INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 14 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 20 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na imprezy integracyjne dla pracowników (pytanie oznaczone we wniosku nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych)- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na imprezy integracyjne dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi pełne księgi rachunkowe, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostawy wody i odbioru ścieków. W strukturze organizacyjnej są dwa ujęcia wody oraz dwie oczyszczalnie ścieków. Spółka organizuje spotkania okolicznościowe i świąteczne (spotkanie opłatkowe, dzień kobiet itp.) oraz spotkania integracyjne. Spotkania mają na celu integrację wszystkich pracowników Spółki, poprawę atmosfery w pracy. Spółka poniosła wydatki na zakup artykułów spożywczych oraz na zakup usług cateringowych.

(stan faktyczny oznaczony we wniosku nr 1)

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy tego typu wydatki są kosztem uzyskania w świetle ustawy o podatku od osób prawnych...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych)

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty zakupu artykułów spożywczych i usług cateringowych są kosztem uzyskania, ponieważ poniesione wydatki mają na celu zwiększenie efektywności pracy (poprawę atmosfery w pracy, zintegrowanie pracowników ze sobą oraz zintegrowanie pracowników z pracodawcą) i ostatecznie służą zachowaniu przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15. ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze, jeżeli spełniają wskazane kryteria, określone w art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Obejmują one również wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich imprez integracyjnych. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka organizuje spotkania okolicznościowe i świąteczne (spotkanie opłatkowe, dzień kobiet itp.) oraz spotkania integracyjne. Jak zaznacza Wnioskodawca, celem organizowanych imprez jest integracja pracowników oraz poprawa atmosfery pracy.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż, poniesione przez Spółkę wydatki na organizację imprez okolicznościowych i integracyjnych dla pracowników (tj. na zakup artykułów spożywczych oraz na zakup usług cateringowych), przy spełnieniu wyżej wymienionych warunków, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że uczestnikami ww. imprez byli wyłącznie pracownicy. Zasady udziału innych osób i konsekwencje podatkowe jego finansowania przez Spółkę nie były przedmiotem oceny.

Należy przy tym podkreślić, że wydatki te muszą być racjonalne co do zasady i wielkości oraz odpowiednio udokumentowane, stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku ORD-IN nr 1 (w zakresie podatku od towarów i usług) oraz pytania nr 2 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.