INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2010 r. (data wpływu 10 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych przez gospodarstwo pomocnicze na rzecz jednostki samorządu terytorialnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych przez gospodarstwo na rzecz jednostki samorządu terytorialnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zarząd Miasta uchwałą z dnia 29 kwietnia 1992 r. powołał gospodarstwo pn. „Z.” (dalej „Z.”), mające na celu pełnienie funkcji inwestora zastępczego w zakresie inwestycji realizowanych przez Miasto. Jednym z takich zadań inwestycyjnych, realizowanych w latach 2008-2009, był projekt pn. „Zastosowanie odnawialnych źródeł energii na potrzeby ogrzewania budynku Centrum”, współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007- 2013. Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz.1336), „Z.” z tytułu świadczenia przedmiotowych usług w zakresie obsługi inwestorskiej projektu na rzecz jednostki macierzystej, tj. Gminy Miasta, stosuje zwolnienie od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy „Z.” prawidłowo stosuje zwolnienie od podatku od towarów i usług w fakturach wystawianych z tytułu świadczenia usług w zakresie obsługi inwestorskiej na rzecz Gminy Miasta...

Zdaniem Wnioskodawcy, „Z.”, zgodne z powołanym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., ma prawo do stosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w zakresie świadczonej na rzecz Gminy Miasta obsługi inwestorskiej, związanej z realizowanym projektem pn. „Zastosowanie odnawialnych źródeł energii na potrzeby ogrzewania budynku Centrum”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podlega między innymi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zaś z zapisu ust. 3 tego artykułu wynika, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

I tak, w myśl dyspozycji § 13 ust. 1 pkt 12 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

W poz. 138 tego załącznika wymienione zostały „usługi w zakresie rozprowadzania wody” PKWiU 41.00.2, a w poz. 153 „usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne” PKWiU 90.0.

Zatem z powyższego przepisu wynika, iż:

• zwolnienie dotyczyło wyłącznie usług świadczonych pomiędzy gospodarstwami jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi (bez ograniczeń dotyczących terytorialnego zakresu działania tych jednostek),
• zwolnienie to nie obejmowało usług w zakresie rozprowadzania wody (PKWiU – 41.00.2), usług w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, a także usług sanitarnych i pokrewnych (PKWiU – 90.0) oraz usług komunikacji miejskiej.

Od dnia 1 stycznia 2010 r. powyższa kwestia w analogiczny sposób jest uregulowana w § 12 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów (Dz. U. Nr 224, poz. 1799).

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć: „jednostka budżetowa”, „zakład budżetowy” oraz „gospodarstwo jednostki budżetowej.” W związku z tym należy posiłkować się definicjami zawartymi w ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, jednostkami budżetowymi są takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 1-3.

Zgodnie z treścią art. 24 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r., zakładami budżetowymi są takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które:

1. odpłatnie wykonują wyodrębnione zadania;
2. pokrywają koszty swojej działalności z przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Według przepisu art. 26 ust. 1 tej ustawy, gospodarstwem jednostki budżetowej, jest wyodrębniona z jednostki budżetowej, pod względem organizacyjnym i finansowym, część jej podstawowej działalności lub działalność uboczna.

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą m. in. gminy, powiaty i samorząd województwa, zwane dalej „jednostkami samorządu terytorialnego”, oraz ich związki, jak również jednostki budżetowe, zakłady budżetowe i gospodarstwa jednostek budżetowych.

Z kolei definiując pojęcie „gminy” należy skorzystać z regulacji zawartych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. z 2001 r. Dz. U. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.).

Na podstawie art. 164 ust. 1 i 3 Konstytucji RP, gmina jest podstawową jednostką samorządu terytorialnego, która wykonuje wszystkie zadania samorządu terytorialnego, nie zastrzeżone dla innych jednostek – powiatów i województw.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ww. ustawy).

Z art. 11a ust. 1 pkt 1 i pkt 2 tej ustawy wynika, że organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do art. 33 ust. 1 ww. ustawy z dnia 8 marca 1999 r., wójt wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy.

Zatem urząd gminy (miasta) jest wyłącznie aparatem pomocniczym gminy (miasta), jednostką zapewniającą obsługę administracyjną, organizacyjną i techniczną wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Jest to zorganizowana struktura, której jedynym celem jest zapewnienie sprawnej realizacji zadań gminy (miasta).

Z treści złożonego wniosku wynika, że „Z.”, jako gospodarstwo powołane w drodze uchwały Zarządu Miasta w 1992 r., pełni funkcję inwestora zastępczego w zakresie realizowanych przez Miasto inwestycji. Jednym z takich zadań inwestycyjnych, realizowanych w latach 2008-2009, był projekt pn. „Zastosowanie odnawialnych źródeł energii na potrzeby ogrzewania budynku Centrum (...)”, współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007- 2013.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że skoro Gmina nie jest jednostką budżetową, zakładem budżetowym ani gospodarstwem jednostki budżetowej w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, to do przedmiotowych usług świadczonych na rzecz Gminy przez „Z.” - gospodarstwo utworzone przy jednostce budżetowej jaką jest Urząd Miasta – do dnia 31 grudnia 2009 r. nie mogło mieć zastosowania zwolnienie określone w § 13 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., a po tej dacie nie ma zastosowania zwolnienie przewidziane na podstawie § 12 ust. 1 pkt 13 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. Tym samym świadczenie opisanych we wniosku czynności podlega opodatkowaniu według stawki właściwej dla tych usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.