INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14.07.2010 r. (data wpływu 16.07.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.07.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest producentem i dystrybutorem wyrobów z surowców mineralnych. Klientami Spółki są firmy z branży papierniczej, z przemysłu spożywczego i agrotechnicznego oraz producenci farb i lakierów, tworzyw sztucznych, chemii budowlanej, szkła i ceramiki.

Spółka produkuje i dystrybuuje kryjące pigmenty oraz wypełniacze na bazie węglanu, wapnia i talku, napełniacze mineralne do produkcji wyrobów z PCV, gumy, tworzyw termoplastycznych i chemoutwardzalnych, spoiwa i surowce budowlane, w tym wypełniacze do betonu towarowego, kostki brukowej, galanterii betonowej i dachówek, tynków, spoiw, klejów i zapraw. Spółka dostarcza również na rynek minerały wykorzystywane w oczyszczalniach wody pitnej, przy odsiarczaniu spalin, neutralizacji kwaśnych ścieków, jak również, dla rolnictwa - kredę nawozową i dolomit. W ofercie Spółki są również surowce dla przemysłu kosmetycznego, chemii gospodarczej i przemysłu farmaceutycznego.

Spółka zamierza wprowadzić, głównie dla nowych klientów oraz dla klientów, u których wystąpiły problemy z płatnościami, możliwość dostawy towaru jedynie po dokonaniu 100-procentowej przedpłaty.

W tym celu Spółka przedstawi ofertę klientowi potwierdzoną fakturą pro forma zawierającą m. in. cenę jednostkową towaru netto, ilość zamawianego towaru, wartość netto zamówienia, kwotę podatku VAT jaki zostanie naliczony przez Spółkę, wartość zamówienia brutto oraz informację, że kwota wskazana jest ostateczną kwotą do zapłaty. Z wyżej wymienionych kwot jedynie cena jednostkowa towaru netto przedstawiona będzie w walucie obcej, a wartość netto zamówienia i kwota podatku VAT przeliczona zostanie na złote według umownego kursu ustalonego przez strony transakcji tj. kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury pro forma.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku otrzymania od kontrahenta kwoty 100-procentowej przedpłaty w złotych polskich, (skalkulowanej w oparciu o cenę jednostkową towaru netto wyrażoną w walucie obcej i przeliczoną po ustalonym przez strony kursie średnim danej waluty obcej ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający wystawienie pro formy) podstawa opodatkowania powinna zostać ustalona z uwzględnieniem wyłącznie przepisu art. 29 ust. 2 bez zastosowania art. 31a ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z przepisem art. 29 ust. 2 ustawy w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Zdaniem Spółki przepis art. 31a ust. 1 nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania, a podstawę opodatkowania będzie stanowić kwota faktycznie otrzymana przez Spółkę na rachunek bankowy, wpłacona przez kontrahenta w złotych polskich.

Wykazanie ceny jednostkowej netto w walucie obcej nie będzie miało tu znaczenia prawnego, ponieważ:

• znaczenie dla określenia podstawy opodatkowania i należnego podatku VAT ma w tym przypadku jedynie wysokość otrzymanej na rachunek bankowy kwoty w złotych polskich; z momentem jej wpływu powstanie obowiązek podatkowy i jej wysokość ostatecznie definiuje należny podatek VAT;
• bez znaczenia jest fakt, że strony ustaliły wysokość tej kwoty w stosunku do umówionego kursu waluty obcej; jest to tylko jeden ze sposobów określenia ceny dopuszczony przez zasadę swobody umów, cena mogłaby zostać również ustalona w stosunku do wartości w danym momencie innego aktywa, takiego jak surowiec, metal szlachetny etc. Ostatecznie wartość transakcji uzgodniona jest przez strony w walucie polskiej.
  
  

O prawidłowości stanowiska Spółki świadczy również fakt, iż przy przyjęciu za słuszne innego stanowiska niemożliwe byłoby zastosowanie przez Spółkę przepisu § 10 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z którym faktura stwierdzająca otrzymanie części lub całości należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi powinna zwierać m. in. co najmniej kwotę podatku wyliczoną według wzoru: KP = (ZBxSP)/(100+SP), gdzie:

KP - oznacza kwotę podatku,

ZB - oznacza kwotę pobranej części lub całości należności brutto,

SP - oznacza stawkę podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…). Przepis ten stosuje się również do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (ust. 3).

Przy czym na podstawie § 5 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem, kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze (…).

Uregulowania powyższe wskazują, że faktury są dokumentem sformalizowanym i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym zakresie. Fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług bądź też udokumentowania otrzymanej części należności przed dokonaniem sprzedaży towarów lub świadczeniem usługi. Wobec powyższego faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy, Są to m.in. cena jednostkowa bez podatku, podstawa opodatkowania, stawka i kwotę podatku, kwota należności. Jednocześnie niezależnie w jakiej walucie wykazana jest kwota należna to kwota podatku winna być wyrażona w złotych.

Poza powyższym faktura będąca dokumentem sformalizowanym stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego określa wysokość obrotu i związaną z nim podstawę opodatkowania.

I tak na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (ust. 4). Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11 ustawy).

Stosowanie do art. 29 ust. 1 i ust. 2 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Ponadto na podstawie art. 31a ustawy w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Powyższe uregulowania wskazują, że podstawą opodatkowania jest obrót określony jako cała kwota należna dostawcy od nabywcy z tytułu sprzedaży (cena) pomniejszona o kwotę należnego podatku. W przypadku pobrania zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy, jest kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Jest to zasada ogólna, która znajduje zawsze zastosowanie w przypadku ustalania podstawy opodatkowania w obrocie gospodarczym przedsiębiorców. Przy czym kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania określone w walucie obcej mają być przeliczenia na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Zatem przepis szczególny art. 31a ustawy znajduje również zastosowanie niejako „dodatkowo” wyłącznie w przypadku kiedy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej.

Ponadto, tut. Organ zauważa, iż faktura pro forma nie jest dokumentem przewidzianym w świetle zarówno przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jak i rozporządzenia wykonawczego do ustawy. Zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług oraz ww. rozporządzeniu ustawodawca posługuje się wyłącznie sformułowaniami faktura, faktura VAT, faktura VAT-MP czy faktura VAT marża.

Jeśli zatem faktura pro forma dokumentuje jedynie potwierdzenie możliwości nabycia określonego towaru, jego cech i warunków nabycia towaru w przyszłości, to jej wystawienie, jako dokumentu nieprzewidzianego w przepisach ustawy o VAT ani w przepisach wykonawczych do tej ustawy, nie rodzi żadnych skutków w zakresie podatku VAT. Należy podkreślić, że konieczność ewentualnego odprowadzenia podatku należnego jak i wystawienia faktury VAT występuje bowiem w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w ustawie jako czynność podlegająca opodatkowaniu. Jak wynika ze wskazanego art. 106 ust. 1 i 2 ustawy faktura ma stwierdzać co do zasady w szczególności dokonanie sprzedaży czy przyjęcie zaliczki. Brak zatem podstaw prawnych do wystawienia faktury VAT na okoliczność potwierdzenia warunków na jakich ma zostać zawarta transakcja w przyszłości. W związku z powyższym faktura pro forma nie jest dokumentem dla potrzeb podatku od towarów i usług. W konsekwencji nie wiążą się z nią żadne prawa ani obowiązki podatkowe, natomiast w rozpatrywanym przypadku wystawiona przez Wnioskodawcę faktura pro forma pełni rolę oferty złożonej przyszłemu klientowi.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wprowadzić możliwość dostawy towaru po otrzymaniu 100-procentowej przedpłaty. W tym celu jako ofertę przyszłemu klientowi przedstawi fakturę pro forma, na której wskazana zostanie cena jednostkowa towaru netto w walucie obcej, natomiast pozostałe wartości zostaną wykazane w walucie polskiej. Są to: wartość zamówienia netto, kwotę podatku VAT, wartość zamówienia brutto, która jednocześnie jest kwotą do zapłaty.

Po otrzymaniu od odbiorcy faktury pro forma przedpłaty w złotych polskich na dostawę towaru Wnioskodawca zamierza ustalić podstawę opodatkowania. Jego wątpliwości dotyczą zastosowania odpowiedniego przepisu. Mianowicie czy do ustalenia podstawy opodatkowania znajdzie zastosowanie przepis art. 29 ust. 2 bez zastosowania art. 31a ustawy.

Jak wskazuje treść wniosku ostateczna wartość transakcji uzgodniona jest przez strony w walucie polskiej. Poprzez wystawienie faktury pro forma przez Wnioskodawcę i akceptację nabywcy Strony ustaliły wysokość kwoty należnej z tytułu transakcji na podstawie kursu waluty obcej obowiązującej w momencie przedstawienia oferty handlowej wynikającej z faktury pro forma. Zatem przyjęty w chwili składania oferty kurs waluty obcej jest umownym sposobem kalkulacji ceny, która ostatecznie zapłacona jest w złotówkach. W rozpatrywanym przypadku Wnioskodawca na poczet przyszłej dostawy towarów na rachunek bankowy otrzyma należność w złotych polskich. Wystawiona przez Wnioskodawcę faktura na przedpłatę w tych okolicznościach winna zawierać wszystkie kwoty wyrażone w złotych. Zatem Wnioskodawca winien za podstawę opodatkowania przyjąć stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy kwotę otrzymanej przedpłaty pomniejszoną o przypadającą od niej kwotę podatku. Przy czym wystawiona przez Wnioskodawcę faktura VAT winna zawierać w walucie polskiej zarówno jednostkową cenę netto towaru, jak również pozostałe wartości, tj. wartość przedpłaty netto, kwotę podatku oraz kwotę otrzymaną (brutto).

Biorąc pod uwagę analizę opisanego zdarzenia przyszłego przeprowadzoną w odniesieniu do obowiązujących przepisów uznać należy, że w rozpatrywanym przypadku – do ustalenia podstawy opodatkowania znajdzie zastosowanie art. 29 ust. 2 ustawy bez zastosowania art. 31a ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.