INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.05.2010 r. (data wpływu 28.05.2010 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 03.08.2010 r. (data nadania 03.08.2010 r., data wpływu 09.08.2010 r.) na wezwanie z dnia 19.07.2010 r. Nr PPPB2/442-544/10-2/ISZ, IPPB5/423-354/10-2/IŚ (data nadania 21.07.2010 r., data odbioru 28.07.2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu określenia poziomu ceny rynkowej przy ustalaniu wynagrodzenia za poręczenie kredytu podmiotowi powiązanemu, a także w zakresie określenia przedmiotu transakcji i momentu sporządzenia dokumentacji niezbędnej przy tego rodzaju transakcjach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.05.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy Spółka udzielając poręczenia kredytu spółce powiązanej występuje w charakterze podatnika, określenia stawki podatku VAT dla ww. usługi oraz dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu określenia poziomu ceny rynkowej przy ustalaniu wynagrodzenia za poręczenie kredytu podmiotowi powiązanemu, a także w zakresie określenia przedmiotu transakcji i momentu sporządzenia dokumentacji niezbędnej przy tego rodzaju transakcjach.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka – Wnioskodawca (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest podmiotem dominującym wobec spółki A. S.A. z siedzibą w W. (dalej: Spółka A. lub spółka zależna). Spółka jest firmą transportową specjalizującą się w transporcie paliw. Spółka A. prowadzi hurtową i detaliczną sprzedaż paliw na terenie całego kraju.

Z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności, obie spółki ściśle ze sobą współpracują zarówno na poziomie operacyjnym, jak również współdziałają w obszarze zarządzania ryzykiem finansowym. Elementem tego współdziałania jest wzajemne udzielanie sobie poręczeń spłaty zobowiązań wobec banków, które to zobowiązania wynikają z umów kredytowych oraz umów o udzielenie gwarancji bankowej. Poręczenia te miały dotychczas charakter nieodpłatny.

Wnioskodawca rozważa obecnie zmianę zasad współpracy ze spółką dominującą polegającą na wprowadzeniu odpłatności za udzielenie poręczenia. Zmiana ta jest rozważana z uwagi na rozbieżności pomiędzy oceną skutków podatkowych uzyskania nieodpłatnie poręczeń formułowaną przez Ministra Finansów w szeregu znanych Wnioskodawcy indywidualnych interpretacji podatkowych (zgodnie z którymi nieodpłatne otrzymanie poręczenia (gwarancji) od podmiotu powiązanego nie jest świadczeniem nieodpłatnym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym), a odmiennym stanowiskiem naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w dwóch wyrokach wydanych w ostatnim okresie: wyroku z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie oznaczonej II FSK 1417/08, uchylającym wyrok WSA w Gliwicach z 20 maja 2008 r. (I SA/Gl 35/08) oraz wyroku z dnia 8 grudnia 2009 r. w sprawie oznaczonej I FSK 1156/08, uchylającym wyrok WSA w Łodzi z 4 kwietnia 2008 r. (I SA/Łd 57/08), zgodnie z którymi nieodpłatne otrzymanie poręczenia (gwarancji) od podmiotu powiązanego stanowi nieodpłatne świadczenie na gruncie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP. Dodać należy, iż w przypadku zmiany zasad współpracy ze spółką zależną, polegającej na wprowadzeniu odpłatności za udzielenie poręczenia, w dalszym ciągu udzielanie poręczeń nie byłoby przedmiotem profesjonalnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy - poręczenia udzielane byłyby jedynie spółce zależnej, a usługi tego rodzaju nie byłyby świadczone na rzecz żadnego innego podmiotu.

Analogicznie spółka zależna udzielałaby poręczeń jedynie Wnioskodawcy, jako jej spółce dominujacej. Wnioskodawca zakłada także, że zarówno opłata uzyskana za udzielenie poręczenia na rzecz spółki zależnej, jak również opłata płacona za poręczenia uzyskane od spółki zależnej miałby charakter cen rynkowych, tj. zostałyby skalkulowane na poziomie cen stosowanych przez podmioty profesjonalnie udzielające poręczeń, odpowiednio skorygowanych, w szczególności z uwagi na inny poziom ryzyka w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi oraz korzyści dla obu podmiotów wynikające z możliwości realizacji założonej strategii gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca udzielając odpłatnego poręczenia kredytu podmiotowi powiązanemu (spółce zqależnej), występuje w charakterze podatnika VAT, a czynność ta jest usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnioną jako usługa finansowa z opodatkowania tym podatkiem, pomimo iż Wnioskodawca nie zamierza udzielać poręczeń profesjonalnie, tj. oferować i świadczyć ich jakimkolwiek innym podmiotom poza spółką zależną...
2. Czy Wnioskodawca określając wynagrodzenie za poręczenie kredytu podmiotowi powiązanemu, tj. cenę rynkową tej usługi, uprawniony jest do jej ustalenia na poziomie różniącym się od cen oferowanych za tego typu usługi przez podmioty profesjonalnie prowadzące działalność w tym zakresie, z uwagi na odmienny poziom takiej transakcji (które może wiarygodnie ocenić dzięki pełnej wiedzy o standingu ekonomicznym i finansowym spółki powiązanej) oraz wpływ innych czynników wskazanych w przepisie art. 9a ust. 1 o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli będą one miały wpływ na ustalenie tej ceny...
3. Czy Wnioskodawca w przypadku udzielenia poręczenia podmiotowi powiązanemu (spółce zależnej) będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych wskazanej w art. 9a ust. 1 przywołanej wyżej ustawy w momencie, gdy wartość należnego mu wynagrodzenia za udzielone poręczenia przekroczy limit wskazany w art. 9a ust. 2 ustawy, czy też w momencie, gdy wartość poręczeń udzielonych podmiotowi powiązanemu przekroczy ten limit...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone numerem 2 i 3, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

W zakresie pytania nr 1, dotyczącego podatku od towarów i usług - została wydana odrębna interpretacja.

Stanowisko Spółki:

Ad. 2.

Umowa poręczenia jest stosunkiem zobowiązaniowym między poręczycielem a wierzycielem wierzytelności i zawierana jest w celu zabezpieczenia wierzyciela, np. banku, który udzielił kredytu na rzecz dłużnika. Na mocy tej umowy poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał (art. 876 Kodeksu cywilnego).

W konsekwencji zawarcia umowy poręczenia poręczyciel staje się wraz z dłużnikiem, współdłużnikiem solidarnym wobec wierzyciela (art. 881 Kodeksu cywilnego). Poręczyciel w momencie udzielenia poręczenia nie ponosi żadnych kosztów ani ograniczeń związanych z udzielonym zabezpieczeniem. Ewentualne koszty mogą się pojawić jedynie w przypadku, gdyby dłużnik nie wykonał swojego zobowiązania.

Podstawowe znaczenie ma w związku z tym rzetelne oszacowanie prawdopodobieństwa takiego zdarzenia. W tym kontekście, zdaniem Wnioskodawcy, nie jest zasadnym porównywanie transakcji udzielania poręczeń pomiędzy podmiotami powiązanymi z działalnością profesjonalnych instytucji finansowych, których przedmiotem działalności jest udzielanie poręczeń i gwarancji.

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na fakt, iż na odmiennych zasadach jest szacowane ryzyko udzielenia poręczenia pomiędzy podmiotami niezależnymi, a podmiotami powiązanymi realizującymi wspólną strategię i współpracującymi na poziomie działalności operacyjnej. Wyceniając taką usługę banki lub inne instytucje poręczeniowe muszą uwzględniać rodzaj, wysokość oraz okres spłaty kredytu (lub innej wierzytelności), a także szereg czynników wpływających na sytuację finansową podmiotu otrzymującego poręczenie, a w szczególności stan majątkowy, status prawny, historię kredytową, wyniki finansowe. Oceniając wiarygodność podmiotu, któremu udzielane jest poręczenie, instytucje profesjonalnie świadczące takie usługi dysponują niepełną wiedzą, opartą jedynie o oficjalne sprawozdania finansowe i generalnie nie mają dostępu do większości informacji poufnych, dotyczących strategii firmy, charakteru zmian w jej otoczeniu rynkowym, perspektyw poszczególnych rodzajów działalności, itd.

Całkowicie odmienna jest sytuacja podmiotów powiązanych, które mają generalnie nieporównywalnie większy zakres informacji o innych jednostkach grupy kapitałowej, a w niektórych przypadkach (np. unii personalnej, tj. pełnienia przez te same osoby funkcji członka zarządu spółki dominującej i spółki zależnej) dysponują pełną wiedzą o standingu finansowym, działalności i wszystkich innych aspektach funkcjonowania podmiotu, któremu udzielane jest poręczenie. W tym ostatnim przypadku, zdaniem Wnioskodawcy, podejmowane ryzyko wynikające z udzielania poręczenia spółce dominującej dąży do zera.

Zdaniem Wnioskodawcy, kalkulując cenę poręczenia udzielonego spółce dominującej, może on także uwzględnić wszystkie te elementy realizowanej przez niego strategii gospodarczej oraz innych działań prowadzonych w jej ramach, które mają wpływ na współpracę operacyjną ze spółką zależną oraz jej efektywność.

Ad. 3

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej elementy wskazane w przywoływanym przepisie.

Obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej dotyczy transakcji między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1. 100.000 euro - jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7, albo
2. 30.000 euro - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
3. 50.000 euro - w pozostałych przypadkach.
   
   

Pojęcie „transakcja” nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego ani cywilnego. Zatem można uznać, iż nie posiada ono definicji legalnej.

W takim przypadku należy posłużyć się znaczeniem słownikowym, w myśl którego transakcja – to „operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług lub umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług; też zawarcie takiej umowy”.

Uwzględniając zarówno brzmienie przepisów podatkowych, jak i orzecznictwo, zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie „transakcja” może zostać zdefiniowane jako: „umowa lub umowy zawarte z tym samym partnerem lub tymi samymi partnerami, przedmiotem, której lub których są dobra i usługi objęte jedną ceną”.

W tych okolicznościach, zdaniem Wnioskodawcy, wartość transakcji w rozumieniu przepisu art. 9a ust. 2 i 3 cyt. ustawy jest równa kwocie wynagrodzenia, które otrzyma od spółki powiązanej za udzielenie poręczenia.

W związku z tym, obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej powstanie, gdy łączne wynagrodzenie Wnioskodawcy wynikające z umowy o udzielenie poręczenia lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych świadczeń z tego tytułu przekracza równowartość 30.000 euro.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla określenia wartości transakcji dla wskazanych wyżej celów (sporządzenie dokumentacji podatkowej) nie ma natomiast znaczenia kwota, na jaką udzielone zostanie poręczenie.

Wartość poręczenia dotyczy bowiem nie stosunków Wnioskodawcy ze spółką zależną , która jest podmiotem powiązanym i której Wnioskodawca ma zamiar udzielić poręczenia, lecz jego stosunków z bankiem, który udzieli kredytu (lub gwarancji) spółce powiązanej (bank nie jest podmiotem powiązanym dla żadnej ze spółek). To bank jest beneficjentem poręczenia i uzyskuje prawo do ewentualnego świadczenia, polegającego na zaspokojeniu się z majątku podmiotu udzielającego poręcznie, gdyż umowa poręczenia służy zabezpieczeniu wierzytelności i zawierana jest w celu zabezpieczenia banku, który podjął określone zobowiązanie, np. udzielił kredytu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W kwestii pytania 3 postawionego we wniosku - mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Natomiast w odpowiedzi na pytanie 2 postawione we wniosku wyjaśniam, co następuje:

Z perspektywy przepisów prawa podatkowego pomiędzy danymi podmiotami gospodarczymi mogą istnieć powiązania zarówno osobowe, jak i kapitałowe. Zaistnienie takich powiązań narzuca przedsiębiorcom szczególne obowiązki i z drugiej strony naraża na wyższy niż w przypadku podmiotów niezależnych poziom ryzyka podatkowego. Sprowadza się ono zasadniczo do możliwości zastosowania przez organy podatkowe tzw. sanacyjnej stawki w podatku dochodowym, która wynosi aż 50% oszacowanego przez organ dochodu.

Podmioty powiązane – to podmioty, między którymi zachodzą relacje określone w art. 11 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej: updop), czyli m.in. gdy te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów.

Regulacje zawarte w przepisach art. 11 updop odnoszą się do zagadnienia tzw. przerzucania dochodów pomiędzy powiązanymi ze sobą podatnikami w celu zmniejszenia zobowiązań podatkowych, dotyczących tych podmiotów (sztucznie kształtujących ich dochody) poprzez stosowanie cen transferowych.

Dla oceny i ustalenia, czy działania podmiotów powiązanych mają wpływ na wysokość ceny sprzedaży towarów, wynagrodzenia za świadczone usługi oraz z tytułu świadczeń niematerialnych, a także dla stwierdzenia, czy działania podmiotów powiązanych nie mają wpływu na zaniżenie dochodów budżetu państwa w przypadku, gdy transakcje dokonywane są bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego siedzibę w tzw. raju podatkowym - służy dokumentacja podatkowa, której obowiązek prowadzenia przez podatników w przypadku określonej kategorii transakcji nakładają przepisy art. 9a updop.

Z kolei dla podatnika sporządzenie dokumentacji jest o tyle istotne, że w przypadku gdy z uzasadnionych powodów warunki, na których odbywają się transakcje między powiązanymi spółkami różnią się od ogólnie stosowanych – to starannie sporządzona dokumentacja może stanowić materiał dowodowy potwierdzający poprawność takich transakcji z ekonomicznego punktu widzenia.

Obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej, dotyczy:

1. transakcji (jednej lub wielu) między podmiotami powiązanymi, których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

zgodnie art. 9a ust. 2 updop:

• 100.000 euro – jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust.7, albo

• 30.000 euro – w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych lub prawnych, albo

• 50.000 euro – w pozostałych przypadkach;

2. transakcji, w związku z którą zapłata należności wynikająca z takiej transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową (tzw. raje podatkowe) – jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20.000 euro (art. 9a ust. 3 updop);
3. odpowiednio do ww. przypadków, gdy podmiot zagraniczny na terytorium Polski prowadzi działalność poprzez położony w Polsce zagraniczny zakład (art. 9a ust. 5a updop).

Dokumentacja podatkowa transakcji obejmuje (art. 9a ust. 1 updop):

• określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji;

• określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty;
  metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji;

• określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach - w przypadku, gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot;

• wskazanie innych czynników - w przypadku, gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji uwzględnione zostały te inne czynniki;

• określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.
  
  

Forma dokumentacji nie została określona przez przepisy updop, co oznacza że podatnicy mają dowolność w przedmiotowym zakresie. Bez względu na formę dokumentowania ważne jest jednak, aby zawierała kompletny materiał dowodowy.

Przepisy art. 9a updop nie precyzują też terminu, w którym podatnik zobowiązany jest sporządzić szczególną dokumentację podatkową. Wskazują jedynie minimalne wartości określonych rodzajów transakcji, dla których wymagane jest przygotowanie takiej dokumentacji. Nie można z przepisów tych wywieść, że dokumentację podatkową podatnik ma mieć sporządzoną w konkretnym momencie (zawarcia umowy, przekroczenia progu ustawowego wg wystawionych, lecz nie zapłaconych faktur, czy faktycznego poniesienia kosztów przekraczających określony przepisem próg). Jednakże, skoro na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnicy są obowiązani do przedłożenia dokumentacji w terminie 7 dni od dnia doręczenia żądania (art. 9a ust. 4updop), zasadnym wydaje się, aby przedmiotową dokumentację kompletować na bieżąco, w miarę realizacji transakcji, które z punktu widzenia ustawy trzeba kwalifikować jako transakcje z podmiotami powiązanymi.

Konsekwencje braku wymaganej przez przepisy ustawy podatkowej dokumentacji, tj. nieprzedłożenie takiej dokumentacji w terminie wyżej określonym reguluje art. 19 ust. 4 updop, który stanowi, że „Jeżeli organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej określą, na podstawie art. 11, dochód podatnika w wysokości wyższej (stratę w wysokości niższej) niż zadeklarowana przez podatnika w związku z dokonaniem transakcji, o których mowa w art. 9a, a podatnik nie przedstawi tym organom wymaganej przez te przepisy dokumentacji podatkowej – różnice między dochodem zadeklarowanym przez podatnika a określonym przez te organy opodatkowuje się stawką 50%”.

W zdarzeniu opisanym we wniosku Spółka oraz powiązana z nią spółka dominująca będą sobie wzajemnie udzielały - za wynagrodzeniem - poręczeń kredytów bankowych. Na tym tle w pytaniu nr 2 postawionym przez Spółkę zgłoszono wątpliwość odnośnie możliwości skalkulowania ceny rynkowej wynagrodzenia na poziomie różniącym się od cen oferowanych za tego typu usługi przez podmioty profesjonalne prowadzące działalność w przedmiotowym zakresie, przy jednoczesnym uwzględnieniu innych czynników znanych Spółce, a mających bezpośredni wpływ na poziom tej ceny.

A zatem, postawione przez Spółkę pytanie wiąże się z oceną prawidłowości skalkulowania ceny wynagrodzenia za udzielenie poręczenia podmiotowi powiązanemu.

Jak, już wskazano wyżej cena wynagrodzenia winna być ceną rynkową.

Wartość rynkowa w tym przypadku, czyli dotyczącym podmiotów powiązanych, to wartość określona na podstawie ceny ustalonej w oparciu o metody, o których mowa w § 12-14 oraz § 16 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10.09.2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych.

Spółka ustalając cenę wynagrodzenia za poręczenie kredytu podmiotowi powiązanemu winna postępować zgodnie z wytycznymi ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10.09.2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania (…) i jednocześnie winna sporządzić dokumentację podatkową z omawianym tematem związaną. Należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że sposób kalkulacji ceny rynkowej w tym konkretnym przypadku zależny jest od polityki firmy, dostępnych danych, danych porównawczych, stanu i nasycenia rynku i wielu innych czynników, a tym samym cena rynkowa przedmiotowego wynagrodzenia nie musi być tożsama z ceną stosowaną przez podmioty profesjonalne prowadzące działalność w zakresie odpłatnego udzielania poręczeń. Jednocześnie, w zależności od zgromadzonego materiału, danych porównawczych - wybór metody kalkulacji ceny wynagrodzenia pozostaje w gestii Spółki.

W tym stanie rzeczy, konsekwentnie, stanowisko Spółki, że Spółka określając wynagrodzenie za poręczenie kredytu podmiotowi powiązanemu, tj. cenę rynkową tej usługi, uprawniona jest do jej ustalenia na poziomie różniącym się od cen oferowanych za tego typu usługi przez podmioty profesjonalnie prowadzące działalność w tym zakresie, z uwagi na odmienny poziom takiej transakcji (które może wiarygodnie ocenić dzięki pełnej wiedzy o standingu ekonomicznym i finansowym spółki powiązanej) oraz wpływ innych czynników wskazanych w przepisie art. 9a ust. 1 o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli będą one miały wpływ na ustalenie tej ceny – uznaje się za prawidłowe.

Niezależnie od powyższego należy wyraźnie zaznaczyć, że jednoznaczna ocena, czy określona przez Spółkę cena za przedmiotowe wynagrodzenie będzie w istocie ceną rynkową może być dokonana w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego w toku badania dokumentów źródłowych. Natomiast procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, które w rozpatrywanej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę spełnienia przez Spółkę przesłanek w kwestii uznania wspomnianej ceny za rynkową. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa.

Należy wskazać, że gwarancję dla Spółki na potwierdzenie prawidłowości zastosowania przez Spółkę (wyboru metody) skalkulowania wynagrodzenia dla podmiotu powiązanego w zamian za poręczenie przez niego kredytu mogłoby stanowić tzw. porozumienie cenowe, zawarte w trybie przepisów Działu IIa (art. 20a-20r) Ordynacji podatkowej bezpośrednio z Ministrem Finansów. Procedurę kończy wydanie decyzji w sprawie porozumienia, która jest doręczana także podmiotom powiązanym z wnioskodawcą, naczelnikom urzędów skarbowych i dyrektorom urzędów kontroli skarbowej właściwym dla nich, a w przypadku porozumień wielostronnych i jednostronnych - także odpowiednim zagranicznym władzom podatkowym. Zaakceptowana w decyzji metoda ustalania ceny transakcyjnej wiąże zarówno wnioskodawcę i firmy z nim powiązane, jak i całą administrację skarbową.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.