Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2012 r. (data wpływu 24 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury kanalizacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury kanalizacyjnej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 września 2012 r. (data wpływu 24 września 2012 r.), w którym wskazano przedmiot wniosku, jako stan faktyczny i zdarzenia przyszłe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Od 2010 r. Gmina ponosi wydatki na realizację inwestycji w zakresie budowy sieci kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami oraz kolektorem przesyłowym w miejscowości T na terenie Gminy (dalej: infrastruktura kanalizacyjna). Ponoszone w tym zakresie wydatki są dokumentowane przez dostawców/wykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

Gmina rozważała, że przedmiotowa infrastruktura kanalizacyjna, po zakończeniu inwestycji i jej oddaniu do użytkowania/uruchomieniu, będzie służyła Gminie do świadczenia odpłatnych usług odprowadzania ścieków. W tym celu Gmina rozważała zawarcie odpowiednich umów z mieszkańcami (względnie z firmami i instytucjami zlokalizowanymi na terenie wskazanej miejscowości) i obciążanie ich za świadczone usługi odprowadzania ścieków, na podstawie wystawianych faktur VAT. W takim przypadku wartość netto wraz z należnym podatkiem VAT z tytułu świadczenia powyższych usług Gmina wykazywałaby w składanych deklaracjach VAT-7. Infrastruktura kanalizacyjna pozostałaby przy tym własnością Gminy, a powyższe kwoty wynagrodzenia za usługi odprowadzania ścieków stanowiłyby jej dochód. Techniczne czynności związane z obsługą przedmiotowej infrastruktury, Gmina zamierzała zlecić administratorowi, tj. P. Spółka z o.o. (dalej: P. lub Spółka), który na podstawie stosownej umowy, byłby odpowiedzialny m.in. za pobieranie od mieszkańców należnych Gminie opłat za usługi odprowadzania ścieków i przekazywanie ich na rachunek Gminy, wystawianie i rozsyłanie w imieniu Gminy faktur VAT oraz kontrolowanie sposobu korzystania z infrastruktury kanalizacyjnej przez użytkowników. Wszelkie podejmowane przez administratora w powyższym zakresie czynności wykonywane byłyby jednak w imieniu Gminy i na jej rzecz, wskutek czego na wystawianych fakturach za świadczenie usług odprowadzania ścieków, jako sprzedawca widnieć miała Gmina.

Przedmiotowa infrastruktura kanalizacyjna nie została jeszcze oddana do użytkowania, stąd też w chwili składania wniosku powyższe rozwiązanie nie zostało jeszcze wprowadzone w życie. Niemniej jednak, obecnie Gmina rozważa wdrożenie innego rozwiązania w przedmiotowym zakresie. Rozwiązanie to polegałoby na pozostawieniu wybudowanego majątku w gestii Gminy i świadczeniu przy jego pomocy na rzecz P. odpłatnej usługi przesyłu ścieków. Innymi słowy, Gmina zawarłaby z P. cywilnoprawną umowę na odpłatne świadczenie przez Gminę (jako właściciela sieci) na rzecz P. usługi przesyłu ścieków bytowo-gospodarczych na odcinku od nieruchomości mieszkańców (ewentualnie instytucji, firm, etc.) miejscowości T do stanowiących majątek Spółki innych (aniżeli w T) urządzeń kanalizacyjnych. W konsekwencji Gmina zrezygnowałaby z samodzielnego świadczenia usług odprowadzenia ścieków na rzecz odbiorców, natomiast przedmiotowa infrastruktura, również w całości, służyłaby Gminie do świadczenia usług, aczkolwiek nieco innego charakteru i na rzecz innego podmiotu.

Jednocześnie, to P. dokonywałby czynności świadczenia usług odprowadzania ścieków na rzecz mieszkańców (ewentualnie instytucji, firm, etc.). Umowy na te usługi zawierane byłyby pomiędzy Spółką i mieszkańcami. Gmina nie byłaby stroną tych umów. Spółka świadczyłaby zatem dla mieszkańców miejscowości T kompleksową usługę w zakresie zbiorowego odprowadzania ścieków, korzystając przy tym z udostępnionej jej w ramach usługi przesyłu infrastruktury kanalizacyjnej wybudowanej w T, będącej elementem całej, rozbudowanej infrastruktury gminnej zarządzanej przez Spółkę, w tym w szczególności sieci, oczyszczalni ścieków.

Skoro bowiem Spółka nie jest właścicielem przedmiotowej sieci, ani np. jej od Gminy nie dzierżawi, musi w inny sposób zabezpieczyć sobie możliwość korzystania z niej w celu prowadzenia działalności. Tym sposobem jest właśnie świadczenie przez Gminę na rzecz Spółki odpłatnej usługi przesyłu.

Z tytułu umowy przesyłu Gmina obciążałaby P. kwotami wynagrodzenia, dokumentowanymi wystawianymi przez Gminę fakturami VAT. Wartość netto wraz z należnym podatkiem VAT z tytułu świadczenia powyższej usługi przesyłu na rzecz Spółki Gmina wykazywałaby w składanych deklaracjach VAT-7. Zawarta z P. umowa na świadczenie usługi przesyłu w żaden sposób nie powodowałaby wydania, czy też powstania władztwa ze strony Spółki w stosunku do infrastruktury kanalizacyjnej. Obsługa techniczna, serwis, koszty eksploatacyjne, remonty i naprawy przedmiotowych urządzeń kanalizacyjnych w miejscowości Tarnów pozostałyby zasadniczo po stronie Gminy – jako, że infrastruktura pozostałaby w posiadaniu Gminy.

Gmina podkreśliła, iż podobne rozwiązanie funkcjonuje np. w branżach energetycznej i ciepłowniczej, gdzie przedsiębiorstwa przesyłowe, tj. właściciele sieci nie dzierżawią tychże sieci na rzecz przedsiębiorstw produkcyjnych, czy dystrybutorów energii elektrycznej i cieplnej, ale właśnie świadczą na ich rzecz usługi przesyłu.

Gmina rozważa wdrożenie powyższego rozwiązania bezpośrednio po oddaniu przedmiotowej infrastruktury kanalizacyjnej do użytkowania. Tym samym, nie dojdzie do sytuacji, w której przedmiotowa infrastruktura mogłaby służyć do wykonywania innych czynności, w szczególności niepodlegających opodatkowaniu VAT, np. nieodpłatne użyczenie na rzecz Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury kanalizacyjnej...

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury kanalizacyjnej.

Mając na uwadze, iż zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego w takim zakresie, w jakim nabywane przez niego towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, zdaniem Gminy, w przypadku wykorzystania przedmiotowej infrastruktury do świadczenia odpłatnej usługi przesyłu ścieków powinno przysługiwać jej również prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z bieżącą obsługą przedmiotowej infrastruktury, jej utrzymaniem i ewentualnymi remontami. Nabycie tych usług, w ocenie Gminy, będzie bowiem ściśle i bezpośrednio związane ze świadczeniem przez nią na rzecz P. podlegającej opodatkowaniu VAT usługi przesyłu ścieków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się m.in. do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (art. 88 ust. 4 ustawy).

Ze wskazanych przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z kolei, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Od 2010 r. Gmina ponosi wydatki na realizację inwestycji w zakresie budowy sieci kanalizacji sanitarnej wraz z przyłączami oraz kolektorem przesyłowym w miejscowości T na terenie Gminy. Gmina wskazała, iż przedmiotowa infrastruktura kanalizacyjna nie została jeszcze oddana do użytkowania. Gmina rozważa wdrożenie rozwiązania, które polegałoby na pozostawieniu wybudowanego majątku w gestii Gminy i świadczeniu przy jego pomocy na rzecz P. Spółka z o.o. odpłatnej usługi przesyłu ścieków. Innymi słowy, Gmina zawarłaby z P. cywilnoprawną umowę na odpłatne świadczenie przez Gminę (jako właściciela sieci) na rzecz P. usługi przesyłu ścieków bytowo-gospodarczych na odcinku od nieruchomości mieszkańców (ewentualnie instytucji, firm, etc.) miejscowości T do stanowiących majątek Spółki innych (aniżeli w T) urządzeń kanalizacyjnych. W konsekwencji Gmina zrezygnowałaby z samodzielnego świadczenia usług odprowadzenia ścieków na rzecz odbiorców, natomiast przedmiotowa infrastruktura, również w całości, służyłaby Gminie do świadczenia usług, aczkolwiek nieco innego charakteru i na rzecz innego podmiotu.

Jednocześnie, to P. dokonywałby czynności świadczenia usług odprowadzania ścieków na rzecz mieszkańców (ewentualnie instytucji, firm, etc.). Umowy na te usługi zawierane byłyby pomiędzy Spółką i mieszkańcami. Gmina nie byłaby stroną tych umów. Spółka świadczyłaby zatem dla mieszkańców miejscowości T kompleksową usługę w zakresie zbiorowego odprowadzania ścieków, korzystając przy tym z udostępnionej jej w ramach usługi przesyłu infrastruktury kanalizacyjnej wybudowanej w T, będącej elementem całej, rozbudowanej infrastruktury gminnej zarządzanej przez Spółkę, w tym w szczególności sieci, oczyszczalni ścieków.

Gmina podkreśliła, iż skoro Spółka nie jest właścicielem przedmiotowej sieci, ani np. jej od Gminy nie dzierżawi, musi w inny sposób zabezpieczyć sobie możliwość korzystania z niej w celu prowadzenia działalności. Tym sposobem jest właśnie świadczenie przez Gminę na rzecz Spółki odpłatnej usługi przesyłu.

Z tytułu umowy przesyłu Gmina obciążałaby P. kwotami wynagrodzenia, dokumentowanymi wystawianymi przez Gminę fakturami VAT. Wartość netto wraz z należnym podatkiem VAT z tytułu świadczenia powyższej usługi przesyłu na rzecz Spółki Gmina wykazywałaby w składanych deklaracjach VAT-7. Zawarta z P. umowa na świadczenie usługi przesyłu w żaden sposób nie powodowałaby wydania, czy też powstania władztwa ze strony Spółki w stosunku do infrastruktury kanalizacyjnej. Obsługa techniczna, serwis, koszty eksploatacyjne, remonty i naprawy przedmiotowych urządzeń kanalizacyjnych w miejscowości T pozostałyby zasadniczo po stronie Gminy – jako, że infrastruktura pozostałaby w posiadaniu Gminy.

Gmina rozważa wdrożenie powyższego rozwiązania bezpośrednio po oddaniu przedmiotowej infrastruktury kanalizacyjnej do użytkowania. Tym samym, nie dojdzie do sytuacji, w której przedmiotowa infrastruktura mogłaby służyć do wykonywania innych czynności, w szczególności niepodlegających opodatkowaniu VAT, np. nieodpłatne użyczenie na rzecz Spółki.

Jak wynika z wniosku, pobierane przez Gminę opłaty z tytułu świadczenia na rzecz Spółki usług przesyłu ścieków nie będą wyłączone z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jak również nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zatem przedmiotowa inwestycja będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych.

Analizując okoliczności przedstawione w opisie sprawy, w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, bowiem Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a wydatki związane z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury kanalizacyjnej będą służyć Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury kanalizacyjnej, bowiem będą one służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług, a ponadto Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Reasumując, Gmina będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury kanalizacyjnej.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Informuje się, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z bieżącą obsługą, utrzymaniem i ewentualnymi remontami infrastruktury kanalizacyjnej.

W pozostałym zakresie zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót