INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2010r. (data wpływu 1 czerwca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2010r. (data wpływu 23 lipca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę oraz prawa do zastosowania 0% stawki podatku VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę oraz prawa do zastosowania 0% stawki podatku VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 lipca 2010r. (data wpływu 23 lipca 2010r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 lipca 2010r. znak: IBPP2/443-490/10/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT unijnym. Sprzedaje towar różnym kontrahentom, m.in. czeskim. Czeski podatnik zamówił u Wnioskodawcy towar - okna.

W dniu 13 września 2009r. wpłynęła na jego rachunek bankowy kwota za ww. zamówienie. 14 września 2009r. Wnioskodawca wystawił kontrahentowi fakturę VAT - WDT. Nabywca (podatnik unijny) odebrał towar w dniu 13 października 2009r.

Potwierdzenie wywozu z Polski i dostarczenia nabywcy towaru Wnioskodawca otrzymał jeszcze przed złożeniem deklaracji VAT. W związku z czym ww. dostawę zaliczył do miesiąca września 2009 jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0%. Problem pojawił się w momencie, gdy okazało się, że czeski podatnik jest podatnikiem podatku od wartości dodanej - unijnym dopiero od 1 października 2009r.

Czyli reasumując - czeski podatnik zapłacił za dostawę towarów 13 września 2009r., Wnioskodawca wystawił mu fakturę unijną 14 września 2009r., kontrahent towar odebrał 13 października 2009r., a podatnikiem podatku od wartości dodanej - unijnym jest od 1 października 2009r. (czeski podatnik).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo stosować 0% stawkę VAT i traktować ww. dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w miesiącu wrześniu 2009r....

Stanowisko Wnioskodawcy: Wywóz towaru z Polski nastąpił 13 października 2009r., wtedy czeski podatnik - nabywca był podatnikiem podatku od wartości dodanej - unijnym, natomiast zapłata nastąpiła 13 września 2009r. Obowiązek podatkowy powstał z chwilą wystawienia faktury (wrzesień) potwierdzającej otrzymanie zapłaty za towar.

W związku z czym Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia ww. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do miesiąca września 2009r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż treść przedstawionego stanu faktycznego oraz stanowiska Wnioskodawcy przyjęto zgodnie z ich modyfikacją dokonaną w piśmie z dnia 21 lipca 2010r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 lipca 2010r. znak: IBPP2/443-490/10/WN.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 13 ust. 1 cyt. ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z kolei art. 13 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 20a i 20b.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 2 tej ustawy, w przypadku gdy przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Ponadto jeżeli przed dokonaniem dostawy, o której mowa w ust. 1, otrzymano całość lub część ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny (art. 20 ust. 3 cyt. ustawy).

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Pierwszy z warunków określonych art. 42 ust. 1 ustawy o VAT dotyczy dokonania dostawy na rzecz podatnika posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Artykuł 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, nie wskazuje w jaki sposób należy uzyskać potwierdzenie faktu, iż nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji nadany przez państwo członkowskie. W tym celu można, w ocenie tut. organu, wykorzystać system VIES.

System VIES jest systemem informatycznym, umożliwiającym państwom członkowskim Unii Europejskiej wymianę informacji o dokonywanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych. Zapewnia on również dostęp do bazy danych numerów identyfikacyjnych podatników VAT, stosowanych w transakcjach wewnątrzwspólnotowych.

Od 1 stycznia 2004 roku podstawą prawną funkcjonowania tego systemu jest Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92 (Dz. Urz. UE L Nr 264, str. 1 ze zm.).

Na mocy art. 3 ust. 2 ww. Rozporządzenia Rady (WE) nr 1798/2003, każde państwo członkowskie wyznacza jedno centralne biuro łącznikowe upoważnione do współpracy administracyjnej z innymi państwami członkowskimi. W Polsce powołano z dniem 1 stycznia 2004r. Biuro Wymiany Informacji o VAT Ministerstwa Finansów wraz z Ośrodkiem Zamiejscowym w Koninie. Jednocześnie należy zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008r. przepisem § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT (Dz. U. Nr 211, poz. 1330), wyznaczono Izbę Skarbową w Poznaniu, jako jednostkę organizacyjną, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 97 ust. 17-19 ustawy o VAT, na wniosek zainteresowanego biuro wymiany informacji o podatku od towarów i usług lub naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zidentyfikowanie bądź nie potwierdza zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Wniosek o identyfikację składa się na piśmie, faksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną. W takiej też formie udzielana jest odpowiedź.

Ponadto Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej odsyła zainteresowanych do systemu wymiany informacji VIES, stwierdzając: Na stronie internetowej Komisji Europejskiej (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies) możliwe jest dokonanie potwierdzenia numerów identyfikacyjnych VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Europejskiej.

Należy zatem przyjąć, że wystarczającym i wiarygodnym sposobem potwierdzenia, że nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy jest posiadanie wydruku ze strony internetowej wskazanej powyżej, potwierdzającego aktualność numeru lub posiadanie potwierdzenia aktualności tego numeru otrzymane faksem lub mailem z Biura Wymiany Informacji o VAT (także od właściwego naczelnika urzędu skarbowego).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT unijnym. Sprzedaje towar różnym kontrahentom, m.in. czeskim. Czeski podatnik zamówił u Wnioskodawcy towar - okna.

W dniu 13 września 2009r. wpłynęła na jego rachunek bankowy kwota za ww. zamówienie. 14 września 2009r. Wnioskodawca wystawił kontrahentowi fakturę VAT - WDT. Nabywca (podatnik unijny) odebrał towar w dniu 13 października 2009r.

Potwierdzenie wywozu z Polski i dostarczenia nabywcy towaru Wnioskodawca otrzymał jeszcze przed złożeniem deklaracji VAT. W związku z czym ww. dostawę zaliczył do miesiąca wrzesień 2009r. jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0%. Problem pojawił się w momencie, gdy okazało się, że czeski podatnik jest podatnikiem podatku od wartości dodanej - unijnym dopiero od 1 października 2009r.

Czyli reasumując - czeski podatnik zapłacił za dostawę towarów 13 września 2009r., Wnioskodawca wystawił mu fakturę unijną 14 września 2009r., kontrahent towar odebrał 13 października 2009r., a podatnikiem podatku od wartości dodanej - unijnym jest od 1 października 2009r. (czeski podatnik).

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT na dostawę przedmiotowych towarów w deklaracji za wrzesień 2009r., bowiem wówczas ich odbiorcą był kontrahent niezarejestrowany na potrzeby VAT-UE (niemający unijnego numeru NIP).

Końcowo należy zauważyć, iż Wnioskodawca posiada różne środki aby sprawdzić czy kontrahent posiada ważny i prawidłowy nr VAT. Z zapytaniem, czy kontrahent jest zarejestrowany w swoim kraju jako podatnik VAT-UE i czy posługuje się ważnym i prawidłowym numerem VAT, jak wskazano wyżej, Wnioskodawca mógł:

• zwrócić się do Biura Wymiany Informacji o VAT,
• zwrócić się do naczelnika urzędu skarbowego lub
• samodzielnie dokonać takiej weryfikacji, korzystając z powołanego wyżej adresu strony internetowej Komisji Europejskiej
(http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies).

Informacje tam zawarte pozwalają wykluczyć, że odbiorcą towarów jest kontrahent niezarejestrowany na potrzeby VAT-UE (niemający unijnego numeru NIP), a podjęcie takiej weryfikacji służy ustaleniu, że został spełniony pierwszy z warunków określonych w cyt. art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie natomiast należy przyjąć, że Wnioskodawca nie dokonał dostawy na rzecz podatnika posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Wnioskodawca zatem w rozliczeniu deklaracji za wrzesień 2009r. winien potraktować przedmiotową transakcję jako dostawę krajową z zastosowaniem właściwej dla danego towaru stawki podatku VAT.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.