INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2010 r. (data wpływu 24 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego przy sprzedaży wysyłkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego przy sprzedaży wysyłkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży odzieży roboczej za pośrednictwem Internetu. Towary zamawiane przez klientów dostarczane są do nich za pośrednictwem firm kurierskich (X.), które pobierają należności za dostarczone towary przekazując je później na rachunek bankowy sprzedawcy. Czasami zdarza się, że kwota pobrania jest niższa od kwoty należności wynikającej z faktury dokumentującej sprzedaż towarów. Wynika to z faktu pomniejszenia należności o nadpłaty klientów, faktury korygujące. Odbiorca otrzymuje pisemną informację, iż kwota pomniejszenia zostanie rozliczona w chwili wpływu kwoty pobrania na rachunek bankowy sprzedawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Kiedy powstaje obowiązek podatkowy od części faktury dotyczącej sprzedaży za pobraniem realizowanej przez firmę kurierską rozliczonej z istniejącymi nadpłatami...
2. Czy w dniu wystawienia faktury sprzedaży, czy w dniu wpływu kwoty pobrania na rachunek bankowy...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy od całości sprzedaży realizowanej za pośrednictwem firmy kurierskiej, w przedstawionym stanie faktycznym powstaje w chwili wpływu zapłaty na rachunek bankowy sprzedawcy, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 6 ustawy o VAT, gdyż rozliczenie nadpłaty (kompensata) następuje dopiero w dniu wpływu środków z pobrania (jest jej warunkiem).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Przepis art. 19 ust. 13 pkt 6 ustawy określa szczególny moment powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z którym, w przypadku dostawy wysyłkowej dokonywanej za zaliczeniem pocztowym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania zapłaty.

W myśl z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Jak wynika z zapisu art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży odzieży roboczej za pośrednictwem Internetu. Towary zamawiane przez klientów dostarczane są do nich za pośrednictwem firm kurierskich (X), które pobierają należności za dostarczone towary przekazując je później na rachunek bankowy sprzedawcy. Czasami zdarza się, że kwota pobrania jest niższa od kwoty należności wynikającej z faktury dokumentującej sprzedaż towarów. Wynika to z faktu pomniejszenia należności o nadpłaty klientów, faktury korygujące. Odbiorca otrzymuje pisemną informację, iż kwota pomniejszenia zostanie rozliczona w chwili wpływu kwoty pobrania na rachunek bankowy sprzedawcy.

Powyższe oznacza, że w tej części należność za sprzedawany towar regulowana jest w formie kompensaty z nadpłatą wynikającą z wcześniejszych rozliczeń z danym klientem. Skutkiem tej operacji jest wygaśnięcie, w drodze potrącenia, wzajemnych zobowiązań.

Wzajemna kompensata zobowiązań, polegająca na zaliczeniu jednej wierzytelności na poczet drugiej – zwana również potrąceniem, w obrocie prawnym występuje w dwóch postaciach.

Pierwsza – to kompensata, u której podstaw leży umowa pomiędzy zainteresowanymi stronami (tzw. kompensata umowna), natomiast druga – to kompensata ustawowa (potrącenie), oparta na przepisach art. 498-505 Kodeksu cywilnego, dokonywana w drodze jednostronnej czynności prawnej przez jednego z wierzycieli i skuteczna o tyle, o ile zachowane zostaną przesłanki określone w tych przepisach.

Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem tej drugiej strony. Na skutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Nie dochodzi do efektywnej zapłaty w pieniądzu. Pomimo, iż potrącenie dotyczy zobowiązania do świadczeń tego samego rodzaju, nie prowadzi do ich realizacji, a jedynie do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej, co w rezultacie skutkuje zaspokojeniem wierzyciela i osiągnięciem przez to celu zobowiązania. Na skutek potrącenia wierzytelności obydwu stron umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Potrącenie wierzytelności jest więc jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami.

Zgodnie z pisemną informacją jakiej Wnioskodawca udziela klientom, kwota nadpłaty zostanie rozliczona w momencie wpływu kwoty pobrania na jego rachunek bankowy. Zatem, obowiązek podatkowy z tytułu wysyłkowej dostawy odzieży roboczej powstaje z chwilą otrzymania przez Zainteresowanego zapłaty, która częściowo ma postać kompensaty wzajemnych zobowiązań, a częściowo postać pieniądza, który wpływa na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w przypadku sprzedaży wysyłkowej dokonywanej przez Wnioskodawcę obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania zapłaty za dostarczony towar na rachunek bankowy, zgodnie z art. 19 ust 13 pkt 6 ustawy. Obowiązek ten odnosi się do całej wartości wynikającej z faktury.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.