INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2010r. (data wpływu 26 lipca 2010r.), uzupełnionego pismem z dnia 12 października 2010r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozstrzygnięcia czy opisane we wniosku czynności drukowania na materiale własnym należy traktować jako dostawę towarów czy świadczenie usług oraz określenia miejsca dostawy i stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 12 października 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozstrzygnięcia czy opisane we wniosku czynności drukowania na materiale własnym należy traktować jako dostawę towarów czy świadczenie usług oraz określenia miejsca dostawy i stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej Spółka) jest drukarnią wykonującą ulotki, broszury, foldery, gazety, katalogi, itd. Drukarnia specjalizuje się w produkcji wysokiej jakości katalogów, folderów oraz kolorowych opakowań kartonowych. Jakość druku Wnioskodawcy została potwierdzona przez pomiary zgodności z normą ISO 12647-2.

W odniesieniu do transakcji z podmiotami zagranicznymi, które są przedmiotem niniejszego wniosku, Wnioskodawca wykonuje druk i ewentualną oprawę wyrobów poligraficznych (ulotek, książek, czasopism, itp.) z wykorzystaniem własnych materiałów i surowców (papier, farby, itd.). Zleceniodawca dostarcza wyłącznie wskazówki co do treści wyrobu poligraficznego i przekazuje pliki elektroniczne z projektem. Wnioskodawca po wytworzeniu wyrobów poligraficznych wystawia fakturę i dokonuje przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania tymi towarami jako właściciel. Wytworzone wyroby poligraficzne są dostarczane do wskazanego przez zleceniodawcę miejsca w Polsce lub w innym kraju UE.

Proces drukowania, ewentualnego zszywania, oprawiania czy foliowania wyrobu poligraficznego w oparciu o własne materiały i surowce jest procesem wytworzenia nowej rzeczy. Do czasu wydania gotowego wyrobu poligraficznego zleceniodawcy, Wnioskodawca dysponuje nią jak właściciel, natomiast zleceniodawca jest jedynie właścicielem ewentualnych praw autorskich co do treści zawartych w produkcie. W wyniku transakcji sprzedaży Wnioskodawca przenosi na nabywcę własność tych rzeczy, a co za tym idzie prawo do rozporządzania nimi jako właściciel.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że podmiotami zagranicznymi są podmioty dysponujące ważnym numerem VAT-UE wydanym przez kraj Wspólnoty inny niż Polska. Dostawy wytworzonych przez Spółkę materiałów poligraficznych odbywają się do kontrahentów z UE i towary są wywożone również do krajów UE.

Przedmiotem zapytania wniosku nie jest stawka podatku obowiązująca dla dostawy książek na terytorium kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z dostawą towarów czy też jest to świadczenie usług...
2. Jakie jest miejsce opodatkowania i stawka podatku w odniesieniu do analizowanej transakcji...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów i usług rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Według definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy ruchome, zatem wyroby poligraficzne takie jak książki, czasopisma czy ulotki mieszczą się w tej kategorii.

Zgodnie z zaistniałym stanem faktycznym uznać należy, że wyprodukowanie wyrobów poligraficznych z własnych materiałów i surowców stanowi wytworzenie nowych rzeczy ruchomych, które stają się przedmiotem obrotu w momencie przeniesienia prawa na zleceniodawcę do rozporządzania nimi jak właściciel. Bez znaczenia są tu prawa autorskie przynależne zleceniodawcy, gdyż nie są one w tym przypadku przedmiotem obrotu, lecz rzeczowa postać tego utworu jakim jest książka.

W związku z tym, że Wnioskodawca produkuje nowe rzeczy ruchome z własnych materiałów, a następnie przenosi ich własność na nabywcę, co umożliwia nabywcy rozporządzanie rzeczami jak właściciel - w niniejszym stanie faktycznym mamy do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Analogiczny pogląd wyraził także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów, w interpretacji z 10 grudnia 2010r. sygn. ILPP2/443-1368/09-2/TK. Własność materiałów i surowców służących do produkcji została uznana za kryterium odróżniające usługę poligraficzną od dostawy wyrobu poligraficznego również w odpowiedzi Ministra Finansów na interpelację poselską z 27 marca 2006r. sygn. PP1-0602/189/SM6-2567/06/DSz/MR oraz w piśmie okólnym Ministra Finansów z 30 grudnia 2004r. skierowanym do wszystkich Izb Skarbowych oraz Urzędów Kontroli Skarbowej, sygn. PP1-811-1900/04/DSz/4045. Także w projekcie rozporządzenia unijnego z 17 grudnia 2009r. KOM(2009)672 zmieniającego Rozporządzenie Rady (WE) nr 1777/2005 ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE stwierdzono, że "Następujące transakcje są objęte zakresem pojęcia dostawy towarów: (...) druk wydawnictw papierowych, w przypadku gdy nabywca otrzymuje zamówione materiały od dostawcy" (art. 7 lit. b) oraz "Prace dotyczące ruchomych dóbr materialnych, polegające na druku wydawnictw papierowych z użyciem materiałów dostarczonych usługodawcy przez nabywcę stanowią świadczenie usług" (art. 12).

Ad 2.

Biorąc pod uwagę fakt, że wytwarzanie wyrobów poligraficznych stanowi w niniejszej sprawie dostawę towarów, miejsce świadczenia będzie określane na podstawie art. 22 ust. 1 i ust. 3 ustawy o VAT. Zgodnie z tą regulacją, miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Natomiast w odniesieniu do towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejscem świadczenia jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W konsekwencji, miejscem opodatkowania analizowanych transakcji będzie zawsze Polska i Wnioskodawca powinien zawsze wystawiać fakturę z polskim VAT.

Stawka VAT na fakturze będzie zależała od rodzaju transakcji. Zasadą będzie 22%. Możliwe będzie jednak również stosowanie stawki 0% w przypadku sprzedaży na rzecz podmiotu zagranicznego dysponującego ważnym numerem VAT-UE wydanym przez kraj Wspólnoty inny niż Polska i dostarczenia towarów do innego kraju UE (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów). Warunkiem będzie jednak dysponowanie przez Wnioskodawcę odpowiednimi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dokumentami przewozowymi, kopią faktury (zawierającą polski numer VAT-UE sprzedawcy oraz zagraniczny numer VAT-UE nabywcy) oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, która może być również zawarta na fakturze. Do czasu zgromadzenia tych dokumentów, względnie przekazania ich przez nabywcę (dokumenty przewozowe), właściwą stawką będzie 22%. Dopiero ewentualne otrzymanie kompletu dokumentów będzie uprawniało Wnioskodawcę do dokonania odpowiedniej korekty i opodatkowania takiej dostawy stawką 0% VAT.

Mając na uwadze treść zaprezentowanego uzasadnienia stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe. Spółka wnosi o potwierdzenie tej prawidłowości w interpretacji indywidualnej, o którą występuje niniejszym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika m.in. tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Powyższy przepis znajduje odzwierciedlenie w przepisie art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym „dostawa towarów” oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy).

Wskazać należy, iż na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Podkreślić należy, iż zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

Zgodnie z pkt 4.1 Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług – Zakres rzeczowy PKWiU rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym:

• pod pojęciem wyrobów rozumie się surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów – o ile występują w obrocie, ­
• pod pojęciem usług rozumie się wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym nie tworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych – usługi na rzecz produkcji, wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.
  
  

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż pojęcie usług zawarte w zasadach metodycznych PKWiU nie jest tożsame z definicją usług zawartą w art. 8 ustawy.

W myśl cyt. wyżej art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji (z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki). Oznacza to, że w pierwszym rzędzie konieczne jest ustalenie czy dane świadczenie jest usługą w rozumieniu ustawy, a następnie sprawdzenie czy ta usługa została wymieniona w klasyfikacji usług.

Zgodnie natomiast z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Z przepisu cyt. wyżej art. 7 ust. 1 ustawy wynika z kolei, iż przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy, w celu uznania czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozważyć czy w danym przypadku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, tj. czy w wyniku danej transakcji nabywca będzie mógł faktycznie dysponować rzeczą.

Proces wydrukowania książki w oparciu o własne materiały jest procesem wytworzenia nowego dobra materialnego (rzeczy), o funkcji całkiem odmiennej od tej, związanej z wykorzystanymi materiałami, które staje się przedmiotem obrotu w momencie przeniesienia na wydawcę prawa do rozporządzenia nim jak właściciel. Bez znaczenia są przy tym prawa autorskie przynależne wydawcy do drukowanego utworu, gdyż nie one są w tym przypadku przedmiotem obrotu, lecz rzeczowa postać tegoż utworu, jakim jest książka. Wytworzone w takim procesie produkcyjnym książki są rzeczami ruchomymi, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, co do których drukarnia – aby wydawca mógł nimi rozporządzać jak właściciel – musi przenieść prawo ich posiadania na nabywcę. Kiedy mowa o „przeniesieniu prawa do rozporządzania” nie należy tego zwrotu utożsamiać jedynie z przeniesieniem prawa własności w sensie prawnym, gdyż w pojęciu tym mieszczą się wszelkie formy przeniesienia prawa, które nabywcy umożliwiają rozporządzanie dobrami materialnymi (rzeczami) jak właścicielowi. W tym przypadku drukarnia niewątpliwie wyzbywa się własności użytych do tej produkcji materiałów, które w ramach tego procesu produkcyjnego przybrały postać rzeczową książek. Przeniesienie własności tych towarów na wydawcę wymaga ich wydania, jako rzeczy określonych co do gatunku – art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), czyli przeniesienia również ich posiadania na wydawcę co pozwala temu ostatniemu na rozporządzanie tymi rzeczami jak właściciel. Tym samym, następuje w takim przypadku przeniesienie przez drukarnię na wydawcę prawa do rozporządzania jak właściciel wyprodukowanym przez drukarnię z jej materiałów majątkiem rzeczowym, co czyni tę czynność dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, w przypadku, gdy w wyniku wykonanych czynności zostaje wytworzony, z własnego materiału, nowy produkt – książka, a następnie przeniesione zostaje prawo do rozporządzania tym produktem na zleceniodawcę, to taką czynność należy uznać za dostawę towarów, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznaje się za prawidłowe.

Z kolei w odpowiedzi na pytanie dotyczące miejsca opodatkowania i stawki podatku w odniesieniu do przedstawionej we wniosku transakcji dostawy towarów na rzecz zagranicznych kontrahentów tj. podmiotów gospodarczych z krajów Unii Europejskiej należy powołać przepisy regulujące miejsce świadczenia przy dostawie towarów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

• towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;
• towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.
  
  

Przenosząc przedstawiony we wniosku stan faktyczny na grunt powyżej zacytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z zakresu miejsca świadczenia przy dostawie towarów należy uznać, że zarówno w przypadku, gdy towary są wysyłane lub transportowane przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jak i w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejscem dokonania dostawy jest terytorium kraju. Zatem transakcja dostawy towarów będąca przedmiotem wniosku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju co do zasady według odpowiednich stawek podatku VAT właściwych dla danego towaru.

Co do zasady podstawowa stawka podatku VAT – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi oraz zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 w związku z poz. 48 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7% podlegają, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 22.11, książki (oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN), nuty, mapy – wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem: książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym; książek telefonicznych, teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10) i ulotek.

W myśl art. 41 ust. 16 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może obniżać stawki podatku do wysokości 0%, 3% lub 7% dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz określać warunki stosowania obniżonych stawek, uwzględniając:

1. specyfikę obrotu niektórymi towarami i świadczenia niektórych usług;
2. przebieg realizacji budżetu państwa;
3. przepisy Wspólnoty Europejskiej.
   
   

Stosownie do zapisu zawartego w § 39 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), w okresie do dnia 31 grudnia 2010r. obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku, stosuje się również do dostaw w kraju i wewnątrzwspólnotowego nabycia:

1. książek (PKWiU ex 22.11) – z wyłączeniem książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym, książek telefonicznych, teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10), nut, map i ulotek – oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN,
2. czasopism specjalistycznych.
   
   

Powyżej wskazany sposób opodatkowania dostawy książek ma zastosowanie w przypadku dostaw krajowych. Jednakże przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest opodatkowanie przedmiotowej transakcji w sytuacji, gdy dostawa będzie dokonywana na rzecz podmiotu zagranicznego z Unii Europejskiej dysponującego ważnym numerem VAT-UE wydanym przez kraj Wspólnoty inny niż Polska i dostarczenia towarów do innego kraju Unii. Wówczas będziemy mieli do czynienia z transakcją wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, która w świetle art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Art. 13 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 3 cyt. ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 cytowanej ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3, mają "łącznie" potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

W art. 42 ust. 11 jak już wcześniej wskazano przewidziano dowody uzupełniające. Z przepisu tego wynika, że jeśli dokumenty obowiązkowe nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Wymienione w ust. 11 art. 42 dokumenty mają charakter subsydiarny i nie mogą same w sobie stanowić dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dokumentami takimi są bowiem tylko dokumenty wymienione w ust. 3 ww. artykułu, które łącznie potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy, należy stwierdzić, iż podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, których to jedynie łączne posiadanie uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% dla wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów. Natomiast dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 mają jedynie charakter uzupełniający do ww. dokumentów a nie zastępczy. Należy bowiem zauważyć, że przepis art. 42 ust. 11 dopuszcza posiłkowanie się dokumentami tam wymienionymi „w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia” a nie w przypadku braku dokumentów, o których mowa w ust. 3-5.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołany powyżej stan prawny dotyczący uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (wyrobów poligraficznych wytworzonych z materiałów własnych) pod warunkiem dysponowania przez Wnioskodawcę dokumentami, które wystarczająco potwierdzają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego i ich dostarczenie do odbiorcy (art. 42 ust. 3 w powiązaniu z ust. 11 ustawy o VAT).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania transakcji opisanej we wniosku za dostawę towarów oraz prawa do zastosowania stawki 0% pod warunkiem posiadania stosownych dokumentów określonych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT należało uznać całościowo za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.