INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych obliczania różnic kursowych powstałych pomiędzy wyceną bilansową a wartością raty kapitałowej (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych obliczania różnic kursowych powstałych pomiędzy wyceną bilansową a wartością raty kapitałowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji odkuwek matrycowych dla górnictwa, przenośników oraz różnego rodzaju konstrukcji stalowych.

W roku 2008 Spółka zawarła 3 umowy leasingu operacyjnego na zakup maszyn i urządzeń:

• dnia 21 lipca 2008r. Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego z Finansującym na zakup maszyny pionowe centrum obróbcze, na okres od 21 lipca 2008r. do 5 lipca 2013r. z możliwością wykupu,
• dnia 19 sierpnia 2008r. Spółka zawarła 2 umowy leasingu operacyjnego z Finansującym na zakup dwóch tokarek CNC ze skośnym łożem na okres od 19 sierpnia 2008r. do 5 sierpnia 2013r. z możliwością wykupu.
  
  

W myśl art. 3 ust. 4 i ust. 5 ustawy o rachunkowości z 29 września 1994r. (Dz. U. z 2002r. Nr 76 poz. 694 ze zm.), przedmiotowy leasing operacyjny dla celów bilansowych został zakwalifikowany w Spółce jako leasing finansowy i przedmioty leasingu w tym przypadku - maszyny, zostały wprowadzone do ksiąg rachunkowych Spółki jako środki trwałe oraz powstało zobowiązanie wobec Finansującego z tytułu rat leasingowych. Wartość przedmiotu leasingu wyrażona jest w walucie EUR i Finansujący wystawia faktury dokumentujące raty wynagrodzenia z tytułu rat leasingowych w walucie EUR (kwota netto faktury w walucie EUR, kwota VAT w PLN, kwota brutto w EUR).

Spółka reguluje zobowiązania z tytułu rat leasingowych wpłacając całą należność brutto w walucie obcej z rachunku walutowego Spółki na rachunek Finansującego.

Zobowiązanie z tytułu rat leasingowych wyrażone w walucie EUR w celu zaktualizowania ich wyceny złotowej jest wyceniane po średnim kursie danej waluty, ogłoszonym dla NBP ustalonym na dzień bilansowy.

Dla celów podatkowych amortyzacja tych maszyn nie stanowi w Spółce kosztów uzyskania przychodu, kosztem podatkowym jest jedynie wartość netto raty leasingowej (wartość raty kapitałowej x kurs EUR zastosowany do wyceny zobowiązań na dzień bilansowy +/- różnice kursowe powstałe w wyniku zmiany kursu waluty od dnia bilansowego do ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury za opłaty leasingowe).

Od 1 stycznia 2007r. Spółka rozlicza różnice kursowe w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r Nr 54 poz. 654 z ze zm.). Stosowne zawiadomienie o sposobie ustalania różnic kursowych zostało wysłane do Urzędu Skarbowego w dniu 29 stycznia 2007r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy różnice kursowe powstałe pomiędzy wyceną bilansową a wartością raty kapitałowej przeliczonej po kursie średnim waluty EUR ustalonym przez NBP:

• na dzień wystawienia faktury (za rok 2007 – 2008),
• na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury (od 2009 roku),

przez Leasingodawcę są także kosztem uzyskania przychodu bądź dochodem do opodatkowania (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)...

Zdaniem Spółki, stosownie do art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez Spółkę w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych (w Spółce: pionowe centrum obróbcze i 2 tokarki CNC ze skośnym łożem) stanowią przychód Finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodu Korzystającego - czyli Spółki, ponieważ umowa spełnia następujące warunki:

• została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego czasu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome,
• suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych.
  
  

Mając na uwadze wyżej wymienione postanowienia art. 17b ust. 1 ustawy, Spółka stoi na stanowisku, iż różnice kursowe dotyczące opłat leasingowych liczonych od wyceny bilansowej do dnia wystawienia faktury są także przychodem podatkowym (dodatnie różnice kursowe) lub kosztem uzyskania przychodu (ujemne różnice kursowe).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., zwanej dalej „updop”), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Stosownie do art. 9b ust. 2 ustawy updop, podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Analizując całokształt przepisów zamieszczonych w art. 9b updop, w świetle pozostałych problemów poruszonych w przedmiotowej sprawie, należy mieć na uwadze, iż powyższy artykuł ustanowiony został przez ustawodawcę dla rozpoznawania różnic kursowych w podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż w ust. 1 tego artykułu jest wyraźnie mowa o ustalaniu przez podatników różnic kursowych (na podstawie art. 15a updop lub przepisów o rachunkowości). Biorąc powyższe pod uwagę przy dokonywaniu interpretacji zapisów art. 9b ust. 2 updop, czyli w stosunku do podatników, którzy wybrali „metodę rachunkową” ustalania różnic kursowych, w pełni uzasadnionym staje się stwierdzenie, iż zapisy te w całości dotyczą kwestii zaliczania do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych.

Tym samym należy uznać, iż w art. 9b ust. 2 updop, jako podlegające zaliczeniu - przez podatników, którzy wybrali „metodę rachunkową” - odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów wskazuje ujęte w księgach rachunkowych:

• różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych,
• różnice kursowe wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej oraz
• różnice kursowe z wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.
  
  

Z przepisu tego wynika, o czym była mowa powyżej, iż ustawodawca wyraził zgodę na zaliczanie dla celów podatkowych do przychodów i kosztów ich uzyskania różnic kursowych wyliczanych zgodnie z przepisami o rachunkowości, a więc i w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Podatkowe rozwiązanie dotyczące różnic kursowych sprowadza się zatem do reguły, iż podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z transakcji walutowych i wyceny aktywów oraz pasywów, a także wyceny pozabilansowej pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 updop). W takiej sytuacji rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym od osób prawnych związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, o ile pomiędzy wyceną bilansową a wartością raty kapitałowej przeliczonej po kursie średnim waluty EUR ustalonym przez NBP:

• na dzień wystawienia faktury (za rok 2007 – 2008),
• na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury (od 2009 roku),
  
  

powstaną różnice kursowe w świetle przepisów o rachunkowości, to stosownie do art. 9b ust. 2 updop, będą one stanowić w tym samym momencie również różnice kursowe w ujęciu podatkowym, a w konsekwencji przychody bądź koszty podatkowe Spółki.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.