INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2009r. (data wpływu 26 sierpnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2009r. (data wpływu 2 listopada 2009r.), pismem z dnia 6 listopada 2009r. (data wpływu 16 listopada 2009r.) oraz pismem z dnia 24 listopada 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości i uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2009r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości i uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 listopada 2009r. (data wpływu 16 listopada 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 29 października 2009r. oraz pismami z dnia 28 października 2009r. (data wpływu 2 listopada 2009r.) i z dnia 24 listopada 2009r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na mocy aktu notarialnego z dnia 18 grudnia 2008r., Wnioskodawca nabył od Agencji Nieruchomości Rolnych działkę, stanowiącą grunty rolne zabudowane, położoną w obrębie L. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył wraz z małżonką za środki objęte majątkiem wspólnym i do majątku wspólnego. W akcie notarialnym zaznaczono, że przedmiotowa nieruchomość została kupiona „w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Przedmiotowa nieruchomość, faktycznie nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej.

Wnioskodawca posiada status podatnika podatku od towarów i usług, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, której przedmiotem jest: sprzedaż hurtowa i detaliczna pojazdów samochodowych; konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych; sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych; sprzedaż i naprawa motocykli oraz sprzedaż części i akcesoriów do nich; sprzedaż hurtowa maszyn, urządzeń i narzędzi rolniczych, włączając sprzedaż ciągników; wynajem samochodów osobowych oraz pozostałych środków transportu lądowego; wynajem maszyn budowlanych; transport drogowy towarów pojazdami specjalizowanymi, rozbiórka i burzenie obiektów budowlanych; roboty ziemne.

Przedmiotowa nieruchomość nie została wprowadzona przez Wnioskodawcę do majątku jego firmy, jako środek trwały. Wnioskodawca nie dokonywał również żadnych nakładów, inwestycji czy też modernizacji, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, które skutkowałyby prawem do odliczenia podatku naliczonego, w związku z tymi czynnościami.

Z tytułu umowy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nie dokonał zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnej w związku ze zwolnieniem wynikającym z art. 26a ustawy z dnia 19 października 1991r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Wnioskodawca zamierza sprzedać część przedmiotowej nieruchomości osobie trzeciej jako majątek osobisty, nie związany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, że właścicielami przedmiotowej nieruchomości jest Wnioskodawca wraz z małżonką. Małżeństwo nie zawierało umów majątkowych małżeńskich, toteż przedmiotowa nieruchomość stanowi ich własność wspólną, w związku z obowiązującym ich małżeńskim ustrojem majątkowym.

W momencie zakupu nieruchomości kupujący, planowali wykorzystywać przedmiotową nieruchomość w zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, że nie posiadali jeszcze jasno sprecyzowanego projektu wykorzystania przedmiotowej nieruchomości, kupujący traktowali przedmiotową transakcję również jako inwestycję kapitału.

Z uwagi na charakter przedmiotowej nieruchomości, w tym uwzględniając jej przeznaczenie wynikające z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - jako teren przemysłu, usług, składów i magazynów, kupujący planowali w przyszłości wykorzystywać przedmiotową nieruchomość na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy, niemniej jednak plany te nie zostały przez kupujących skonkretyzowane jak również zrealizowane.

Na przedmiotowej nieruchomości posadowiony jest budynek gospodarczy trwale z gruntem związany, tj. stodoła 2-segmentowa (Klasa PKOB 1271).

Budynek posadowiony na przedmiotowej nieruchomości został oddany do użytkowania w latach 70.

Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość na podstawie aktu notarialnego z dnia 18 grudnia 2008r. od Agencji Nieruchomości Rolnych.

Nabycie przedmiotowej nieruchomości zostało potwierdzone fakturą VAT zaliczkową wystawioną na Wnioskodawcę oraz fakturą VAT wystawioną na Firmę Wnioskodawcy. Przedmiotowa dostawa podlegała zwolnieniu z tytułu podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowy grunt nie stanowi nieruchomości rolnej i znajduje się na terenie oznaczonym symbolem PHU - teren przemysłu, usług, składów i magazynów.

Od momentu nabycia nieruchomości, Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowej nieruchomości zarówno w ramach prowadzonej działalności jak również nie prowadził z jej wykorzystaniem działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z przedmiotową nieruchomością Wnioskodawca nie uzyskiwał tzw. dopłat unijnych.

Przedmiotowa nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana, nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych prac czy inwestycji na przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży, nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów i nie ma sprecyzowanych planów w zakresie wykorzystania środków uzyskanych ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż nieruchomości nabytej przez Wnioskodawcę do majątku wspólnego małżonków, nie wykorzystywana przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
2. Czy w przedmiotowej transakcji Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości wspólnie z małżonką jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej transakcji Wnioskodawca nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług. W świetle obowiązujących przepisów ustawy od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą VAT", podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą (art. 15 ust. 1 ustawy VAT).

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, realizowana przez osobę uznaną, na podstawie przepisów ustawy VAT, za podatnika a zatem realizującą określoną czynność w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Definicja podatnika, zawarta w przepisach krajowych zbliżona jest do definicji podatnika, określonej w art. 4 ust. 1 VI Dyrektywy. Definicja ta określa również zakres podmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W świetle przepisów ustawy VAT, czynności wymienione w art. 5 tejże ustawy, podlegają opodatkowaniu tylko wówczas jeśli są wykonywane przez „podatnika" w rozumieniu ustawy VAT. Należy podkreślić, że definiując pojęcie „opodatkowania podatkiem od towarów i usług" określonych czynności podatkiem od towarów i usług, przepisy ustawy VAT, odwołują się do podatnika - jako osoby wykonującej określoną czynność ale działającej w charakterze podatnika, w odniesieniu do konkretnej czynności. Dlatego też obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług należy rozpatrywać w odniesieniu do konkretnej czynności.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, z tytułu której posiada status podatnika podatku od towarów i usług, której przedmiot nie obejmuje obrotu nieruchomościami. W opinii Wnioskodawcy, w transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie występuje on jako podatnik podatku od towarów i usług.

Planowana sprzedaż ma charakter transakcji jednorazowej. W związku z powyższym, brak zamiaru wykonywania przedmiotowej transakcji w sposób częstotliwy, pozbawia przedmiotową czynność przesłanki koniecznej dla uznania jej jako działalność gospodarcza podatnika, w rozumieniu ustawy VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają miedzy innymi: Urząd Skarbowy Wrocław-Krzyż oraz Europejski Trybunał Sprawiedliwości w swych orzeczeniach.

W postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 25 kwietnia 2006r. (PP/443/1/84/06), wydanym przez Urząd Skarbowy Wrocław-Krzyż, organ stwierdza, że aby jednorazowa dostawa lub świadczenie usług uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie.

W wyroku z dnia 4 października 1995 (w sprawie C-291/92) ETS stwierdza, że: „jeśli podatnik w rozumieniu artykułu 2(1) VI Dyrektywy sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością i którą to część zarezerwował na potrzeby osobiste, w odniesieniu do sprzedaży tej części nie występuje on jako podatnik. Transakcja taka nie podlega zatem opodatkowaniu VAT."

Zatem, argumentum a fortiori, Wnioskodawca dokonujący jednorazowej czynności polegającej na sprzedaży części nieruchomości, która w całości nie stanowiła składnika majątkowego, prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa, jak również nie była i nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej, w odniesieniu do tejże konkretnej czynności nie występuje on jako podatnik podatku od towarów i usług, a przedmiotowa transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Uwzględniając powyższą argumentację, stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie jest uzasadnione i słuszne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który na mocy aktu notarialnego z dnia 18 grudnia 2008r., nabył od Agencji Nieruchomości Rolnych działkę, stanowiącą grunty rolne zabudowane. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył wraz z małżonką za środki objęte majątkiem wspólnym i do majątku wspólnego. W akcie notarialnym zaznaczono, że przedmiotowa nieruchomość została kupiona „w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Nabycie przedmiotowej nieruchomości zostało potwierdzone fakturą VAT zaliczkową wystawioną na Wnioskodawcę oraz fakturą VAT wystawioną na Firmę Wnioskodawcy. Przedmiotowa dostawa podlegała zwolnieniu z tytułu podatku od towarów i usług.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość, na której posadowiony jest budynek gospodarczy trwale z gruntem związany, tj. stodoła 2-segmentowa (Klasa PKOB 1271), który został oddany do użytkowania w latach 70. Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowy grunt nie stanowi nieruchomości rolnej i znajduje się na terenie oznaczonym symbolem PHU - teren przemysłu, usług, składów i magazynów.

Od momentu nabycia, Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowej nieruchomości zarówno w ramach prowadzonej działalności jak również nie prowadził z jej wykorzystaniem działalności rolniczej, nie uzyskiwał też tzw. dopłat unijnych.

Przedmiotowa nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana, nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych prac czy inwestycji na przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży i nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów.

Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, nie została wprowadzona przez Wnioskodawcę do majątku jego firmy, jako środek trwały. Wnioskodawca nie dokonywał również żadnych nakładów, inwestycji czy też modernizacji, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, które skutkowałyby prawem do odliczenia podatku naliczonego w związku z tymi czynnościami.

W momencie zakupu nieruchomości kupujący planowali wykorzystywać przedmiotową nieruchomość w zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie posiadał jeszcze jasno sprecyzowanego projektu wykorzystania przedmiotowej nieruchomości, traktował przedmiotową transakcję również jako inwestycję kapitału.

Z uwagi na charakter przedmiotowej nieruchomości, w tym uwzględniając jej przeznaczenie wynikające z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - jako teren przemysłu, usług, składów i magazynów, kupujący planowali w przyszłości wykorzystywać przedmiotową nieruchomość na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy, niemniej jednak plany te nie zostały przez kupujących skonkretyzowane jak również zrealizowane. Wnioskodawca nie ma sprecyzowanych planów w zakresie wykorzystania środków uzyskanych ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, że zamierza sprzedać część nieruchomości jako majątek osobisty, w przedmiotowej sprawie będziemy mieli do czynienia ze sprzedażą towaru dokonaną w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z treści wniosku jednoznacznie wynika bowiem, iż zakupu nieruchomości dokonano w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę (podatnika VAT) działalnością gospodarczą, a jej nabycie zostało potwierdzone fakturą VAT zaliczkową wystawioną na Wnioskodawcę oraz fakturą VAT wystawioną na Firmę Wnioskodawcy. Również w akcie notarialnym zaznaczono, że przedmiotowa nieruchomość została kupiona „w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą pod firmą: F., (imię i nazwisko Wnioskodawcy) z siedzibą w W. ". Nie można zatem stwierdzić, iż zakupu dokonano na cele osobiste, np. na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

Zakup przedmiotowej nieruchomości związany był więc z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i bez znaczenia jest fakt, iż nieruchomość ta nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej oraz że nie została wprowadzona do majątku firmy, jako środek trwały.

O braku możliwości wykorzystania zakupionej przez Wnioskodawcę nieruchomości w celach osobistych oraz o jej związku z działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT świadczy również to, iż zakupiona nieruchomość zabudowana jest budynkiem gospodarczym trwałe z gruntem związanym (stodoła 2-segmentowa) oraz to, że nieruchomość położona jest na terenie przemysłu, usług, składów i magazynów. Charakter tej nieruchomości wskazuje zatem na jej wykorzystanie gospodarcze, a nie osobiste.

Należy także zauważyć, iż jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, kupujący nie mieli jasno sprecyzowanego projektu wykorzystania przedmiotowej nieruchomości i transakcję zakupu traktowali jako inwestycję kapitału. Wnioskodawca dokonał zatem lokaty kapitału z zamiarem odzyskania zainwestowanych środków w przyszłości, co możliwe jest przede wszystkim poprzez wykorzystanie w działalności, sprzedaż, ewentualnie dzierżawę lub inwestycję. Sam zamiar wykorzystania nieruchomości dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął więc już w momencie jej zakupu. Czynnościom tym nie można zatem przypisać charakteru prywatnego, osobistego Wnioskodawcy. Traktując zakup nieruchomości jako lokatę kapitału i podejmując czynności zmierzające do jej sprzedaży Wnioskodawca rozporządza majątkiem w celu osiągnięcia zysku czyli w celach zarobkowych, co wyczerpuje definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, zatem jeśli Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności, mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Powyższe oznacza zatem, iż planowaną sprzedaż nieruchomości, dokonaną przez podatnika VAT czynnego, należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu cytowanego art. 15 ust. 2 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem, a Wnioskodawcę za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zauważyć jednak należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania właściwą stawką lub ewentualnego zwolnienia z podatku VAT wymienionej we wniosku działki gruntu z posadowionym na niej budynkiem stodoły będących przedmiotem dostawy, gdyż we wniosku ORD-IN nie sformułowano pytania w tym zakresie oraz nie przedstawiono wyczerpującego stanu faktycznego ani własnego stanowiska w tym zakresie.

Należy jednakże nadmienić, że Wnioskodawca dokonując dostawy wymienionej we wniosku działki gruntu z posadowionym na niej budynkiem stodoły, zobowiązany będzie zastosować właściwą stawkę podatku VAT lub ewentualne zwolnienie od podatku, mając na uwadze przepisy art. 29 ust. 5, art. 41 ust. 1, art. 43 ust. 1 pkt 10, art. 43 ust. 1 pkt 10a, art. 43 ust. 7a, art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie wskazanego przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku postanowienia w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 25 kwietnia 2006r. (PP/443/1/84/06) wydanego przez Urząd Skarbowy Wrocław-Krzyż stwierdzić należy, iż nie ma w Polsce Urzędu Skarbowego o takiej nazwie, ani nie wydano postanowienia o takiej sygnaturze. Wnioskodawcy mogło chodzić o postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 25 kwietnia 2006r. znak: PP 443/1/84/48/06 wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Krzyki, w której znajduje się powołane przez Wnioskodawcę stwierdzenie, że aby jednorazowa dostawa lub świadczenie usług uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie. Zauważyć jednak należy, iż postanowienie to wydane zostało w odmiennym stanie faktycznym niż stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony przez Wnioskodawcę. Ponadto postanowienie to jest interpretacją co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie i tut. organ nie jest nim związany.

Również we wskazanym przez Wnioskodawcę wyroku ETS (sprawa C-291/92) stan faktyczny nie jest tożsamy ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) przedstawionym we wniosku przez Wnioskodawcę, gdyż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie wykorzystywał nieruchomości w celach osobistych.

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W związku z powyższym niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy.

Natomiast jeżeli drugi z małżonków zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz wniesienia odrębnej opłaty.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała