INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07 lipca 2010 r. (wpływ do tut. BKIP 12 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu wydania kontrahentom alkoholi w celach degustacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu wydania kontrahentom alkoholi w celach degustacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się handlem hurtowym alkoholami importowanymi z Ukrainy. Posiada koncesję na prowadzenie handlu hurtowego alkoholami o zawartości powyżej 18% alkoholu. Jest również wyłącznym dystrybutorem tych marek alkoholi od producenta z Ukrainy. Pierwsza dostawa towaru została przyjęta w maju 2010 r. Aktualnie rozwija bazę klientów tj. poszukuje rynków zbytu na terenie Polski. W związku z tym zamierza rozdawać alkohole z własnego magazynu na rzecz kontrahentów w celach degustacyjnych. Nie będą to alkohole nabywane specjalnie w tym celu tylko wydawane z własnej oferty. Wydanie alkoholu z magazynu dokumentować będzie RW (rozchód wewnętrzny) z adnotacją wydano w celach degustacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydanie alkoholi w celach degustacyjnych stanowić będzie dla spółki koszt uzyskania przychodu ...

Zdaniem Spółki, stosownie do treści art. 15 ustawy z dnia podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przez pojęcie „zachować" należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać". Natomiast „zabezpieczyć" oznacza „uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę". Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła.

Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione. Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, ujętym w przepisie art. 23 ustawy (winno być art. 16). W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jednocześnie, ustawodawca wyłączając z kosztów wydatki na reprezentację, nie zdefiniował tego pojęcia, wskazując jedynie, iż kosztem w szczególności nie będą wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że reprezentacja, to takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Definicja reprezentacji akcentuje okazałość i wytworność, jako środki, do wywołania jak najlepszego wrażenia potencjalnego klienta, czy kontrahenta.

Spółka prowadzi działalność wyłącznie w zakresie handlu hurtowego alkoholami. Oczywistym jest by pozyskać klienta Spółka musi przedstawić mu ofertę, prezentację i sam produkt, który jest specyficzny. Ustawodawca wyłącza z kosztów uzyskania w art. 16 ust. 1 pkt 28 koszty reprezentacji, ale nie może to dotyczyć podmiotów, których przedmiotem działalności jest handel alkoholem.

Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na wydane klientom alkohole mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Ponoszone wydatki związane są bezpośrednio z uzyskiwanymi przychodami, ponadto wiążą się ze specyfiką prowadzonej działalności gospodarczej.

Wydatki na zakup alkoholu dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej nie mieszczą się w ramach definicji reprezentacji. Jak bowiem wynika z treści wniosku, zakup alkoholu nie jest dokonywany w celu stworzenia, wykreowania wizerunku firmy, a służy wyłącznie wykonywaniu usług wchodzących w zakres prowadzonej działalności.

Reasumując stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na wydane klientom alkohole w celu degustacji mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 wskazanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W związku z tym, że przepisy ww. ustawy podatkowej nie zawierają definicji pojęć reprezentacja i reklama za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej.

„Słownik języka polskiego” pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Obejmuje ona swym pojęciem działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Zatem celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego właśnie podmiotu gospodarczego.

W ocenie tut. Organu, przedstawione we wniosku działania, związane z nieodpłatnym przekazaniem w celach degustacyjnych zakupionych przez Spółkę napojów alkoholowych nie wyczerpują cytowanej wyżej definicji reprezentacji. Poniesione wydatki związane są ściśle z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą polegającą na dystrybucji napojów alkoholowych, a ich celem jest zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu oferowanych przez Spółkę towarów.

Zatem, poniesione przez Spółkę wydatki na zakup alkoholu przekazanego na degustację mają charakter reklamowy oraz niewątpliwie wpływają na osiągane przez Nią przychody, dlatego też mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki uznać zatem należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a 35-016 Rzeszowie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.