INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 07 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 14 lipca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wyżywienia lub równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługujące funkcjonariuszom celnym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wyżywienia lub równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługujące funkcjonariuszom celnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W myśl art. 136 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323):

1. Funkcjonariusze w czasie wykonywania zadań służbowych mogą otrzymywać nieodpłatnie wyżywienie oraz napoje, zwane dalej "wyżywieniem", lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia przypadki, w których funkcjonariusz otrzymuje wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie, normy wyżywienia i wysokość równoważnika pieniężnego, sposób ustalania wartości pieniężnej równoważnika, warunki i tryb jego wypłacania, a także organy właściwe w tych sprawach uwzględniając zakres i specyfikę zadań służbowych wykonywanych przez funkcjonariuszy.
   
   

Na podstawie art. 136 ust. 2 ustawy o Służbie Celnej, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 23 października 2009r. w sprawie otrzymywania przez funkcjonariuszy celnych wyżywienia lub równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie (Dz. U. Nr 180, poz. 1406).

§ 3 ww. rozporządzenia określa warunki jakie należy spełnić, aby otrzymać wyżywienie według normy Z.

§ 4 ww. rozporządzenia określa zasady przyznawania wyżywienia według normy U w wymiarze 100%.

§ 5 ww. rozporządzenia określa zasady przyznawania wyżywienie według normy U w wymiarze 50%.

W ust. 2 wskazano, iż beneficjentem świadczenia są funkcjonariusze celni pełniący służbę w szczególnych warunkach, tj. w okresie zimowym na wolnym powietrzu przez co najmniej 4 godziny dziennie.

§ 6 ww. rozporządzenia przyznaje dodatkową normę wyżywienia w postaci napojów, przy czym w ust. 1 wskazano szczególne warunki, które muszą być spełnione aby norma w postaci napojów przysługiwała.

Ponadto w przypadku funkcjonariuszy celnych obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 października 2009r.w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszom celnym z tytułu podróży służbowych odbywanych na obszarze kraju (Dz. U. Nr 181, poz. 1413). Zgodnie z rozporządzeniem (i na warunkach w nim przewidzianych) funkcjonariuszowi z tytułu podróży służbowej przysługuje m. in. zwrot diety na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia. W § 7 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia, ustawodawca przewidział, że dieta nie przysługuje jeżeli funkcjonariusz otrzymuje bezpłatnie całodzienne wyżywienie w naturze albo równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie, o którym mowa w art. 136 ust. 1 ustawy o Służbie Celnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymanie przez funkcjonariuszy celnych wyżywienia lub równoważnika pieniężnego na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 października 2009r. w sprawie otrzymywania przez funkcjonariuszy celnych wyżywienia lub równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie stanowi przychód ze stosunku służbowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 9 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku. W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się stosunek służbowy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej wyżej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależne od tego czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W myśl art. 12 ust. 4 tej ustawy za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. W świetle powyższego, do przychodów pracownika zaliczyć należy wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą z faktem wykonywania pracy.

Art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na katalog przychodów, które są wolne od opodatkowania.

Do świadczeń przyznawanych na podstawie § 3, § 4, § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 października 2009r. w przypadku, gdy funkcjonariusz celny będzie wykonywał czynności służbowe poza miejscem zamieszkania i miejscem stałego pełnienia służby, tj. na podstawie polecenia wyjazdu służbowego, tzw. delegacji, będzie miał zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są: diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust 13.

Wnioskodawca uważa, iż w sytuacji, gdy funkcjonariusz celny otrzyma wyżywienie w czasie wykonywania czynności służbowych poza miejscem stałego pełnienia służby, to wartość otrzymanego wyżywienia będzie korzystała w pełnej wysokości ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16.

Jeżeli funkcjonariusz celny otrzymuje wyżywienie lub równoważnik w zamian za wyżywienie to wysokość równoważnika przekraczająca dietę będzie podlegała opodatkowaniu. Jeżeli funkcjonariusz celny otrzymuje wyżywienie lub równoważnik w zamian za wyżywienie na podstawie § 3, § 4 i § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia i wykonuje czynności w miejscu zamieszkania lub miejscu pełnienia służby, to zarówno wartość otrzymanego wyżywienia jak i równoważnika jest przychodem i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli funkcjonariusz celny otrzymuje wyżywienie lub równoważnik na podstawie § 5 ust. 2 oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 października 2009r. to świadczenia te będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11a. Są to świadczenia, które spełniają wymogi zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 11a, tj.

• przysługują ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby,
• przysługują osobom pozostałym w stosunku służbowym,
• przyznawane są na podstawie odrębnej ustawy i przepisów wykonawczych do tej ustawy (art. 136 ustawy o Służbie Celnej z 27 sierpnia 2009r., rozporządzenie Ministra Finansów z 23 października 2009r.).
  
  

Świadczenia te mają charakter świadczeń przyznanych na podstawie przepisów BHP, analogicznie jak świadczenia wynikające z art. 232 Kodeksu Pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się stosunek służbowy.

W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 11a pow. wyżej ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, wynikające z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby, przysługujące osobom pozostającym w stosunku służbowym, przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Istotnym elementem zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 11a są następujące okoliczności:

• świadczenia te muszą wynikać z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy (w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby),
• beneficjentami tych świadczeń mogą być jedynie osoby pozostające w stosunku pracy/służbowym,
• świadczenia te muszą być przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.
  
  

Zgodnie z treścią art. 136 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323 ze zm.) funkcjonariusze w czasie wykonywania zadań służbowych mogą otrzymywać nieodpłatnie wyżywienie oraz napoje, zwane dalej "wyżywieniem", lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie.

Stosownie do § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 października 2009r. w sprawie otrzymywania przez funkcjonariuszy celnych wyżywienia lub równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie (Dz. U. Nr 180, poz. 1406) wyżywienie według normy „Z” (zasadniczej) otrzymuje funkcjonariusz:

1. będący słuchaczem ośrodka szkolenia lub uczestnikiem kursów, warsztatów, narad - w czasie pobytu połączonego z zakwaterowaniem - poza miejscem stałego zamieszkania, a w miejscu zamieszkania w przypadkach, gdy na czas szkolenia, kursu, warsztatu, narady funkcjonariusz jest zakwaterowany;
2. w dniach składania egzaminów przeprowadzanych w ośrodku szkolenia albo jednostkach organizacyjnych Służby Celnej, poza miejscem zamieszkania;
3. skierowany do pełnienia służby w systemie nadzwyczajnym;
4. skierowany do pełnienia służby na jednostce pływającej Służby Celnej na czas powyżej 8 godzin;
5. biorący udział w zawodach sportowych;
6. przebywający na obozie kondycyjnym;
7. skierowany do wykonywania czynności służbowych poza miejscem stałego pełnienia służby, jeżeli czynności te trwają powyżej 12 godzin;
8. w czasie konwoju lub strzeżenia towarów, jeżeli czynności te trwają powyżej 8 godzin.
   
   

Natomiast zgodnie z treścią § 4 tegoż rozporządzenia wyżywienie według normy „U” (dodatkowej) w wymiarze 100 % otrzymuje:

1. funkcjonariusz pełniący służbę w oddziałach celnych usytuowanych na zewnętrznej granicy Wspólnoty Europejskiej, podczas służby trwającej co najmniej 12 godzin - w czasie pełnienia służby;
2. jako dodatek do normy „Z”, funkcjonariusz:
   1. uczestniczący w zawodach sportowych organizowanych przez urząd obsługujący ministra właściwego do spraw finansów publicznych, organy lub jednostki organizacyjne podległe lub nadzorowane przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych,
   2. przebywający na obozie kondycyjnym.
   
   

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia wyżywienie według normy U w wymiarze 50 % otrzymuje, jako dodatek do normy Z, funkcjonariusz:

1. skierowany do pełnienia służby w systemie nadzwyczajnym podczas służby trwającej ponad 8 godzin - w czasie pełnienia służby;
2. będący słuchaczem ośrodka tresury psów służbowych Służby Celnej - w dniach zajęć terenowych związanych z praktycznym szkoleniem psów, jeżeli zajęcia te trwają co najmniej 4 godziny dziennie i wymagają zwiększonego wysiłku fizycznego.
   
   

Wyżywienie według normy U w wymiarze 50 % otrzymuje, jako posiłek profilaktyczny, funkcjonariusz pełniący w okresie zimowym służbę na wolnym powietrzu przez co najmniej 4 godziny dziennie, z wyjątkiem funkcjonariusza korzystającego w tym czasie z całodziennego wyżywienia w naturze lub normy U w wymiarze większym niż 50 % (§ 5 ust. 2 rozporządzenia).

Zgodnie z § 6 ust. 1 tego rozporządzenia dodatkową normę wyżywienia w postaci napojów otrzymuje funkcjonariusz pełniący służbę:

1. w warunkach mikroklimatu gorącego charakteryzującego się wartością wskaźnika obciążenia termicznego (WBGT) powyżej 25 °C;
2. w warunkach mikroklimatu zimnego charakteryzującego się wartością wskaźnika siły chłodzącej powietrza (WCI) powyżej 1.000;
3. przy pracach na otwartej przestrzeni przy temperaturze otoczenia poniżej 10 °C lub powyżej 25 °C;
4. przy pracach związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu dnia służby efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1.500 kcal (6.280 kJ) u mężczyzn i 1.000 kcal (4.187 kJ) u kobiet;
5. na stanowisku służby, na którym temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekracza 28 °C.
   
   

Stosownie do § 9 ust. 1 tego rozporządzenia funkcjonariusz, któremu rodzaj i warunki pełnienia służby lub względy techniczno-organizacyjne uniemożliwiają korzystanie z przysługującego wyżywienia, otrzymuje równoważnik.

W myśl natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Powyższe zwolnienie od podatku obejmuje zatem diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, do wysokości określonej w odrębnych przepisach. Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej jest m. in. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 77 #61450; § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.).

Stosownie do treści § 4 ww. rozporządzenia na pokrycie kosztów wyżywienia przysługuje pracownikowi dieta obliczona w wysokości i na zasadach określonych w tym przepisie. W myśl § 4 ust. 3 pkt 2 tego rozporządzenia dieta nie przysługuje pracownikowi przebywającemu w podróży służbowej, jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie.

Zgodnie z § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 października 2009r. w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszom celnym z tytułu podróży służbowych odbywanych na obszarze kraju (Dz. U. Nr 181, poz. 1413) funkcjonariuszowi z tytułu podróży przysługują diety na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia.

Stosownie do § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia kwotę diety przysługującej funkcjonariuszowi ustala się w wysokości i na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94, ze zm.).

W myśl § 7 ust. 3 tego rozporządzenia dieta nie przysługuje:

1. jeżeli funkcjonariusz otrzymuje bezpłatnie całodzienne wyżywienie w naturze albo równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie, o którym mowa w art. 136 ust. 1 ustawy;
2. za czas delegowania do miejscowości stałego lub czasowego pobytu funkcjonariusza oraz w przypadkach, o których mowa w § 6 ust. 2.
   
   

W przedmiotowej prawie możliwość zastosowania zwolnienia w przedmiocie opodatkowania wartości wyżywienia lub równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługujące funkcjonariuszom celnym należy analizować w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w tym przepisie uzależnione jest od tego, czy otrzymywane przez funkcjonariuszy świadczenia w postaci wyżywienia lub równoważnik w zamian tych świadczeń wynikają z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa nie pozwalają jednoznacznie stwierdzić, iż przyznane funkcjonariuszom Służby Celnej wyżywienie lub równoważnik w zamian za wyżywienie wynika z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a podstawą do zastosowania tegoż zwolnienia jest właśnie ten warunek. Wskazane przepisy nie odsyłają bowiem do żadnych uregulowań, na podstawie których można byłoby wywieźć, iż świadczenia przyznawane na mocy powołanego rozporządzenia wynikają z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Zauważyć natomiast należy, że organy podatkowe nie są uprawnione do oceny charakteru świadczeń otrzymywanych przez funkcjonariuszy celnych, jak również interpretacji przepisów innych, niż przepisy prawa podatkowego.

Zatem, jeżeli przyznane funkcjonariuszowi celnemu wyżywienie (lub równoważnik) mają charakter świadczeń przyznanych na podstawie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, to świadczenia te są przychodem ze stosunku służbowego korzystającym ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli natomiast przyznane funkcjonariuszom ww. świadczenia nie wynikają z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy (w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby), to są przychodem ze stosunku służbowego podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w sytuacji, gdy wnioskodawca finansuje bezpośrednio koszty całodziennego wyżywienia funkcjonariuszy celnych (przewyższające wysokość maksymalnej diety określonej przepisami wykonawczymi) i funkcjonariuszom celnym przebywającym w podróży służbowej nie są wypłacane diety oraz nie jest dokonany zwrot wydatków w tym zakresie - wartość finansowanych przez pracodawcę kosztów całodziennego wyżywienia podczas podróży służbowej podlega zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli funkcjonariusz celny otrzymuje równoważnik w zamian za wyżywienie to wysokość równoważnika przekraczająca dietę podlega opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeniaw przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.