INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30.08.2010 r. (data wpływu 02.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na studia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków na studia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest lekarzem medycyny o specjalizacji z zakresu chorób wewnętrznych (internista). Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług medycznych (podatkowa księga przychodów i rozchodów). W jej ramach udziela świadczeń medycznych w szpitalach, przychodniach specjalistycznych oraz w miejscu wezwania przez pacjenta.

Nie jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę.

Był uczestnikiem dziennych studiów doktoranckich na Uniwersytecie Medycznym. W ramach Katedry Biologii przygotował pracę doktorską na temat choroby zakaźnej - babeszjozy. Praca doktorska dotyczyła zatem tematyki chorób wewnętrznych.

W związku z przewodem doktorskim był zobowiązany uiścić na rzecz Uniwersytetu Medycznego opłatę za studia doktoranckie. Opłata została udokumentowana fakturą VAT zawierającą opis: „Opłata za przewód doktorski — darowizna na cele statutowe związane z kształceniem kadr medycznych - doktorat (imię i nazwisko Wnioskodawcy)”. Poniesienie tej opłaty nie było dobrowolne, lecz warunkowało zakończenie przewodu doktorskiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłata za studia doktoranckie w opisanym powyżej stanie faktycznym stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza...

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata za studia doktoranckie w opisanym powyżej stanie faktycznym stanowi dla niego koszt uzyskania przychodów ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. Zdaniem Wnioskodawcy, przede wszystkim należy podkreślić, że tematyka i zakres studiów doktoranckich pozostają w ścisłym związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Działalność gospodarcza polega w jego przypadku na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia, w szczególności udzielaniu konsultacji lekarskich, przeprowadzaniu zabiegów, itp. czynnościach. Z uwagi na posiadaną specjalizację z zakresu chorób wewnętrznych, działalność gospodarcza Wnioskodawcy dotyczy właśnie świadczenia usług w zakresie ochrony zdrowia — chorób wewnętrznych. Stąd płynie wniosek, że studia doktoranckie są bezpośrednio związane z jego działalnością gospodarczą i zwiększając swoje kompetencje wpływają na zachowanie i zabezpieczenie tego źródła przychodów. Co więcej, uzyskanie stopnia naukowego doktora wpłynie na uzyskiwanie przychodów w sposób bezpośredni. W praktyce bowiem automatycznie po uzyskaniu tego stopnia naukowego wzrośnie stawka, jaką otrzymuje obecnie za świadczone usługi w zakresie ochrony zdrowia. Tytułem przykładu, wynagrodzenie za każdą konsultację medyczną pacjenta odbywaną w przychodni specjalistycznej, dla której Wnioskodawca wykonuje obecnie usługi, wzrośnie o blisko 25%. Tytuł naukowy dodatkowo zwiększa również zaufanie pacjentów oraz obecnych i potencjalnych kontrahentów. Jego uzyskanie, z czym wiąże się poniesienie przedmiotowej opłaty, pozwoli zatem na zwiększenie ilości i zakresu świadczonych usług, a także na większą stabilizację zawodową na rynku usług medycznych. W ten sposób poniesienie kosztu przyczyni się do osiągania przez Wnioskodawcę kosztów z działalności gospodarczej oraz na zabezpieczenie tego źródła przychodów.

Reasumując, koszty studiów doktoranckich są wydatkiem związanym z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i które mają z nią związek. Z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy, może on uznać je za koszt uzyskania przychodów ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, że przedmiotowa opłata nie była, wbrew opisowi na fakturze — darowizną na rzecz Uniwersytetu Medycznego. Uiszczenie tej opłaty było faktycznym warunkiem przeprowadzenia przewodu doktorskiego i obrony pracy doktorskiej. Nie było to zatem świadczenie bezpłatne na rzecz Uniwersytetu Medycznego kosztem jego majątku. Świadczeniem wzajemnym otrzymanym przez Wnioskodawcę była bowiem możliwość przeprowadzenia przewodu doktorskiego i obrony pracy doktorskiej

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów doktoranckich nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Do stwierdzenia, czy poniesiona przez Wnioskodawcę opłata za studia doktoranckie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,

• czy taki wydatek służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy nazwanej, opisany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z przepisem art. 888 § 1 tegoż Kodeksu przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Jeżeli podatnik dokonuje świadczenia, mając nadzieję uzyskania w zamian, w przyszłości jakiejś korzyści majątkowej lub osobistej, to nie można mówić o darowiźnie.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług medycznych. Był uczestnikiem dziennych studiów doktoranckich na Uniwersytecie Medycznym. Przygotował pracę doktorską dotyczącą tematyki chorób wewnętrznych. W związku z przewodem doktorskim był zobowiązany uiścić na rzecz Uniwersytetu Medycznego opłatę za studia doktoranckie. Opłata została udokumentowana fakturą VAT zawierającą opis: „Opłata za przewód doktorski — darowizna na cele statutowe związane z kształceniem kadr medycznych - doktorat (imię i nazwisko Wnioskodawcy)”. Poniesienie tej opłaty nie było dobrowolne, lecz warunkowało zakończenie przewodu doktorskiego.

W tak przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z darowizną. Jak wskazał Wnioskodawca, uiszczenie opłaty było faktycznym warunkiem przeprowadzenia przewodu doktorskiego i obrony pracy doktorskiej. Nie było to zatem świadczenie bezpłatne na rzecz Uniwersytetu Medycznego kosztem jego majątku. Świadczeniem wzajemnym otrzymanym przez Wnioskodawcę była bowiem możliwość przeprowadzenia przewodu doktorskiego i obrony pracy doktorskiej.

Reasumując powyższe należy stwierdzić, iż wydatki poniesione w związku ze studiami doktoranckimi, choć trudno je przypisać konkretnym przychodom, to jako przydatne do wykonywania działalności gospodarczej, faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednakże zauważyć należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzania postępowania dowodowego, które wskazywałoby, że poniesiony wydatek spełnia znamiona kosztu podatkowego. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.