniem ust. 2-10 oraz art. 6b i art. 35 ust. 2a-6. Jednocześnie w ust. 4 powyższego przepisu zastrzeżono, że w przypadku, gdy sprzedaż towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstawał z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Natomiast, w świetle art. 6 ust. 8b pkt 4 cyt. ustawy, będący odpowiednikiem ww. art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstawał z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności – z tytułu świadczenia w kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej, z zastrzeżeniem pkt 5 i 6.

Oba cytowane przepisy, tj. obowiązujące przed i po 1 maja 2004 r. łączą powstanie obowiązku podatkowego z otrzymaniem zapłaty lub upływem terminu płatności.

Mając na uwadze, że podstawą wykonywanych przez Spółkę usług nie są umowy z właścicielami samochodów, ani ze Skarbem Państwa, z których wynikałby termin płatności, obowiązek podatkowy w przypadkach wykonywanych przez Wnioskodawcę usług powstaje w momencie otrzymania całości lub części zapłaty za przechowywanie i dozór danego pojazdu. Należy zauważyć, że z powołanego wyżej art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy wynika, że określenie terminu płatności może nastąpić na fakturze. Zatem w sytuacji, gdy nie zostały wystawione faktury na opłaty parkingowe, a nie są podpisane umowy z właścicielami samochodów, obowiązek w podatku od towarów i usług nie powstaje.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od roku 2000 do chwili obecnej prowadzi działalność polegającą na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym na podstawie dyspozycji uprawnionych podmiotów w trybie określonym w art. 130a i 50a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.). Podstawę do wydania pojazdu z parkingu Wnioskodawcy jest uiszczenie opłat i okazanie zezwolenia stosownie do art. 130a ust 6 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 października 2007 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 191, poz. 1377). Sąd powszechny zasądza na rzecz Wnioskodawcy od osób fizycznych należności tytułem zwrotu opłat za usunięcie i umieszczenie pojazdu przez okres 6 miesięcy na parkingu według stawek ustalonych przez Radę Powiatu za każdy dzień parkowania. Wnioskodawca powiadamia o upływie okresu 6 miesięcy, w czasie którego pojazdy umieszczone były na parkingu strzeżonym wyznaczonym przez Starostę, co jest równoznaczne z przejściem własności usuniętego pojazdu z mocy samego prawa na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego i tym samy wzywa do niezwłocznego odbioru pojazdów.

Reasumując, zarówno na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak i na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym czynności, polegające na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym przed przejściem ich na rzecz Skarbu Państwa (przed upływem 6 miesięcy) podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług, według stawki podstawowej 22%. W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym obowiązek podatkowy powstaje w szczególny sposób określony odpowiednio w art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz art. 6 ust. 8b pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, tj. z chwilą otrzymania zapłaty.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji indywidualnej został załatwiony wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonywanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym czynności polegających na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym przed przejściem ich własności na rzecz Skarbu Państwa (przed upływem 6 miesięcy). Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonywanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym czynności polegających na usuwaniu pojazdów z drogi i ich przechowywaniu na parkingu strzeżonym po przejściu ich własności na rzecz Skarbu Państwa (po upływie 6 miesięcy) został załatwiony w interpretacji indywidualnej z dnia 6 września 2010 r. znak ILPP1/443-632/09/10-S1/AW.

Ponadto zaznacza się, że wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) został załatwiony w interpretacji indywidualnej z dnia 28 sierpnia 2009 r. znak ILPB3/423-395/09-4/KS.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. 28 sierpnia 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.