INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 01 czerwca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 08 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 09 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy, przyjęty przez Spółkę sposób podziału kosztów pośrednich – wspólnych Działu B+R na koszty strefowe/pozastrefowe jest prawidłowy (pytanie wymienione we wniosku jako drugie) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 czerwca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy, przyjęty przez Spółkę sposób podziału kosztów pośrednich – wspólnych Działu B+R na koszty strefowe/pozastrefowe jest prawidłowy.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 29 lipca 2010 r. znak: IBPBI/2/423-778/10/SD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 09 sierpnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka powstała w dniu 03 lipca 2009 r. W dniu 12 października 2009 r. uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie SSE. Od dnia 12 kwietnia 2010 r. Spółka wyłącznie poza terenem SSE prowadzi działalność produkcyjno - usługową, opodatkowaną. Działalność poza terenem SSE będzie prowadzona do chwili wybudowania na terenie SSE budynku hali produkcyjnej, a następnie około IV kw. 2010 r. /I kw. 2011 r. nastąpi fizyczne przeniesienie działalności produkcyjno-usługowej Spółki do SSE.

Obecnie działalność produkcyjna prowadzona jest poprzez dwa wydziały produkcyjne, Dział Produkcji Oświetlenia oraz Dział Produkcji Elektroniki.

Od dnia 01 grudnia 2009 r. w Spółce jako wydział pomocniczy istnieje Dział Badawczo - Rozwojowy (dalej: Dział B+R). Dział B+R prowadzi prace testowo-wdrożeniowe służące bieżącej produkcji Spółki jak również prace badawczo-rozwojowe, służące przyszłej, niepodjętej jeszcze produkcji, która prowadzona będzie po przeniesieniu działalności na teren SSE.

Dział B+R posiada własnych pracowników, składniki majątkowe, pomieszczenia, itd. i stanowi wyodrębnione w ewidencji finansowo-księgowej Spółki miejsce powstawania kosztów. Świadczy on jedynie usługi na potrzeby wewnętrzne Spółki, nie świadczy żadnych usług odbiorcom zewnętrznym.

Wszystkie koszty Działu B+R Spółka zalicza do kosztów bieżącej działalności, nie rozpoznając kosztów prac rozwojowych które mogłyby podlegać amortyzacji w czasie. Wynika to z faktu niemożności ustalenia postaci finalnego produktu lub technologii jego wytwarzania oraz braku możliwości bieżącego oszacowania całkowitych kosztów prowadzonych prac testowo - wdrożeniowych bądź badawczo - rozwojowych (prace są prowadzone częstokroć metodą prób i błędów bądź też po powstaniu prototypów są one następnie wielokrotnie ulepszane i modyfikowane, zachodzi konieczność zakupu dodatkowego oprogramowania, ponownego sprawdzenia kompatybilności elektromagnetycznej, itp.).

Celem podziału i kontroli kosztów działań Działu B+R wprowadzone zostały tzw. projekty. Są to wyodrębnione cele prac prowadzonych przez Dział B+R, które prowadzone są w dwóch kierunkach:

• modernizacji już produkowanych poza terenem SSE wyrobów (np. projekt układów zasilania i sterowania, projekt systemów sterowania, projekt robotyki , itd.), Spółka określa te projekty jako tzw. projekty pozastrefowe, lub
• skonstruowania nowych wzorów wyrobów (np. projekt opraw, projekt układów, itd.), których produkcja zostanie uruchomiona po przeniesieniu działalności Spółki do SSE bądź projekt - prace ogólnie wspierające projekty związane z przyszłą działalnością strefową, Spółka określa te projekty jako tzw. projekty strefowe.
  
  

W ramach poszczególnych projektów prowadzona jest ewidencja w systemie finansowo - księgowym pozwalająca na precyzyjne przypisanie kosztów bezpośrednich (materiałów do prób i testów, usług obcych które można przypisać bezpośrednio do danego projektu, itp.) do poszczególnych projektów.

Jednocześnie w toku realizacji projektów ponoszone są koszty pośrednie - wspólne dla projektów strefowych i pozastrefowych - takie jak:

• koszty amortyzacji (komputerów, oprogramowania, urządzeń pomiarowo - badawczych, itd.),
• koszty wynagrodzeń z narzutami,
• koszty wspólnych usług obcych i podróży służbowych, itp.
  
  

Powyższe koszty pośrednie - wspólne Spółka dzieli na koszty strefowe/pozastrefowe albo proporcjonalnie wg liczby projektów strefowych/pozastrefowych w danym okresie rozliczeniowym (dotyczy: kosztów amortyzacji, wspólnych usług obcych i podróży służbowych) albo wg liczby godzin pracy poświęconych poszczególnym projektom strefowym/pozastrefowym przez poszczególnych pracowników w danym okresie rozliczeniowym (dotyczy kosztów wynagrodzeń z narzutami).

Powyższe klucze podziału kosztów pośrednich - wspólnych weryfikowane są comiesięcznie.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przyjęty przez Spółkę sposób podziału kosztów pośrednich – wspólnych Działu B+R na koszty strefowe/pozastrefowe jest prawidłowy... (pytanie wymienione we wniosku jako drugie)

Zdaniem Spółki (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 03 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 09 sierpnia 2010 r.), przyjęty sposób podziału kosztów pośrednich – wspólnych Działu B+R na koszty strefowe/pozastrefowe jest prawidłowy, zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o pdop, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Stosownie do przepisów art. 7 ust. 2 ustawy o pdop, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Natomiast z przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ww. ustawy wynika, iż przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o pdop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy. Wyjątkowo w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o pdop, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Stosownie do przepisów art. 15 ust. 2a ww. ustawy, zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodów zgodnie z powołaną zasadą ma więc charakter wyjątkowy i może mieć zastosowanie jedynie w stosunku do niektórych kosztów dotyczących zarówno działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i działalności poza strefą, których obiektywnie nie można rozdzielić na dotyczące przychodów wolnych od podatku i dotyczące przychodów podlegających opodatkowaniu.

Dodatkowo należy zauważyć, iż o zaliczeniu określonych wydatków do kosztów związanych z uzyskaniem przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz innych źródeł decyduje podatnik. Podatnik również ustala zasady ewidencjonowania, podziału oraz rozliczenia kosztów, pozwalające na prawidłowe ustalenie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się do dochodów podlegających opodatkowaniu oraz zwolnionych od podatku. Wskazane przez Wnioskodawcę zasady podziału kosztów pośrednich - wspólnych bez wątpienia zmierzają do przypisania w sposób możliwie najbardziej zbliżony do rzeczywistości tych kosztów do działalności strefowej i pozastrefowej, a zatem należy je uznać za prawidłowe. Niemniej jednak każde zdarzenie winno być rozpatrywane przez Spółkę indywidualnie.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania wymienionego we wniosku jako pierwsze wydano odrębną interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.