INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 08.07.2010 r. (data wpływu 13.07.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wynajmowanymi lokalami mieszkalnymi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.07. 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wynajmowanymi lokalami mieszkalnymi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na wnioskodawcę, jako cesjonariusza, zostanie dokonany przelew wierzytelności z tytułu czynszu i innych opłat, otrzymywanych w związku z wynajmowaniem lokali mieszkalnych, których właścicielem jest osoba fizyczna (cedent). Cedent jest właścicielem lokali mieszkalnych, które wynajmuje osobom fizycznym z przeznaczeniem wyłącznie na cele mieszkaniowe. Przelew wierzytelności będzie nieodpłatny, tzn. pomiędzy wnioskodawcą (cesjonariuszem) oraz cedentem nie wystąpią żadne rozliczenia finansowe i zostanie dokonany na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiłoby się to ustawie zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wnioskodawca jako cesjonariusz wstąpi zatem we wszelkie prawa cedenta a nie tylko prawo w zakresie pobierania opłat czynszowych.

Przelew wierzytelności ma na celu powstanie przysporzenia majątkowego po stronie wnioskodawcy (cesjonariusza) z tytułu praw majątkowych. Wnioskodawca jako cesjonariusz będzie również ponosił wszelkie koszty w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wnioskodawca będzie zatem działał na własny rachunek i we własnym imieniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przelewem wierzytelności z tytułu umów najmu lokali mieszkalnych wnioskodawca jako cesjonariusz będzie mógł zaliczyć koszty związane z wynajmowanymi lokalami mieszkalnymi do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ...

Opinia Wnioskodawcy.

Przelew wierzytelności z tytułu czynszu i innych opłat za wynajmowane lokale mieszkalne zostanie dokonany zgodnie z art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Przelew wierzytelności będzie nieodpłatny, zatem z tego tytułu nie wystąpią miedzy stronami umowy żadne rozliczenia finansowe. Na wnioskodawcę (cesjonariusza) przeniesione zostaną prawa majątkowe z tytułu przychodów z najmu lokali mieszkalnych będących własnością osoby fizycznej (cedenta).

Tym samym po stronie wnioskodawcy (cesjonariusza) powstanie przysporzenie majątkowe, a źródłem przychodów będą prawa majątkowe, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270 ze zm.). Natomiast art. 18 ustawy stanowi, iż za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Jak widać, zawarte wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Zatem źródłem przychodów wnioskodawcy (cesjonariusza) będą prawa majątkowe uzyskane w wyniku przelewu wierzytelności. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w wyniku dokonanej cesji wierzytelności, jako cesjonariusz, wraz z przysporzeniem majątkowym przejmuje na siebie obowiązek ponoszenia wszelkich kosztów związanych z wynajmowanymi lokalami mieszkalnymi, zgodnie z art. 22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Artykuł ten stanowi, ze kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wierzytelności z tytułu czynszów oraz innych opłat mają charakter cykliczny, tj. przysporzenie majątkowe będzie następowało w okresach miesięcznych. Z przychodami związane jest ponoszenie kosztów zarówno eksploatacyjnych, jak i niezbędnych nakładów na remonty. Wynika to z konieczności zachowania i zabezpieczenia źródeł przychodów. Zastosowanie innego rozwiązania prowadziłoby w prosty sposób do różnicowania, w wyniku dokonanej cesji wierzytelności, podmiotu generującego przychód, którym byłby wnioskodawca (cesjonariusz) od podmiotu generującego koszty uzyskania przychodów, którym byłby cedent.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie tutejszy Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji nie odniesiono się do kwalifikacji źródła przychodów w związku z przelewem wierzytelności z tytułu umów najmu lokali mieszkalnych, gdyż kwestia ta, nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, w związku z czym tutejszy Organ nie odniósł się do tej kwestii.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.