INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2010r. (data wpływu do tut. organu 31 sierpnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych związanych ze zbyciem nakładów inwestycyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2010r. do tut. organu został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych związanych ze zbyciem nakładów inwestycyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) od dnia 15 października 2007r. funkcjonuje w obrocie jako spółka komandytowo-akcyjna. Wnioskodawca początkowo działał w formie spółki cywilnej, następnie przekształconej 9 czerwca 2001r. w spółkę jawną w trybie art. 26 § 4 kodeksu spółek handlowych. Obecnie funkcjonująca spółka komandytowo-akcyjna jest zatem następcą prawnym spółki cywilnej i jawnej, a tym samym Wnioskodawcy przysługują wszelkie prawa i obowiązki, jakie przysługiwały jego poprzednikom prawnym.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca w okresie od 1998r. do 2008r. dokonywał na nieruchomości gruntowej nakładów inwestycyjnych obejmujących wzniesienie budynku, który miał być przeznaczony na budynek usługowo - handlowy wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Właścicielami nieruchomości były do dnia 28 października 2008r. dwie osoby fizyczne będące wspólnikami Wnioskodawcy. Ww. nieruchomość nie stanowiła jednak składnika majątku Wnioskodawcy i nie była włączona do składników majątkowych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca dokonywał nakładów w dobrej wierze planując w przyszłości wykorzystanie budynku w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca w związku z dokonywanymi nakładami inwestycyjnymi dokonywał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z nabywanych usług i towarów wykorzystywanych przy realizacji inwestycji.

W dniu 28 października 2008r. przedmiotowa nieruchomość gruntowa została wniesiona w aporcie do nowoutworzonej spółki jawnej. W porozumieniu z nowoutworzoną spółką jawną jej założyciele wspólnicy będący wcześniej właścicielami przedmiotowej nieruchomości postanowili, że obowiązanym do zwrotu Wnioskodawcy nakładów będzie nowopowstała spółka jawna. Ponoszone nakłady zostały odpowiednio zaewidencjonowane w księgach rachunkowych Wnioskodawcy.

Inwestycja nie została do chwili obecnej zakończona, a tym samym nie została wpisana do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

Mając na uwadze fakt, że finalizacja przedmiotowej inwestycji nie leży w interesie ekonomicznym Wnioskodawcy - podjął on decyzję o zaniechaniu inwestycji. Celem zaniechania inwestycji Wnioskodawca zamierza zbyć tę inwestycję. Planowana transakcja zbycia inwestycji będzie polegała na sprzedaży prawa majątkowego w postaci nakładów obecnemu właścicielowi nieruchomości gruntowej, tj. nowoutworzonej spółce jawnej, do której nieruchomość gruntowa, na której zostały poczynione nakłady inwestycyjne została wniesiona aportem. Przedmiotem sprzedaży/zbycia będzie prawo majątkowe w postaci nakładów inwestycyjnych poniesionych na przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę, jako posiadacza samoistnego. Celem ekonomicznym transakcji będzie zwrot Wnioskodawcy poczynionych na nieruchomości gruntowej nakładów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przedmiotowa transakcja zbycia nakładów inwestycyjnych będzie stanowiła odpłatne świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 uptu i jeśli tak, to czy będzie objęta opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług VAT oraz według jakiej stawki...
2. Jak należy określić moment powstania obowiązku podatkowego u Wnioskodawcy w związku z przedmiotową transakcją...
3. Czy konieczna będzie korekta wcześniej odliczonego podatku VAT w związku z poniesionymi nakładami...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

1. Przedmiotowa transakcja polegająca na zbyciu nakładów będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT według podstawowej 22% stawki. Budynek wybudowany przez Wnioskodawcę na gruncie należącym do nowoutworzonej spółki jawnej zgodnie z treścią art. 48 kodeksu cywilnego stanowi własność tej spółki. W myśl przepisu art. 226 § 2 zd. 2 kc samoistny posiadacz w dobrej wierze może żądać zwrotu nakładów innych niż konieczne o tyle, o ile zwiększają wartość rzeczy w chwili jej wydania właścicielowi. Zgodnie z art. 8 ust. 1 usługą jest każde, co do zasady, odpłatne świadczenie, które nie jest dostawą towarów. Odbiorcą przedmiotowego świadczenia w związku z planowaną transakcją będzie niewątpliwie właściciel nieruchomości, bowiem nakłady Wnioskodawcy spowodowały wzrost jej wartości. Zwrot poniesionych nakładów za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości jest zatem świadczeniem usług i podlega na podstawie art. 41 ust. 1 uptu opodatkowaniu stawką w wysokości 22%. Następuje bowiem odpłatne zbycie prawa majątkowego, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.
2. Obowiązek podatkowy z tyt. podatku od towarów i usług powstanie u Wnioskodawcy w dniu wykonania usługi jaką stanowi zwrot nakładów inwestycyjnych właścicielowi nieruchomości zgodnie z zasadą określoną w art. 19 ust. 1 uptu. W konsekwencji dniem wykonania usługi, będzie dzień sprzedaży prawa majątkowego w postaci nakładów inwestycyjnych.
3. Korekta wcześniej odliczonego podatku VAT w związku z poniesionymi nakładami nie będzie konieczna. Zgodnie z treścią art. 86 ust 1 uptu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Odpłatne świadczenie usługi polegające na zbyciu prawa majątkowego w postaci zwrotu nakładów inwestycyjnych na nieruchomość nowoutworzonej spółki jawnej jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym towary i usługi nabyte przez Wnioskodawcę celem realizacji przedmiotowej inwestycji będą służyły czynności opodatkowanej.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Powołany przepis zawiera zatem szczegółowy katalog czynności, które w świetle regulacji podatkowej, uznawane są za dostawę towarów. Dokonanie czynności nie zawartej w powyższym katalogu, skutkuje – jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT – uznaniem jej za usługę, bowiem w myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (…).

Jak wynika z powyższego, definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem „realizacji” zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 cyt. Kodeksu, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z treści § 2 cyt. przepisu, wynika natomiast, iż częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 ww. Kodeksu, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z regulacji prawa cywilnego powołanego na użytek interpretacji wynika, iż budynki są częścią składową gruntu, a także – na mocy przepisów szczególnych – stanowią odrębny przedmiot własności.

Stosownie natomiast do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca w okresie od 1998r. do 2008r. dokonywał na nieruchomości gruntowej nakładów inwestycyjnych obejmujących wzniesienie budynku, który miał być przeznaczony na budynek usługowo - handlowy wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Właścicielami nieruchomości były do dnia 28 października 2008r. dwie osoby fizyczne będące wspólnikami Wnioskodawcy. Ww. nieruchomość nie stanowiła jednak składniku majątku Wnioskodawcy i nie była włączona do składników majątkowych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca dokonywał nakładów w dobrej wierze planując w przyszłości wykorzystanie budynku w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca w związku z dokonywanymi nakładami inwestycyjnymi dokonywał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z nabywanych usług i towarów wykorzystywanych przy realizacji inwestycji.

W dniu 28 października 2008r. przedmiotowa nieruchomość gruntowa została wniesiona w aporcie do nowoutworzonej spółki jawnej. W porozumieniu z nowoutworzoną spółką jawną jej założyciele wspólnicy będący wcześniej właścicielami przedmiotowej nieruchomości postanowili, że obowiązanym do zwrotu Wnioskodawcy nakładów będzie nowopowstała spółka jawna. Ponoszone nakłady zostały odpowiednio zaewidencjonowane w księgach rachunkowych Wnioskodawcy.

Inwestycja nie została do chwili obecnej zakończona, a tym samym nie została wpisana do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

Mając na uwadze fakt, że finalizacja przedmiotowej inwestycji nie leży w interesie ekonomicznym Wnioskodawcy - podjął on decyzję o zaniechaniu inwestycji. Celem zaniechania inwestycji Wnioskodawca zamierza zbyć tę inwestycję. Planowana transakcja zbycia inwestycji będzie polegała na sprzedaży prawa majątkowego w postaci nakładów obecnemu właścicielowi nieruchomości gruntowej, tj. nowoutworzonej spółce jawnej, do której nieruchomość gruntowa, na której zostały poczynione nakłady inwestycyjne została wniesiona aportem. Przedmiotem sprzedaży/zbycia będzie prawo majątkowe w postaci nakładów inwestycyjnych poniesionych na przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę, jako posiadacza samoistnego. Celem ekonomicznym transakcji będzie zwrot Wnioskodawcy poczynionych na nieruchomości gruntowej nakładów.

Mając na względzie opisane zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, iż zbycie nakładów inwestycyjnych stanowi w rozumieniu ustawy o podatku VAT świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Transakcja taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Uwzględniając natomiast brzmienie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, z uwagi na brak przepisów umożliwiających zastosowanie stawek preferencyjnych lub zwolnienia od podatku, opisana we wniosku czynność podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej, 22% stawki podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Świadczenie usługi podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług winno być udokumentowane fakturą wystawioną w trybie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT i na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Ponadto w myśl art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zatem transakcję tę należy udokumentować fakturą VAT, natomiast moment powstania obowiązku podatkowego powstanie z chwilą wystawienia tej faktury, jednak nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w przepisach art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług. Z kolei z art. 91 ust. 7 cyt. ustawy o VAT, wynika, iż korekta podatku naliczonego ma miejsce w szczególności w przypadku, gdy nastąpiła zmiana przeznaczenia nabytych towarów lub usług. Przepis ten stanowi bowiem, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Z powyższego wynika, iż powołane przepisy w zakresie korekt dotyczą sytuacji, w których miały miejsce czynności, które zmieniły związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi lub czynnościami nieopodatkowanymi.

Zatem skoro w przedmiotowej sprawie zbycie nakładów inwestycyjnych (z tytułu nabycia których Wnioskodawca skorzystał z uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego) podlega opodatkowaniu, Spółka nie jest zobowiązana do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego, bowiem nie dojdzie do zmiany przeznaczenia poczynionych nakładów, gdyż związane będą nadal ze sprzedażą opodatkowaną.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż:

1. zbycie nakładów inwestycyjnych będzie stanowić odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu 22% stawką podatku VAT,
2. transakcję tę należy udokumentować fakturą VAT, natomiast moment powstania obowiązku podatkowego powstanie z chwilą wystawienia tej faktury, jednak nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi, a ponadto
3. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego, bowiem nie dojdzie do zmiany przeznaczenia poczynionych nakładów.
   
   

W konsekwencji, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.