INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2010r. (data wpływu 29 lipca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 października 2010r. (data wpływu 14 października 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy fakt, że przez pewien czas Wnioskodawca nie był podatnikiem VAT odbiera mu prawo do skorzystania z ulgi podatkowej zgodnie z art. 89a ustawy o VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 13 października 2010r. (data wpływu 14 października 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy fakt, że przez pewien czas Wnioskodawca nie był podatnikiem VAT odbiera mu prawo do skorzystania z ulgi podatkowej zgodnie z art. 89a ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu materiałami budowlanymi. W roku 2008 popadł w bardzo poważne problemy finansowe z powodu dłużnika, który nie zapłacił czterech dużych faktur, sprawiając tym samym że Wnioskodawca utracił płynność finansową. Był on zmuszony do zamknięcia firmy. Wnioskodawca zwrócił uwagę, że decyzję o zamknięciu podjął w sytuacji gdy zawieszenie nie zwalniało jeszcze z opłat wobec ZUS - utrzymywanie firmy w tym czasie było dla Wnioskodawcy nierealne finansowo. Przed zamknięciem wielokrotnie wzywał dłużnika do uregulowania należności - bezskutecznie. W tym roku otworzył ponownie działalność - ten sam towar, ten sam NIP, REGON. Wnioskodawca chce skorzystać z ulgi na „złe długi” ponieważ spełnia wszelkie wymogi przewidziane w art. 89a ustawy o VAT. Wnioskodawca podał, że cyt.: „1. mój dłużnik nie jest w stanie likwidacji czy upadłości, 2. wierzytelności zostały wykazane w deklaracji, 3. oboje jesteśmy podatkami czynnymi, 4. nie zbyłem wierzytelności, 5. nie upłynęły 2 lata od faktury, 6. zawiadomiłem dłużnika o zamiarze korekty”.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wyjaśnił, iż cyt.:

1. „minęło 180 dni od terminu płatności,
2. firmę zlikwidowałem z powodu utraty płynności finansowej, spowodowanej brakiem zapłat od mojego dłużnika,
3. dłużnik został zawiadomiony o korekcie podatku VAT”.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy fakt że przez pewien czas Wnioskodawca nie był podatnikiem VAT, odbiera mu prawo do skorzystania z ulgi podatkowej zgodnie z art. 89a ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszelkie wymogi zawarte w dyspozycji przepis art. 89a ustawy o VAT. Fakt że przez pewien czas nie prowadził działalności nie ma na to wpływu. Nadal jest tym samym podatnikiem, wykonuje te same czynności, to samo dotyczy dłużnika Wnioskodawcy. Dług pozostaje nie spłacony. Według Wnioskodawcy może on skorzystać z uprawnień przysługujących mu na podstawie art. 89a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie dotyczące rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast w myśl art. 89a ust. 1a, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Zgodnie z ust. 3 wskazanego artykułu, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2008r. popadł w bardzo poważne problemy finansowe z powodu dłużnika, który nie zapłacił czterech dużych faktur, sprawiając tym samym że utracił płynność finansową. Był zmuszony do zamknięcia firmy. Wnioskodawca zwraca uwagę, że decyzję o zamknięciu podjął w sytuacji gdy zawieszenie nie zwalniało jeszcze z opłat wobec ZUS -utrzymywanie firmy w tym czasie było dla Wnioskodawcy nierealne finansowo. Przed zamknięciem wielokrotnie wzywał dłużnika do uregulowania należności - bezskutecznie. W tym roku otworzył ponownie działalność - ten sam towar, ten sam NIP, REGON. Wnioskodawca chce skorzystać z ulgi na „złe długi”. Spełnia wszelkie wymogi przewidziane w art. 89a ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że żaden z wymienionych w przepisach regulujących kwestie „ulgi na złe długi” warunków, które podatnik musi spełnić, aby mógł skorzystać z tej regulacji prawnej, nie dotyczy kwestii ciągłości czasowej jego działalności.

Stąd należy przyjąć, że o ile podatnik spełnia wszystkie wymienione w art. 89a ustawy o VAT warunki, może on skorzystać z regulacji prawnej przewidzianej ust. 1 tego artykułu, nawet w sytuacji gdy w okresie pomiędzy dostawą towarów (świadczeniem usług) a korektą miał on przerwy w prowadzonej działalności.

Wobec powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołany stan prawny, należy stwierdzić, że okoliczność, iż przez pewien czas Wnioskodawca nie był podatnikiem VAT, nie pozbawia go możliwości skorzystania z ulgi przewidzianej przepisem art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, o ile faktycznie spełnia on wszystkie warunki wymienione w tym artykule.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.