INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacjif przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu – 17 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia prawa do ulgi z tytułu wychowywania dzieci – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2010 r. wpłynął Pani wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia prawa do ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani opiekunem wnuka na zasadzie pełnienia funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia Sądu Rodzinnego.

Od października 2009 r. wnuk podjął dalszą naukę w Seminarium Duchownym.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyższego może Pani skorzystać z określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulgi z tytułu wychowywania dzieci w pełnej wysokości...

Zdaniem Pani, wskazana ulga Jej przysługuje ze względu na to, że ww. uczelnia ma status uczelni wyższej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepis art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., stanowi, iż od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast zgodnie z art. 27f ust. 6 ustawy przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Uwzględniając brzmienie art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy stwierdzić należy, że omawiana ulga dotyczy również podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci:

• które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Podkreślenia wymaga, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Wobec tego, z ulgi z tytułu wychowywania dzieci mogą skorzystać również podatnicy utrzymujący pełnoletnie dzieci do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, o ile w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach i w wysokości określonej w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Jak wynika z zaistniałego stanu faktycznego wnuk, dla którego na podstawie orzeczenia sądowego pełni Pani rolę rodziny zastępczej, rozpoczął w październiku 2009 r. naukę w wyższym seminarium duchownym.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest więc ustalenie statusu wyższego seminarium duchownego.

Jak już bowiem wskazano, jednym z warunków skorzystania z przedmiotowej ulgi jest, aby pełnoletnie dziecko uczyło się w jednej ze szkół, o których mowa w przepisach o systemie oświaty bądź w przepisach o szkolnictwie wyższym.

Przepisy ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (j.t. Dz. U. z 2004 r., Nr 256, poz. 2572 ze zm.), w szczególności art. 2, nie wymieniają wyższego seminarium duchownego jako jednego z elementów systemu oświaty. Natomiast w treści art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) ustawodawca jednoznacznie zastrzega, że ww. ustawy nie stosuje się do szkół wyższych i wyższych seminariów duchownych prowadzonych przez kościoły i związki wyznaniowe, z wyjątkiem Uniwersytetu S., chyba że ustawa lub umowa między rządem a władzami kościołów lub związków wyznaniowych stanowi inaczej.

W przypadku Kościoła Katolickiego jego relacje z Rzeczpospolitą Polską, w tym status prowadzonego przez Niego szkół, zostały unormowane przede wszystkim w dwóch aktach prawnych, tj.: ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.) oraz Konkordacie między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską, podpisanym w Warszawie dnia 28 lipca 1993 r. (Dz. U. z 1998 r., Nr 51, poz. 318).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej Konferencji Episkopatu Polski, diecezjom i zakonom przysługuje prawo zakładania i prowadzenia wyższych seminariów duchownych, a w trybie określonym w ust. 2 i 3 - innych wyższych uczelni.

Z kolei art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, iż status prawny Akademii w M. określa ustawa o szkolnictwie wyższym, przy czym Jej Statut zatwierdza minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wyznań religijnych i właściwa władza kościelna. Jednakże z dniem 1 października 1999 r. z ww. Akademii utworzono Uniwersytet w M., jako uczelnię państwową, o czym stanowi art. 1 ust. 1 i 3 oraz art. 3 ustawy z dnia 3 września 1999 r. o utworzeniu Uniwersytetu w M. (Dz. U. Nr 79, poz. 884). Nadzór nad Uniwersytetem sprawuje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, a także w zakresie określonym przez umowę między Konferencją Episkopatu Polski a Rządem Rzeczypospolitej Polskiej oraz statut uczelni władze Kościoła Katolickiego (art. 4 ustawy). Zgodnie zaś z § 1 ust. 4 i 5 Statutu Uniwersytetu (stanowiącego Załącznik do uchwały Senatu z dnia 29 maja 2008 r.) Uniwersytet działa na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365, z późn. zm.) oraz postanowień niniejszego statutu, zaś wchodzące w skład ww. Uczelni wydziały nauk kościelnych działają ponadto na podstawie Konstytucji apostolskiej Sapientia christiana z dnia 15 kwietnia 1979 r. (AAS 1979 r., s. 469-499) oraz odrębnego regulaminu, uwzględniającego przepisy państwowe i kościelne, posiadającego aprobatę Kongregacji Wychowania Katolickiego.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 i 2 Konkordatu Rzeczpospolita Polska gwarantuje Kościołowi Katolickiemu prawo do swobodnego zakładania i prowadzenia szkół wyższych, w tym uniwersytetów, odrębnych wydziałów i wyższych seminariów duchownych oraz instytutów naukowo-badawczych, zaś status prawny szkół wyższych, o których mowa w ustępie 1, a także tryb i zakres uznawania przez Państwo kościelnych stopni i tytułów oraz status prawny wydziałów teologii katolickiej na uniwersytetach państwowych regulują umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Konferencją Episkopatu Polski upoważnioną przez Stolicę Apostolską.

W oparciu o cytowany art. 15 ust. 2 Konkordatu w dniu 1 lipca 1999 r. została zawarta między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Konferencją Episkopatu Polski umowa w sprawie statusu prawnego szkół wyższych zakładanych i prowadzonych przez Kościół Katolicki, w tym uniwersytetów, odrębnych wydziałów i wyższych seminariów duchownych, oraz w sprawie trybu i zakresu uznawania przez Państwo stopni i tytułów nadawanych przez te szkoły wyższe, stanowiąca załącznik do Obwieszczenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 29 lipca 1999 r. o wykonaniu Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską (Dz. U. Nr 63, poz. 727).

Zgodnie z § 1 ust. 1 Umowy Jej zapisy stosuje się do szkół wyższych, w tym uniwersytetów, odrębnych wydziałów i wyższych seminariów duchownych, zakładanych i prowadzonych przez Kościół Katolicki, zwanych dalej "kościelnymi szkołami wyższymi". Niemniej jednak tylko w stosunku do Uniwersytetu L. mają odpowiednie zastosowanie przepisy ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385 z późniejszymi zmianami) i ustawy z dnia 12 września 1990 r. o tytule naukowym i stopniach naukowych (Dz. U. Nr 65, poz. 386 z późniejszymi zmianami), co zostało uregulowane w § 3 ww. Umowy.

W świetle dotychczasowych ustaleń należy wskazać, że wyższe seminarium duchowne nie stanowi jednej ze szkół, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie. Natomiast status taki posiadają: Uniwersytet w M. (wywodzący się z działającej do 1999 r. Akademii) oraz Uniwersytet S.

Reasumując, nie może Pani skorzystać z określonej w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulgi z tytułu wychowywania dzieci, bowiem wnuk studiuje w wyższym seminarium duchownym, które nie jest jedną ze szkół określonych w art. 6 ust. 4 pkt 3 w związku z art. 27f ust. 6 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że skorzystanie z przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulgi uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania, wobec tego rozstrzyganie co do spełnienia przez Panią pozostałych przesłanek było bezcelowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.