INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2010r. (data wpływu 3 sierpnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z terytoriom Niemiec, po ich uprzednim zaimportowaniu z Chin, na terytorium Polski jest:

• prawidłowe w części dotyczącej uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski, momentu powstania obowiązku podatkowego, przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych, rozliczenia transakcji w deklaracji dla podatku od towarów i usług oraz wykazania w informacji podsumowującej,
• nieprawidłowe w części dotyczącej określenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z terytoriom Niemiec, po ich uprzednim zaimportowaniu z Chin, na terytorium Polski.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą handlu artykułami przemysłowymi. Jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) jako podatnik VAT czynny oraz zidentyfikowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zgodnie z wymogami ustawy o rachunkowości w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi księgi handlowe. Zgodnie z przyjętymi zasadami polityki rachunkowości wycena towarów handlowych dokonywana jest według ich ceny nabycia.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej importuje towary handlowe z Chin. Towary te są dostarczane do Hamburga, gdzie dokonywana jest ich odprawa celna. Odprawy celnej na zlecenie Wnioskodawcy dokonuje niemiecki przedstawiciel podatkowy. Następnie towary te są dostarczane na terytorium Polski.

Wnioskodawca od kontrahenta z Chin otrzymuje fakturę, która zawiera koszty zakupu towaru, a dodatkowo koszty transportu z Chin do Hamburga. Natomiast od niemieckiego przedstawiciela podatkowego Wnioskodawca otrzymuje dwie faktury, na podstawie których obciążany jest za: cło oraz na odrębnej fakturze za transport towarów z Hamburga do Polski.

Towar dostarczony jest wraz z fakturami od dostawcy z Chin oraz od przedstawiciela podatkowego do firmy, a następnie wprowadzany na magazyn.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Co stanowi podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja, która została wyczerpująco przedstawiona w zaistniałym stanie faktycznym jest traktowana przez niego wyłącznie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Wnioskodawca dokumentuje tą czynność jedną fakturą wewnętrzną. Dla celów podatku od towarów i usług (VAT) przy określaniu podstawy opodatkowania w ww. przypadku pod uwagę brane są:

• wartość towaru wynikająca z faktur od kontrahenta z Chin (określana w dolarach amerykańskich),
• wartość kosztów transportu z Chin do Hamburga wynikająca z faktur od kontrahenta z Chin (określana w dolarach amerykańskich),
• wartość z faktury od niemieckiego przedstawiciela podatkowego dokumentująca: cło, wszelkie opłaty portowe, koszty związane z obsługą celną oraz transport towarów z Hamburga do Polski (określane w euro).
  
  

Dla celów podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy w przedmiotowej transakcji (wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów) powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Do przeliczania kwot wyrażonych zarówno w dolarach jak i euro będących w całości podstawą opodatkowania przyjmowane są kursy średnie danych walut obcych ogłoszonych przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, czyli zazwyczaj 14 dzień miesiąca następujący po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W deklaracji dla podatku od towarów i usług za okres (miesiąc), w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej transakcji w wierszu „wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów” wykazywane są wyliczone w ww. sposób zarówno podstawa opodatkowania oraz obliczony od niej, według stawki podatku od towarów i usług obowiązującej na terytorium kraju, podatek należny. Również w ww. deklaracji w części „nabycie towarów i usług pozostałych” wykazywana jest wartość netto i podatek naliczony, będący podatkiem należnym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy wewnątrzwspólnotowego nabycie towarów.

Ponadto wyżej opisana transakcja wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest również wykazywana w informacji podsumowującej (VAT-UE) za okres (miesiąc lub kwartał), w którym u Wnioskodawcy powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w kwocie wyliczonej jako podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski, momentu powstania obowiązku podatkowego, przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych, rozliczenia transakcji w deklaracji dla podatku od towarów i usług oraz wykazania w informacji podsumowującej,
• nieprawidłowe w części dotyczącej określenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dalej zwaną ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W świetle natomiast art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L Nr 302, str. 1 ze zm.), zastosowanie procedury dopuszczenia do obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu status towaru wspólnotowego. Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a zwłaszcza po dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celno – podatkowych, można swobodnie dysponować towarem na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą handlu artykułami przemysłowymi. Jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) jako podatnik VAT czynny oraz zidentyfikowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zgodnie z wymogami ustawy o rachunkowości w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi księgi handlowe. Zgodnie z przyjętymi zasadami polityki rachunkowości wycena towarów handlowych dokonywana jest według ich ceny nabycia.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej importuje towary handlowe z Chin. Towary te są dostarczane do Hamburga, gdzie dokonywana jest ich odprawa celna. Odprawy celnej na zlecenie Wnioskodawcy dokonuje niemiecki przedstawiciel podatkowy. Następnie towary te są dostarczane na terytorium Polski.

Wnioskodawca od kontrahenta z Chin otrzymuje fakturę, która zawiera koszty zakupu towaru, a dodatkowo koszty transportu z Chin do Hamburga. Natomiast od niemieckiego przedstawiciela podatkowego Wnioskodawca otrzymuje dwie faktury, na podstawie których obciążany jest za: cło oraz na odrębnej fakturze za transport towarów z Hamburga do Polski.

Towar dostarczony jest wraz z fakturami od dostawcy z Chin oraz od przedstawiciela podatkowego do firmy, a następnie wprowadzany na magazyn.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż dostarczenie towarów, zaimportowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, z Niemiec do Polski w świetle ww. przepisów spełnia przesłanki określone w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT i należy je traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski według stawek właściwych dla nabytych towarów.

W myśl art. 31 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.
   
   

Stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Uwzględniając powyższe, za podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru opisanego we wniosku, należy uznać cenę nabycia tych towarów (koszt zakupu), a więc cenę określoną w fakturze wystawionej przez kontrahenta z Chin, który sprzedał Wnioskodawcy towary, jak również określone w tej samej fakturze koszty transportu towarów z Chin do Hamburga.

Ponadto w odniesieniu do faktur wystawianych przez niemieckiego przedstawiciela podatkowego dla Wnioskodawcy stwierdzić należy, iż ujęte w fakturze cło należy również włączyć do podstawy opodatkowania.

Jednakże opłaty portowe oraz koszty związane z obsługą celną w przedmiotowej sprawie nie są pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia. Tym samym tego rodzaju koszty uboczne pobierane przez przedstawiciela podatkowego, nie będą powiększały podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Powyższe odnosi się również do faktury wystawianej przez niemieckiego przedstawiciela podatkowego dla Wnioskodawcy, obejmującej koszty transportu towarów z Hamburga do Polski. Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest obciążany przez niemieckiego przedstawiciela podatkowego za transport towarów z Hamburga do Polski. Tym samym koszty te również nie będą powiększały podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Należy tutaj zwrócić uwagę, że w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca przemieszcza własny towar, w ramach przedsiębiorstwa, z Niemiec do Polski, zaś niemiecki przedstawiciel podatkowy Wnioskodawcy, nie występuje w roli dostawcy tego towaru gdyż towar stanowi cały czas własność Wnioskodawcy.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia podstawy opodatkowania przedmiotowej transakcji oceniane całościowo uznać należy za nieprawidłowe, bowiem do podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie wchodzą kwoty pobierane przez przedstawiciela podatkowego, takie jak:

• koszty opłat portowych,
• koszty związane z obsługą celną
• koszty transportu towarów z Hamburga do Polski.
  
  

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Przepis ten ustanawia generalną zasadę dotyczącą powstania obowiązku podatkowego w przypadku czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Od powyższej zasady ustawodawca wprowadził pewne wyjątki określone m.in. w ust. 6 art. 20 ustawy o podatku VAT

W myśl tego przepisu, w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zasada ta nie znajduje jednak zastosowania w niniejszej sprawie. W sprawie będącej przedmiotem wniosku obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, tj. 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru do Polski.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego należało uznać za prawidłowe.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W myśl powyższego, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów uprzednio zaimportowanych na terytorium innego Państwa Członkowskiego, stanowisko Wnioskodawcy uznające, iż do przeliczania kwot wyrażonych zarówno w dolarach jak i euro będących podstawą opodatkowania przyjmowane są kursy średnie danych walut obcych ogłoszonych przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, czyli zazwyczaj 14 dzień miesiąca następujący po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należało uznać za prawidłowe.

Ponadto stwierdzić należy, iż zgodnie z Częścią C „Rozliczenie podatku należnego” objaśnień do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D), zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2009r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 28 grudnia 2009r. Nr 222, poz. 1763 ze zm.), które weszło w życie z dniem 1 stycznia 2010r., w poz. 33 deklaracji VAT-7 dla podatku od towarów i usług, wykazuje się wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, obliczoną zgodnie z art. 31 ustawy. Kwota będzie porównywana z wartością wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów wykazaną w informacji podsumowującej.

Natomiast stosownie do Części D „Rozliczenie podatku naliczonego” ww. objaśnień, wykazuje się w niej wyłącznie wartość towarów i usług oraz kwotę podatku naliczonego (z uwzględnieniem korekt) w takiej wysokości, w jakiej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego lub zwrot podatku naliczonego, na zasadach określonych w przepisach art. 86-92 ustawy, z uwzględnieniem przepisów wykonawczych, w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja.

W świetle powyższego, przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób wypełniania poz. 33 i 51 deklaracji VAT-7 należy uznać za prawidłowy, jeżeli Wnioskodawcy stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

- zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

W myśl art. 100 ust. 3-7 ustawy o VAT, informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4, 6 i 7.

Informacje podsumowujące mogą być składane za okresy kwartalne w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdy dotyczą one:

1. transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, jeżeli całkowita wartość tych transakcji, bez podatku od wartości dodanej, nie przekracza w danym kwartale i w żadnym z czterech poprzednich kwartałów kwoty 250.000 zł,
2. transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli całkowita wartość tych transakcji, bez podatku, nie przekracza w danym kwartale 50.000 zł,
3. transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 4.
   
   

Składający informacje podsumowujące za okresy kwartalne, u których:

1. całkowita wartość transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, bez podatku od wartości dodanej, przekroczyła w danym kwartale kwotę 250.000 zł lub
2. całkowita wartość transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 2, bez podatku, przekroczyła w danym kwartale kwotę 50.000 zł

- są obowiązani do składania informacji podsumowujących za okresy miesięczne, z uwzględnieniem ust. 6.

W przypadku, o którym mowa w ust. 5, informacje podsumowujące za poszczególne miesiące, które upłynęły od rozpoczęcia danego kwartału, są składane w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przekroczono odpowiednio kwotę 250.000 zł lub 50.000 zł, z tym że jeżeli przekroczenie kwoty nastąpiło w trzecim miesiącu kwartału, składana jest jedna informacja podsumowująca za ten kwartał.

Informacje podsumowujące składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej składa się do 25. dnia miesiąca następującego po okresie, o którym mowa w ust. 3-6.

Stosownie do art. 100 ust. 8 ww. ustawy, informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

1. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji, o których mowa w ust. 1;
2. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
3. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
4. łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wyrażoną zgodnie z art. 31, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 - w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że w informacji podsumowującej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy wskazać właściwy i ważny numer kontrahenta nadany w państwie członkowskim, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz kod kraju, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawcę reprezentował na terytorium Niemiec ustanowiony niemiecki przedstawiciel podatkowy. Wobec powyższego, mając na uwadze specyfikę przedmiotowej transakcji, w informacji podsumowującej VAT-UE, Wnioskodawca powinien wykazać jako kontrahenta niemieckiego przedstawiciela fiskalnego, podając jego właściwy i ważny numer nadany w państwie członkowskim, z którego dokonane zostało wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz kod tego kraju.

A zatem, stanowisko Wnioskodawcy, iż opisana transakcja wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest wykazywana w informacji podsumowującej (VAT-UE) za okres (miesiąc lub kwartał), w którym u Wnioskodawcy powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w kwocie wyliczonej jako podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, należało uznać za prawidłowe.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy jest:

• prawidłowe w części dotyczącej uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski, momentu powstania obowiązku podatkowego, przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych, rozliczenia transakcji w deklaracji dla podatku od towarów i usług oraz wykazania w informacji podsumowującej,
• nieprawidłowe w części dotyczącej określenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.