INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2010r. (data wpływu 18 czerwca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia obrotu w działalności agenta turystycznego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia obrotu w działalności agenta turystycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, podatnik, prowadzi działalność jako agent turystyczny (agent turystyczny wg klasyfikacji Urzędu Marszałkowskiego - podmiot nie posiadający własnych usług, ani nie organizujący własnych imprez turystycznych, a jedynie świadczący usługi w imieniu i na rzecz innych podmiotów gospodarczych).

Działalność polega na sprzedaży biletów komunikacji międzynarodowej na podstawie umów agencyjnych. Ujmując precyzyjnie – Wnioskodawca pobiera w gotówce od klienta, tzn. osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej opłatę za bilet, w której skład wchodzi cena biletu przewoźnika plus prowizja agenta, którym jest Wnioskodawca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Co dla Wnioskodawcy stanowi obrót z działalności gospodarczej, o którym mowa w par. 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Czy jest to cała opłata za bilet, tzn. cena biletu + prowizja agenta-podatnika... Czy obrotem Wnioskodawcy jest tylko prowizja agenta doliczana do ceny biletu (cenę ustala podmiot gospodarczy na rzecz i w imieniu którego agent-podatnik prowadzi sprzedaż)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z powyższym Wnioskodawca pobierając opłatę za bilet w skład której wchodzi prowizja agenta, dokonuje sprzedaży towaru.

A zatem w myśl art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z tego wynika, iż obrotem z działalności, o którym mowa w par. 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów, jest całkowita cena sprzedaży towaru, jakim w przypadku podatnika jest bilet wraz z dodaną prowizją za pośrednictwo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z tej podstawowej reguły wynika, iż obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących dotyczy tylko takich podmiotów, które dokonują sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia może zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu – art. 111 ust. 8 ustawy o VAT.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących poszczególnych czynności i podatników zawarte zostały w § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797).

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Zgodnie z § 2 pkt 2 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 3 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania z zastrzeżeniem ust. 4.

W myśl natomiast § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 3, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w trakcie 2009r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Przez umowę agencyjną należy rozumieć zgodnie z art. 758 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) - taką umowę, w której przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Agent pośredniczy przy zawieraniu umów oznaczonego rodzaju na rzecz dającego zlecenia albo zawiera takie umowy w jego imieniu. Oznacza to, że dokonując transakcji agent (zleceniobiorca) cały czas działa w imieniu zleceniodawcy, a zatem sprzedaż jest dokonywana formalnie przez zleceniodawcę nawet, jeżeli w jego imieniu działa agent (zleceniobiorca).

Natomiast w myśl cyt. wcześniej art. 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dodatkowo w art. 7 ust. 1 i art. 7 ust. 2 ustawodawca wskazał czynności, które również uważa za dostawę towarów. Wśród czynności tych nie wymieniono jednak wydania towarów agentowi.

W związku z brzmieniem powyższych przepisów, czynność wydania towarów agentowi w ramach umowy agencyjnej nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku wykonywania czynności agencyjnych - mamy do czynienia tylko z usługą polegającą na pośredniczeniu przy ewentualnej dostawie towarów dokonanej między zleceniodawcą a osobą trzecią.

Dokonując nabycia biletu, klient co do zasady płaci za prawo do korzystania z usług przewozu, płacąc tym samym za świadczenie usług przewozowych realizowanych przez przewoźnika, z których to usług zamierza skorzystać.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z § 7 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338.), podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Z kolei, zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 1 i 9 rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać m.in. następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas:

1. dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;
2. stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 7.
   
   

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż obowiązujące przepisy, statuują zakaz używania kas rejestrujących przez osoby trzecie, tj. inne niż podatnik.

Ze stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, podatnik, prowadzi działalność jako agent turystyczny - podmiot nieposiadający własnych usług, ani nieorganizujący własnych imprez turystycznych, a jedynie świadczący usługi w imieniu i na rzecz innych podmiotów gospodarczych.

Działalność Wnioskodawcy polega na sprzedaży biletów komunikacji międzynarodowej na podstawie umów agencyjnych. Ujmując precyzyjnie – Wnioskodawca pobiera w gotówce od klienta, tzn. osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej opłatę za bilet, w której skład wchodzi cena biletu przewoźnika plus prowizja agenta, którym jest Wnioskodawca.

W omawianej sprawie Wnioskodawca, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży biletów komunikacji międzynarodowej na podstawie umowy agencyjnej jest podatnikiem otrzymującym za świadczone usługi wynagrodzenie w formie prowizji niemniej jednak nie prowadzi sprzedaży towarów własnych.

Zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca (agent) prowadzący działalność gospodarczą, obok sprzedaży towarów Zleceniodawcy nie dokonuje sprzedaży towarów własnych i nie ciąży na nim obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, nie ma obowiązku ewidencjonowania na kasie obrotu z tytułu sprzedaży towarów Zleceniodawcy.

W konsekwencji, w prowadzonej przez siebie ewidencji sprzedaży nie ujawnia obrotu z tytułu dokonywanej w imieniu zleceniodawcy sprzedaży biletów komunikacji międzynarodowej, będących własnością Zleceniodawcy.

Dla Wnioskodawcy obrotem z prowadzonej działalności jest bowiem wyłącznie kwota otrzymanej prowizji z tytułu wykonywania czynności agencyjnych. Kwota ta nie obliguje jednak Wnioskodawcy do prowadzenia ewidencji przy pomocy własnej kasy rejestrującej, albowiem Wnioskodawca nie świadczy usług, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT tj. usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że przedmiotową interpretację wydano przy założeniu, iż Wnioskodawca w prowadzonej przez siebie działalności nie będzie dokonywał sprzedaży na rzecz osób fizycznych oraz rolników ryczałtowych towarów własnych, jest jedynie agentem (pośrednikiem) w obrocie towarami Zleceniodawcy i nigdy nie powstał wobec niego obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Na marginesie zauważyć należy, iż czym innym jest obowiązek ewidencjonowania, który ciąży na Agencie, a czym innym obowiązek ewidencjonowania spoczywający na Zleceniodawcy. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przy pomocy własnej kasy rejestrującej, może natomiast wykonywać obowiązki ewidencyjne w imieniu Zleceniodawcy na jego kasie (jeśli będzie to wynikać z postanowień umowy i udzielonego pełnomocnictwa do działania w imieniu Zleceniodawcy) jednak pod warunkiem, że będzie prowadził sprzedaż na rzecz i w imieniu Zleceniodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, a w szczególności rozpoczęcia sprzedaży towarów własnych, z tytułu której powstanie wobec Wnioskodawcy obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.