INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 01.07.2010.2010 r. (data wpływu 05.07.2010 r.) oraz piśmie (data nadania 07.09.2010 r., data wpływu 10.09.2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-633/10-2/AM z dnia 30.08.2010 r. (data nadania 30.08.2010 r., data doręczenia 02.09.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na prace remontowo - adaptacyjne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.07.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów, prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na prace remontowo – adaptacyjne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej. Spółka ma czterech wspólników: Irena M., Krzysztof M., Mariusz M., Norbert M. Spółka rozlicza się zasadach ogólnych - książka przychodów i rozchodów

W lipcu 2009 roku Spółka zakupiła budynek biurowo – magazynowy o powierzchni 1 546 m² wraz z przyłączami wody, energii elektrycznej itp. wraz z nieruchomością gruntową stanowiącą całość. Przyłącze wodno – kanalizacyjne – 2 000 zł, grunty o powierzchni 3981 m² - 238 860 zł, drogi i place dojazdowe – 15 000 zł, ogrodzenie terenu – 10 000 zł, budynek o powierzchni 1 546 m² – 1 263 280 zł, przyłącze energetyczne – 6 000 zł.

Wszystkie powyższe środki trwałe zostały przyjęte do ewidencji środków trwałych w miesiącu zakupu i od tego miesiąca została rozpoczęta amortyzacja. W w/w budynku przeprowadzone zostały prace remontowo – adaptacyjne.

Prace te miały na celu dostosowanie pomieszczeń budynku do celów produkcyjnych. Pragniemy nadmienić, że większość kosztów poniesionych przez naszą firmę miała na celu poprawę warunków pracy dla naszych pracowników. Koszty związane z powyższymi pracami zostały zaliczone bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu w miesiącu ich poniesienia. Koszty te wyniosły około 190 000 zł.

Poniesione zostały nakłady na:

Wymiana płytek, wymiana drzwi, wymiana instalacji co wraz z piecem i materiałami, projekt wewnętrznej instalacji gazowej, prace elektryczne w pomieszczeniach biurowych wraz z materiałami, projekt wraz z zabudową kuchni, szafki biurowe, wykonanie instalacji klimatyzacyjnej, zakup klimatyzatora (stara instalacja przenoszona do innych pomieszczeń). Artykuły elektryczne, hydrauliczne, żaluzje (uzupełnienie), prace elektryczne związane ze zwiększeniem mocy w budynku, przeniesienie instalacji sprzężonego powietrza.

W 2009 roku firma miała podpisaną umowę wynajmu lokalu, w którym prowadziła działalność gospodarczą. Umowa była zawarta do grudnia 2009 roku, w związku z powyższym do końca miesiąca działalność gospodarcza była prowadzona pod innym adresem.

Od stycznia 2010 roku nasza firma rozpoczęła działalność w opisanym budynku. Firma zajmuje się usługowym wykonywaniem haftów.

W tym samym okresie wynajęła część pomieszczeń biurowych w powyższym budynku trzem firmom – K., B., J.

K. s.c. – wspólnicy – Mariusz M., Norbert M.;
B. s.c. – wspólnicy – Irena M., Krzysztof M.;
J. s.c. – wspólnicy – Irena M., Krzysztof M., Mariusz M., Norbert M.

Czynsz najmu obejmował:

• lokal w celu przechowywania dokumentacji księgowo – kadrowej,
• lokal sprzedaży wraz z pomieszczeniami magazynowymi,
• ciepłą i zimną wodę,
• odprowadzanie ścieków,
• wywóz nieczystości,
• usługi telekomunikacyjne.
  
  

Od kwietnia 2010 firmy K. i B. rozpoczęły wykonywanie działalności w budynku należącym do firmy P. Czynsz automatycznie powiększył się o wynajem pomieszczeń produkcyjnych. W/w firmy zajmują się produkcją odzieży niemowlęcej.

W odpowiedzi na wezwanie organu Nr IPPB1/415-633/10-2/AM z dnia 30.08.2010 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek we wskazanym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nakłady poniesione przez firmę mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w miesiącu ich poniesienia, a nie poprzez odpisy amortyzacyjne...

Wnioskodawca uważa, że poniesione koszty można zaliczyć bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu w miesiącu ich poniesienia.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Jednak nie zawsze jest możliwe zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka cywilna, w której wnioskodawca jest wspólnikiem, na potrzeby prowadzonej działalności zakupiła budynek biurowo – magazynowy wraz z przyłączami wody, energii elektrycznej itp. wraz z nieruchomością gruntową stanowiącą całość. Środki trwałe zostały ujęte w ewidencji środków trwałych w miesiącu ich zakupu i od tego miesiąca została rozpoczęta amortyzacja. W zakupionym budynku przeprowadzone zostały prace remontowo – adaptacyjne.

W świetle powyższego należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie, rozstrzygające znaczenie ma charakter prac wykonanych w budynku. O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne – zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego w odniesieniu do remontu należy stosować definicję sformułowaną w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika. Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek. Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych. Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej. Po drugie, wynikiem ulepszenia musi być wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia jego przyjęcia do używania. Po trzecie, warunkiem zaliczenia wydatków na ulepszenie, do wydatków zwiększających wartość środka trwałego w powyższym rozumieniu jest uzyskanie wymiernych korzyści tego ulepszenia, które mogą się wyrażać np. wydłużeniem okresu używania środka ulepszonego w stosunku do stanu poprzedniego, zwiększeniem jego zdolności wytwórczej, podwyższeniem jakości produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i zmniejszeniem kosztów ich eksploatacji. Efekt wymiernego ulepszenia środka trwałego powinien wystąpić nie na skutek porównania stanu przed dokonaniem nakładów i po tym fakcie, ale porównania stanu z dnia przyjęcia środka trwałego do używania oraz po dokonaniu ulepszenia.

W świetle powyższego różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie (adaptację) środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełnienia innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych. A to oznacza, iz istotnym dla oceny robót jako ulepszenia ma porównanie stanu obiektu przed przeprowadzeniem robót budowlanych, rodzaju robót i stanu obiektu po ich dokonaniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca przeprowadził prace remontowo – adaptacyjne mające na celu dostosowanie pomieszczeń budynku do celów produkcyjnych.

Reasumując stwierdzić należy, poniesione nakłady na dostosowanie pomieszczeń budynku do celów produkcyjnych zwiększą wartość początkową środka trwałego. Nie podlegają więc one bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast ww. wydatki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środka trwałego. A zatem stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

W tym miejscu należy dodać, iż o tym, czy dane prace stanowią remont czy ulepszenie środka trwałego powinny decydować wyłącznie kryteria techniczne, natomiast w przypadku wątpliwości – podstawą kwalifikacji powinna być ekspertyza wykonana przez biegłego rzeczoznawcę.

Organ podatkowy nie jest władny w kwestii rozstrzygania czy dany środek trwały został ulepszony czy remontowany, ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym tych pojęć nie definiują, a zatem interpretacja ta została wydana w oparciu o przedstawiony stan faktyczny.

Nadmienia się, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca dla Wnioskodawcy, a nie dla Spółki.

Jednocześnie informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne – wspólników.

Ponadto z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca opłacił wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 80 zł w dniu 01.07.2010 r., natomiast opłata winna być uiszczona w kwocie 40 zł, tj. w wysokości odpowiadającej jednemu stanowi faktycznemu w związku z czym różnica w kwocie 40 zł zostanie zwrócona, zgodnie z art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa, na wskazany rachunek bankowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.