INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2010 r. (data wpływu 29 marca 2010 r.), uzupełnionym pismami z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu 1 kwietnia 2010 r.) oraz z dnia 8 czerwca 2010 r. (data wpływu 14 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu 1 kwietnia 2010 r.) o dowód uiszczenia opłaty od pełnomocnictwa oraz z dnia 8 czerwca 2010 r. (data wpływu 14 czerwca 2010 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny i dodatkową opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Podstawowym przedmiotem jego aktywności gospodarczej jest działalność handlowa (prowadzenie sklepu), ponadto wynajem powierzchni innym podmiotom, a także działalność polegająca na prowadzeniu pensjonatu położonego w miejscowości nadmorskiej.

Pensjonat ten został wybudowany w roku 2000 i od tego czasu nieprzerwanie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej. w grudniu 2008 r. pensjonat, w drodze darowizny został przekazany na rzecz córki, która kontynuowała wykonywaną tam działalność. Następnie w grudniu 2009 r. z powrotem w drodze darowizny stał się własnością Zainteresowanego, który nadal kontynuuje tam działalność gospodarczą. Pensjonat posiadający w chwili darowizny wartość rynkową 5.036.000 zł (taka była też wartość umowy darowizny) został niezwłocznie wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy z wartością początkową odpowiadającej wartości darowizny. Od tego momentu dokonywane są też odpisy amortyzacyjne. Zainteresowany zamierza w przyszłości sprzedać pensjonat osobie trzeciej. Pensjonat jest zgodnie z pozwoleniem na budowę i pozwoleniem na użytkowanie budynkiem mieszkalno-usługowym. Składa się z szesnastu samodzielnych lokali mieszkalnych oraz jednego lokalu użytkowego (pomieszczenia kawiarni). Całkowita powierzchnia użytkowa budynku wynosi około 520 m² z czego lokale mieszkalne zajmują około 470 m², a lokal użytkowy około 50 m². w związku z wykorzystaniem przedmiotowego obiektu do działalności gospodarczej w zakresie krótkoterminowego zakwaterowania podatek od nieruchomości od tego obiektu jest wnoszony za całe 520 m² jak od powierzchni związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jednocześnie opłaty za wynajem mieszkań są obarczone 7% podatkiem VAT. Lokal użytkowy – Kawiarnia – nie jest wynajmowany i służy klientom tego obiektu jako świetlica i sala telewizyjna. Przez cały okres od wybudowania budynku obiekt nie był wykorzystywany do spełnienia potrzeb mieszkaniowych właściciela ani innych osób.

Z uzupełnienia do wniosku z dnia 8 czerwca 2010 r. wynika, iż:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.
2. Dostawa przedmiotowej nieruchomości nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim.
3. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.
4. W odniesieniu do nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
5. Wydatki ponoszone na utrzymanie przedmiotowej nieruchomości we właściwym stanie były niższe niż 30% wartości początkowej obiektu. w stosunku do tych wydatków Zainteresowany miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
6. Wnioskodawca nie ponosił wydatków, które należałoby zakwalifikować jako ulepszenie obiektu, były to jedynie drobne prace remontowe wynikające z eksploatacji obiektu. Są one wykonywane w razie doraźnych potrzeb w związku z tym nie można tu mówić o okresie 5 lat wykonywania czynności opodatkowanych, które upłynęłyby od ich wykonania.
7. Klasyfikacja przedmiotowej nieruchomości wg PKOB 1211, klasyfikacja usług świadczonych przez Zainteresowanego wg PKWiU 55.10.10.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca sprzedając nieruchomość osobie trzeciej lub innemu podmiotowi gospodarczemu ma obciążyć taką transakcję podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż przy tej nieruchomości nigdy nie korzystał z możliwości odliczenia podatku VAT, nie musi obciążać sprzedaży tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez dostawę towarów rozumie się również – stosownie do zapisu art. 7 ust. 2 ustawy – przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Podstawowa stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Analizując powyższe wydaje się, że na potrzeby definicji pierwszego zasiedlenia należy przyjąć, iż oddanie do użytkowania jest sformułowaniem odnoszącym się do faktycznej czynności przekazania budynku, budowli lub ich części w wykonaniu dostawy, dzierżawy, najmu lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu, np. aportu.

Oddanie budynku, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu musi nastąpić na rzecz pierwszego nabywcy lub użytkownika.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości nie spełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b – zgodnie z zapisem art. 43 ust. 7a – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Literalne brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy wskazuje bowiem, że jednym z warunków skorzystania ze zwolnienia jest to, by w stosunku do dostawy danego obiektu nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Na mocy art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

W oparciu o art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Podstawowym przedmiotem jego aktywności gospodarczej jest działalność handlowa (prowadzenie sklepu), ponadto wynajem powierzchni innym podmiotom, a także działalność polegająca na prowadzeniu pensjonatu położonego w miejscowości nadmorskiej. Pensjonat ten został wybudowany w roku 2000 i od tego czasu nieprzerwanie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej. w grudniu 2008 r. pensjonat, w drodze darowizny został przekazany na rzecz córki, która kontynuowała wykonywaną tam działalność. Następnie w grudniu 2009 r. z powrotem w drodze darowizny stał się własnością Zainteresowanego, który nadal kontynuuje tam działalność gospodarczą. Pensjonat został niezwłocznie wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy z wartością początkową odpowiadającej wartości darowizny. Zainteresowany zamierza w przyszłości sprzedać pensjonat osobie trzeciej. Pensjonat jest zgodnie z pozwoleniem na budowę i pozwoleniem na użytkowanie budynkiem mieszkalno-usługowym. Składa się z szesnastu samodzielnych lokali mieszkalnych oraz jednego lokalu użytkowego (pomieszczenia kawiarni). Całkowita powierzchnia użytkowa budynku wynosi około 520 m² z czego lokale mieszkalne zajmują około 470 m², a lokal użytkowy około 50 m². Przedmiotowy obiekt jest wykorzystywany do działalności gospodarczej w zakresie krótkoterminowego zakwaterowania, opłaty za wynajem mieszkań są obarczone 7% podatkiem VAT. Lokal użytkowy – Kawiarnia – nie jest wynajmowany i służy klientom tego obiektu jako świetlica i sala telewizyjna. Przez cały okres od wybudowania budynku obiekt nie był wykorzystywany do spełnienia potrzeb mieszkaniowych właściciela ani innych osób.

Ponadto, Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany oświadczył, iż dostawa przedmiotowej nieruchomości nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. w odniesieniu do nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wydatki ponoszone na utrzymanie przedmiotowej nieruchomości we właściwym stanie były niższe niż 30% wartości początkowej obiektu. w stosunku do tych wydatków Zainteresowany miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił wydatków, które należałoby zakwalifikować jako ulepszenie obiektu, były to jedynie drobne prace remontowe wynikające z eksploatacji obiektu. Są one wykonywane w razie doraźnych potrzeb w związku z tym nie można tu mówić o okresie 5 lat wykonywania czynności opodatkowanych, które upłynęłyby od ich wykonania. Klasyfikacja przedmiotowej nieruchomości wg PKOB 1211, natomiast klasyfikacja usług świadczonych przez Zainteresowanego wg PKWiU to 55.10.10.

Wnioskodawca oświadczył zatem, iż planowana dostawa nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim. Jednocześnie jednak nie wskazał czynności, której wykonanie skutkowałoby pierwszym zasiedleniem.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać nie tylko umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy lecz także umowę darowizny, ale tylko w okolicznościach określonych w art. 7 ust. 2 ustawy, tj. w przypadku gdy przedmiotem darowizny jest towar, przy nabyciu którego przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast w przypadku darowizny nie spełniającej tego warunku, stanowi ona czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i jako taka nie powoduje ona pierwszego zasiedlenia.

Definicji pierwszego zasiedlenia nie spełnia również – bez względu na okoliczności – wykorzystanie nieruchomości w ramach świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania. w tym przypadku jednakże nie dochodzi do pierwszego zasiedlenia z uwagi na to, iż obiekt nie jest wydany użytkownikowi, co również jest niezbędnym warunkiem spełnienia definicji pierwszego zasiedlenia.

Dla uzasadnienia takiego stanowiska należy zdefiniować pojęcia „użytkownika” i „użytkować”. Zgodnie z definicją słownikową (Język polski, Współczesny słownik języka polskiego, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o., Warszawa 2007), „użytkownik” to osoba lub instytucja, która użytkuje coś, także osoba prawna lub osoba fizyczna użytkująca rzeczy, prawa innych na mocy umowy lub aktu administracyjnego. Natomiast słowo „użytkować” oznacza używać czegoś w sposób przynoszący jak największe korzyści, eksploatować, korzystać wykorzystywać. Przez słowo „korzyść” należy rozumieć zysk, pożytek. Zgodnie z definicją słownikową „zysk” to nadwyżka wpływów nad wydatkami w działalności gospodarczej; dochód; zarobek. „Pożytkiem” natomiast jest korzystny rezultat jakieś działalności; korzyść, dobro, dobrodziejstwo, użytek: przynosić, dawać pożytek; mieć, odnieść pożytek z czegoś.

Zdaniem tut. Organu przez „użytkownika” należy zatem rozumieć taki podmiot, który będąc w posiadaniu danego dobra wykorzystuje je do osiągnięcia zysku, czy też innych korzyści.

Z powyższego wynika, iż słowo „użytkować” w znacznym stopniu zostało powiązane z ekonomicznym wykorzystaniem rzeczy przez „użytkownika”, czyli przez podmiot dążący do uzyskania korzyści poprzez wykorzystanie danej rzeczy. w kontekście powyższego wykorzystujący nieruchomość do świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania właściciel, jako podmiot władający nieruchomością, jest jej użytkownikiem i to on ją używa.

Zatem, nieruchomości udostępniane przez właściciela jedynie w ramach usług krótkotrwałego zakwaterowania nie zostały jeszcze zasiedlone, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż nie zostały wydane użytkownikowi do używania w ramach czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, iż dostawa przedmiotowego pensjonatu nie spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

Nic bowiem nie wskazuje na to – wbrew twierdzeniu Zainteresowanego – aby wskazana nieruchomość była już wcześniej zasiedlona w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Definicja pierwszego zasiedlenia nie została bowiem spełniona ani w związku z darowizną (Wnioskodawca oświadczył, iż w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego), ani w związku z wydaniem nieruchomości w ramach usług krótkotrwałego zakwaterowania.

Należy jednakże stwierdzić, iż mimo że ww. dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia to – z uwagi na brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przy jego budowie i nie poniesienie nakładów na jego ulepszenie – i tak korzysta ze zwolnienia, jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, dostawa gruntu, na którym jest posadowiony przedmiotowy budynek również będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o przedstawiony stan faktyczny, przy założeniu, że Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia przy budowie wskazanego budynku. w związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości. Natomiast, kwestie dotyczące stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych oraz kosztów uzyskania przychodów zostaną załatwione odrębnymi pismami.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.