INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09.06.2010 r. (data wpływu 15.06.2010 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 09.09.2010 r. (skutecznie doręczone w dniu 13.09.2010 r.), w dniu 17.09.2010 r. (data wpływu 22.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania zwrotu poniesionych nakładów na organizację kongresu innym niż faktura VAT dokumentem księgowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.06.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania zwrotu poniesionych nakładów na organizację kongresu innym niż faktura VAT dokumentem księgowym.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 17.09.2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową utworzoną i działającą na podstawie przepisów polskiego prawa, której przedmiotem działalności jest dystrybucja produktów ubezpieczeniowych (dalej zwany jako „Wnioskodawca” lub „Podatnik”).

Podatnik uczestniczy w sprzedaży produktów ubezpieczeniowych jako agent ubezpieczeniowy. Wnioskodawca prowadzi przedmiotową działalność w oparciu o sieć konsultantów finansowych związanych z Wnioskodawcą umową zlecenia.

Podatnik zamierza organizować kongresy dla wspomnianych uczestników swojej sieci sprzedaży.

Na mocy umów z dostarczycielami produktów ubezpieczeniowych (zwanych dalej „Produktodawcami”) Podatnik ma uzyskać od nich zwrot całości wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na organizację przedmiotowych kongresów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym dokumentowanie przez Wnioskodawcę zwrotu poniesionych nakładów (dokonywanego przez Produktodawców na mocy umowy z Wnioskodawcą) na organizację kongresu, powinno odbywać się poprzez wystawienie innego niż faktura VAT dokumentu księgowego tj. noty księgowej...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, działającego zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 63, tekst jednolity), Podatnik nie może wystawić faktury dokumentującej sprzedaż usług, ponieważ nie będzie świadczył usług, które zakupi na zlecenie Produktodawców. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, aby Podatnik świadczył jakiekolwiek usługi na rzecz Produktodawców. Nabyta przez Podatnika usługa organizacji kongresu świadczona będzie wyłącznie na rzecz Wnioskodawcy.

W omawianym przypadku, dokumentowanie przez Wnioskodawcę zwrotu poniesionych nakładów na organizację kongresu, winno odbywać się poprzez wystawienie innego niż faktura VAT dokumentu księgowego, tj. noty księgowej. W związku z tym, iż opodatkowaniu podlegają tylko czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535) (zwanej „Ustawą”), do których nie zalicza się zwrotu kosztów. W omawianej sytuacji nie dochodzi w ogóle do czynności podlegającej opodatkowaniu. Katalog czynności dokumentowanych fakturami określony został w art. 106 ust. 1 Ustawy, zgodnie z którym faktura dokumentuje dokonanie sprzedaży. Zgodnie z art. 2 pkt 22 Ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży, należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów na terenie kraju, odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W przedstawionym stanie faktycznym brak jest podstaw do przyjęcia, iż dojdzie do odsprzedaży nabytej uprzednio usługi. Podatnik występuje bowiem jako pośrednik, a otrzymany zwrot wydatków poniesionych na rzecz Produktodawców nie stanowi podstawy opodatkowania VAT, gdyż nie jest on w istocie zapłatą dla Podatnika. Za taką zapłatę można uznać ewentualną prowizję lub opłatę z tytułu pełnienia funkcji pośrednika - co w przedstawionym stanie faktycznym nie ma miejsca. Należy podkreślić, iż tylko czynność wykonana przez podatnika we własnym imieniu powoduje dla niego powstanie obowiązku podatkowego.

Powyższa argumentacja znajduje ponadto odzwierciedlenie w art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1) stanowiącego, iż podstawa opodatkowania nie obejmuje między innymi kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, jeżeli kwoty te zostały odrębnie zaksięgowane, a podatnik może udowodnić faktyczną wysokość tych wydatków.

W opisanym stanie faktycznym nie dochodzi do świadczenia przez Wnioskodawcę usługi na rzecz Produktodawców, zobowiązanych do zwrotu kosztów organizacji kongresu. Brak jest zatem podstaw do dokumentowania opisanego we wniosku rozliczenia fakturą VAT i obliczania od tej czynności podatku VAT. Przedmiotem rozliczenia pomiędzy Podatnikiem a Produktodawcami nie jest jakiekolwiek świadczenie i dlatego nie może wystąpić opodatkowanie tego rozliczenia.

Co więcej, Wnioskodawca w zakresie tej czynności nie działa jako podmiot wykonujący działalność gospodarczą w celu zarobkowym, brak jest więc w opisanym stanie faktycznym elementu zarobkowego w postępowaniu Podatnika.

Podatnik w wyniku tej czynności nie osiąga żadnych korzyści, które mogłyby być utożsamione z zarobkiem podmiotu wykonującego działalność gospodarczą. Z tego względu zdaniem Wnioskodawcy opisane w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji zachowanie Podatnika nie może być uznane za działanie podmiotu będącego podatnikiem VAT, działającego jako taki podatnik, a tym samym brak jest podstaw do wystawiania faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze. zm.), zwanej dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na podstawie art. 8 ust. 3 ww. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W świetle przytoczonej definicji można na gruncie podatku od towarów i usług mówić o świadczeniu usług, jeżeli poza samym świadczeniem istnieje również jego odbiorca (świadczeniobiorca, nabywca, konsument); opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają bowiem czynności wykonywane na rzecz podmiotu i osób trzecich.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 – 22, art. 30 – 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (...).

Stosownie do art. 30 ust. 3 cyt. ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Należy podkreślić, iż aby uznać jakieś zdarzenie za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, musi występować stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli obie strony muszą się zobowiązać do określonego działania, bądź powstrzymania się od dokonania czynności.

W praktyce obrotu gospodarczego dopuszcza się sytuacje, w których beneficjentem świadczenia jest inny podmiot niż ten, który jest bezpośrednio obciążony przez wykonawcę usługi, bądź dostawcę towaru.

Zgodnie z zapisem powołanego powyżej art. 30 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Zapis ten jest zgodny z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym, w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten reguluje zatem takie sytuacje, kiedy podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku, gdy podatnik kupuje usługę, a następnie odprzedaje ją kontrahentowi w stanie tzw. nieprzetworzonym, uznaje się za podatnika, który usługę taką świadczy.

Z przepisu art. 79 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE wynika, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym. Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie dystrybucji produktów ubezpieczeniowych jako agent ubezpieczeniowy. Wnioskodawca prowadzi przedmiotową działalność w oparciu o sieć konsultantów finansowych związanych z Wnioskodawcą umową zlecenia. Podatnik zamierza organizować kongresy dla wspomnianych uczestników swojej sieci sprzedaży. Na mocy umów z dostarczycielami produktów ubezpieczeniowych Podatnik ma uzyskać od nich zwrot całości wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na organizację przedmiotowych kongresów.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, iż Spółka nabywając usługi organizacji kongresów działa we własnym imieniu (podmioty świadczące te usługi wystawiają faktury VAT bezpośrednio na Spółkę), ale na rzecz dostarczycieli produktów ubezpieczeniowych (beneficjenta). W tej sytuacji Wnioskodawca najpierw występuje jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tych samych usług, gdyż przeniesienie kosztów na Produktodawców nie może być potraktowane inaczej, niż jako świadczenie usług w tym samym zakresie. W konsekwencji na Wnioskodawcy będzie ciążyć obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług z tego tytułu. Zastosowanie znajdą w tym przypadku zasady opodatkowania właściwe ze względu na charakter tych usług.

Odsprzedaż przez Spółkę uprzednio nabytych usług wypełnia dyspozycję przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, istnieje bowiem beneficjent czynności wykonywanych w celu realizacji kongresu czyli podmiot na rzecz którego następuje świadczenie. Odbiorcą (beneficjentem) tych czynności jest dostarczyciel produktów ubezpieczeniowych. Świadczenie to ma również charakter odpłatny, bowiem Produktodawca zwraca Wnioskodawcy poniesione przez niego koszty. Z okoliczności, iż odsprzedaż usług przez Spółkę odbywa się za odpłatnością mającą charakter zwrotu kosztów (tj. bez marży), nie można wnioskować, że świadczenie to nie ma charakteru odpłatnego.

Wobec powyższego czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i Wnioskodawca celem udokumentowania świadczonych usług organizacji kongresu winien wystawić – stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy – fakturę VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.