INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 01.07.2010r. (data wpływu 05.07.2010r.), uzupełnione pismem z dnia 01.09.2010r. (data wpływu 06.09.2010r.) oraz pismem z dnia 04.10.2010r. (data wpływu 05.10.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania przeniesienia własności nieruchomości gruntowych (zabudowanych i niezabudowanych) za odpłatną dostawę towarów, uznania gruntów zabudowanych budynkami i budowlami za dostawę gruntów zabudowanych, zwolnienia z podatku VAT dostawy gruntów zabudowanych, opodatkowania stawką podstawową podatku VAT dostawy gruntów niezabudowanych oraz skutków podatkowych zmiany ceny wynagrodzenia przeniesienia własności nieruchomości gruntowych w związku z zawarciem przez strony ugody pozasądowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.07.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntów zabudowanych i niezabudowanych oraz zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla dostawy tych gruntów. Wniosek zawierał braki w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 26.08.2010r. znak IPPP2/443-473/10-2/MM oraz pismem z dnia 24.09.2010r. znak IPPP2/443-473/10-3/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki. Wniosek został uzupełniony w terminach prawidłowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (zwana dalej: „Wnioskodawcą”) jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest następcą prawnym Przedsiębiorstwa Państwowego x zwanego dalej „H.”. W chwili obecnej Spółka użytkuje grunty nie będące jej własnością. Właścicielem tych gruntów jest Spółka Akcyjna y (zwana dalej: „Spółką P.”). Spółka P. do 15 października 1949 była właścicielem przedsiębiorstwa H. w rozumieniu dzisiaj obowiązującego artykułu 55¹ Kodeksu Cywilnego, kiedy to jej majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa w drodze nacjonalizacji.

W chwili nacjonalizacji nieruchomości gruntowe, na których obecnie prowadzi działalność Wnioskodawca stanowiły nieużytki rolne niezabudowane i pozbawione infrastruktury. Na przejętych w drodze decyzji nacjonalizacyjnej gruntach H. poczyniło szereg nakładów rzeczowych tj. między innymi wzniosło budynki oraz budowle i urządzenia trwale związane z gruntem, a nakłady te były sukcesywnie dokonywane zarówno przez Przedsiębiorstwo Państwowe, jak i Wnioskodawcę po przejęciu przez nią H.. Na wspomniane nakłady składają się między innymi zakład produkcyjny oraz osiedle mieszkaniowe, w obydwu wypadkach wraz z infrastrukturą towarzyszącą. W dniu 16 kwietnia 1997r. Minister Gospodarki decyzją x stwierdził nieważność wspomnianej wyżej decyzji nacjonalizacyjnej wydanej orzeczeniem Ministra Przemysłu Lekkiego z 15.10.1949r. (x z 1949 r.), która to decyzja Ministra Gospodarki potwierdzona została decyzją ostateczną tegoż Ministra Gospodarki z 9 czerwca 1998r. x. Na podstawie decyzji Ministra Gospodarki w księdze wieczystej o numerze x jako właściciel gruntów wpisana została Spółka P. S.A., natomiast nieruchomość pozostawała nadal w posiadaniu Wnioskodawcy. W dziale trzecim Księgi Wieczystej (Ciężary i Ograniczenia - wpis z urzędu) budynki i budowle wpisano jako nakłady Wnioskodawcy. W dniu 27 września 2000r. Spółka P. i Wnioskodawca zawarły umowę dzierżawy gruntu, a czynsz dzierżawny naliczany był od wartości samego gruntu, jako że wybudowanie budynków i budowli odbyło się nakładami dzierżawcy to jest H., a następnie Wnioskodawcy. Czynsz dzierżawny ustalono z uwzględnieniem podatku od towarów i usług, ponadto wydzierżawiający wyraził w umowie wolę zbycia własności gruntów. Umowa dzierżawy zawarta została z mocą obowiązującą od 9 czerwca 1998r. (to jest od daty powołanej wyżej ostatecznej decyzji Ministra Gospodarki) do dnia 31 grudnia 2001r. i po tym terminie nie została przez strony przedłużona, natomiast zobowiązanie wydzierżawiającego do sprzedaży lub innego prawnie dozwolonego prawem przeniesienia własności nie zostało wykonane. Po tym terminie strony wiodły spór prawny przed Sądem Apelacyjnym oraz powszechnymi. W roku 2007r. Wnioskodawca rozpoczął budowę pieca hutniczego trwale związanego z gruntem tzw. „wanny szklarskiej” oddanego do użytkowania 31 sierpnia 2008r. i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, w grupie maszyny i urządzenia, odliczając VAT od w/w inwestycji. Właściciel gruntów Spółka P. nie ponosiła żadnych nakładów na grunty.

Wspomniane wyżej nieruchomości gruntowe obejmują 9 działek, z których 7 jest zabudowanych, na dwóch pozostałych znajduje się zieleń (strefa ochronna), natomiast nieruchomości budynkowe i budowle z wyłączeniem wspomnianego pieca (wanny szklarskiej) mają po kilkadziesiąt lat i nie były ulepszane. Sąd Apelacyjny Wydział Cywilny wyrokiem z 28 kwietnia 2010r. wydanym po dwukrotnym uznaniu skarg kasacyjnych przez Sąd Najwyższy zobowiązał Spółkę P. do przeniesienia na Wnioskodawcę własności nieruchomości stanowiących działki gruntu za wynagrodzeniem, łącznie w kwocie 2 478 087,76 złotych, na co Wnioskodawca wyraził zgodę.

Spółka P. i Wnioskodawca rozważają zawarcie pozasądowej ugody w sprawie, niekoniecznie w oparciu o kwotę zasądzoną wyrokiem Sądu Apelacyjnego w x.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

1. budynki i budowle wniesione przez Wnioskodawcę na gruncie należącym do Spółki P. nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.
2. dla nieruchomości gruntowej niezabudowanej (2 działki) nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego gminy.
3. ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy dla nieruchomości gruntowej niezabudowanej (2 działki) wynika, iż działki niezabudowane, o których Wnioskodawca pisze we wniosku to jest:

• działka X o powierzchni 0,4890 ha (teren przed wjazdem do Zakładu), na której obecnie znajduje się ochronny pas zieleni, droga dojazdowa do zakładu oraz na części tej działki urządzono z płyt ażurowych parking dla pracowników i

• działka Y o powierzchni 0,0363 ha, na której znajduje się teren zielony między dwoma budynkami zakładu

znajdują się na terenie oznaczonym jako Obszar Zabudowy Produkcyjno-Technicznej” oznaczonej symbolem P-T.

Z treści opisowej do studium (pkt. 2.3.3) wynika, iż „Zakłada się, że zabudowa przemysłowa będzie koncentrowała się w m. X i wsi X (położenie Zakładu Wnioskodawcy). Wyznacza się obszary najbardziej predysponowane do rozwoju tej funkcji oznaczone na planszy nr 2 i 3 Studium „Kierunki zagospodarowania przestrzennego - symbolem P-T”.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy transakcja przeniesienia własności nieruchomości gruntowych przez dotychczasowego właściciela tj. Spółkę P. będzie stanowiła dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy w zakresie dostawy gruntu wraz z budynkiem w odniesieniu do działek zabudowanych i dostawę gruntu niezabudowanego w odniesieniu do działek, na których znajdują się wyłącznie zieleńce mimo, że wynagrodzenie ustalone przez sąd dotyczy wartości gruntu...
2. Czy dostawa gruntu będącego własnością Spółki P., na którym znajdują się budynki i budowle wybudowane przez Wnioskodawcę lub H. należy uznać za dostawę gruntów zabudowanych czy też gruntów niezabudowanych...
3. Czy wartość działek zabudowanych korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5...
4. Czy sprzedaż działek niezabudowanych będzie podlegała opodatkowaniu wg stawki 22% czy też będzie korzystała ze zwolnienia w VAT...
5. Czy jeżeli strony dojdą do wzajemnego porozumienia zawierając ugodę pozasądową i ustalą inną kwotę wynagrodzenia za przeniesienie własności nieruchomości niż kwota wynagrodzenia zasądzona wyrokiem sądu czy podatkowe traktowanie tej transakcji na gruncie przepisów związanych z VAT ulegnie zmianie...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z 2004 r. ze zm., dalej jako „Ustawa o VAT”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Wnioskodawca podkreśla, że pod pojęciem towary ustawa o VAT rozumie m.in. budynki, budowle, a także grunty. Natomiast, poprzez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Warto zauważyć, że w przedmiotowym wypadku wynagrodzenie za przeniesienie prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel (czyli de facto i de iure prawa własności nieruchomości) ustalił sąd, choć strony mogą zawrzeć odrębną ugodę. Mając na względzie powyższe, należy stwierdzić, że niewątpliwie przedmiotowa transakcja mieści się w zakresie pojęciowym pojęcia „odpłatna dostawa towarów” i tym samym, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia jest fakt, że na części gruntów — należących do Spółki P. — poczynione zostały naniesienia przez H., a następnie Wnioskodawcę. Według opinii Wnioskodawcy, transakcja zbycia gruntu, na którym znajdują się naniesienia (nie będące własnością właściciela gruntu) jest ipso facto w rozumieniu przepisów ustawy o VAT dostawą terenu zabudowanego i w tym kontekście należy rozpatrywać wszelkie skutki prawne związane z taką transakcją

2. Tym samym, dla celów podatku VAT, dostawę takiego gruntu, mimo, że to nie dostawca gruntu wybudował nieruchomości, należy traktować jako dostawę gruntu zabudowanego.

3. Sprzedaż gruntów zabudowanych

a) podstawa opodatkowania

Podstawą opodatkowania jest — co do zasady — kwota należna z tytułu sprzedaży. W przedmiotowym przypadku będzie to kwota zasądzona przez Sąd, względnie o czym dalej, kwota ustalona w odrębnej umowie przez Wnioskodawcę i Spółkę P..

Zgodnie z art. 29 ust. 5 Ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W praktyce powyższa regulacja powinna być rozumiana w taki sposób, że grunt, z którym trwale złączone są budynki lub budowle również będące przedmiotem dostawy, opodatkowany jest wedle tej samej stawki co budynki czy też budowle. Innymi słowy o właściwej stawce podatku VAT decyduje nie grunt, lecz budynek trwale z gruntem związany.

Tym samym, wobec kwoty wynagrodzenia zasądzonej przez sąd bądź odrębnie ustalonej przez strony zastosować należy właściwą dla danej dostawy stawkę VAT (22% dla gruntów niezabudowanych albo zwolnienie z podatku ).

b) stawka

Zdaniem Wnioskodawcy, należy zaznaczyć, że ogólną zasadą na gruncie VAT jest, iż dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z VAT. Jednakże, ustawa o VAT zawiera szereg wyłączeń z tej zasady. Mianowicie, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie korzysta ze zwolnienia z VAT (a więc innymi słowy jest opodatkowana stawką 7% lub 22%):

• dostawa budynków, budowli lub ich części dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, dostawa budynków, budowli lub ich części, gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (tj. np. w formie odpłatnej dzierżawy lub odpłatnej dostawy), pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

• wybudowaniu lub

• ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym wypadku, de facto nigdy nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, bowiem nieruchomości wybudowane na gruncie przez Wnioskodawcę nigdy nie zostały sprzedane lub wydzierżawione, a jedynie wpisane do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Pierwszym zasiedleniem będzie natomiast sprzedaż nieruchomości przez Spółkę P. Wnioskodawcy. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka P., sprzedając nieruchomość, nie mogłaby korzystać ze zwolnienia z VAT opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 10).

Jednakże, mimo iż formalnie z tego zwolnienia Spółka nie może korzystać, to na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

• w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy (tj. Spółce P.) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

• dokonujący ich dostawy (tj. Spółka P.) nie ponosiła wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
  
  

Wnioskodawca informuje, że w przedmiotowej sprawie, dokonujący dostawy, a więc Spółka P., nie odliczyła VAT z tytułu nabycia przedmiotowych nieruchomości oraz nie ponosiła żadnych nakładów na przedmiotowe nieruchomości gruntowe.

Wnioskodawca jednocześnie zaznacza, że w jego opinii bez znaczenia jest fakt odliczenia VAT z tytułu budowy pieca hutniczego (wanny szklarskiej) przez Wnioskodawcę. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT wyraźnie stanowi, że to dokonujący dostawy, a więc Spółka P., nie mogła ponosić wydatków na ulepszenie i odliczać z tego tytułu podatku VAT.

Mając na względzie powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, dostawa przedmiotowych gruntów zabudowanych korzystać będzie ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Podobne stanowisko zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej (sygn. ITPP2/443-170/10/EB) z 30 kwietnia 2010r. oraz interpretacji indywidualnej (sygn. ITPP2/443-103/10/PS) z 27 kwietnia 2010r. a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej (sygn. IPPP2-443-14/10-5/lZ) z dnia 21 kwietnia 2010r.

c) obowiązek podatkowy

Zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty za przedmiotową dostawę, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania tychże budynków.

d) Podsumowanie

Zdaniem Wnioskodawcy:

• zakres i sposób opodatkowania (a więc właściwe stawki oraz moment powstania obowiązku podatkowego) wyznaczają budynki i budowle trwale z gruntem związane, nie zaś sam grunt,

• dostawa gruntów zabudowanych będzie korzystała ze zwolnienia z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o VAT.
  
  

4. Sprzedaż gruntów niezabudowanych

a) podstawa opodatkowania

Dla gruntów niezabudowanych podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu sprzedaży. W przedmiotowym przypadku będzie to kwota określona przez Sąd we właściwym wyroku.

b) stawka

Co do zasady, grunty niezabudowane opodatkowane są według stawki 22%. Jednakże, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9) ustawy o VAT zwolniona z VAT jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zwolnienie przysługuje zatem wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i przeznaczony na inne cele niż budowlane, czy też pod zabudowę. Innymi słowy, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym lub działek rekreacyjnych. Co więcej, zdaniem Wnioskodawcy, podkreślić należy, że nie ma znaczenia faktyczny i aktualny sposób wykorzystania gruntu. Znaczenie ma zaś jego przeznaczenie.

Takie samo stanowisko zajął m.in. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 13 marca 2007 r. (sygn. III SA/Wa 4147/06). W opinii Wnioskodawcy, dla uznania danego gruntu za przeznaczony pod zabudowę decydujące znaczenie ma miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W przypadku, gdy nie ma takich planów dla przedmiotowego gruntu, pomocna w ustaleniu charakteru i przeznaczenia gruntu może być decyzja dotycząca ustalenia warunków zabudowy danego gruntu. Co więcej, według Wnioskodawcy, można się również odwoływać w tym zakresie do ewidencji gruntów i budynków prowadzonej przez starostę.

Tym samym, jeżeli grunt niezabudowany jest gruntem budowlanym lub też przeznaczonym pod zabudowę, jego dostawa opodatkowana będzie 22% stawką VAT. Natomiast, gdy sprzedawany na mocy orzeczenia sądu grunt nie posiada takiego charakteru, przedmiotowy grunt będzie zwolniony z VAT.

c) obowiązek podatkowy

W przypadku gruntów niezabudowanych, obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, tj. z dniem wystawienia faktury, nie później jednak niż w siódmym dniu od daty dostawy.

d) podsumowanie

Zdaniem Wnioskodawcy:

• dostawa gruntów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę opodatkowana jest wedle 22% stawki VAT,

• dostawa gruntów nie mających charakteru gruntu budowlanego lub nie przeznaczonych pod zabudowę korzysta ze zwolnienia w VAT.
  
  

Do określenia charakteru gruntu i jego przeznaczenia posłużyć się należy w koleśności miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, decyzją o warunkach zabudowy, ewidencją gruntów prowadzoną przez właściwego starostę.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przez Spółkę P. na rzecz Wnioskodawcy nieruchomości gruntowej niezabudowanej (dwie działki, to jest działka X i działka Y), które to nieruchomości zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy dla nieruchomości gruntowej niezabudowanej oznaczone są jako P-T to jest Obszar Zabudowy Produkcyjno-Technicznej opodatkowana jest według stawki podstawowej obecnie 22%.

5. Wnioskodawca jest zdania, że w przypadku ewentualnej ugody zawartej pomiędzy stronami transakcji zmieni się tylko ewentualnie kwota wynagrodzenia związana z przeniesieniem własności nieruchomości, nie zaś skutki prawne i podatkowe związane z transakcją.

W uzupełnieniu swojego stanowiska (pismem z dnia 04.10.2010r.) odnośnie pytania nr 5 Wnioskodawca stwierdza, co następuje:

Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego w przedmiotowym wniosku na podstawie wyroku sądowego z dnia 28 kwietnia 2010r. Sądu Apelacyjnego Wydział Cywilny dotychczasowy właściciel, tj. Spółka P. została zobowiązana do przeniesienia na Wnioskodawcę własności nieruchomości gruntowych za wynagrodzeniem ustalonym przez Sąd, łącznie w kwocie 2.478.087,76 złotych.

Spółka P. i Wnioskodawca rozważają zawarcie pozasądowej ugody w sprawie, niekoniecznie w oparciu o kwotę zasądzoną wyrokiem Sądu Apelacyjnego w x.

Wnioskodawca, nie może bowiem wykluczyć, że Spółka P. dążyła będzie do kontynuowania sporu pomiędzy stronami poprzez dostępne środki procesowe np. poprzez wznowienia postępowania bądź stwierdzenia niezgodności wydanego wyroku z prawem.

Celem uniknięcia niepewności prawnej w tym względzie Wnioskodawca zainteresowany jest zawarciem ugody, której efektem tak samo jak w wyniku wyroku Sądu Apelacyjnego będzie przeniesienie na Wnioskodawcę własności nieruchomości gruntowych za wynagrodzeniem, jednak wysokość tego wynagrodzenia zostanie ustalona przez strony.

Przedmiotowa ugoda zapewni tym samym te same skutki prawne, co powołany wyżej wyrok, w postaci przeniesienia własności nieruchomości, za podwyższoną cenę w porównaniu

z wynagrodzeniem określonym przez Sąd, jednak wyłączy możliwość kontynuowania sporu przez P.. Wynagrodzenie, o którym mowa nie będzie karą umowną czy odszkodowaniem z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług lub też zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług, a zapłatą ceny za grunt.

Zawarcie przedmiotowej Ugody będzie pozwalało w sposób bezpieczny kontynuować działalność gospodarczą, poprzez ograniczenie ewentualnych kosztów, które zasądziłby sąd oraz do ograniczenia negatywnych skutków będących następstwem dużej ilości toczonych procesów i spraw sądowych. W zakresie konsekwencji podatkowych Wnioskodawca zauważa, że przedmiotem transakcji w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest dostawa towaru, i to niezależnie od tego czy wysokość wynagrodzenia za grunt określona zostanie przez strony w ugodzie, czy też wynikać będzie z wyroku.

Podsumowanie:

Stanowisko Spółki jest następujące, niezależnie od tego czy podstawą prawną przeniesienia własności gruntu będzie powołany wyżej wyrok Sądu Apelacyjnego, czy też ugoda pozasądowa zawarta przez strony, czynność ta na gruncie prawa cywilnego rodzić będzie te same skutki i zdefiniowana będzie jako przeniesienie własności gruntu.

Skutki prawne takiej transakcji będą więc takie same, niezależnie od tego czy własność gruntu zostanie przeniesiona na podstawie wyroku, czy też ugody, i w tym właśnie zakresie Wnioskodawca podnosił tożsamość skutków prawnych.

Tak opisana czynność prawna, stanowić będzie na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług odpłatną dostawę towaru, jako przeniesienie prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel, także w tym wypadku niezależnie od wysokości ustalonego wynagrodzenia, i podstawy na jakiej to wynagrodzenie zostało ustalone, to jest czy wysokość tego wynagrodzenia wynikać będzie z wyroku, czy ugody.

Na koniec Wnioskodawca podnosi, że Spółka P. i Wnioskodawca nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu artykułu 32 ustawy o podatku od towarów i usług, a nadto, że wynagrodzenie wynikające z ugody odpowiadać będzie wartości rynkowej przedmiotowego gruntu, z uwzględnieniem okoliczności opisanych we wniosku i dzisiejszych dodatkowych wyjaśnieniach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwana dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Należy zaznaczyć, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy o VAT). A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli, które się na nim znajdują.

Odnosząc przedstawioną powyżej analizę przepisów prawa podatkowego do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż niezależnie od tego, że wynagrodzenie ustalone przez sąd dotyczy tylko wartości gruntu, przeniesienie własności nieruchomości gruntowych przez dotychczasowego właściciela, tj. Spółkę P. będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT obejmująca w przypadku nieruchomości zabudowanych także wartość budynków i budowli na tym gruncie wzniesionych, bowiem z podstawy opodatkowania dostawy gruntów zabudowanych nie wyodrębnia się wartości tych budynków i budowli. Natomiast w przypadku nieruchomości gruntowej niezabudowanej odpłatną dostawą towarów objęta jest cała wartość tej nieruchomości. Tym samym zgodzić należałoby się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż dostawę gruntu, na którym znajdują się budynki i budowle należy uznać za dostawę gruntów zabudowanych niezależnie od faktu, iż budynki i budowle zostały wzniesione na cudzym gruncie.

Stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, wg art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o VAT).

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Wobec braku definicji ustawowej, celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej „studium”. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Ponadto zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m. in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca - osoba prawna prowadzącą działalność gospodarczą - jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest następcą prawnym H.. W chwili obecnej użytkuje nieruchomości gruntowe (7 działek zabudowanych oraz 2 niezabudowane), których właścicielem jest Spółka P. (dalej: kontrahent). Kontrahent do 15 października 1949 był właścicielem przedsiębiorstwa H. w rozumieniu dzisiaj obowiązującego artykułu 55¹ Kodeksu Cywilnego, kiedy to jej majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa w drodze nacjonalizacji. W chwili nacjonalizacji nieruchomości gruntowe, na których obecnie prowadzi działalność Wnioskodawca stanowiły nieużytki rolne niezabudowane i pozbawione infrastruktury. Na przejętych w drodze decyzji nacjonalizacyjnej gruntach H. poczyniło szereg nakładów rzeczowych tj. między innymi wzniosło budynki oraz budowle i urządzenia trwale związane z gruntem, a nakłady te były sukcesywnie dokonywane zarówno przez H., jak i Wnioskodawcę po przejęciu przez nią H.. Na wspomniane nakłady składają się między innymi zakład produkcyjny oraz osiedle mieszkaniowe, w obydwu wypadkach wraz z infrastrukturą towarzyszącą. W dniu 27 września 2000r. Wnioskodawca i kontrahent zawarły umowę dzierżawy gruntu, a czynsz dzierżawny naliczany był od wartości samego gruntu, jako że wybudowanie budynków i budowli odbyło się nakładami dzierżawcy to jest H., a następnie Wnioskodawcy. Czynsz dzierżawny ustalono z uwzględnieniem podatku od towarów i usług, ponadto wydzierżawiający wyraził w umowie wolę zbycia własności gruntów. Umowa dzierżawy zawarta została z mocą obowiązującą od 9 czerwca 1998r. (to jest od daty powołanej wyżej ostatecznej decyzji Ministra Gospodarki) do dnia 31 grudnia 2001r. i po tym terminie nie została przez strony przedłużona, natomiast zobowiązanie wydzierżawiającego do sprzedaży lub innego prawnie dozwolonego prawem przeniesienia własności nie zostało wykonane. Po tym terminie strony wiodły spór prawny przed Sądem Apelacyjnym oraz powszechnymi. W roku 2007r. Wnioskodawca rozpoczął budowę pieca hutniczego trwale związanego z gruntem tzw. „wanny szklarskiej” oddanego do użytkowania 31 sierpnia 2008r. i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, w grupie maszyny i urządzenia, odliczając VAT od w/w inwestycji. Właściciel gruntów - kontrahent nie ponosił żadnych nakładów na grunty. Z uzupełnienia do przedmiotowego wniosku wynika, że dla nieruchomości gruntowej niezabudowanej nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego gminy, a ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy dla nieruchomości gruntowej niezabudowanej (2 działki) wynika, iż działki te znajdują się na terenie oznaczonym jako „Obszar Zabudowy Produkcyjno – Technicznej”. Ponadto z uzupełnienia do wniosku wynika, iż budynki i budowle wniesione przez Wnioskodawcę na gruncie należącym do kontrahenta nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż dostawa przedmiotowej nieruchomości gruntowej zabudowanej (7 działek) będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. W opinii tut. Organu podatkowego nie znajdzie zastosowania wskazany przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem dostawa w/w nieruchomości będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Z uzupełnienia do wniosku wynika, iż budynki i budowle wniesione przez Wnioskodawcę na gruncie należącym do kontrahenta nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Tym samym nie została spełniona w stosunku do tej nieruchomości przesłanka z przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT stanowiącego definicję legalną pierwszego zasiedlenia. Zatem planowana przez kontrahenta dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

W związku z tym, co zostało stwierdzone powyżej dostawa nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkami i budowlami (7 działek) będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, bowiem w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy (kontrahentowi) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a także w stosunku do tych obiektów kontrahent nie dokonywał nakładów na ich ulepszenie. Z uwagi na fakt, iż dostawa budynków, o których mowa wyżej jest zwolniona, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, grunt związany z budynkami jest opodatkowany (w świetle art. 29 ust. 5 ustawy o VAT) według tych samych zasad co budynki na nim posadowione; zatem dostawa gruntu również korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Odnośnie dostawy przez kontrahenta nieruchomości gruntowych niezabudowanych (2 działki) tut. Organ podatkowy jest zdania, iż podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT i nie korzystają ze zwolnienia od podatku. Powyższe wynika z faktu, iż ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, korzysta dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z uzupełnienia do przedmiotowego wniosku wynika, iż działki te znajdują się na obszarze zabudowy produkcyjno – technicznej. Skutkiem powyższego jest to, iż sprzedaż posiadanej przez kontrahenta nieruchomości gruntowej niezabudowanej (2 działki) - stosownie do zapisów studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego - nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług i jest opodatkowana podstawową 22% stawką podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Odpowiadając na piąte z zadanych pytań tut. Organ podatkowy stwierdza, iż niezależnie od czy podstawą do ustalenia kwoty wynagrodzenia za przeniesienie własności nieruchomości opisanych we wniosku będzie prawomocny wyrok sądu czy ugoda pozasądowa zawarta pomiędzy stronami, sprzedaż przez kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy nieruchomości gruntowych zabudowanych i niezabudowanych będzie stanowić, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zmiana kwoty wynagrodzenia za przeniesienie własności nieruchomości gruntowych skutkować będzie jedynie zmianą podstawy opodatkowania podatkiem VAT, bowiem podstawą opodatkowania jest obrót, a więc cena należna z tytułu sprzedaży (cena wynagrodzenia) pomniejszona o kwotę należnego podatku. Zatem należałoby się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż tak opisana czynność prawna, stanowić będzie na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług odpłatną dostawę towarów, jako przeniesienie prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel, niezależnie od wysokości ustalonego wynagrodzenia i podstawy na jakiej to wynagrodzenie zostało ustalone.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pięciu zadanych pytań należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, iż w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasady zawierania umów regulują przepisy prawa cywilnego, a zatem ich analiza nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tym samym przedmiotem analizy przez tut. Organ podatkowy nie była kwestia treści przyszłej ugody pozasądowej jaką Strony zamierzają zawrzeć w kwestii ustalenia innej ceny wynagrodzenia należnego z tytułu przeniesienia własności nieruchomości gruntowych.

Ponadto zauważyć należy, iż niniejsza interpretacja wydana została dla Wnioskodawcy, który jest nabywcą przedmiotowych nieruchomości gruntowych i nie wywołuje skutków prawnopodatkowych, o których mowa w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa, dla kontrahenta Wnioskodawcy, który występuje w roli zbywcy tych nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.