INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 01.06.2010r. (data wpływu 16.06.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowanego kursu przeliczania waluty obcej na walutę polską związanego z uzyskanymi przychodami i poniesionymi wydatkami dla bezpośredniej korzyści turysty, celem ustalenia podstawy opodatkowania marżą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.06.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowanego kursu przeliczania waluty obcej na walutę polską związanego z uzyskanymi przychodami i poniesionymi wydatkami dla bezpośredniej korzyści turysty, celem ustalenia podstawy opodatkowania marżą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy usługi turystyczne na podstawie zaświadczania o wpisie do Rejestrów Organizatorów Turystyki numer... z 28.03.2007 wydanym przez Marszałka Województwa.

Sprzedaje usługi w postaci usług turystycznych zarówno w kraju jak i za granicą, jako całą imprezę (transport, zakwaterowanie, wyżywienie, inne usługi w tym nurkowanie rekreacyjne), które rozlicza jako usługi turystyczne zgodnie z art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług. Od swoich klientów przyjmuje wpłaty na poczet przyszłej imprezy w walucie polskiej jak i obcej. Wnioskodawca zaznacza, że cała kwota jest przyjęta przed wykonaniem usługi. W celu realizacji imprezy ponosi koszty na rzecz bezpośredniej korzyści turysty, które są opłacane w walucie polskiej (np. bilety lotnicze) jak i walucie obcej (usługi zakwaterowania, wynajem sprzętu i inne dodatkowe).

Obowiązek podatkowy w przypadku świadczenia usług turystyki ustala na zasadach ogólnych na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy VAT. Do ustalenia marży stosuje przeliczenie walut obcych po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego poniesienie wydatku, jak i również gdy ustala wartość przychodu i przyjmuje zapłatę od klienta w walucie obcej - rozlicza tę wpłatę po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego przyjęcie tej zapłaty. Fakturę VAT marża dokumentującą zorganizowanie imprezy turystycznej wystawia po zakończeniu usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stosowanie kursu średniego z dnia poprzedzającego uzyskanie przychodu (z dnia wpłaty) jak i poniesienia wydatku dla bezpośredniej korzyści turysty celem ustalenia podstawy opodatkowania marżą...

Czy w przypadku świadczenia usług turystyki gdzie obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później niż 15 dnia od dnia wykonania usługi, powinno się wyliczać marżę z zastosowaniem kursu z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego (dla przychodów i kosztów określonych w walucie obcej)...

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowo rozlicza usługi turystyczne określając moment powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych i ustalając marżę stosuje odpowiednio dla uzyskanego przychodu jak i poniesionych wydatków właściwe kursy z dnia poprzedzającego uzyskanie wpłaty od klienta lub z dnia poprzedzającego poniesienie wydatku.

Stosowanie kursu z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego powoduje iż dla celów podatku VAT i PIT trzeba stosować różne kursy. W przypadku kiedy przed wykonaniem usługi są dokonane wpłaty od klientów za usługi (zapłata z góry) - nie trzeba rozliczać różnic kursowych w stosunku do przychodu.

Wprowadzenie kursu z dnia powstania obowiązku podatkowego powoduje konieczność prowadzenia odrębnych wyliczeń wartości obrotu dla podatku VAT i odrębnych dla podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (ust. 2 powołanego artykułu).

Stosownie do ust. 3 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
   
   

W myśl ust. 3a wyżej wskazanego artykułu, podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W celu prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej VAT-7, podatnik powinien kwotę marży ustalić, na podstawie danych wynikających z prowadzonej ewidencji dla potrzeb podatku od towarów i usług, jako różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia towarów i usług.

Art. 31a ust. 1 i 2 ustawy stanowią, że - w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 14 ust. 1a tej ustawy).

W § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), określono moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy. Z przepisu tego wynika, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15. dnia od dnia wykonania usługi.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Spółka będąc czynnym podatkiem podatku od towarów i usług, sprzedaje usługi w postaci usług turystycznych zarówno w kraju jak i za granicą, jako całą imprezę (transport, zakwaterowanie, wyżywienie, inne usługi w tym nurkowanie rekreacyjne), które rozlicza jako usługi turystyczne zgodnie z art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług. Od swoich klientów przyjmuje wpłaty na poczet przyszłej imprezy w walucie polskiej jak i obcej. Wnioskodawca zaznacza, że cała kwota jest przyjęta przed wykonaniem usługi. W celu realizacji imprezy ponosi koszty na rzecz bezpośredniej korzyści turysty, które są opłacane w walucie polskiej (np. bilety lotnicze) jak i walucie obcej (usługi zakwaterowania, wynajem sprzętu i inne dodatkowe). Do ustalenia marży stosuje przeliczenie walut obcych po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego poniesienie wydatku, jak i również gdy ustala wartość przychodu i przyjmuje zapłatę od klienta w walucie obcej - rozlicza tę wpłatę po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego przyjęcie tej zapłaty. Fakturę VAT marża dokumentującą zorganizowanie imprezy turystycznej wystawia po zakończeniu usługi.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy należy stwierdzić, że zdaniem tutejszego organu w przedmiotowej sprawie do przeliczenia waluty obcej na walutę obcą nie mają zastosowania przepisy art. 31a ustawy. Wnioskodawca postępuje prawidłowo stosując kurs średni z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania wpłaty jak i poniesienia wydatku dla bezpośredniej korzyści turysty, celem późniejszego ustalenia podstawy opodatkowania marżą. Wynika to z zasad prawidłowego prowadzenia ewidencji dla celów podatku VAT, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, w stosunku do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty, zgodnie z art. 119 ust. 3a ustawy.

W związku z tym prawidłowe jest również stanowisko Wnioskodawcy, iż uzyskana faktycznie marża nie powinna być wyliczana z zastosowaniem kursu z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego.

W złożonym wniosku nie zostały zadane żadne pytania związane z terminem powstania obowiązku podatkowego dla usług turystyki, w związku z tym powyższa kwestia nie została objęta przedmiotem interpretacji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.