INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 12.04.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 15 czerwca 2010 r. (data wpływu 18.06.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest działalność związana z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki (PKD 2007: 62). Głównym produktem jest wielowarstwowa aplikacja internetowa służąca do obsługi procesów logistycznych. Programowanie jest procesem twórczym, w którym istotną rolę odgrywają indywidualne umiejętności i wiedza każdego programisty. w celu wydajnego tworzenia dobrych programów komputerowych, zwłaszcza tak złożonych, konieczne jest odpowiednie połączenie posiadaczy tych indywidualnych cech, aby tworzyli zgrany zespół, którego członkowie będą się wzajemnie uzupełniać. Do większości projektów Spółki tworzone są wśród pracowników, wedle potrzeb konkretnych projektów, osobne zespoły, w których często pracują osoby, które nigdy wcześniej nie współpracowały ze sobą przy jednym projekcie. Projekty muszą być zrealizowane najczęściej w terminie kilku miesięcy, w związku z czym potrzebne jest jak najszybsze zgranie się tych zespołów. Spółka od czerwca 2009 r. prowadzi działania mające na celu integrację pracowników i zwiększenie ich motywacji do pracy (co ma się przełożyć na lepsze wyniki w pracy) poprzez program „(…)”. Program finansowany jest ze środków obrotowych Spółki. Na program składają się przede wszystkim dwa rodzaje spotkań:

1. Wyjścia zespołów np. na kręgle, gdzie członkowie zespołów wspólnie walczą o zwycięstwo z innymi zespołami. Na te cele wynajmowane są ryczałtem całe tory. Są również organizowane wyjścia np. do kina czy na koncert.
2. Zorganizowane spotkania zespołów w zakładowym pokoju rekreacyjnym, gdzie pracownicy integrują się przy meczach w piłkarzyki, czy też mierząc się w turniejach gier komputerowych. w ramach obu tych rodzajów spotkań organizowany jest catering dla pracowników (np. zakup pizzy i napojów).

Program przeznaczony jest dla wszystkich pracowników (zarówno dla stanowiących większość pracowników pracujących w „ruchomych zespołach”, jak i dla pozostałych pracowników).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy wydatki związane z powyżej opisanymi działaniami (wyjścia na spotkania integracyjne i catering) stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na spotkania integracyjno - motywacyjne dla pracowników są kosztem uzyskania przychodu w myśl art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Celem tych spotkań jest poprawienie kontaktów i ulepszenie współpracy pomiędzy pracownikami (zarówno między pracownikami jednego, jak i różnych szczebli organizacyjnych), wzmocnienie więzi grupowych oraz zwiększenie zadowolenia pracowników z wykonywanej pracy, co ma na celu zwiększenie ich wydajności i w rezultacie zwiększenie przychodów Spółki. Stanowisko to potwierdza m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku o sygnaturze i SA/Wr 1712/07 z dnia 20 maja 2008 r.: „Zasadnym zatem jest zdaniem Sądu, twierdzenie Strony Skarżącej o istnieniu związku przyczynowego pomiędzy prowadzoną przez pracodawcę działalnością gospodarczą skierowaną na osiągnięcie przychodu i wydatkami poniesionymi przez pracodawcę na zorganizowanie tzw. imprez integracyjnych dla swoich pracowników i w konsekwencji uznanie, iż ów wydatek spełnia określone w art. 15 ust. 1 p.d.o.p. wymogi do zaliczenia go przez pracodawcę - organizatora imprezy do kosztów uzyskania przychodów. Jest rzeczą oczywistą, że pracodawca organizując tego rodzaju imprezy ma na uwadze wpływ tego rodzaju działań na zaangażowanie pracowników w prace i osiągane z niej efekty”. Także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w wyroku o sygnaturze i SA/Po 1436/06 z dnia 13 lutego 2007 r. stwierdził, iż: „Nie może budzić wątpliwości że integracja pracowników może wpłynąć na wydajniejszą pracę”. Ponadto, przedmiotowe działania zwiększają atrakcyjność Spółki jako pracodawcy, co wpływa pozytywnie na przywiązanie pracowników do Spółki. Jest to szczególnie ważne z tego względu, iż tego typu działania są powszechne w firmach z branży informatycznej. Należy więc uznać, że przedmiotowe działania mają na celu nie tylko osiągnięcie przychodów (wpływając pozytywnie na wydajność zespołów), ale także zachowanie źródła przychodów (poprzez większe przywiązanie pracowników do firmy, co jest szczególnie istotne dla Spółki, która świadczy usługi oparte głównie na wiedzy, umiejętnościach i doświadczeniu pracowników).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów. Przy czym, zwrot „w celu” oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze, w przypadku, gdy wydatki te spełniają wskazane wyżej, określone w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kryteria. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Obejmują one również wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych oraz integracyjno - motywacyjnych. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działania mające na celu integrację pracowników i zwiększenie ich motywacji do pracy (co ma się przełożyć na lepsze wyniki w pracy) poprzez program „(…)”, który finansowany jest z Jej środków obrotowych. Na program składają się przede wszystkim dwa rodzaje spotkań:

1. wyjścia zespołów np. na kręgle, do kina czy na koncert,
2. zorganizowane spotkania zespołów w zakładowym pokoju rekreacyjnym, gdzie pracownicy integrują się przy meczach w piłkarzyki, czy też mierząc się w turniejach gier komputerowych. w ramach obu tych rodzajów spotkań organizowany jest catering dla pracowników (np. zakup pizzy i napojów).

Program przeznaczony jest dla wszystkich pracowników (zarówno dla stanowiących większość pracowników pracujących w „ruchomych zespołach”, jak i dla pozostałych pracowników).

Jak podkreśla Wnioskodawca, przedmiotowe spotkania integracyjno - motywacyjne mają na celu poprawę kontaktów i polepszenie współpracy pomiędzy pracownikami, wzmocnienie więzi grupowych oraz zwiększenie zadowolenia pracowników z wykonywanej pracy, a w konsekwencji zwiększenie wydajności pracy, mającej wpływ na wysokość przychodów osiąganych przez Spółkę.

Na tle powyższego, należy stwierdzić, iż ponoszone przez Spółkę wydatki na spotkania integracyjno - motywacyjne dla pracowników (wyjścia na kręgle, do kina czy na koncert oraz catering), przy spełnieniu wyżej wymienionych warunków, stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy przy tym podkreślić, że wydatki te muszą być racjonalne co do zasady i wielkości oraz – stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – odpowiednio udokumentowane.

Jednocześnie informuje się, iż w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.