INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura 03 sierpnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży wskazanej we wniosku nieruchomości budynkowej (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 sierpnia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży wskazanej we wniosku nieruchomości budynkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W grudniu 1998r. została zakupiona nieruchomość wraz z rozpoczętą budową budynku usługowo-mieszkalnego. Inwestycja była kontynuowana i w grudniu 2003r. nastąpiło częściowe oddanie budynku do używania na podstawie decyzji Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego. Wtedy to nastąpiło wpisanie części usługowej budynku do ewidencji środków trwałych i rozpoczęto jej amortyzację. Od momentu oddania do użytkowania, część usługowa budynku była wynajmowana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W lipcu 2007r. budynek został przekazany na potrzeby własne, a w październiku 2008r. działalność gospodarcza została zlikwidowana. Przez cały okres działalności Wnioskodawca prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. Środek trwały był amortyzowany od wartości początkowej wykazanej w ewidencji środków trwałych.

W grudniu 2009r. budynek został sprzedany w całości. Uznano, iż przychód przypadający proporcjonalnie na sprzedaż części mieszkalnej jest zwolniony z opodatkowania – minęło 5 lat od chwili zakupu, zaś w części stanowiącej wcześniej środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej - opodatkowany, gdyż od dnia wycofania z ewidencji środków trwałych nie minął okres uprawniający do zastosowania zwolnienia. Opodatkowanie nastąpiło w zeznaniu rocznym wg metody stosowanej w chwili likwidacji działalności gospodarczej, tj. art. 30c ustawy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jeżeli uznamy, iż jak wskazano w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Znak: IBPBI/1/415-172/10/AP, budynek nie stanowił środka trwałego, a jego amortyzacja - kosztów uzyskania przychodów, to czy przychód z jego sprzedaży powinien być opodatkowany, a jeżeli tak to z jakiego tytułu...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli jego postępowanie co do uznania części budynku za środek trwały było nieprawidłowe, to konsekwencją tego winno być skorygowanie kosztów uzyskania przychodów o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Przychód ze sprzedaży budynku niestanowiącego środka trwałego ze względu na jego niekompletność powinien podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Ponieważ od nabycia (wybudowania) minęło 5 lat przychód z tego tytułu jest zwolniony z opodatkowania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.
  
  

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dlatego też dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi związana w jakikolwiek sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej. Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w określonym przedziale czasowym w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w grudniu 1998r. Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości gruntowej wraz z rozpoczętą budową budynku usługowo-mieszkalnego. Budowa ta była kontynuowana i w grudniu 2003r. nastąpiło częściowe oddanie budynku do używania na podstawie decyzji Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego. Wtedy też część usługowa budynku została wpisana do ewidencji środków trwałych i rozpoczęto jej amortyzację. Od momentu oddania do użytkowania część usługowa budynku była wynajmowana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W lipcu 2007r. budynek został przekazany na potrzeby własne, a w październiku 2008r. działalność gospodarcza została zlikwidowana.

W interpretacji indywidualnej z dnia 21 października 2010r. Znak: IBPBI/1/415-729/10/ZK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził m.in., iż przedmiotowy budynek w momencie wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie spełniał podstawowego kryterium uznania go za środek trwały, ponieważ budynek ten nie był w całości kompletny i zdatny do użytku. W 2003r. został on bowiem jedynie częściowo oddany do użytku. Nie mógł więc zostać uznany (do czasu jego wykończenia) za środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z tej też przyczyny Wnioskodawca nie mógł w ww. okresie dokonywać odpisów amortyzacyjnych, a tym samym zaliczać ich do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji jest On obowiązany do skorygowania kosztów uzyskania przychodów tej działalności o odpisy amortyzacyjne dokonane za okres, w którym przedmiotowy budynek nie stanowił środka trwałego.

Mając na względzie, iż ww. budynek, który jak wynika z powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2010r. Znak: IBPBI/1/415-172/10/AP był budynkiem użytkowym (80% jego powierzchni użytkowej wykorzystywana była na cele niemieszkalne), wykorzystywanym w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany z jego zbycia stanowi przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej. Zauważyć przy tym należy, iż przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód ze sprzedaży gruntu, na którym znajduje się przedmiotowa nieruchomość budynkowa.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu taktycznego, stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmieniać należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.